Enor (garatxoa)

» ENOR garatxoa, verruga. • Larruazaleko goragune edo eskrezentzia, tamainaz aldakorra eta gehienetan birus batek sortua. Eskuan eta hatzetan agertzen dira gehienbat eta, gutxiagotan, aurpegian edo buruko larruazalean.

Neretzat berba arrunt-arrunta izan da beti enor hori. Nere amak enor bat daka zaman, eta nik beste bat eskumako eskuan. Enorra, sorgiñak sudur puntan eukitzen daben garatxo hori.

Baina kontxo! Atzo Hiztegi Batuakin jolasian, eta hauxe topau neban:

enor iz. Bizk. g.er. garatxoa.

Gutxi erabilia. Eta Elhuyarren bilatu, eta hori bez. Ez dakar.

Ez nekixan hain eremu txikiko berbia zanik. Jakin bai, Debagoienan (Bergaran eta abar), karetxa eta antzerako berbak erabiltzen dittuela, baina uste neban enor be arrunta zala beste eskualde batzuetan.

Itxuria danez, ez.

Eibarko Hiztegi Etnografikuan jaso genduan, eta Toribiok be badakar, jakiña::

» ENOR (Iz.)
verruga.
Osagilliak kendu zetsan arpegittik enor haundi bat.

Esak. Enorrak kentzeko asmotan erabiltzen zan lelua: "Enorra bat, enorra bi, enorrak daukaz hamabi". Para quitarse las berrugas de un lugar a otro más discreto, había una cantinela mágica, de la cual no recuerdo más que estos dos versos, que se decían con un dedo puesto sobre la excrecencia. (TE).