Alabak erdaraz egiten dit. Zer egin behar dut?

Ez dakit zein adinetan hasi nintzen gurasoekin gazteleraz egiten. Txikitan euskaraz egiten zidaten, baina konturatu nintzen ez zela eurei berez ateratzen zitzaien hizkuntza, eta hurbilagoa ikusten nuen harremana gazteleraz. Anaiarekin, baina, beti egin dut euskaraz. Adin horretatik, batzuetan erdarara jotzen du. Batzuetan erdaraz jarraitzen diot baina gehienetan euskarara itzultzen naiz, gure arteko harremana euskarazkoa baita niretzat. Eta berak haria jarraitzen dit, gero. Nik ez nuke alaba eskaraz egitera behartuko, beste barik saiatuko nintzateke (esanaz baino, eginaz) zuen arteko harreman naturala euskaraz dela. Eta insistitzen badu... ba ez dakit, galdetu ea zergaitik egiten duen... Baina seme-alabarik ez dut izan eta nik ez dut esperto-txostenik egin...

Pasako zaio noski. Nobedadea, jakinmina... Oso gauza naturala, eta osasungarria. Guk parre asko egiten degu, alkarren erdera kaxkarraren kontura. Askoz bildurgarriagoa da nerabezaroa. Neri laister tokatzen zait eta, kontatuko dizut nere esperientzia. Bide batez, Asier, ze argazki ederrak Cantabriakoak!

Asier, ez naiz ni inor inori leziorik emateko baina ez dut uste oso larritzekoa denik. Neu ere guraso naiz eta haurrek edozer gauzekin jolas egiten dute. Baita hizkuntzekin ere! Bera jolasean ibiliko da jostailu berriarekin, deskubritu berri duen gaztelaniarekin. Nik uste, garbi eduki beharrekoa, geuk seme-alabei ematen diegun eredua dela. Ezaguna egingo zaizu haurrei zuzendutakoan euskaraz baina gurasoek euren artean gaztelaniaz berba egiten dutenen kasua... Hori bada kezkatzekoa, nire ustez. Bien bitartean, saiatu hizkuntza gauza dibertigarriekin lotzen eta etorriko da bera ostera. Bestela, errieta eginez gero pentsa zerekin lotzen hasiko den euskara eta hori ez da komeni inondik inora. Zerbaiterako balio badu...

Ni ez nintzateke askorik arduratuko. Alabeak deskubridu egin dau beste hizkuntza bat berba egiteko gai dala, eta irakaspen horrezaz gurasoak harro egotea gura dauala uste dot nik. Ingelesez edo frantsesez berba batzuk esateko gai danean be, beharbada bardin egingo dau...Azkenean etxean egiten dana euskerea bada, hori izango da beretzat oinarria. Azken finean, beste hizkuntza bat da, ez?

Akaso azkenaldixan telebistan gazteleraz gehixao ikusten dau? Euskara erakargarria izan behar da. Nik ez nioke errietarik egingo, bestela ez dau euskara gauza positiboekin lotuko. Gehixao joko nuke euskara gauza dibertigarri eta erakargarrixekin lotzera. Berari gehixen gustatzen jakozen gauzak euskaraz eittia. Ta tartian be ipuin edarrak euskaraz kontatzia, ez dakit. Baina errietarik ez.

Izarrek lau urte bete berri ditu eta halaxe dabil asteotan ere bai. Hori bai, gazteleraz apenas daki ezer, baina dakizkien lau-bost esaldiak etengabe botatzen ditu. "¡No quiere!" ("quiero" esan nahi du"), "¡Tu no!", "Es mio", "No, No", "Si, Si". Hasieran niri ere barregura ematen zidan, baina momentu batean kezkatzekoa ote den pentsatzen hasi naiz. Argi dut ikastolan ikasten duela gazteleraz. Handik ekartzen ditu hitz berriak. Gelan hainbat ikaskide ditu euskara eskolan bakarrik entzuten dutenak eta haiek gaztelerarako joera dute. Nire beldurra hauxe da. 4 urterekin ohartuko al zen euskara andereñoaren eta gurasoen hizkuntza formala dela eta gaztelera berriz ikaskideen hizkuntza bizi eta espresiboa? Gaztelerazko esaldi apur horiek indar handiz botatzen ditu eta bere ere izugarri gustora geratzen da. Euskaraz ondo egiten du, baina euskaraz ez du indar hori lortzen. Hau pasadizo bat izango balitz barre egingo nuke, baina beldur naiz hasiera baino ez dela...