Berlusconi, italiarren gidari
Batetik, gogoan izan Berlusconi dela Italiako telebista pribaturik gehienen jabea. Edozein diktadurak prentsa kontrolatu nahi izaten du eta adierazpen-askatasuna uxatu. Berlusconi aspaldi konturatu zen, ostera, zentsura ez dagoela modan eta, komunikabideak zentsuratu beharrean, demokratikoago zela komunikabideak erostea... eta kitto. Eta ez komunikabide guztiak, telebistak soil-soilik baizik. Berlusconiri bosta axola zaio egunkariak irakurtzen dituzten lau katuen botoa. Badaki jenderik gehienak telebista besterik ez duela ikusten, telebista arina gainera, koloretako pantaila ez baita hausnarketa astunik egiteko plazarik aproposena.
Bestetik, Berlusconiren telebista entretenigarri hori ikusten duen jendeak uste du, nonbait, Berlusconi gauza izan denez gero dirua barra-barra egiteko... zein Berlusconi bera baino egokiagorik italiar guztien ondasunei ere etekinik handiena ateratzeko?
Hau da, italiarrek erabaki dute telebistarik ikusgarriena Berlusconirena dela eta, gainera, Berlusconiren interes ekonomiko partikularrak eta Italiaren interes ekonomiko orokorrak berberak direla. Alegia, Berlusconi dela Italiako ondasun espiritual eta materialaren gidaririk onena.
Ba, oso ondo...
