Alzheimerrak jotako amari
Bertsotan ekina nauzu, ene bihotzeko ama
nostalgiaz ni noatzu, oraingo honetan zugana,
aspalditxoan dozunez, erabat burua joana
nor zaran zeuk jakiteko, sekulako alper-lana.
Ezer gitxi ulertu-ta, larregi jatzu esana
Alzheimerrak jota dozu, buru-muinetako zana
gurpil zoroan zu zabilz, guztiz galduta laztana
auskalo nun geratu dan, sasoi batean zinana.
Soseguz ahiztuta dozu, txikitandik ikasia
barriz haurra dirudizu, errepikatzen hasia
aurrerantzean tamalez, ez da ernaltzen hazia
saiatuagatik ere, burua da nahasia.
Amatatzen ari jatzu, ideien mundu bizia,
luzaro lore izanda, orain ostera sasia
nora ezera begira, zagoz jarriarazia
honako egoerarik, ez dozu zeuk merezia.
Umetan izan zintugun, benetako lagunmina
zuk zeuk eragin zeunskuzen, kezka eta jakinmina
irakurzaletasuna, eta literatur-grina
euskaldun jokamoldeak, kemen eta ahalegina.
Orain aldiz sortzen dozu, guregan negar-zotina
hainbat atsekabe eta, senitarteko samina
zertxobait egin gurarik, nagusi jakin ezina
bizitza emongo geunke, barriz lehengoa bazina.
Aitak dihardu artean, urtez urte aguretzen
beti itxaropenetan, gauzak konpondu daitezen
komenigarri ez dana, ez ikusi da errezen
baina nahiz besterik uste, gaisoa ez da hobetzen.
Hasieran erdi txantxan, askorik kezkatu ez zen,
ondoren noizbait hasi zan, hondamendiaz jabetzen,
egun batean ahiztutzen, bestean aldiz umetzen,
dei egin zeuskun azkenik, alkar aritu geintezen.
Gurpil-aulkiz daroiazuz, edozenbat urte triste
zer gerta ere geldirik, jaieguna eta aste
zeure burua zaintzeko, ez zara batere aske
beti inoren mendean, etxekoen buruhauste.
Gogotan zer ote dozun, ezin gero inork uste
zure ideia xumeak, asmatu gura nituzke
zentzun barik dana da-ta, funtsean nahaste-borraste
Alzheimerra larria da, ia heriotza beste.
Ez da inundik samurra, Alzheimerra zer dan esan
ez dakianak ez daki, gaitz honi zelan antzeman,
egunez ezin lasaitu, gauez ezin barriz etzan
nork asmatuko ete leuke, emoten dozun beste lan.
Jateko laguntza behar, adurra jarioz edan
bakardaderik ez dozu, nahiz-ta komunean izan
hobeto zeure buruak, gomutan ere ez bailezan
horixe nahiko genuke, zuk sufritu ez zenezan.
Egunak eta orduak, erabat isil-isila
itxita jatzu betiko, berbearen maratila
inguruan bada ere, sarri bisitari pila
zeharo galdua dozu, galderantzunen gurpila.
Burubelarri gaituzu, zure mezuaren bila
ezin gero eskuratu, alkarrenganako zila
ilunean jarduteko, behar dan argimutila
heriotza heldu arte, ni nerau izan nadila
Amesgaiztoa dalarik, hainbat momentutan doain
nere kezka handia zein dan, kontatuko deutsut orain
bardin jazoko ete jatan, beldurrikaraz nago zain
halere ez neuke gura, izuari emon amain.
Medikuak esan arren, nere osasunaren gain
memoriaz nagoala, ez lar arduratzeko lain
badaezpada nahi neuke, izan zure seme bikain
nik ere ondorengoak, izan daidazan erizain.