Mindura gaur

"Zer ete da hau?" –galdetzen dit alabak. Eta nik, “ezta ideiarik be. Baina, itxuraz behintzat, hirurogeiko hamarkadakoa emoten dau”.

Ia oraintsu arte aurkitzen nekeza edo ezina izan zitekeena, gaur egun, ostera, ume-jolasa baino ez da. “Mindura gaur” Googlen idatzi eta, ipso facto: Juan Mari Lekuona zenaren poema-sorta, 1966 urtean idatzia. Existentzialista samarra, omen. Artean, nik, 21 urte.

Normalean, etxeko edozein zulotan urtetan gordetako argitalpen guztiak ezagun izaten ditut. Ez dut beti jakingo non dauden, zehatz; baina bai, ostera, behin ikusiz gero, zer den, noiz eta, sarri,  non edo nola erosi nituen ere.

Oraingoan, aldiz, ez dut inondik ere ezer gogoan. Ezta hurrik eman ere. Zeharo ahaztua. Sekula ikusi izan ez banu bezala, nirea ez balitz moduan. Eta ez zait gertatua, ahaztu izana,  ezertxo ere gustatu. Batere arrazoi handirik gabe, barrenak mindu zaizkit. Nork gero esango... Berrogeita  hamar urte luzeren bueltan, “Mindura, gaur”.

Lehen orrialdea. Hasiera.