Hiperrealismoa, Bilbon
Hiperrealismoak fotorrealismoa du euskarritzat. Alegia, hiperrealismoa, zentzurik zorrotzenean, aldez aurretik hartutako argazkietan oinarritzen da. Fotografia bera baino haratago joan nahi du. Argazkia bera baino errealistagoa izan.
Arte popa edo, gogoratuko du norbaitek. Bai, baina nolabaiteko alde nabarmenaz: arte popak, nahiz amerikar klase ertainean sortua izan, kontsumo-gizartearen gehiegikeriak salatu, kritikatu edo, gutxienez, ironiaz nabarmendu nahi izan zituen. Hiperrealismoa, aldiz, gustura sentitzen da saltsa horretan.
Hiperrealismoaren hiru belaunaldiak (1967-2013) laburbiltzen dituen erakusketa etzi amaituko da Bilboko Arte Ederretako museoan. Ipar Ameriketan sortua, ondoko hamarkadetan hiperrealismoa mundura ialgi da, nazioarteratu egin da, baita gizatiartu ere, eta, hori bai, nabarmen “hiper-hipertu”.
Autoak, motorrak... metalen eta kromatuen distirak. "Plum delicious", Peter Maier
"Erregina". Audrey Flack
Hiriak, kaleak, dendak... kristalak, ispiluak eta gardentasunak (Richard Estes)
