Pallach espiritua gainbehera
Auskalo gero nork irabaziko dituen Kataluniako hauteskundeak baina, zer gerta ere, nabarmentzen ari da PSC alderdiaren barne-aldaketa. Montillak irabazi edo ez, segurutik sekula ez da sozialismo katalana orain arte bezalakoa izango.
Euskal munduan inbidiaz aipatu izan da Euskadiko PSE eta Kataluniako PSCren arteko aldea eta sarri salatu izan da hemengoek ez dutela inoiz izan hangoek erakutsi izan duten sentimendu abertzalea. Egia esan, balorazio hau ez da oinarribakoa, bi alderdiok sorreraz duten diferentziaren ondorioa baino, Euskadiko PSE PSOEren menpeko federazio bat besterik ez den bitartean, PSC, ostera, PSOErekin elkartutako alderdi independientea da-eta.
Gaur egun indarrean dagoen Partit dels Socialistes de Catalunya-PSC 1978an sortu zen, diktadurapean sakabanatutako PSC-Congrés eta PSC-Reagrupament alderdi kataluniarrak eta PSOEren federazio katalana elkarrekin bilduz. Aurreko bietan nagusi ziren Kataluniako sozialdemokratak, burgesia aurrerakoia eta Josep Pallach-en (1920-1977) pentsamenduaren jarraitzaileak; hirugarrenak bereganatzen zituen, aldiz, hiriburuen inguruan kokatutako etorkin eta langile-mugimenduak.
Bi jatorri ezberdin horien arteko norgehiagoka sortze beretik izan da, baina orain arte Reventós, Lluch, Obiols, Nadal, Serra, Maragallek eta abarrek agindu duten arren, aurrerantzean, itxura guztien arabera, Montilla, Manuela de Madre, Corbacho, Bustos eta euren kidekoen txanda izango da.
Zenbaitek dio guztia Sitges-ko Kongresuan (1994) hasi zela, orduan galdu zirelakoan Raimon Obiolsen buruzagitza eta Pallach-en espiritu historikoa, “PSOEren kapitainen” mesedetan. Baina, hala ere, beste hainbaten iritziz aldaketa ikusi… ikusi, estreinako 2003an ikusi omen zen, Maragall eta Carod Zapaterorekin batera azaldu zirenean Generalitatearen balkoian.
Atzo, Bartzelonan, rockero zahar batek esan zidan PSCn gertatzen ari dena ulertzeko katalana izan behar dela edo, bestela… Euskadiko Ezkerrakoa.