Entrevista a Agustín Fernández Mallo-ri elkarrizketa
Volgako Batelariak
2008/01/19 20:10
Agustín Fernández Mallo (La Coruña, 1967) se ha revelado durante el año 2007 como uno de los escritores más interesantes de su generación, gracias a la publicación de la novela “Nocilla Dream”, una obra poliédrica y extraña, de la que Juan Bonilla, que ya hemos tenido en nuestras páginas, ha dicho, entre otras cosas, que “más que una novela, ‘Nocilla Dream’ es el principio de muchas novelas hábilmente ensambladas con material documental y propio en una sólida e inesperada ‘docuficción’, que opta por la descripción directa de acontecimientos mínimos y le debe mucho a proyectos vanguardistas como el de ‘París’ de Walter Benjamín”. Hemos pensado que sería una buena idea acercar este autor al lector vasco, por medio de una de nuestras habituales entrevistas.
(Elkarrizketa, egilea euskalduna ez den guztietan egin ohi dugun bezala, erabilitako hizkuntzan argitaratu dugu, baina oraingo honetan sarrera ere gaztelaniaz jartzea erabaki dugu, Xabier Silveirak bezainbeste erdara dakigula ikus dezazuen).
Erantzun bat
Volga Sarien emanaldia (I)
Volgako Batelariak
2008/01/10 18:47
Azkenean bete genuen hitza eta eman genituen, bai horixe, Volga Sari preziatuak, arrakasta eta glamour handiko festa batean, Durangoko Azokaren datak aprobetxatuz. Badakigu atzeratu garela, baina tira, Joxe Azurmendik "Manifestu atzeratu" bat argitaratzeko eskubidea izan bazuen, zergatik ez ginen atzeratuko gu kronika honekin? Gainera, luze samarra atera zaigu, eta horregatik bi partetan ematea erabaki dugu. Volgako Batelariok ubikuitatearen dohaina desio bai, baina eduki ez daukagunez (eta dena ondo atera zedin ekitaldia zaintzen egon ginenez, nerbio-atake baten ertzetan beti), gure lagun kazetari bati laguntza eskatu eta berak idatzitako kronika mundanoa txertatu dugu (kurtsibaz) testuan, gure ekitaldiaren deskribapen formalagoa (letra normalean) aberasteko asmoz (ez dugu gure lagun kazetariaren izenik emango, ezta inizialak ere, lan egiten duen komunikabidean errepresaliatu ez dezaten).
Poesiarekiko arazoa (II), edo nori zuzentzen zaion poesia
Angel Erro
2008/01/03 20:27
Erosi poesia liburua azkenik irakurtzera deliberatu naiz. Bakardadea eta espirituaren egokiera partikular samarra eskatzen ditu ariketak. Trinkoa eta denboran laburra biek ala biek, onik aterako bagara. Ez dut ezagutzen (onik dagoen eta aldi berean) hiru ordu laurden baino gehiago poesian murgilduta eman dezakeen inor. Hau honela izatearen arrazoiak submarinismoaren berberak dira, superfizie ezberdinen dentsitate eta konpresioen aldea. Poesia trinkoa da berez –oro har darabiltzan hitz urriak ikustea besterik ez dago– edo, bestela, paper xahutze hain barkaezina, ezen ez dugun aukera hori ezta hipotesi moduan ere aintzat hartuko. Poesia trinkoa da.
Juan Garziari elkarrizketa
Volgako Batelariak
2007/11/28 11:30
Hemen gaude bueltan, aspaldiko partez. Ez dugu justifikaziorik emango, opor osteko sindrome luzatu batek eta bere garaian Paul Lafarguek zirriborratu zituen ideiek eskaintzen dizkiguten heldulekuez gain alegia. Izan ere, justifikazio nahikoa iruditzen zaigu Juan Garzia idazle eta itzultzaileari egin diogun elkarrizketa mamitsu hau. On egin!
Poesiarekiko arazoa (I)
Angel Erro
2007/07/24 02:00
Poeta gazte batek idazten zuen liburu dendetan galdua sentitu ohi dela, ez alferrik liburu dendak eta bereziki bibliotekak aspaldidanik labirintoekin erkatzeko joera handia dago. Poesiaren apalari begira gelditzen omen da zer hartu jakin gabe, hala erraza delarik etsipenak, munstro mitologiko bat bailitzan, harrapa dezala oharkabean, eta berarekin egin dezala hala etsipenak nola munstro mitologikoek ohi duten triskantza tristea. Arazo kretatar honen harira, zezenari adarretatik heldu nahi nioke, eta nire esperientziatik irtenbidea ematen saiatu nire esperientziaz zein nire hitzaz fidatu nahi duenari.
Euskal Letrak behin betiko erreformatzeko
Iban Zaldua
2007/07/12 11:30
Nabarra aldizkariak, Tere Irastortzaren artikulu batetik abiatuta, "Euskal Letren erreforma" delako gai peregrinoaren inguruko artikulu bat idaztea proposatu zigun zenbaiti. Niri, ohi bezala, eskatutakoa baino luzeagoa atera zitzaidan testua; Nabarrako irakurleak ez nekatzeko, bertsio laburtu bat ondu nuen, eta haren bertsio osoa edo extended play VBn zintzilikatzea erabaki dugu, nahi duenak irakurgai izan dezan.
Edonola ere, enbarkada galanta Nabarrarena: euskal literaturaren inguruko sermoien aurkako sermoi bati segida ematea, idazle batzuoi beste zenbait sermoi enkargatuz. Zeren eta, ez gaitezen engaina, mota honetako proposamenetatik ezin sermoiak baino atera: saihestezina da guztiz. Eta ez diot nire erantzukizunari itzuri egingo: beste sermoi batekin biderkatuko dut ispiluen isla amaiezina, edo, metafora jatorrago batera jotzearren, nire sermoitxoa gehituko diot Xabiertxoen azalen mise en abîme gero eta urrun eta txikiagotuari.
Pepis Andereñoaren Kanonak
Volgako Batelariak
2007/06/27 12:00
Kanonaren eztabaida pil-pilean dago euskal literaturan; ez, ez gara ari liburutegietan ezarri nahi duten ordainketaz, egile eskubideak ordaintzeko bideratuko litzatekeena (alde horretatik ez dago batere arazorik: euskaraz idatzitako oso liburu gutxi ematen dira maileguan), ezta CD, DVD eta disko gogorren gainekoaz ere (liburutegietatik ale gutxi ateratzen badira, are gutxiago izango dira internetetik euskarazko liburuak jaisteko prest egon daitezkeen piratak. Ez, jaun-andreak, literatur kanonaz ari gara, noski, azken aldi honetan gure mundutxo kulturalean gehien errepikatzen ari den hitza.
Hyde Park: Euskal Herri posmodernoa
Juanjo Olasagarre
2007/05/29 02:00
Irakurri gabeko beste liburu baten kritika bat argitaratzeari ekiten diogu, atalak lortutako arrakastak gugan eragindako bozkario logikoaz (Pierre Bayarden "Comment parler des livres que l'on n'a pas lus?" liburuak berme teorikoa eta ulerberatasuna eman digu). Aurreko lau kritiketan egin bezala, oraingoan ere euskal kritikari baten ahotsa hartuta, Marijo Olaziregirena hain zuzen, eta liburua (iruzkin hau argitaratu arte behintzat) batere irakurri gabe, egin da lana.
Klixearen kontra (baina pixka bat alde)
Ibon Egaña
2007/05/13 11:22
K1 eta K2 irakurleak H hiriko A auzoan hitzaldia ematera gonbidatu dituzte. Mahai inguru gisakoan "Zerk egiten du liburu bat on?" galderari (edo beste medio batzuen arabera "Zerk egiten du liburu bat interesgarri?", zeina ez baita galdera bera) erantzuten ahalegindu behar dute. K1 eta K2k E egunkarian literatur kritikak egiten dituzte, eta E egunkariak euskal literaturaren tomatean pisutxoa baitu, K1 eta K2 "aditu" etiketaz doaz solasaldira.
Volga Sarietarako deialdia
Volgako Batelariak
2007/04/22 12:30
Behinola, aspaldi, erresuma urrun batean, literatur sariak balore seguruak ziren, Parnaso mendiaren sustrai sendo eta gorakorrak, dohain literarioen gotorleku segur eta ahaltsuak. Baina, ai!, o tempora, o mores, egun batean susmoaren eta ustelkeriaren lizuna itsatsi zitzaien literatur gailu aingerutiar horiei, eta orduz geroztik maldan behera doaz, erremediorik gabe, gainbehera osora bideratuz: ezbairik gabe, honako hau sarien krisialdirik latzena dugu, Antoine D'Abbadiek lore-jokoak asmatu zituen egun zoriontsu eta beneragarri hartatik behintzat.
Frogei lotzen gatzaizkie: Euskadi Saria eskuratzeko irabazleak bere auzoko batzokian bazkaldu behar du astean bi aldiz gutxienez (ekintzaren argazki eta ticket justifikatiboak notarioaren aurrean egiaztatu behar dira); Espainiako Kritikaren saria irabazteko Jon Kortazarren lagun mina izatera behartuta dago idazlea (edo gutxienez hori sinetsi behar du katedradun jaunak); Espainiako Sari Nazionala lortzeko idazleak Konstituzioari zin egin behar izan dio gutxienez hiru aldiz, alderantzizko San Pedro bat legez (eta zintzotasun osoz: ez du balio lege-aginduz egitea); Igartza sarira aurkezteko, laginarekin batera, oinarrien arabera, 30x60ko idazlearen argazkia gehitu behar da, eta ez dira gutxi uste dutenak erretratuaren sex-appeal-aren arabera aukeratzen direla irabazleak; lukuru asmorik gabeko Elkarlanean Fundazioak deitzen dituen Jaka Bekei dagokionean, berriz (zure saiakera- edo poemategi-lagina haur eta gazte literatura alorrean saritua izateko arriskua alde batera utzita), kontua da behin bakarrik esleitu zaiola (eta ez beka potoloenetako bat) odol-analisietan positibo eman zuen idazle bati (positibo Rh-an, noski), susmagarri samarra dena; Durangoko liburu salduenen zerrendarekin eta Zilarrezko Euskadi sariarekin, bestalde, badakigu zer gertatzen den, eta Beterriko Liburuaren sariari buruz, nola sinetsi irakurleek ematen omen duten sari batean, euskarazko irakurlerik apenas dagoela gauza jakina denean?