Saiak, jolasantza
Adituei jaramonik egingo badiegu, inor gutxik daki zehatz-mehatz zergatik jaitsi ohi diren saiak Karrantzatik itsaso aldera. Baina begi bistakoa da, ostera, zergatik hurrerantzen diren findegirarino bertaraino. Gauza jakina omen da saiak alfer samarrak direna (oso astunak nonbait, hegaldi geldo eta motzekoak). Dirudienez saiek antzematen dituzte tximinietatik isurtzen diren aire-bolada beroak eta, nolabait esateko, “energia-eraginkortasuna” lortu beharraren beharrez, isurien gainetik hegan egin ohi dute gorantzako joerez baliatzeko, ahalik eta ahaleginik urrienaz gora egiteko eta, behin behar duten mailaraino heldu ostean, berriro ere jatorrizko habietara itzultzeko. Galdera, ordea, zera da: ausartuko al lirateke Karrantza garaitik Somorrostro haranera jaisten, bueltan igotzeko tximinietako aire-korronte “eroso” horren berri ez balekite?
Orain hurrengo 59 sai zenbatu nituen, banan-banan, 220 metroko garaiera duen tximiniaren gainetik. Gertaera bera ez da, esan bezala, batere bakana; baina, horratik, 59 ale, mantso-mantso, jira-biraka, jolasantza, ez da egunero ikusten den irudia.
250 metrotik gora, patxada handiz
