Apocalypto

Tuteratik Getxora bitarteko hamabosten bat hiritako zine-karteldegietan, egunotan dugu Apocalypto filmea, Mel Gibsonek Yucataneko maia herriari buruz egindakoa.

Auskalo arrakasta berezirik izango ote duen ala ez gure artean, baina filmeak badu, aldez aurretik, publiko euskalduna interesatzeko arrazoi berezia, pelikula maien hizkuntzaz ekoiztua baitago, batere bikoizketa barik, jatorrizko bertsioaz zabalduko da-eta mundu guztian zehar.

Zer ez ote genukeen gero guk ordainduko, Mel Gibsonek euskaldunen gainean filmeren bat egin zezan euskaraz... jentillen ipuinez, Orreagako guduaz edo balearen arrantzaz¡ Baina, seguru gero, eginak egin, ondoren ez litzaigukeela batere gustatuko, Mel Gibsonek bere bertsio komertziala azalduko bailuke eta ez guk nahi izango genukeen bezain benetalaria eta epikoa.

Dena den, Apocalypto kristoren filmea da, ikaragarri gordina, benetan odoltsua, sarri begiak itxiarazteko bestekoa, baina, funtsean, abentura-filmea baino ez da.

Maia herriaren kulturaz, zibilizazioaz edo historiaz jabetu gura duenak hobe du etxean geratu irakurtzen. Baina ordu bi luzez sekulako paisaiaz, erritmoaz eta tentsioaz bere burua entretenitu eta emozionatu nahi duenak ostera, badu nora joan eta zer ikusi.

Ez. Apocalypto ez da maiek ikusi dezaten egindako filmea, maiak ez garen beste guztiok ikusi dezagun burututako asmakizuna baino. Euskaldunok onartuko al genuke guri buruz egindako filmerik, guk geuk ezik, gainerako mundu guztiak gustura ikusi lezakeena? Ba... ez, uste dut ezetz. Baina gu, onerako nahiz txarrerako, beti izan gara traszendental samarrak.