Erlamiño, erlamiñua (erlabio, liztor)

erlamiño (erlabio). iz. Avispa (Vespa sp., eta beste batzuk).

Bai. Ta zikiña, koko zikiña. Porejenplo, erlamiñuak? Madarixak eta melokotoiak? Oiñ? Ta sagarrak bigun samarrak diranak? Danak joditzen jittuek! Sagarra hau dok, eztok? Eta sartzen jok eztena esaten jakona, zulatzen jok, ta handik erdiko zereraiño usteltzen jok egun bi-hiru barru. 

Eibarren gehixenbat erlamiño erabiltzen da (forma arautua, erlabio), baina kulumiño be ezaguna da.

Hegoaldian jaso dittudan lekukotasunak:

• Kurubio, Kulubio, Urubio: Arratian, Busturialdean, Mungialdean
• Kurumiño, kulumiño: Lea-Artibain eta Durangaldean
• Erlabi(x)o: Debagoienean, Otxandion, Legution, Ubiden
• Erlamiño: Eibar, Bergara, Ermua, Elorrio eta inguruan.
• Liztor: Urola Kostan, Goierrin, Tolosaldean...
• Liztorbea edo liztabera (liztor txikitxoa): Urola Kostan
• Erlaztin: Imotzen

Oharrak:

• UZEI hiztegiak "gutxi erabilia" marka ipini detsa "erlabio" berbiari. Deba Ibar inguruko herri askotan horixe da, ba, forma bakarra!
• Hiztegi Batuan erlabio (ez erlamino) eta kurumino (ez kurubio) finkatu dira. Egongo da, ba, arrazoiren bat.