"Zimurrak", P. Roca (Astiberri, 2014), zahartzaroaren zimurguneak
Rides, Delcourt 2007 (frantsesez orijinala)
Zimurrak, Astiberri 2014
Paco Roca
Liburu eta kontakizun gogorra, latza, tristea. Samurra eta hunkigarria, era berean. Zahartzaroa eta alzheimerra diren bezalakoak. Kilikagarria eta sarkorra, baina dramoi milika egiteko asmorik gabe, horien ordez emozioa eta irriparre goxoa bilatuz.
2007an frantsesez argitaratua, berehala lortu zituen aipamenak eta sariak. 2008ko komikirik onenarena ere jaso zuen Espainian, eta hainbat hizkuntzatara itzuli zuten. Euskaraz ere badago (Astiberri, 2014). Ez dut, hortaz, gauza berririk esango liburuaz.
Emilioren istorioa kontatzen du. 72 urterekin burua galtzen hasia, familiak egoitza batean utziko du eta bere ibilerekin erresidentziako pertsonajeak eta gora-beherak ezagutuko ditugu, Miguelek gidatzen duen kontakizun koral batean.
Aspalditxo neukan "fitxatuta". Beharbada, zaharren egoitzetan sarri samar egon naizelako, Ahotsak-erako grabazioak egiten, nagusien ipuinak biltzen, hango giroa arnasten. Azkenean aste honetan heldu da etxera, Arrugues. Heldu bezain azkar ireki dut, eta behin irekita, ezin izan dut laga. Gogorra da, baina ederra, irriparrea eta malkoa kukuka dituzula irakurtzen dena. Eta amaieran, spoiler, hodeia euri bihurtzen da. Ez baduzu irakurri (jende aaaskok irakurri du), #dagomendat.
Pelikula ere egin zuten 2012an (hau ere kritika honak jasotakoa). Hona hemen trailerra.
Saretik jasota:
Tres hechos le impulsaron a desarrollar la historieta: 1) el progresivo envejecimiento de sus padres; 2) el rechazo de un cartel publicitario donde había incluido unos ancianos; y 3) el Alzheimer que padecía el padre de su mejor amigo. Su autor, en pos de la verosimilud, se documentó durante un año, leyendo sobre las patologías de la vejez, acudiendo a residencias geriátricas y recopilando anécdotas reales de enfermeros, familiares y los propios ancianos. "Me planteé hacer esta historia por mis padres. Quería hablar sobre la vejez de las personas. Este es un tema demasiado amplio así que me centré en las residencias de ancianos. Al tratar este tema era imposible no hacerlo también sobre el alzheimer. Emilio, el protagonista, está inspirado en el padre de mi buen amigo MacDiego".