Harrikadak

Primeros de julio de 2005. Recibo una carta de Barclays, la entidad bancaria que guarda mis dineros y a la que le pagamos un préstamo hipotecario para comprar la casa que ahora habitamos. "Le comunicamos que a partir del 11 de julio de 2005 disponer de efectivo a débito con su tarjeta Barclays, en cajeros Servired que no sean del grupo Barclays, tendrá una comisión de 0,50 euros por operación. Le animamos, por tanto, a que utilice los cajeros Barclays y Banco Zaragozano, en los mismos la disposición de efectivo a débito es gratuita". Cierro comillas. Abro la mala leche contenida y convertida en letra impresa.

El 6 de julio llamo a la sucursal y pregunto por la persona de contacto. Está de vacaciones. Bueno, es la época. Hablo con la persona que está al otro lado de la línea y le expreso mi malestar por la comunicación recibida. Mi malestar sube de tono cuando se me informa que en la ciudad hay 3 cajeros más otros 3 en Gipuzkoa. ¡No me lo puedo creer! ¿Pretenden acaso que tengamos que andar con el dinero como se hacía en otros tiempos? ¿Ir de vez en cuando a la sucursal de confianza y llevar unos cuantos billetes a casa, después de haber contado el dinero que se ha quedado en el banco? Decido expresar mi enfado en una carta dirigida al director de la sucursal. Y, al mismo tiempo, ponerla por escrito aquí. "Por medio de la presente le quiero manifestar la desagradable sorpresa que he tenido recientemente al comunicarme que a partir del 11 de julio de 2005 disponer de efectivo a débito con su tarjeta Barclays, en cajeros que no sean del grupo Barclays, tendrá una comisión de 0,50 euros por operación".

"Acabo de cumplir un año de antigüedad como cliente de esa entidad. Y lo soy porque me ofrecieron un préstamo hipotecario en unas condiciones que me convenían. En aquel momento, al preguntar acerca de la red de cajeros de la que disponía el banco, se me informó de que podía utilizar cualquier cajero Servired, sin que ello supusiera el cobro de ninguna comisión".

"La desagradable sorpresa se convierte en algo más cuando al preguntar de cuantos cajeros dispone Barclays en Donostia, se me informa de que son 3 en San Sebastián y otros 3 en la provincia. Permítame que le diga que esa oferta no llega a ser suficiente para que no deba de estar preocupándome de si llevo o no llevo dinero encima. Si quiere saber qué entiendo yo por una oferta suficiente, le diré que una cifra óptima rondaría los 10 cajeros en Donostia y el doble en la provincia".

"Espero que Barclays tenga en cuenta mi queja, medite y rectifique la comunicación que se me ha hecho".

"Sin otro particular, y a la espera de su respuesta, le saluda atentamente".

Uztaileko lehen egunak. Barclays erakundearen gutuna etorri zait etxera. Ohikoa bihurtu da, zeren gure etxearen zati bat ordaintzeko bertan eskatu baikenuen kreditua. Udan gaude eta ez dut berehala irekitzen gutunazala. Zabaltzerakoan baina, harridura eta h-z idazten den haserrea ere bai. "Le comunicamos que a partir del 11 de julio de 2005 disponer de efectivo a débito con su tarjeta Barclays, en cajeros Servired que no sean del grupo Barclays, tendrá una comisión de 0,50 euros por operación. Le animamos, por tanto, a que utilice los cajeros Barclays y Banco Zaragozano, en los mismos la disposición de efectivo a débito es gratuita". Kaguensos!

Uztailaren 6an sukurtsalera deitu nuen eta nire solaskidearengatik galdetu. Ez dago, oporrak hartu baititu. Ondo. Telefono hariaren beste aldean dagoenarekin hasi naiz hitz egiten eta duela egun gutxi jasotako jakinarazpenak sortu didan haserrearen berri eman. Haserreak koska bat gorago egin zuen, batere errurik ez duen langile hark esan zidanean, nire galderari erantzunez, Donostian 3 kutxazain dituztela eta beste 3 probintzian. Ezin dut sinetsi! Zer nahi dute garai batean ibiltzen ziren bezala ibiltzea diruarekin? Hau da, astean behin edo hamabostean behin sukurtsalera joan eta ez-dakit-zenbat diru atera eta etxera, bankuan geratu zaidana zenbatu ondoren? Haserre hori hitz, gutun bihurtzea otu zait eta zuzendariari bidaltzea. Era berean, erabaki dut ere txoko honetan jartzea. Bihar bidaliko diot horrelako zerbait zuzendariari: "Por medio de la presente le quiero manifestar la desagradable sorpresa que he tenido recientemente al comunicarme que a partir del 11 de julio de 2005 disponer de efectivo a débito con su tarjeta Barclays, en cajeros que no sean del grupo Barclays, tendrá una comisión de 0,50 euros por operación".

"Acabo de cumplir un año de antigüedad como cliente de esa entidad. Y lo soy porque me ofrecieron un préstamo hipotecario en unas condiciones que me convenían. En aquel momento, al preguntar acerca de la red de cajeros de la que disponía el banco, se me informó de que podía utilizar cualquier cajero Servired, sin que ello supusiera el cobro de ninguna comisión".

"La desagradable sorpresa se convierte en algo más cuando al preguntar de cuantos cajeros dispone Barclays en Donostia, se me informa de que son 3 en San Sebastián y otros 3 en la provincia. Permítame que le diga que esa oferta no llega a ser suficiente para que no deba de estar preocupándome de si llevo o no llevo dinero encima. Si quiere saber qué entiendo yo por una oferta suficiente, le diré que una cifra óptima rondaría los 10 cajeros en Donostia y el doble en la provincia".

"Espero que Barclays tenga en cuenta mi queja, medite y rectifique la comunicación que se me ha hecho".

"Sin otro particular, y a la espera de su respuesta, le saluda atentamente".

Nacho Escolar kazetariak Londresen gertatutakoaren berri emanaz pasa du eguna. Gaur gauean bi ohar irakur berriekin geratuko naiz:

"20:32. Reuters berri-agentziak dioenez, hildakoak 50 dira jada. Agentziak iturri gisa Nicolas Sarkozy frantses ministroa aipatzen du eta honi Erresuma Batuko estatu idazkari batek eman dio informazioa. Blair-ek Londres utzi du eta G8 taldearen goi-bilerara bueltatu da".

"20:44. Gaur Iraken 30 lagun hil dira tiroketa eta atentatu ezberdinetan, Reuters-ek egunero bidalitako txostenaren arabera. Ez da egunik okerrena izan".

Horra hor bi apunteak. Gehiago hemen.

David Bravo abokatu sevillarraren berri telebistaren bidez izan nuen. TVEren 2. katean agertu zen Enfoque saioan duela zenbait hilabete. Musikari buruzko eztabaida batean egon zen, musika zabaltzeko neurri murriztaileen kontrako jarrera eta argumentuak defendatuz. Beste aldean Teddy Bautista zegoen. Eta Chenoa. Eta Alex de la Nuez, Cristina Rosenvinge-ren bikotekidea Alex y Cristina taldean. Gero, Bravoren bloga jarraitu dut zeharka. Orain argitaratu berri du Copia este libro liburua. Jaitsi egin dut saretik eta, seguruenik, erosi egingo dut. Nork dio internet-ek kalte egiten diola liburu eta diskoen salmentari?

Liburu interesgarria dirudi. Bertan jasotako zenbait gauza aipatuko ditut bakarrik. Hona hemen 18 eta 19. orrialdeetan topatu ditudan batzuk:

"Editore, konpositore eta egileen erreprodukzio eskubideak kudeatzen dituen SDRM elkarteak 1000 euro eskatu zizkien Pierre Merejkowsky, frantses aktore eta errealizadoreari, eta Les Films Sauvages, haren ekoiztetxeari, areto espezializatu batean estreinatu zen filmean kantu bat erabiltzeagatik. Filmeak 203 sarrera saldu zituen soilik. Kantua Internazionala zen eta filmeko pertsonaia batek 7 segunduz txistukatzen du baimenik gabe. XIX. mendeko kantua ez da egongo domeinu publikoan 2014 urtera arte. Egun hori iritsi arte, komunisten ereserki honek etekinak emango dizkie jabetza intelektualaren jabe handiei".

"Uso Zuriak, bakearen sinboloak, ere badu jaberik. Herriak beretzat hartutako Picassoren marrazki hau ezin da askatasunez erabili. Erabiliz gero, artistaren eskubideak kudeatzen dituen erakundeak zuregana joko luke ez-legezko jarduera horren prezioa zein den jakinarazteko. Eta hori horrela izango da 2023 urtera arte. Sinbolo hori erabiltzen duten webgune bakezale guztiak legez kanpo daude. Litekeena da VEGAP elkarteak, margolariaren oinordekoak kide dituen elkarteak, ez egitea ezer, lotsagarria izango litzatekeelako, baina eginez gero, legea alde izango luke".

"Oso ondo daki hau Malagako Unibertsitateak. Erakundearen estatutuek dioten bezala, bere ezkutuak ’uso zuria dauka, Pablo Ruiz Picasso malagarraren litografian ageri den irudiaren erreprodukzioa’. Margolariaren oinordekoek jakinarazi zioten unibertsitateari zenbat ordaindu behar zuten sinbolo unibertsal horren erabileragatik. Horregatik, 2004ko irailaren 17an, Malagako Unibertsitateak ezkutuaren aldaketaren berri eman zuen. Erabaki honekin kulturaren, artearen eta zibilizazio guztiaren oinarriak arriskuan jartzen zituen pirateria ekintzari eman zion amaiera".

(...)

"Happy Birthday To You kantua Warnerena da eta kantu horren eskubideek urtero 2 milioi dolarreko etekinak ematen dizkio. AEBetako legeriak dio kantu hori jatetxe batean abestea ez dela legezkoa eta kalte-ordaina eska diezazukete".

"Warner da kantuaren jabe, baina Happy Birthday hitzen jabea Fufeng enpresa txinatarra da. Enpresa honek marka gisa erregistratu zituen hitz horiek 25 herrialdetan beren ospea eta esanahiagatik. Legeak agindutako salbuespenak kenduta, hitz horiek ezin dira erabili jabeen oniritzirik gabe".

"Lyons taldea Barney pertsonaiaren jabe da, purpura koloreko dinosauroa. Taldeak 1000 gutun baino gehiago bidali dizkie mozorro-dendetako jabeei. Enpresak dio seme-alaben urtebetze-ospakizunetan dinosauro mozorroa janzten duten guraso askoren ohitura, enpresaren eskubideen aurka doala. Legeak hain murriztaileak ez direla ezagutzera emateko, Lyons-eko bozemaile batek gurasoak lasaitu nahi izan ditu esanaz dinosauro jantzia erabil dezaketela, 'legezkoa ez dena purpura koloreko dinosauro mozorroa janztea baita, edozein dela ere purpura horren tonalitatea'".

"AEBn zenbait plaza publiko jada ez dira publiko, copyright-agatik. Chicagoko Udalak eskulturak dauden parketan ez du argazkiak ateratzeko baimenik ematen. Argazkiak atera ezkero, poliziak esango dizu parkeak copyright-a duela".

"Isiltasunak ere badu jaberik. Planets musika taldeak 60 segunduko isilunea den kantu bat egin zuen azken diskoan. Lana argitaratu ondoren, John Cagen oinordekoek demanda jarri zuten plagioa zela eta. John Cagek 237 segunduko erabateko isilunea zen kantua grabatu eta argitaratu zuen. Mike Battek, Planets-eko kideak, ez zuen serio hartu benetazkoa zen demanda eta esan zuen beren isiltasuna Cage-ena baino hobeagoa zela, gauza bera esaten asmatu baitzuten Cage-k baino denbora laburragoan. Azkenean, gatazka epaitegiz kanpoko akordio batekin konpondu zen, Batt-ek sei zenbakiz osatutako ezagutzera eman ez zen kalde-ordaina pagatu ondoren".

Hauek dira Copia este libro liburuan jasotako zenbait istorio. Datu eta argumentazio serioak biltzen ditu lanak.

Irakurri eta zabaldu Creative Commons lizentziapean argitaratutako liburu hau: pdf formatuan jaisteko hemen

Telebistarik gabeko astea apirilean izan zen. Orduan, baina, ez nuen bete. Orain derrigorrezko betekizuna bilakatu da, etxean behintzat. Izorratu egin zaigu telebisiyua eta astebete pasa dugu kaja tontari begiratu gabe. Ez dut alde askorik nabaritu, denbora asko pasa baitut joan den astean etxetik kanpo. Dena dela, konponduta dago jada eta Frantziako Tourra ikusteko aprobetxatuko ditugu uztaileko arratsalde hauek.

Gaur goizean ekarri dute telebista. Bi anai zirela esango nuke. Jabearen semeak, seguraski. Jarri dute telebista betiko apalean. Piztu egin dute. Dena ondo dabil. Zenbat den galdetu diet. 96 euro izan dira eta hori kontutan hartu gabe ez-dakit-zer-pieza-edo garantian zegoela.

Pagatu diet pagatu beharrekoa. Eman didate fakturaren antzeko papera. Ez zuen jartzen nik ezer ordaindu diedanik. Hau da, ez zegoen zigilurik, ez sinadurarik. "Barkatu, baina hau sinatu beharko didazue". Beraiek, "lasai, hau nahikoa da eta". Nik, "bai, nahikoa izango da, baina honek ez du ziurtatzen nik pagatu dudanik ezer". Sinatu eta ziztu bizian joan dira hurrengo enkargua egitera.

Atzo ere antzeko-parezido gertatu zitzaidan. Joan nintzen kontsulta bat egitera. Egin nuen kontsulta eta, irteeran, idazkariak esan zidan zenbat pagatu behar nuen. Ordaindu nuen. Eta ez zidan ezer ematen. Eskatu nion agiriren bat. Eman zidan, baina ez nik nahi nuena. Berriro joan nintzen berarengana. "Aizu, mesedez, gaizki ulerturen bat egongo zen. Nik faktura nahi nuen, ez egin didazun papertxo hau".

Eta egin zidan faktura. Hainbeste kostatzen da, zenbait tokitan, gauzak behar diren bezala egitea?

Bai, dirudienez.

Maiatzaren 24ko apuntearen jarraipena da hau. Listo. Amaitu da kanpaina. Badugu presidente bat. Nik ez nizkion nire akzioak eman, baina espero dut denon onerako aritzea lan berri horretan. Zorionak eta ekin, erronka latza da eta.

Lehenengo gai korapilatsua Nihaten irteera izango zela uste genuen denok. Keba! Iban Zubiaurrerena izango da, ordea. Zubiaurrek ez badu Realean egon nahi, joan dadila nahi duen tokira. Hori bai, kontratuak bete egin behar dira eta Realari dagokiona eman beharko dio Mendarokoak. Edo Athletic-ek.

Joan-etorri hauek min asko egiten dute, Gipuzkoan behintzat, baina ez nioke duena baino garrantzi gehiago emango. Rekarte kapitaina dugu eta Cifu aurkeztuko dute gaur. Alde horretatik ez dugu asko galdu eta beti geratuko zaigu Fuentes, noski.

Gu ere ibiltzen gara bizkaitarrak gipuzkoartzen. Adibidez, Garitano, Eibar taldean trebatutakoa. Honek Gipuzkoako kluba nahi izan du. Eta Agirretxe gipuzkoarrak ere egin zuen joan-etorriko bidaia.

Tira, esan bezala, ez nioke garrantzi gehiagorik emango kontu honi, baina Vocento taldearen kamiseta duten Gipuzkoa eta Bizkaiko bi periodikuek eta enparauek (txin-txin diruaren hotsa) saiatuko dira uda berotzen.

Ekainaren 30eko gauera bueltatuz, aldea nabarmena izan da. Santosek ezin izan du gainetik kendu bere fama txarra eta hautagaitza gipuzkoarragoaren alde azaldu dira akzionistak.

Portzierto, goiko lotura horretan topatu dut Malagón Fuentes zoriontzen. Ez zaio aurpegia ikusten, baina bera da.

Aupa Edu. Lasaiago biziko zara.

Presaka nabil. 37 urte bete ditut gaur eta ospatu beharra dago. Argazki kamera digitala oparitu didate. Ea nola demontre dabilen ikasi beharko dut. Gero Flickr eta antzeko ostikerietan trebatu. Izango duzue horren berri.

Hau idatzi aurretik duela hilabete idatzitakoa irakurri dut. Orduan Denonerreala taldea nuen gustoko. Kanpaina bukatzear dagoen honetan, aldatu egin da nire iritzia. Fuentesen koadrila ondo hasi zela uste dut, baina beheruntz joan dira. Santos, berriz, alderantziz ibili dela iruditu zait.

Gauza asko aldatu behar dira gaur egungo Realean eta ez dut horretarako kapaz ikusten Fuentes. Ez dut uste pertsona txarra denik, ondratua dirudi, baina ez dut irudikatzen Loperaren aurrean Realaren interesak defendatzen, adibidez. Zeozer gehiago behar da 30 milioi euroko aurrekontua duen enpresa bat kudeatzeko. Are gehiago, urtean 12 bat milioiko defizita sortzen bada.

Sentimendua aipatu du Denonerrealak kanpainan zehar. Ez dut uste asmatu dutenik horretan. Hautagaitza honen atzean dauden jokalariak Miguel Santos bezain profesionalak izan dira eta Reala diru-iturri izan dute. Zaleek dugu sentimendua, urtero gure abonua ordaintzen dugunok, batez ere. Hori da sentimendua.

Ez dakit nork irabaziko duen. Somatzen da ere politikeroak hortxe daudela. Adibidez, Gipuzkoako EAJren bi sektoreen arteko lehia horrek izan du jarraipena hemen ere. GBBk utzi egin die afiliatuei nahi dutenen alde azaltzea, baina Joseba Egibarek Fuentesen esku utzi zituenean bere akzioak, agentzia bateko argazkilaria zegoen inguruan. Eta kasualitateak ez du horrelakoetan balio.

Ez naiz Anoetako Belodromoan egongo hilaren 30ean. Irunen bazkalduko dugu eta gero gizon-emakumez osaturiko alardea ikustera joango naiz. Donostiako Antzerki Ferian ibiltzeko asmoa ere badut, baina ez dakit denetara iritsiko naizen.

Santosen zenbait gauza ez zaizkit gustatzen, baina lider kementsua da gizona. Nire bost akzioak zerrendakide duen Edu Malagonen esku uzten ditut. Konfiantza ematen dit Eduk. Ondo ariko dela uste dut.

Ekainaren 30ean Realak irabaz dezala.

Carlos Sánchez Almeida abokatua gordina eta gogorra da hitz egiterakoan. Hemen nago ni esanez hastea gustoko duen horietakoa. Bi galdera bota zituen hasieran.

Lehena: Ea azken aste hauetan zenbat lagunek jaitsi ote dugun internet bidez obraren bat. Ia denek altxatu genuen eskua.

Bigarrena: ea zenbatek igo dugun escaner-a erabiliz obraren bat internet-era. Batek altxatu zuen eskua.

Almeidaren ustez, honek frogatzen du eraikitzen ari garen informazio gizarte hau zabor hutsa dela. Ez dugu soilik besteen lana aprobetxatu behar, gure eskuak, gure escaner-ak ere jarri behar ditugu komunitatearen mesedetan domeinu publiko diren obra klasikoak sarean jartzeko.

Jabetza intelektuala kontzeptua gustatzen ez bazaio ere, Jabetza Intelektualaren Legeak zenbait eskubide aitortzen ditu, zita eskubidea, parodia egiteko eskubidea, besteak beste. Eskubide guzti hauek ez ditugu aprobetxatzen behar diren bezala. Pesimista azaldu zen abokatu hau ere eta laster teknologia erabilia izango da zentsura egiteko. Zita eskubidea ez dugu egiterik izango, adibidez. Kanonaren kontra borrokatzea ondo dago, baina DRMak jartzea teknologia zentsura egiteko erabiltzea da. Eta hor dugu izugarrizko arriskua eta erronka.

Miquel Vidal Barrapunto eta Sindominio proiektuetan ari da. Gutxi hitz egin zuen mahai-inguruan; izan ere, honen aurretik eman zuen berak hitzaldia. Baina bai esan zuela domeinu publikoa ez dela sarera igotzen politikari eta epaileen erabakiz. Ez dela ahaztu behar hiritarrak ere baduela kultura izateko eskubidea. Lau hizlariek hitz egin ondoren, jendearen eta mahaikideen interbentzioak tartekatu ziren.

Ani Defunkind-ek esan zion SGAEkoari legediaren barruan aritzeko, hori baita SGAEk berari eskatzen diona.

Almeidak esan zuen copyleft-aren inguruan dabiltzanek ez dutela beren nortasuna sortu behar SGAEri errua botaz. Plataforma bat sortzeko beharra ikusten zuen berak, Jabetza Intelektualaren lege proiektu berriaren eztabaidan parte hartu beharra dago-eta.

Santi Eraso, Artelekuko zuzendariak, esan zion SGAEkoari kulturaren ikuspuntu premoderno edo modernoa zuela erakunde horrek, teknologia berriak kontutan hartzen ez dituena.

Galiziako ordezkari batek hizkuntz minorizatuen arazoa mahaigaineratu zuen. 500 blog omen daude galegoz, 300en bat bizirik une honetan. Eta urtean 100 liburu kaleratzen omen dira. Datu horrekin blogintzaren garrantzia azpimarratu nahi izan zuen liburugintzaren gainetik.

Copyleft edo CC lizentzien inguruko jestio erakunde bat sortu behar da? Almeida eta Escolar ez ziren honen alde azaldu. Escolarrek baztertu zuen ideia hori diru asko eskatzen zuelako gehi borroka latzak eta luzeak. Domeinu publikoa sor dezagun CC lizentziak erabiliz.

Hori bai, esaten diren gezurrekin kontuz ibili behar da. Adibidez, Espainia munduko 10. herrialdea dela pirateo kontuetan. Izan ere, Defunkid-ek zioen bezala, desinformazioak akatzen gaitu.

Almeidak bota zuen txispaz beteriko beste esaldi bat: Catalunyan badago intelektual koadrila bat manifestu bat egin duena duela gutxi. Manifestu horretan alderdi berri baten sorrera bultzatu nahi dute. Eta zergatik ez dute beraiek sortzen besteei eskatu beharrean?

Portzierto, Informe Semanal-en ikusi nuen diskogintza eta musikaren krisiari buruzko erreportaia pasa den larunbatean. Nacho Escolar elkarrizketatu zuten, baita Kiko Veneno, Diego Manrique, Ramoncín, etab.

Eta SGAEkoa horrelako bilkura batera etortzearena? Beldur diren seinale? Ondo defenditu zuen bere burua kontrako iritzia mantentzen zuen entzuleriaren aurrean. Abila izan zen Farré, aitortu behar zaio, ausarta ere bai. Eta jendea errespetuz aritu zen.

Hasi beharko dut CC lizentziapean nire mezu hauek zabaltzen...

Pasa den ostiralean hasi ziren Artelekun Kopyleft jardunaldiak. Hiru egunez adituz (eta ez adituz) osatutako taldea bildu da jabetza intelektuala, musika, kultura, internet eta teknologia berrien hedapenari buruz hitz egiteko. Ostiral arratsaldean egon nintzen Nacho Escolar, Carlos S. Almeida, Miquel Vidal eta Pedro Farré laukotearen bi ordu t´erdiko mahai-inguru mamitsua ikus-entzuten.

Teknologia berrien hedapenak ondorioak izan ditu azken urte hauetan kulturaren esparru askotan. Adibidez, musikagintzan eta diskogintzan. Nacho Escolar musikaria da, besteak beste. Berak hartu zuen hitza musikaren munduak azken urte hauetan izan duen aldaketaren berri emateko. Zergatik hurbiltzen zen musikari bat diskoetxeetara? Teknologia zutelako disko bat grabatu, disko-dendetara zabaldu eta komunikabideetan agertarazteko. Gaur egun, ordea, marketing-a eta promozioa da diskoetxeen esku gelditu den baliabide bakarra. Hori bai, OTren fenomenoak erakutsi die diskoetxeei promozio makina handiagoa eta hobeagoa duela telebistak.

Creative Commons lizentzien irakurketa egoista ere egin zuen: ez bakarrik komunitateari ematen zaionagatik, norberarentzat ere askoz hobeagoa da zenbait eskubide komunitatearen esku libre uztea. Musikariak ez dira bizi diskoak saltzeagatik, zuzeneko emanaldietatik lortzen dutenegatik baizik. Nire ustez hobeto dago esaldia horrela: musikariak ez dira bizi diskoak saltzeagatik, musikagatik bizi badira zuzeneko emanaldietatik lortzen dutenegatik bizi dira, (baina musikari gehienak ez dira musikatik bizi).

Escolarrek zioen Espainian ez dagoela tarteko irtenbiderik eskubide kontuetan: obraren gainean dituzun eskubide guztiak libratzen dituzu edo ez duzu batere uzten besteen esku. Hori aldatu beharra dago.

Pedro Farré, SGAEren ordezkaria, hasi zen esaten ez zuela jendea komentzitzeko batere asmorik. Barreak entzuleen artean.

Jabetza intelektuala nondik datorren azaldu zuen: 1789ko Frantziako Iraultzaren ondorio da. Jon Locke eta Emmanuel Kant filosofoak aipatu zituen.

Farrék esan zuen oso pesimista dela gaur egungo egoerarekin. Bere ustez jabetza intelektuala oinarrizko eskubidea da eta hala jasotzen du Espainiako Konstituzioak. Teknologia berrien garapenagatik eskubide guzti hauek, kontzeptu hauek, ahultzen ari dira. Eta mundu berri honetan egilea askoz ere ahulago izango da. Kalitatezko kontenido barik ez dago ezagutzaren gizarterik, are gutxiago jabetza intelektuala babesten ez bada.

SGAEk egiten dituenak goraipatu zituen. 80.000 bazkide dituztela munduan zehar (Espainian ez dagoela beste aukerarik disko bat argitaratu nahi izanez gero, erantzun zion publikotik norbaitek); Mundu mailan 4. jestio erakundea da eta Argentinan, Brasilen, Shangain... erosi omen dituzte zenbait antzoki sortzaile espainiarrek bertan beren lanak ezagutzera emateko (hori espekulazioa dela esan zion beste batek).

Argi du garapen teknologikoak kulturaren banaketan ondorioak izango dituela. Bitartekari batzuk desagertu eta beste berri batzuk sortuko dira. Hala ere, jestio erakundeak ez dira desagertuko, baina etorkizun hurbilean eskubideak ez dira esklusiboak izango eta jabetza intelektualaren zenbait zati erabiltzeagatik pagatu beharko da.

Jarraipena izango du.

Lekukoa hiru lagunek eman didate: Luis Tránsito, Mikel Erral eta Asier Sarasua blogariek. Hiru lagun hauek beste neurriren bat hartu aurretik, idatzi beharko dut zeozer. Bestela, hurrengoak lekukoa eman beharrean, bota egingo dit agian. Hori bai, ez dut asmorik beste inori pasatzeko. Esan behar dut ere, uda ataria eta uda bera musika gutxien entzuten dudan urteko sasoiak direla, ulertu ezin ditudan arrazoiengatik. Psikoanalizatu beharko dut nire burua.

Testigua nork eman didan

Luis Tránsitok ekainaren 2an; Erralek ekainaren 10ean eta Asier Sarasuak ekainaren 14an.

Nire ordenagailuan dauzkadan musika artxiboen tamaina

Guztira 53 mega, oso gutxi, baina ez dakit noiztik ditudan, zeren eta ordenagailua dagoen gelan dut musika ekipoa eta, normalean, aparatu hori erabiltzen dut. Lantokikoan gehiago dut: CDak eramaten ditut bertara eta ordenagailura pasa kantuak. Aspaldian ez dut musikarik jaitsi saretik, modem bidez oso astuna delako prozesua, besteak beste.

Erosi dudan azkeneko diska

Aste honetan Xabier Baróren Cançons del temps de destrals eta Lhasa-ren The living road.

Sarri entzuten ditudan edo niretzat esanahi berezia duten 5 kantu

Kantuak ez ditut inoiz buruz ikasten. Abestu ere ez. Une honetan gustura entzuten ditudan zenbait botako ditut hemen:

• Rafa Berrioren Deriva taldearen azken lanetik Algo delicado y difícil kantua. Outsider eta bohemio donostiarra.
• Ruper Ordorikaren Mi abuela rap latinoaren euskal bertsioa oñatiarraren hitzetan, Aspaldian. Jabier Muguruzaren edozein jar nezakeen hemen.
• Rubén Blades abeslariak ere agertu beharko luke hemen, Patria kantuarekin adibidez. Latinoamerika, presente.
• Rachid Taha aljeriarraren Bent Sahra kantua. Carte de Sejour taldea izan zen Mano Negra eta guzti hauen aitaponteko, besteak beste.
• Patti Smith handiaren Land bilduma ere entzuten dut azken aldi honetan. Kanta bat aipatzearren, Redondo Beach. Soka honetatik tiraka Clash, Kortatu, Negu eta beste batzuk ditut gogoan.

Zein 5 pertsonari pasatzen diedan testigua

Ez diot inori pasako lekukoa eta, niri dagokidanez, hementxe bukatuko da musika kate hau.