Eibartik

Iraila eta urria oso garai aproposa dira hegaztiak ikusteko. Kumaldia Europan egin duten hegazti asko eta asko hegoalderantz migratzen hasten dira, gehienak Espainia hegoaldera eta Afrikara, negua igarotzera. Eta euren migrazio bidean Euskal Herritik igaroko dira. Gutxi batzuk baita hemen geratu ere.

Hegazti kontuetan hasi nahi duenarentzat oso garai ona da, beraz, udazkena. Tira, negua eta udaberria ere ez dira txarrak, baina udazkeneko pasea (migrazio postnupziala deritzona) ezinhobea da hainbat eta hainbat espezie bertatik bertara ikusteko. Batez ere, espezie migratzaileak pilatzen diren hezegune eta inguruetara gerturatzen bagara. Pirinioa ere ez da txarra (hantxe izan ginen gu orain dela pare bat aste, Lindusen; kontatuko dut beste batean).

Txori batzuk ekaina-uztailan hasten dira migratzen, baina gehien-gehienek abuztuan hasi eta urria bitartean migratzen dute. Txori txikiak, limikola eta zangoluzeak, harrapakari handiak... denetarik igaroko da gure buruen gainetik egunotan.

Migrazio sasoi honekin bat eginez, urria hasieran urtero ospatzen da Hegaztien Eguna munduko hainbat tokitan. Euskal Herrian ere izango ditugu hainbat ekitaldi. Gipuzkoan, esate baterako, Txingudi inguruan izango dira ekitaldi gehienak, besteak beste Ugatza elkarteak eta Itsasenara elkarteak antolatuta: txoriak ikusteko katalejoak izango dituzte guztiontzat jarrita, txori txikiak harrapatuko dira eraztunak jartzeko, umeentzat tailerrak...

Gasteizko Salburua hezegunean egingo diren ekitaldiak oraindik eta zabalagoak izango dira, bertako harrera-etxeak antolatuta. Ume, nagusi, gazte eta zaharrentzat ekitaldiak, igande goizean, 10etatik 14etara. Hegaztien behaketa gidatuak, diggiscoping tailerra, umeentzat jolasak eta lehiaketak, eraztunketak, eta abar eta abar.

Horietaz gainera, Euskal Herriko beste hainbat txokotan ere izango duzue antzeko ekimenik, herri eta lurralde mailako natur taldeek eta ornitologoek antolatuta (adibidez, Zarauzko Arkamurka elkarteak ere irteera berezia egingo du Getariara). Asteburu honetan, beraz, ez dago aitzakiarik hegaztiak behatzera joateko.

Benga, hartu prismatikoak eta irten mendira.

Eta asteburu honetan Kilometroetara bazoaz, ba, datorren asteburuan. Izan ere, edozein egun da polita txori artean ibiltzeko.

Orain pare bat egun plenoa izan zen legebiltzarrean eta Sustatun (eta Twitterren) zalaparta izan da, EITBek euskarazko seinalearen gainetik gaztelania sartu zuelako. Badakizue PP eta PSOE  zein gaiztoak diren. Kabroi hutsak.

Gaur arratsaldean Gernikan, berriz, Euskal Herriko alderdi euskaltzale, aurrerakoi eta abertzaleek dokumentu historiko bat aurkeztu dute. Irakurri zezaketen euskara hutsez, jakina. Baina euskaraz irakurtzea ez zaie nahikoa unibertsal iruditu; gaztelaniazko eta frantsesezko testuak ere irakurri dituzte. Porque así se entiende mejor.

Aipatuko dute komunikazioa; aipatuko dute agiriaren filosofia; aipatuko dute elkartasuna eta momentuaren egokitasuna. Aipatu dezakete sumsuncorda eta nahi dutena, baina zer nahi duzue esatea: ez ditut imajinatzen eragile katalan guztiak gaztelaniazko agiri bat irakurtzen. Eta hedabideetan gaztelaniazko hitzak besterik ez ditugu entzun; euskara ikusezin berriro ere.

Koherentzia apur bat, kojones! Ez gara ba herri bat? Ez gara ba euskaldunak?

Bihar bertan PPko kide egingo naiz. Horiek, behintzat, koherenteak dira.

Lehenago ere aipatu izan dugu blog honetan, bai Eibarko Juan Antonio Mogel ikastola eta baita 2010. urtean zehar egin diren ekitaldiak. Izan ere, ikastetxeak 50 urte bete ditu aurten eta urte guztian zehar hainbat ekitaldi antolatu izan dira: erakusketak, hitzaldiak, bideoak, musika-jaialdiak, umeentzat jolas-parkea...

Joan zen asteburuan, berriz, "50 urte, 50 bide, 50 irudi" jaialdia izan genuen. Egunak bi zati-edo zituen:

• Goizez: Mogelek izan dituen ikastetxe guztietan zehar ibilaldia, kartilla eskuan, Santiago Bidean bezala.
• Eguerdi-arratsaldean: bazkaria eta jaialdia Iturburu ikastetxean (musika, dantza, jokoak, taberna, txokolatada...).

Ibilaldia

Goizeko 10etan hasita, Juan Antonio Mogel ikastolak bere historian zehar izan dituen ikastetxe guztiak bisitatzeko aukera izan genuen. Izan ere, 1960. urtean sortu zenetik, 20 lokal, etxe eta ikastetxetan eman ditu eskolak. 

• Ikastolak kartilla txiki bat eman zigun eta mapa bat (ikastetxe guztien zerrendarekin).
• Ikastetxe bakoitzaren atean mahaia ipini zuten eta kartillan gometsa eransten zizuten.
• Txiri-txara, ikastetxe guztietara joan eta kartilla hori betetzen ahalegindu behar zinen.

Ikastetxe guztiak egitea ez zen erraza; asko ziren, oso sakabanatuta eta sasoian egon behar. Gainera, umeekin zailagoa. Guk tranpa txiki bat egin genuen: zailenak nik neuk motorrez egin nituen goizean goiz, eta gero umeekin Urkizu-Bidebarrieta-Untzaga-Itzio ingurukoak egin genituen. Erdi eta erdi, gutxi gorabehera. Amaña aldekoak egin ere ez genituen egin.

Polita izan zen. Ikastolaren historia ezagutzeko. 1960. urtean Bidebarrietako etxebizitza batean sortu zenetik, ondoren Zezenbideko lokaletara, gero 1970ko hamarkadan Eibarko elizek eta udalak utzitako lokalak (Pagei, Untzaga, Karmelitak, San Andres parrokia, Markeskua...), eskola nazionalek lagatako lokalak (Itzio, Urki, Amaña, Alfa...), eta azken urteotako Sansaburu, Argatxa eta Iturburu.

Lokalak ezin ziren barrutik ikusi (kasurik gehienetan etxebizitzak, elkarteak eta dendak daude gaur egun bertan). Hala ere, Ikastolaren historiaz jabetzeko balio zuen, nik uste.

 Bidebarrieta 44 etxean sortu zen Eibarko Mogel Ikastola 1960. urteko martxoan.

 V-ko etxeko behea. Horixe izan zen nire eskola 1974-1975 ikasturtean, 5 urterekin.

 Ibilaldi amaiera. Iturburun kartillako 20. gometsa eransten (tranpa txiki batzuekin).

Iturburuko jaia

Eguerditik aurrera, jaialdia izan zen Iturburun. Taberna zegoen, musika, trikitilariak, Ustekabe taldekoak, umeentzat joko eta jolasak... Bazkaria etxetik eraman eta hantxe igaro genuen egun guztia, giro ederrean. Eguraldia ere lagun. Ez zen jende asko-askorik egon, baina giro polita izan genuen.

Horrelakoetan gertatzen den moduan, nabarmentzekoa da gurasoen inplikazioa. Tabernan, jokoetan, garbitzen, antolatzen, mahaiak ipintzen eta batzen,... Auzolana oraindik ere bizirik. Gizarte indibidualista honetan, oraindik ere badago inplikatzeko prest dagoenik.

Joan zen barikuan Manexek 5 urte bete zituen. Lehengusuekin elkartu eta merendola moduko bat egin behar genuenez, Ixura joateko asmoa genuen. Baina ai! Ixuan sutea eta beste plan bat pentsatu behar. Eta nire arrebak: "zergaittik ez goiaz Markinara? Bidegorri onduan itturri moduko batzuk ipini dittue parke batian eta umiendako ondo dago". Eta haraxe joan ginen guztiok, Markinako Aquaparkera.

Txikitxoa da; 10-15 iturri edo txorrot besterik ez dira. Kiroldegi ondoan, igerilekuko ur soberakina aprobetxatuta. Txikia, bai, baina haurrentzat oso aproposa da. Parkea eta bidegorria ditu alboan, ondo antolatuta dago, oso giro lasaia (12 urtetik beherako umeak bakarrik sar daitezke) eta ume txikientzat oso egokia da.

Ideia originala iruditu zitzaidan. Lea-Artibaiko Hitzan datu gehiago.

Urte guztia "ez busti itturrixan" esaten ibili ostean, Markinan: "Sartu eta busti!"

Argazki gehixago Flickren.

Bai, badakit: blog batian nahi danian idazten da. Ez dago derrigortasunik eta bakotxak nahi dabena eta nahi daben erritmuan idazten dau. Orduan, ez dago zertan esan bihar oporretan garela. Nahi bada idatzi; ez bada nahi, ez idatzi. Izan be, lehenago be euki izan dittut antzeko etenaldixak; ezer idatzi ez doten 2-3 asteko atsedenaldiren bat.

Baina oinguan kontzientzia osoz izango da. Aurten "erronka" txiki bat ipini detsat nere buruari: uda honetan ez dot blogian idatziko, ez dot Twitterrik ixotuko, ez dot Facebookik begiratuko, ez dot Bloglines erabiliko... Bizpahiru hilabeteko baraualdixa, desintoxikazitzeko; kolesterola jaisteko. Onerako izango dalakuan: edo probarako, behintzat.

Ba, horixe: Oporretan!

A! hori bai, horrek ez dau esan gura, edozein momentutan nere asmua aldatu eta kontrakua egingo ez dotenik. ;-)

Gironako kostaldea oso leku ederra da oporretarako. Pare bat aldiz lagunekin egon ondoren, 2006. urtean, Ainhoa, Maddi eta Manex txiki-txikia izan ginen bertan. Orduan L'Escalan izan ginen. Zoragarri pasatu genuen eta Alt Empordá eskualdea ezagutzeko aukera izan genuen: Ampuries, Cadaqués, L'Escala... eta baita hegoalderagoko Begur ingurua ere. Iazkoan, berriz, hegoalderago joan ginen, Baix Empordá delakora. Calella de Palafrugellera.

Garaiaren arabera jende lartxo ere aurkitu daiteke Gironan, egia da, baina ez dago masifikazio ikaragarririk. Abuztu erdi-erdian ere, nahiko ondo moldatu daiteke tokirik gehienetan. Beharbada, Rosas eta Lloret bezalako herri handi batean ez, jakina, baina herritxoetan eta hondartza txikietan nahiko lasai ibili daiteke. Zarautzen, Lekeition edo Deban baino nasaiago, behintzat. :-)

Eguraldi ederra ziurtatuta daukazu, kostaldea eta hondartza primerakoak, eta jende jatorra, gehienetan. Itsaso urdinarekin batera, gainera, beste makina bat jarduera egiteko aukera eskaintzen du; horretarako prestatuta dago. Ez da bertako gauzarik ezagunena, baina mendi-bizikletaz ibiltzeko dozenaka ibilbide daude, eta oinez ere kostalde gehiena dago markatuta, Camís de Ronda delakoen bidez. Piraguaz ibiltzeko aukerak ere nonahi, herri ederrak bisitatu daitezke (Pals, Peratallada, Girona bera...) eta ekitaldi kulturalak ere egunero eta edonon.

Iaz Calellako La Siesta Campingean izan ginen: oso leku aproposa, batez ere umeekin joateko. Camping lasaia, ederra, kanpaleku zabalekin, gerizpetsua, igerileku handiarekin eta zerbitzu guzti-guztiak. Herria ere polita da, oso. Txiki-txikia, baina egun batzuetarako oso aproposa. Guri asko gustatzen zaigu, behintzat.

Aurtengoan Korsika egokitu zaigu, baina badakit Girona aldera itzuliko garela noizbait.

Hementxe, guri gehien gustatu zaizkigun zenbait leku:

Calella Palafrugell

Herri polita da. Parte zaharra txikia eta oso turistikoa, baina potxoloa. Giro ederra dago eta gauerdian bere kaleetan firin-faran ibiltzea, izozkia eskuetan, estresaren aurkako terapia ederra da. Gainera, oso ondo kokatuta dago: 10-15 kilometroko tartean hainbat herrixka, hondartza eta kala dituzu 20 egun eder igarotzeko. Herrian bertan 4-5 hondartza txiki daude (El Canadell, Port Bo, San Roc...) . Oso politak dira, baina ez oso erosoak: harrizkoak dira, txikiak eta jendez gainezka egoten dira. Hala ere, goizean goiz edo arratsaldean erdi-hutsik egiten dira eta bainu bat merezi dute. Hondartzarik politena, El Golfet, herritik 1.5 km-ra dago, hegoalderantz. Oinez joan daiteke, ondo markatutako bide batetik eta oso ederra da (hobeto goizez, arratsaldez eguzkia ezkututa egiten baita). Ederrena goizean goiz bertaraino oinez joan eta inor heldu aurretik murgil egitea. Paregabea.

 Calella Palafrugell

 El Golfet, egun sentian.

Port Pelegri, Calella Palafrugell

Llafranch eta Tamariu / Aiguaxelida

Calella, berez, Palafrugell-eko auzo bat besterik ez da. Eta Calella inguruan beste bi hondartza/auzo ezagun ere badira: Llafranch eta Tamariu. Hondartza zabalak eta arezkoak; umeekin joateko aproposak. Llafranch hurrago dago, oinez ere joan daiteke (1.5 km Calellatik) eta nire gustorako politagoa. Aukeran, dena dela, askoz ikusgarriagoa da Aiguaxelida aldea, Tamariu baino iparralderago dagoena. Zoragarria da. Hori bai, kala txikiak eta harrizkoak. 

Aiguaxelida

Pals eta Begur eta euren hondartzak: Aiguablava, Fonda eta Begur

Calellatik iparraldera joten badugu, Pals eta Begur aurkituko ditugu. Herri ederrak, harresi eta gazteludunak. Pals "artifizialagoa" neurri batean. Begur gehiago gustatzen zait, benetakoagoa. Giro bizikoa eta kala txiki urdinez inguratua. Ederrenak, gure ustez: Aiguablava (arezkoa, zabal samarra, umeekin joateko egokia), Platja Fonda (zerbitzurik ez, biderik ere ez ia-ia; ederra baina umeekin zaila), Sa Tuna eta Sa Riera (txiki-txikiak eta harrizkoak, baina bisita merezi dute). Iparralderago Illa Roja polita dago. Guztietan ere, aparkatzea zail-zaila izaten da. Garaiz mugitu behar da.

Sa Tuna

Aiguablava

Illa roja

Castells - Cala Estreta eta inguruak

Calellatik hegoaldera, berriz, Palamoseraino, kostalde ikusgarria daukagu. Castells hondartza da Palamoseko lehenengoa. Arezkoa, zabala, parking handiarekin. Castells bera ere ez da txarra, baina ederrena Castellsetik Calellarainoko parajea da (4-5 kilometro inguru). Kalaz eta amildegiz betetako ingurua. Oinez edo txalupaz bakarrik joan daiteke, ez dago errepiderik, eta horrek xarma (eta lasaitasun) berezia ematen dio. Ez pentsa abuztuan bakarrik egongo zarenik, baina lasai antzean ibili ahalko zara. Canyers, Saniá, Corbs, ... eta ederrena, guretako, Cala Estreta. Azken hori, gainera, arezkoa da. Umeekin egunpasa joateko primerakoa. Izenak dioen moduan, estreta-estreta da, estu-estua, alegia, baina Mediterraneoan marea ez da igotzen, hortaz... Aukera izanez gero, piraguaz joatea merezi du. Edo bi taldetan banatuta, piraguaz joan eta oinez itzultzeko (eta alderantziz).

Castells

Cala Canyers

Cala Corbs

Cala Estreta

Camí de Ronda, Castells-Cap Roig

Cala Estreta

Camís de Ronda

Empordako kostalde guztia Camís de Ronda izeneko ibilbidez beteta dago. Kostaldeko ibilbideak, hondartza eta herriak batzen dituzten mendi-bide ikusgarriak, beti itsas ertzetik, batzuetan tuneletan barrena. Ibiltzea gustatzen zaionarentzat aukera paregabea, ibili ahala kalak eta hondartzak ezagutu, bainu freskagarriak hartu eta snorkel pixkat egiteko. Guk (zatika) egin genituenak, denak politak: Aiguaxelida ingurukoa, Aiguafredakoa (gogorragoa), Calella-Golfet bitartekoa, eta Castells-Cala Estreta batzen dituena. Gomendagarriak, guztiz. Hori bai, Gironan abuztuan bero egiten du eta bidean ez dago iturririk. Ura derrigorrezkoa. Edo goizean goiz ibili.

Camí de Ronda, Llafranch-El Golfet

Camí de Ronda, Castells-Cap Roig

Camí de Ronda, Llafranch-El Golfet

Girona

Girona bera, hiriburua, urrun samar dago Calellatik (ordubete inguru), baina eguna pasatzeko ez da leku txarra. Alderdi berriek ez daukate ezer, baina alde zaharra oso ederra da.

Gaur egun, gutako asko sareak identifikatzen gaitu. Ni nor naizen azaldu beharko banu, adibidez, nahikoa litzateke sareko hiruzpalau lotura ematea: Twitter kontua, bloglines-eko jarioak, delicious, eta hau blogau, jakina. Beharbada, beste bizpahiru lotura ere eman beharko nituzke: EibarOrg, Codesyntax, Ahotsak...

Baina guztien artean bat aukeratu beharko banu, Flickr-eko nire kontua litzateke. Uste dut Flickr dela azken 5 urteotan gehien erabili dudan sareko tresna; etengabe, astero, plazer handiz. Eta gehien identifikatzen nauena; hantxe daude nire ibilerak, lanak, zaletasunak, lagunak, familia... 2000 argazki inguru. 

2005eko uztailean deskubritu nuen, Gari Araolazaren bitartez, eta bost urte hauetan nire bidaia-lagun izan da. Denbora luze honetan ia-ia ez da aldatu. Aldaketa nabarmenena, bideoak igotzeko aukera gehitu zutela (nik neuk ez dut ia erabili). Bestela, hasieran bezalaxe funtzionatu du. Ondo. Zertarako aldatu.

Asteburu honetan, baina, aldaketa handi samarra egin dute. Hasteko, 1280 pixeleko zabalera eman diote webguneari. Horrek nabarmen hobetu ditu portadak eta argazki bakoitzaren bistak. Gainera, argazki bakoitzaren orrialdea ere aldatu dute. Menu nagusia batere ukitu gabe, baina argazki bakoitzaren inguruko informazio guztia (izenburu eta deskripzioak, datu teknikoak, kokapena, lizentzien kontua...) den-dena aldatu dute. Hoberako, nire ustez.

Oraingoz, logeatuta egon behar da itxura berria ikusteko, baina laster aireratuko omen dute.

Lanean porra egin dugu. Etiam eta Mendicute izan dira kakati bakarrak; besteok hortxe dihardugu, jo-ta-sua, Paraguai, Ghana eta Eslovakia bezalako selekzioak animatzen. 

Uste dut porra horri esker inoiz baino sutsuago dihardudala mundiala jarraitzen. Bestela ere jarraituko nuke, jakina (futboleko mundialak, atletismokoak, saski-baloikoak edo joko olinpikoak... berdin zait :-) ). Baina porrak beste zer bat ematen dio lehiari. 

Porran 11 talde hartu behar genituen bakoitzak (32 dira guztira), baina 4 taldetan banatuta (faboritoak, talderik onenak, ez hain onak, eta txarrak). Dena hartzen da kontuan: garaipenak, fasea pasatzea, aldeko eta aurkako golak... Kasu bakoitzean hainbat puntu. Lehia bizia daukagu!

Porrari egindako gainbegiratuarekin errepasoa emango diot mundialaren lehenengo zatiari. Hauek izan dira nire aukerak:

Faborito nagusiak (1 hartzeko): Brasil edo Espainia.

• Nik Espainia hartu dut. Mundiala irabazten badu, gutxienez puntu batzuk emango dizkit. Gaitzerdi.

Faboritoak (3 hartzeko): Argentina, Holanda, Portugal, Alemania, Frantzia, Ingalaterra, Italia.

• Alemania. Talde gazte eta kalitatekoa dauka. Dena normal joanda Argentina izango zuen finalerdietan (hala dirudi) eta Maradonak ez dit konfidantzarik ematen. Alemania hartu eta Argentina utzi nuen.
  
• Holanda. Sailkapen-talde erraza zeukan (Danimarka, Japonia eta Kamerun). Finalerako bidean Brasilen koadro berean dago, baina itxaropena neukan (eta daukat). Egia da azken urteotan ez direla fin-fin ibili, baina kalitatea daukate, talde orekatua, eta gola.
  
• Ingalaterra. Sailkapen-talde erraza zeukan eta koadro erraza finalerako bidean (Frantzia-Uruguai-Mexiko-Serbia-Ghana... izan zitekeen bere arerio finalerako bidean). Ia-ia finalista ikusten nuen. Baina sailkapen faseko bigarren geratu, Algeriaren aurka berdinduta, eta kaka. Dagoeneko kalean da. Hortxe galdu dut porra.
  
• Italia eta Frantzia ez nituen ondo ikusten. Eta Portugal Brasilen taldean zegoen eta Espainiarekin gurutzatuko zela zirudien (hala izan da).
  

Tartekoak (3 hartzeko): Serbia, Uruguai, Kamerun, AEB, Mexiko, Suitza, Nigeria, Txile, Paraguai, Grezia.

• Ez zitzaidan kostatu hiru aukeratzea: Paraguai, AEB eta Serbia. Lehenengo fasea aise gaindituko zutela pentsatzen nuen. Aukera asko zituztela. Batez ere, Paraguaik, Italiak sekula ez duelako lehenengo fase ona egiten. AEB ere bere mailan ibili da. Baina Serbiak huts egin dit. Azken partidako azken minutuan penaltia izan zuen sailkatzeko... eta kale! Kauen! AEB ere kanpoan da honezkero, baina Paraguai ondo ikusten dut. Zorte pixka batekin, finalerdietan. :-)
• Txile ere ondo ikusten nuen, baina Brasilen aurka gurutzatzen zen zortzirenetan. Hor jai daukala uste dut (Ameriketako sailkapen fasean erraz irabazi zion arren).
  
• Uruguai edo Mexiko aukeratzekotan ere izan nintzen, baina talde hori ez nuen batere garbi ikusten (Frantzia eta Hegoafrika ere hortxe zeuden). Zein sailkatuko zen? Zein ez? Zalantza larregi. Gaizki egin nuen, garbi dago. Uruguaik egundoko puntu extra pila emango ditu porran.
  

Eskasak (4 hartzeko): Boli Kosta, Algeria, Ghana, Japonia, Danimarka, Hegoafrika, Australia, Hego Korea, Eslovenia, Eslovakia, Zeelanda Berria, Honduras, Ipar Korea. 

• Hego Korea sailkatuko zela iruditzen zitzaidan. Puntutxo batzuk eman dizkit.
  
• Hegoafrika ere hartu beharra zegoen. Herrialde antolatzaileak beti sailkatu izan dira bigarren faserako. Aurten izan ezik, jakina. Kaka.
• Eta beste biak? Ez zegoen aukera handirik. Zeelanda Berria hartu nuen, Italiaren taldean egonda punturen bat lortuko zuelakoan. Halaxe izan da. Eta Danimarkari ere aukeraren bat ikusten nion; bere taldean Japonia baino hobea zelakoan. Baina Japoniak ezustekoa eman zuen.

Ezusteko gutxi

Orain arte ez dirudi Mundialak ezusteko handirik eman duenik. Faboritoen artean ez, behintzat. Frantzia eta Italiaren porrota lehendik ere iragarrita zegoen. Brasil, Alemania eta Argentinaren nagusitasuna ere bai. Espainiak lehenengo partidan huts egin zuen, baina sailkapena ondo bideratu du. Eta ez dauka koadro zaila finalera bidean. Nekatuta daude, eta txisparik gabe. Xavi ez da Xavi. Eta Espainia (Barça bezala), Xavi da. Hala ere, uste dut hurrengo partidetan hobera egingo dutela. Oraindik ere faboritoen artean ikusten dut.

Uruguaik ez du beste munduko ezer egin, baina biderik zailena egin du. Ghana gaindituz gero, finalerdietan. Holanda erraz sailkatu da, baina benetako partida batean ikusteko gogoz nago. Bihar Eslovakia izango du parean; gainditzen badu, Brasil. Ea noraino heltzen den.

Japonia edo Ghana ere hortxe daude, nolabaiteko ezustekoa emanda. Baina ez dut uste askoz urrunago helduko direnik.

Egia esateko, mundiala oraintxe hasi da. Final zortzirenetan eta laurdenetan ikusiko da zein dagoen ondo eta zein ez horrenbeste. Alemania, Argentina, Brasil, Holanda, Espainia? Zein moldatuko da ondoen hil-ala-biziko partidetan? Zortea eta arbitroak ere lagun izan beharko dituzte.

Orain arte Alemania bakarrik ikusi dugu. Erraz-erraz gainditu du Ingalaterra. Gauean Argentina-Mexiko; Maradonaren taldeak lan egin beharko du. Eta bihar Brasil; eta Holanda; eta etzi Espainia-Portugal...

Puf! Disfrutatzeko!

Dantzari eguna

Joan zen ostiralean Dantzari Eguna izan genuen Eibarren. Kezka Dantza Taldeak antolatzen du urtero eta, nolabait esateko, ikasturte amaierako jaialdia da. Urte guztian zehar Kezkako umeek (eta baita nagusiek ere) ikasitako dantzak plazaratzen dituzte Untzagan.

Aurten lehenengo pertsonan bizi izan dugu, gainera. Maddik 6 urte bete ditu eta Kezkan hasi da ikasturte honetan. Esango nuke, oro har, oso gustura ibili dela Kezkan dantzan ikasten. Egia da azken asteotan nekatuta ere bazegoela (ikasturte amaieretan ume gehienei gertatzen zaie), baina ostiralean poz-pozik irten zen plazara (hor, argazkian, andereñoren azken orduko argibideak jasotzen).

Ekitaldi polita izan zen. Talde bakoitzak dantza bat edo bi egin zituen eta ikusleok (gehienbat guraso eta aittitta-amamok) asko disfrutatu genuen. Onenak, zelan ez, lehenengo mailakoak :-)

Hementxe dantzan:

Argazki gutxi batzuk ere igo ditut Flickr-era.

Esango nuke Dantzari Eguna oso egun aproposa dela umeentzat. Urte guztian zehar ikasi dutena plazan erakutsi, jende aurrean dantzan egin, lotsa eta harrotasun puntu batekin... Umeak pozarren zeuden bariku gauean!

Euskal jaia

Dantzari eguna, jakina, ez da Kezkak antolatzen duen ekitaldi bakarra. Orain dela 3 aste, Kezkak antolatutako beste jai bat Eibarren: Eibarko Euskal Jaia (argazki batzuk Flickren).

Hor ere ederto pasatu genuen: goizeko dantzaldian, herri-bazkarian, eta arratsaldeko erromerian. Umeentzat, ostera, Dantzari Eguna hobea izan zen. Askoz gehiago disfrutatu zuten. Euskal Jaiko dantzaldietan oraindik galduta sentitzen dira eta ikuskizunak luzeegiak egiten zaizkie.

Euskal jaian Ezpalak ikuskizuna ere izan zen (Kezkaren webgunean informazio ugari: programa, kronika eta oihartzuna).

Kezkan dantzan ikasten

Aurten, gainera, lotura estuagoa izan dut Kezkarekin. Erromerietan-eta sarri astindu izan ditut oinak, baina ezin esan dantzan egiten dakidanik, ezta hurrik eman ere. Aspaldi ikasteko gogoz, baina astirik ez. Eta aurten, alaba apuntatu dela eta ni ere dantzan ikasten hasi naiz. Eta oso gustura. Merezi du. Jende askori entzun diot eurek ere nahiko luketela. Tira, ba, ez da batere zaila: irailean izena eman eta etorri: arin-arin, fandango... Erdizka eta hiru!

Andoni Sagarnari irakurri diogu gaur gorri bat ikusi duela itsasoan, Donostia parean. Gaur egun inork gutxik jakingo du zer den "gorri" hori; Sagarnak ere halaxe dio. Galdutako hitz, adiera eta lanbideen zerrenda luzearen barne dago jada.

Ahotsak proiekturako Gipuzkoako kostaldean egindako grabazioetan, ordea, sarri aipatu digute arrantzale nagusienek lehen halaxe topatzen zituztela arrain-sardak, sonarrik eta antzekorik ez zenean, begi bistaz: txori ta izurdeei segika, antxoek sortutako gorriuneak eta ardorak bilatuta.

Hona hemen pare bat adibide, biak ere Getarian jasotakoak. Jaxinto Isastik azalduko digu zer den antxoa gorritan egotea. Eta Brigido Iribarrek kontatzen digu zeintzuk ziren antxoa harrapatzeko bide nagusiak: majua eta ardora.

"Antxoa gorritan" zeri deitzen zitzaion

Antxoaren arrantza: ardoran, majuan eta "estraperluan"