Gerald Durrell
Gaztaroan irakurritako liburuak gogora ekartzen ditudan bakoitzean, badira beti ate-joka azaltzen diren hainbat, memorian erabat iltzatuta geratu zaizkidanak. Batzuk klasiko tipikoak (La conjura de los necios, El guardián entre el centeno, Egunero hasten delako, Obabakoak, Babilonia, El señor de los anillos, Pelham uno, dos, tres,...); beste batzuk ez hain ezagunak (Rebelión en Milagro, adibidez, bikain-bikaina iruditu zitzaidan orain dela 20-25 urte); beste asko, Best Sellerren kategorian sartuko genituzkenak, Frederick Forsyth eta Ken Follet lagun (El cuarto protocolo, La isla de las tormentas, El valle de los leones...). Ez dakit orain ere horren ederrak izango liratekeen, berriz irakurriz gero, baina garai hartan, behintzat, erreferentzia izan ziren niretako.
Eta guzti horiekin batera, idazle nahiko ezezagun baten lanak ere agertzen zaizkit, Gerald Durrell naturalista eta idazle britainiarrarenak. Gerald "Gerry" Durrell Indian jaio zen 1925ean. Gurasoak ere bertan jaioak ziren, baina aita berehala hil eta familia osoa Ingalaterrara joan zen bizi izatera. 10-15 urte bitartean Corfu uhartean (Grezia) bizi izan zen. Hantxe, natura borbor zegoen lurralde berri hartan, hasi zen Durrell naturaz arduratzen eta bere sekretuak ikasten. Bere lan askotan ere erreferentzia garbia izango dira Corfun egindako urte haiek.
Naturzalea, zientzia dibulgatzailea, telebistako dokumental egilea... hainbat idazlan ere utzi zituen, dibulgaziozkoak zein fikziozkoak. Bere anaia ere idazle ospetsua izan zen, Lawrence Durrell. Oso gazte hasi zen Britania Handiko zoologikoentzat lanean eta espedizioak egiten, gehienbat Afrikara, animaliak harrapatu eta Europara ekartzeko. Baina zoologiko klasikoen eredua gaitzetsita, 1958an lur-eremu handi bat erosi zuen (Jersey-ko Channel Island delakoan) eta bere zoologikoa sortu zuen eta, ondoren, Durrell Wildlife Conservation Trust fundazioa. Helburua, desagertzeko arriskuan dauden espezien ugalketa, gero berriz ere jatorrizko lurraldeetan askatzeko.
Naturzalea eta idazlea... 15-20 urte nituen garai hartan bere 8-10 liburu irakurriko nituen, barrena. Denetarik idatzi zuen, baina batez ere: bere espedizioetako gora-beherak azaltzen zituztenak (Tres billetes hacia la aventura, Los sabuesos de Bafut, Un zoo en mi equipaje, Atrápame ese mono...); bere gaztaroa gogoratzen duten liburu autobiografikoak (Mi familia y otros animales bikaina, edo Bichos y demás parientes, esate baterako), eta gazte literatura, naturara babestu beharraren mezua oinarri dutenak (zelako onak, esate baterako, El pájaro burlón edo Los secuestradores de burros).
