e-gorblog

Álvaro Pons-en DDT blogean jakin dut (eta hobe jakin izan ez banu) Kanariar Uharteetako Las Palmas-en Jornadas del Cómic y las Nuevas Tecnologías izenburuko jardunaldiak antolatu dituztela aste honetarako... Zer gehiago behar du informatikari komikizale batek?

Harako bidaitxoa patrozinatuko didan babeslerik? Snif...

Kalean da jada Ikastolen Elkartearen Xabiroi komiki-aldizkariaren 9. alea. 8.a atera zela ez nuen iragarri ez baitzidaten etxera bidali, eta hau ere ez zait horrela iritsi... Serie berriak promozionatzeko-edo, haur hezkuntzako haurrei ere banatu diete, eta hala etorri zait niri, Ximunek ekarrita. Badirudi 8. alean amaitu zirela Joxean Muñoz eta Juan Luis Landaren Saiak eta Dani Fanoren TeleAtoi serieak. Oraingo honetan, berriz, Harkaitz Cano eta Iñaki G. Holgadoren Piztia otzanak amaitzen da, eta istorio eta autore berriak hasi.

Dauden egile eta istorio berriak ondokoak dira: Mauro Entrialgoren Kasik berba barik, Loperen Behien Tarzan, Dani Fanoren 17. kaiko bluesa, Mikel Valverderen Andres errinozeroa eta Juan Luis Landaren Pailazo. Eta ohiko egile eta istorioek ere jarraitzen dute: Manu Ortegaren Haizea, Guaikaipuro eta Patxi Peláezen Auzomorro, Asisko Urmenetaren Horkonpost eta Olier eta Markoren Haratago. Eta elkarrizketan, Kike Amonarriz.

Eta laster, ale berezia eta Saiaken albuma...

Aurten ere, urriaren 27tik azaroaren 3ra Donostian izango den Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren XVIII. Astearen barruan Donostiako IV. Komiki Jardunaldiak antolatu dituzte, urriaren 27tik azaroaren 24ra izango direnak. Aurtengoan ere hiru erakusketa egongo dira: Hideshi Hino, Victoria Francés eta Euskadi fantastikoa III: Raquel Alzate eta Jose Angel Lopetegi. Baina ez hori soilik: animazioko tailerrak, euskal komikigintzaren prentsaurrekoa, eta gehiago.

Hideshi Hino beldurrezko manga-egileari buruzko erakusketa Okendo Kultur Etxean izango da, eta Victoria Francés galiziar komiki gotikoen egileari buruzkoa Príncipe zinemetan eta Vito 021 galerian izango da.

Euskadi fantastikoa III: Raquel Alzate eta Jose Angel Lopetegi izeneko erakusketa Ernest Lluch Kultur Etxean izango da (zeinaren zuzendari Mikel Iturria Eibar.org blog komunitateko kidea den; bide batez, mila esker berriz ere informazio eta laguntzagatik Iturri! ;-), euskal egile ezagunenetako biri buruz. Raquel Alzate barakaldoarren lanik ezagunena Cruz del sur komikia da, Luis Durán-en gidoia duena eta zeinagatik 2005ean Bartzelonako komiki azokako egile berriaren saria eman ziotena, eta horrez gain Toti Martinez de Lezearen Mitologika saila ilustratu du. Joxean Lopetegi Lopek Ipurbeltz aldizkarian hasi zuen bere ibilbide oparoa (Kipe gogoratzen?), eta geroztik Gabai, Pirata eta beste hainbat komiki egin ditu, eta animazioa ere asko (Karramarro uhartea, Flanery, Lazkao Txiki, Kalabaza tripontzia...). Erakusketa honek egileek eurek gidatutako bisita izango du.

Horrez gain, haurrentzako animazio tailerrak ere izango dira Ernest Lluch Kultur Etxean eta Intxaurrondoko Larrotxene Kultur Etxean, Raquel Alzate eta Joxean Lopetegi egileei, Xabiroi aldizkariari eta 30X30 - Gure komikiaren tamaina (1976-2006) liburuari buruzko prentsaurrekoa emango da Victoria Eugeniako Club aretoan, Komikitik pantailara DVD saila sortuko da Alderdi Ederreko Udal Liburutegi Nagusian, eta Interzona komiki-aldizkari berria sortu eta aurkeztuko dute. Egitarau mardula benetan!

Iaz eta duela bi urte ere hitz egin genizuen hemen jardunaldioi buruz.

Hona hemen erakusketen egutegi, helbide eta ordutegiak:

Hideshi Hino

Okendo Kultur Etxea

• Urriaren 27tik azaroaren 3ra: 10:00 - 14:00 eta 16:30 - 20:00
• Azaroaren 5etik azaroaren 24ra: astelehenetik ostiralera 10:00 - 14:00 eta 16:00 - 20:30, larunbatetan 10:00 - 14:00 eta 16:30 - 20:00

Victoria Francés

Príncipe Zinemak

• Urriaren 27tik azaroaren 24ra: 16:30 - 22:30

Vito 021 Galeria

• Urriaren 27tik azaroaren 24ra: astelehenetik ostegunera 10:00 - 18:00, ostiraletan 10:00 - 15:00

Euskadi fantastikoa III: Raquel Alzate eta Jose Angel Lopetegi

Ernest Lluch Kultur Etxea

• Urriaren 27tik azaroaren 3ra: 10:00 - 14:00 eta 16:30 - 20:00
• Azaroaren 5etik 24ra: astelehenetik ostiralera 16:00 - 20:30, larunbatetan 17:00 - 21:00
• Egileek gidatutako bisita: azaroaren 16an goizez eskoletako 10-16 urteko gaztetxoentzat, arratsaldeko 18:00etan besteentzat

Raquel Alzate eta Jose Angel Lopetegiren prentsaurrekoa

Victoria Eugeniako Club aretoa

• Urriaren 27an 12:00etan

Xabiroi eta 30X30 prentsaurrekoa

Victoria Eugeniako Club aretoa

• Urriaren 27an 12:30ean

Patxi Lurrak, blog honetako kolaboratzaile ilustreak, Maus komikiarekin Pulitzer saria irabazitako Art Spiegelman-en In the shadow of no towers entsegu-komiki bitxiaren iruzkina egiten digu artikulu honetan.

Irailaren 11

Aurton 6 urte bete dira historiako mugarri izan diran atentatuak Manhattanen gertatu zirala. Literaturan eta zineman lan ugarik gaia jorratu dabe, besteak beste 11/9 (Jules Naudet, Gédéon Naudet eta James Hanlon, 2002) pelikula-dokumental gogoangarria edo The Grand Illusion: The Untold Story of Rudy Giuliani and 9/11 liburua (Wayne Barrett eta Dan Collins, 2006).

Lan hauen guztien artean, Maus komiki bikainaren egilea dan Art Spiegelmanek 2004an argitaratutakoa da, In the Shadow of no Towers izenekoa. Spiegelmanek Mausen juduek pairatutako holokaustoa jorratu baldin baeban, azken honetan New Yorken jasandako sarraskia aztertzen dau, egile bera horren lekuko izan zala. Ganera, beste lan hartan komikilariaren aita protagonista baldin bada, kontzentrazino esparru batetik bizirik urtenda, beste honetan bere alaba agertzen da, hau be hondamenditik salbatuta.

Ostrukaren Alderdia

Spiegelmaneri Irailaren 11ren aurrean tokatzen jako bape zorionekoa ez dan erdibidean-edo egoten saiatzeko jarrera: alde batetik kanpotik joandako hiltzaile talde gupidababea eta beste alde batetik bere herrialdeko gobernuaren eta herrikide askoren jarrera militarista ("beldur bardina sentitzen dot Al-Qaidagaitik zein neure gobernuagaitik beragaitik"). Azkenean, baina, orekari ezin eutsiz gehiagotan kritikatzen dau George W. Bush "ez hautatutako presidentea" eta bere politika inork ez hautatutako Al-Qaidako gudariak baino.

Sarkastikoki, errepublikar eta demokraten arteko bipolarizazinoaren aurrean, balizko hirugarren alderdi baten aldarrikapena egiten dau, Ostrukaren Alderdiarena, errealitatea ikusi nahi ez daben herritarrena.

Sustraidun kosmopolita

Beste gai nagusi bat be, neure faboritoetakoa, azaltzen da komikian, kosmopolitatasuna edo "munduko uritartasuna" alegia. Bineta batean, guraso poloniarrak dituen eta Stockholmen jaiotako egile newyorkarrak aitortzen dau atentatuen ondoren "sustraibako kosmopolita" izatetik "sustraidun kosmopolita" izatera igaro dala. Kontzeptu interesgarria, beraz: "Munduko uritarra" zana munduko bere bizilekuan sustraitzen da atentatu izugarri baten biktimekiko alkartasunagaitik, biktimak auzokideak izanda. Hainbeste non Spiegelmanek, egun haietan, izar eta marradun bandera be onartu izan eban.

Antzinako komikiak

Azkeneko zatian, Spiegelmanek gogoratzen du zelan egun tragiko haietan jenteak aterpe morala bilatzen ebala edozein gauzatan, batzuk poesian, beste batzuk komikietan, bera tartean. Azken atal honetan, egile estatubatuarrak antzinako komikien jatorrizko zatiak libururatzen ditu, XX. mende hasierako harribitxiak diranak. Tira horietan guztietan, amankomuneko gaiak ataratzen dira: gerra, mundu arabiarra, bonbekin egindako erasoak, amesgaiztoak. Bitxia zinez.

FreeBatasuna!

Badira bi hilabete baino gehiago azken artikulua idatzi nuenetik (bloga hasi nuenetik inoiz ez nuen hainbeste denbora pasatu idatzi gabe), eta aurretiko azken hilabeteetan ere ez nuen gehiegi idatzi... Uztaila eta abuztuan lan kontuak izan ziren: hiru kongresutan lau aurkezpen egin nituen (Amsterdameko SIGIRen EusBila aurkeztu nuen, Birminghameko Corpus Linguisticsen ZT Corpusa aurkeztu nuen eta Louvain-la-Neuveko WAC3n Kimatu eta CorpEus aurkeztu nituen) eta UEUren udako ikastaroetan AJAX ikastaroa eman nuen. Irailean aldiz, hilabeteko oporrak izan ditut Korsika eta Flandrian (hain opor luzeak hartu barik nengoen azken urteetan).

Orain oporretatik bueltan nago eta lanean ere lasaixeago, beraz berriz lehengo maiztasunarekin (astean post bat) idazten hasiko naiz (edo saiatuko naiz behintzat). Eta bi hilabete hauetako lehortearen ordainetan, post honetan hiru gai: Bruselako Komikiaren Museoa, Watchmen katalanez eta Persepolis Oscar sarietarako hautagai.

Bruselako komikiaren museoa

Oporretan Belgikan egonik, derrigorrezkoa nuen Bruselako komikiaren museotik (Centre Belge de la Bande Dessinée) pasatzea, urtarrilean Angulemako Centre National de la Bande Dessinée et de l'imagerekin hasitako erromesaldia jarraitzeko. Haurrekin joanik, beraiek segituan aspertu eta ni ia ezer ikusi gabe gelditzearen beldur nintzen, baina keba! Beraiek ere, etxean irakurrita, jada pertsonaia piloa ezagutzen dituzte (Asterix, Tintin, Pitufoak, Johan eta Pirluit, Lucky Luke, Spirou eta Fantasio, Marsupilami...) eta museoa horien gauzez beteta egonik (erakusketak, dekoratuak, estatuak...), hiru ordu eman genituen bertan! Nik askoz denbora gehiago pasatuko nuen, baina tira, ezin kexatuko naiz.

Aipatutako pertsonaia horiez gain, helduagoentzako beste pertsonaia eta autore asko ere badaude: Moebius, Blueberry, Valérian, Pratt, Tardi, Satrapi, Giardino... Sekzio bat marrazki bizidunei dedikatuta dago, eta komikietako pertsonaietan oinarritutako marrazki bizidunen proiekzioak ere badaude. Liburutegi ikaragarri bat dago, bi atal dituena: bat komikiak bertan irakurtzeko (gehienbat haur/gaztetxoentzako komikiekin), eta beste bat ikerketarako (ordainpekoa eta helduentzako soilik, benetako joiekin). Eta amaitzeko, noski, denda, edozein komikizale arruinatzeko modukoa.

Museo benetan gomendagarria komikiak gustuko dituen edozeinentzat.

Watchmen katalanez

Watchmen, hemen hainbestetan aipatu dugun Alan Moore jeinuaren gidoia eta Dave Gibbons-en irudiak dituen komiki bikaina, euren hizkuntzan gozatu ahal izango dute katalanek, Absolute edizioan gainera. Normalean ez naiz inbidiosoa, baina komiki kontuetan katalanekin... Honi buruzko gehiago La cárcel de papel blogean duzu.

Portzierto, Watchmen filmarena badirudi jada geldiezina dela... 300 filma zuzendu zuen Zack Snyder izango omen da zuzendaria, eta kasting-a ere nahiko aurreratua dago.

Persepolis, Oscar sarietarako hautagai

Hemen sarritan agertu den beste komiki bat Marjane Satrapiren Persepolis da, egileak berak zuzendutako filma inspiratu duena. Ba berriki jakin da film hau izan dela Frantziako Zine Akademiak Oscar sarietan herri hori ordezkatzeko aukeratu duena. DDT-n dioten moduan, ez zen askotan gertatuko herrialde batek Oscar sarietarako bere hautagaitzat animazioko film bat aukeratzea...

Berri pozgarria, komiki ederra baita zinez. Eta ea filma noiz estreinatzen duten hemen...

Bada aste bete baino gehiago hau gertatu dela, baina Amsterdam eta Birminghamen izan naiz kongresu banatan EusBila eta ZT Corpusa aurkezten... Roberto Fontanarrosa komikigile argentinarra joan den uztailaren 19an zendu zen esklerosi mota batek jota. Oso ezaguna zen Argentinan, komikigile huts baino gehiago. Patxi Lurrak berari eta bere pertsonaiarik ezagunenetakoa den Inodoro Pereyrari buruzko artikulu bat idatzi zigun blog honetan bertan (bide batez, animo Iñaki!). Gaixotasunak marrazteari uztera behartu aurretik egindako azken lanetako bat Sabina eta Serrat-en birako karteleko belea da. Geroztik ia bere heriotz eguneraino beste batzuen eskuez baliatuta lan egiten jarraitu zuen. Zalantzarik gabe, galera handia komiki munduarentzat.

Honi buruzko gehiago El País-en, Clarín-en eta El Universal-en.

Euskaldunon aspaldiko ezagun den Audientzia Nazionaleko Juan Del Olmo epaileak El Jueves -en azken alea bahitu du, azala Erret-Etxearekiko iraingarria delakoan. No comment...

Linuxzaletzat dut nire burua eta badira urte batzuk Linux erabiltzailea naizela maila handi baten (lanean, etxeko bideo grabagailu eta multimedia erreproduzigailuan), baina onartu beharra dut etxeko ordenagailuan, Windows-Linux abio duala aspaldi izan arren, batez ere Windows erabili izan dudala. Hardwarearekin nituen arazotxo batzuk eta ditudan behar berezi batzuk izan dira horren arrazoia.

Baina duela hilabete pare bat kaleratu den Ubuntu Linux banaketaren bertsio berriak, 7.04 edo Feisty Fawn izenekoak, hainbat hobekuntza ekarri ditu, justu nire arazo eta beharrak konpontzen dituzten batzuk tartean. Horri esker, orain Ubuntu Linux da etxeko ordenagailuan ia beti erabiltzen dudan sistema. Artikulu honetan kontatuko dizkizuet lehen nituen arazoak eta nola konpondu ditudan, eta Linux-en gaur egungo ikusgarritasunaz, abantailez eta erraztasunaz jabetu zaitezten saiatuko naiz, horretarako screencast edo nire ordenagailuaren bideo-kaptura bat lagun dudala. Ea konbentzitzen zaituzten!

Orain arte Linux-ekin nituen arazoak

Urte batzuetatik hona etxeko ordenagailuan abio-duala daukat: Windows eta Linux sistema eragileak instalatuta partizio banatan, eta ordenagailua piztean zeinetan lan egin nahi dudan galdetzen dit. Baina orain arte Linux-ekoa gutxi erabili izan dut, hardware arazoengatik batez ere. Batzutan gertatzen da hau Linux-en: hardware ekoizle gehienek Windows-erako driver-ak soilik egiten dituzte, eta software librearen aldeko komunitateak garatu behar izaten ditu Linux-erako, atzeranzko ingeniaritza erabiliz; horregatik gauza batzuetarako ez da egoten driver-ik, edo ez dabiltza ongi, edo berandu ateratzen dira. Zorionez, hau aldatzen ari da poliki-poliki.

Hasierako urteetan Mandrake izaten zen instalatzen nuen banaketa, eta hardware asko ezin izaten nuen erabili (soinu-txartela, SATA disko gogorra...). Baina duela urte eta erdi inguru Ubuntu banaketara pasatu nintzen. Mark Shuttleworth milioidunaren, espaziora bidaiatu zuen bigarren zibilaren, azken kapritxoa da Debian-en oinarritutako Linux distribuzio hau, baina onartu beharra dago oso ongi egindako kapritxoa dela. Gaur egun Linux banaketarik ezagun eta erabiliena da. Eta merezimendu osoz irabazi du postu hori, polita izateaz gain oso erraza baita erabiltzeko eta instalatzeko, eta hardwarea askoz hobeto kudeatzen du. Ubuntu-rekin aurretik nituen hardware arazoetako batzuk amaitu ziren. Gainera Ubunturen bertsio berri bakoitzarekin (sei hilabetero ateratzen da bat) arazo gehiago konpontzen ziren. Hala ere, Ubunturen azken bertsioarekin, 6.10 edo Edgy Eft izenekoarekin, oraindik hiru arazo nagusi nituen, Windows gehiago erabiltzea zekartenak:

• Nire azken inprimagailua eta eskanerra (Canon PIXMA iP2000 eta Canon CanoScan Lide 25) ez zebiltzan ongi Linux-en.
• Nire ordenagailuak hiru disko gogor ditu, guztira 500 GB-eko edukiera dutenak, eta erosi nituenean Windows soilik erabiltzen nuenez, Windows-en NTFS formatua dute (bi sistemekin lan egin ahal izateko dudan FAT32 partizio batek izan ezik). Linux-ek NTFS formatuko partizioak irakur zitzakeen, baina ez idatzi. Beraz, horietako datuetan lan egin behar banuen, Windows-en egin behar nuen. Eta diskook musika, argazki eta bideoekin ia beteta nituenez, formatuz aldatzea ez zen erraza, aurrez informazio guztia grabatu beharko bainuen...
• Semeak asko ibiltzen dira Ikastolen Elkarteko multimedia CDekin (Argitxo, Ttantto, Txirritx...). Horiek Windows-en bakarrik funtzionatzen dute (ea hori aldatzen hasten diren eta CDak multiplataforma egiten dituzten, entzun, Ikastolen Elkartea?). Beraz, ordenagailua Linux-en bazegoen (ni lanean, edo aMule zerbait jaisten) eta haurrek CDekin ibili nahi bazuten, itzali eta Windows-era pasatu behar... Azkenean, beti Windows-en ibiltzea erosoagoa da.

Ubuntu berriarekin, akabo arazo guztiak!

Duela hilabete-edo, Ubuntu-n sartu nintzen (6.10, Edgy) eta berak abisatu zidan Ubuntu-ren bertsio berri bat atera zela (7.04, Feisty) eta ea automatikoki eguneratzea nahi nuen. Baietz esan nion eta berak egin zuen dena: jaitsi, instalatu, konfiguratu...

Bertsio berriarekin inprimagailua detektatu zuen eta geroztik primeran dabil. Eskanerrarekin probatzea erabaki nuen, eta hain automatikoa izan ez bazen ere, apur bat bilatuta lortu nuen martxan jartzea.

Horrez gain, entzuna nuen duela hilabete batzuk NTFS-3G paketea atera zela, NTFS partizioak Linux-etik erabiltzeko, idatzi eta guzti. Begiratu nuen Ubuntu-ren pakete zerrendan, eta bazegoen! Di-da baten instalatu zidan, eta geroztik arazo gabe idatz dezaket NTFS diskoetan. Horrela, aMule-rekin edo Azureus-ekin gauzak jaits ditzaket, GRip-ekin musika ripeatu, argazkiak kudeatu...

Hiru arazoak konpontzeko Windows-erako CDena bakarrik falta zitzaidan. Entzuna nuen badaudela Linux-en Windows-eko programak exekutatu ahal izateko programak, baina beti ez zebiltzala, edo instalatzeko zailak zirela... Hala ere, azken arazo hau konpontzen saiatzeak merezi zuela pentsatu nuen.

Lehenengo Wine emuladorea probatu nuen, erraz instalatu eta probatzen dena, eta aipatutako CDetako atal gehienak ongi bazebiltzan ere, jokoren bat ez zebilen eta gainera ezin ziren egindako marrazkiak inprimatu, eta semeek asko egiten dute hori...

Ondoren VirtualBox probatu nuen. Hau ez da Windows-erako programak Linux-en exekutatzeko emulatzaile bat, gure Linux-eko disko gogorrean Windows makina birtual oso bat instalatu eta exekutatzeko aukera ematen digun birtualizazio softwarea baizik. Programa zoragarri bat da, oso dotorea izateaz gain ederto dabilena: azkar, arazorik eman gabe... Linux barruko Windows instalazio horretan nahi ditugun programa guztiak instalatu ditzakegu, eta nik probatu ditudan guztiak oso ongi dabiltza. Ez multimedia CDak soilik, baizik eta baita Office eta horrelakoak ere. Gainera, Linux eta Windows bi sistemen artean karpetak, internet konexioa, clipboard edo arbela, inprimagailua, beste USB gailuak eta abar konpartitu daitezke. Benetan harrituta eta maiteminduta utzi nau software honek. Instalatzeak denbora pixka bat eta arazotxo batzuk eman zizkidan (nire ezezagutzagatik guztiak), baina emaitza benetan ikusgarria da. Azkenean, arazorik gabe exekuta ditzaket Windows-erako multimedia CDak edo bestelako programak Linux-en.

Beraz, lehen nituen hiru arazoak konponduta, orain Ubuntu Linux da etxean ia beti erabiltzen dudan sistema eragilea. Badaude oraindik gauza gutxi batzuk Windows-en soilik egin ditzakedanak: badut hainbat hardware berezi Windows-en soilik dabiltzanak eta ezin direnak VirtualBox-en exekutatu software honek ez duelako hardwarearen konexio mota onartzen (portu paraleloa eta FireWire portua, zehazki). Baina horiek oso noizean behin behar ditut, beraz esan dezakegu ia erabat linuxeratu naizela! Eta hori egin dudanetik asko gozatzen ari naiz, gauza berriak ikastea beti baita ederra. Hiru bat aste daramat Ubuntu-n ia esklusiboki, eta Linux-en inoiz egin ez dudan gauza berri bati ekin behar diodan bakoitzean, plazer hutsa da horretarako zein software erabil dezakedan deskubritzea, software hori instalatu eta probatzea, eta orain arte Windows-en erabiltzen nuen softwarea bezain ongi edo hobeto dabilela ikustea!

Ezin errazagoa

Beti pentsatu izan da Linux informatikarientzat dela, komando-lerroarekin dabilen sistema zail eta itsusi bat, eta Windows-ek, aldiz, erabiltzeko erraza izatearen fama du. Baina aspalditik ez da horrela. Nire ustez, gaur egun Linux Windows bezain erabilterraza da.

Eta komentatutako arazoen inguruan, ez zaiteztela nik kontatutakoagatik Linux probatzeko desanimatu, e! Ikusten duzuenez, nire ordenagailuaren eta erabileraren berezitasunengatik dira arazoak. Ordenagailu askotan hardwareak ez du arazorik ematen, beraz zure kasua hori bada eta ez baduzu informazioa NTFS partizio baten eta ez baduzu Windows-eko multimedia CDrik erabiltzen, Linux-ekin eguneroko gauzak ederto asko egin daitezke (ofimatika, internet, posta, txateatu, CD eta DVDak grabatu, irudi eta argazkiekin ibili...). Gainera, hainbat lan mota egiteko (bideoak ripeatzeko adibidez) askoz tresna hobeak daude Linux-en, horrelakoak egiteko Linux-era pasatu izan naiz aspalditik.

Horrez gain, Linux-i aurpegiratzen zaion beste gauza bat da instalatzeko zaila dela Linux-en aldean. Eta zer daki jendeak hortaz ba? Jende gehienari dendatik etortzen zaio instalatuta edo gu moduko pringatuek instalatzen diote. Eta nik benetan diot, Windows instalatzea oso lan astuna da, eta badakit zertaz ari naizen, informatikaria izanik makinatxo bat instalazio egin izan baitiet lagun eta familiakoei. Instalazio bat egiteko, CD pilo batekin joan behar dut (Windows, Office, Adobe Reader...) eta dena instalatu, eta ondoren web gune ezberdin pilo batetik gauzak jaitsi eta instalatu... Total, arratsalde osoa galduta! Gainera, zenbat gastatzen duten lizentzietan? Edo crack-ak lortzeko denboran bestela...

Linux sistema bat instalatzean, aldiz, ez da sistema eragilea soilik instalatzen, behar diren programa guztiak ere sartzen dira (ofimatika, irudi edizioa, PDF ikustailea, CD/DVD grabagailua...) ordu erdi baino gutxiagoan CD bakarretik. Eta defektuzko instalazioan instalatzen ez den beste edozein programa nahi badugu, programa bat dakar existitzen den software libre ia guztiaren informazioa zentralizatzen duena. Hor behar dugun softwarea aurkitutakoan nahikoa da botoi bati ematea, berak dagoen tokitik jaitsi, instalatu eta konfiguratu dezan. Eta aurrerantzean, instalatu dugun guztia automatikoki eguneratzen joango da. Zoragarria, ez?

Efektu ikusgarriak: Beryl

Itsusia izateari ere aspaldi utzi zion Linux-ek, baina gaur egun Windows baino ikusgarriago eta Mac bera bezain ikusgarria izan daiteke, Beryl programari esker.

Beryl-i buruz asko berba egiten da azken aldian, informatika eta Linux munduan. Baina zer da zehazki? Beryl-ek gure Linux-eko mahaigainean hainbat hainbat efektu ikusgarri jartzen ditu, batzuk 3D-n:

• Leihoak irekitzean, ixtean, minimizatzean, maximizatzean edo mugitzean adibidez oso efektu deigarriak erakusten ditu.
• Leihoak transparentzia maila ezberdinekin erakuts ditzake, atzekoa ikusteko.
• Menuak desplegatzean ere hainbat efektu sartzen ditu.
• Linux-en lanean erabil ditzakegun mahaigain ezberdinak 3 dimentsiotako kubo baten aurpegiak bailiran erakusten ditu, eta sagua mugituz bira dezakegu kuboa, bitartean leiho ezberdinak ere 3D-n ikusten direlarik.

Eta hauez gain, beste gauza asko. Gainera efektu bakoitzarentzat aukera piloa eskaintzen ditu, eta asko jolastu dezakegu aukera ezberdinekin, mahaigain ikusgarri eta erabat pertsonalizatu bat izateko.

Beryl-ek egin dezakeenaren demo gisa jendeak grabatutako bideo piloa ikusi daitezke interneten. Horrek animatu ninduen instalazioa saiatzera, eta baita erraz lortu ere. Hala ere, esan behar da duzun txartel grafikoaren arabera errazagoa edo zailagoa izan daitekeela. Beryl programa bera Ubuntu-ren programa-bilduman dago eta erraz instalatzen da, baina txartel grafikoen 3D aukerak aprobetxatzeko driver-ak eta liburutegiak ere instalatu behar dira, eta horiek instalatzea, gure txartelaren arabera, errazagoa edo zailagoa izan daiteke. Nik esteka honetako argibideak jarraitu nituen (errepositorioen aldaketarena izan ezik, Beryl jada Ubuntu-renetan baitago). Bestela, txartelaren arabera nola instalatu behar den jakiteko, beste esteka honetan duzue oso ongi azalduta.

Emaitza, benetan ikusgarria, goiko bideoan ikus daitekeenez. Abiadura onean dabilkit gainera, txartel zaharra eta normaltxoa izan arren (bideoan mantsoago ikusten da, pantaila halako erresoluzioan kapturatzeko pantaila-kaptura softwareak mantsotzen duelako). Gainera, uneren baten programa asko exekutatzen ari naizelako sistema mantso badabil, klik batekin desaktibatu dezaket Beryl, eta nahi dudanean berriz aktibatu.

Beryl-en praktikotasuna? Hutsa, eye candy besterik ez da. Baina behintzat Linux-en itsusitasun mito hori apurtzeko balio du, eta agian hainbat jende Linux-era erakartzeko.

Bideoari buruz

Nire lehen screencast hau gtk-recordmydesktop erabiliz egin dut. Beste software ugari (xvidcap, Istanbul, vnc2swf, Wink, ffmpeg, VLC...) eta hainbat web zerbitzu (Screencast-o-matic adibidez) daude pantailaren bideo-kapturak egitea ahalbidetzen dutenak, baina niri honek funtzionatu dit hobekien. OGG formatuan grabatzen ditu bideoak, eta lehenago AVI-ra bihurtu behar izan dut MEncoder erabiliz YouTube-ra igo ahal izateko. YouTube-k kalitatea eta erresoluzioa jaisten dio bideoari, jatorrizko kalitatean ikusi nahi baduzue xehetasunak ere nabaritzeko, jaits ditzakezue OGG formatuan eta AVI formatuan ere Windows Live Skydrive zerbitzutik.

Bideoan ikus ditzakezue, alde batetik, Beryl-en efektuak (leihoak maximizatzean, minimizatzean edo mugitzean, aplikazioz aldatzean, mahaigain batetik bestera 3D kuboarekin mugitzean...), eta bestetik Linux-eko hainbat aplikazio martxan: aMule (fitxategiak jaisteko), Firefox (interneten nabigatzeko), GThumb (argazkiak kudeatzeko), VirtualBox (Windows exekutatzeko, Ikastolen Elkarteko CDak martxan ikus daitezke bertan), Comix (komikiak irakurtzeko)... Agerian gelditzen da ez direla aplikazio batere konplikatuak, ezta? Windows-ekoek bezala interfaze grafiko erabilterraza dute, aplikazio berriei ohitzea besterik ez da.

Ikusten duzue, beraz. Sistema erraza bai erabiltzeko, bai instalatzeko eta mantentzeko. Gainera, Windows ere exekuta dezakezu barruan. Hori guztia ere baduzuela Windows-ekin? Ados, baina software guztia legalki erosiko bazenute zenbat kostatuko litzaizueke hori guztia izatea? ;-) Linux-ekin, behar duzun guztia duzu, doan eta libre!

Sauré euskal komiki-argitaletxeak beste bi album atera ditu, ohi bezala euskaraz eta gaztelaniaz. Bata Jansain, Marrero eta Zerdaren Babelgo txotxongilolaria da, Jansain eta Zerdaren Izotz azpiko bidearekin 0. liburukian hasitako Compadre bildumako 1. alea, eta bestea Rodríguez eta Fernándezen Iparraldeko basamortuak, Fernández, Ferrer eta Erostarberen Ametsaren aro berriarekin hasitako Txanoa bildumaren 2. alea. Komikiak euskaraz irakurtzeko beste bi aukera Sauré-ren eskutik. On egin!