Aita Santua, Brasilen, ospakizunik ospakizun
Frantzisko aita santua
“Qué feo es un obispo triste! Qué feo es!" bota eta, bihotzak goratze aldera edo, mortalak eta bi ospatu nahi izan ditu Frantzisko aita santuak, Brasilen. Euskal komunikabide askotxori jaramonik egingo badiogu, behinik behin, Aita Santuaren biltzarrak, topaketak, elkarretaratzeak eta mezak ospatu nahiak ez du akaburik izan.
Edo euskal kazetari gazteei norbaitek adierazten die “ospatu” hitzaren zentzua ez dela berdina euskaraz eta gaztelaniaz, edo gutun bat idatzi beharko diegu Vatikanoko protokolo-arduradunei, Aita Santuaren hurrengo bidaiak udaldian egin ez ditzaten; ez, behintzat, euskal irrati-telebistetan bekadunak nagusi diren garaietan.
Horren zaila ote irakastea, lehenik, eta ulertzea, gero, elkarretaratzeak, bilerak eta jardunaldiak eratu, antolatu edo egin egiten direla, eta mezak, berriz, eman edo esan?
Nik neuk izen-abizenez ezagutzen ditut lau urteko lizentziaturaren ostean horrelakorik sekula entzun ere egin ez omen duten kazetari gazteak. Eta, gainera, zuzenduez gero, begiratzen dizute sinesgogor-aurpegiz… euren baitan “zahar honek ze gauza arraroak esaten dituen” pentsatuko balute bezala.
Euren errua ote, soil-soilik?