Harrikadak

@telmoiz eta @txomindd bidez izan dut honen berri.

P.L.V. HAVOC. Oker ez banago, gaur zuen lehen entsaioa banda berriarekin. Abuztuaren 13an Sonoraman arituko da.

"Gaztetan Beti Gazte eta Real Union taldeetan futbolean aritu zen Jose Luis Altzugarai, ‘Zikiro’ lagunentzat. Baina gero palista profesionala izan zen hamabi urtez Bilbon, «palarik garairik onenean». Bilboko garai hartatik, Marino Lejarreta txirrindulari handia pisukide izan zuela gogoan du eta «betirako laguna» duela berekin. Behin pala utzita, ustekabean, Beti Gazteko nesken futbol taldea entrenatzen hasi zen, duela 23 bat urte eta geroztik han-hemen entrenatzaile aritu da, txartelik ikusi gabe".

«Txartelik inoiz ez ikusteko sekretua arbitroaren lana errespetatzea da», Aitor Arotzenak eginiko elkarrizketa. Ttipi Ttapa aldizkarian agertu da. Argazkia ere Aitorrena da.

Via Juanma Molinero.

Lerro hauek astearte gauean idazten ditut, baina bihar goizean argitaratuko ditut. Gaur (atzo zuentzat) asko mugitu zen blog, twitter (@transistoria), facebook eta sareko txoko ezberdinetan Donostiako ikus-entzunezko gabinete batek, Transistoria izenekoak, eginiko bideo polit hau. Oinarrian, Haritz Rodriguez dago horren atzean, baita laguntzaileren bat edo beste.

Vimeon, une honetan, gaueko 23:00ak inguru, 2.210 bisitatik gora ditu Mikropolis Donostia bideoak. Sustatun irakurri dudanez, til-shift teknika erabiliz egina dago. Hau da, maketak imitatzeko efektua lortzeko erabilitako teknika bat.

Atzo ohiko komunikabideak gainbegiratu nituen jakiteko zer zioten atzo arratsaldean Donostiako Udalak jakinarazitako Saguesko kontzertuen bi aldaketak zirela eta ez zirela. Izenburu asko Bildu zuten subjektu. Guztien artean gehien harritu ninduen titularra hauxe izan zen: Bildu “euskadiza” los gustos musicales. Arraroa egiten zait Euskadi eta Bildu lotzea.

Aurreko Kultura zinegotziak, Denis Itxasok, jarduneko azken egunean aurkeztu zuen Sagueseko 8 gauetako kartela. Delegatu berriak, Nerea Txapartegik, Espainiako bi talde kendu eta bi euskal talde sartu ditu, “euskal kulturaren presentzia indartzearren”. Nik pena hartu dut La Mala Rodríguez Donostian ikusteko aukerarik egongo ez delako. Emakume bat gutxiago kartelean. Ona da Berri Txarrak eta Su Ta Gar Donostian egotea, nahiz eta ez dakit nola dauden egun eibartarrak.

Euskal taldeak eta kultura herrikoiaren apustua egitea ez dakit Saguesen egin behar ote den. Loveof74k dioen bezala zenbat talde gehiago dago horrelako plazak betetzeko? Are gehiago, ez da etsigarria izango gune horretan jende gutxi ikustea? Begiratu, adibidez, pasa den asteburuan Zarama taldeak BBK Live jaialdian emandako kontzertua. Seguru oso ondo pasa zutela, baina amorragarria behar du izan hain jende gutxiren aurrean jotzea.

Zergatik du hain prestigio gutxi euskal musikak une honetan? Gorka Bereziartuak pasa den otsailean idatzitako apunte batekin gogoratu naiz: Iaz disko asko... eta erdaraz (zenbait burutazio ingelesez kantatzeko hautuaz). Oso interesgarria da apuntea eta mamitsuak ere komentarioak. Datu bat hartu dut bertatik:

“300 diskotik gora kaleratu ziren 2010ean, 16 diskoetxeren bitartez, baina, batez ere, autoekoizpena ardatz hartuta. Pozteko datuak, baina… ez. Inaxio Esnaola kazetariak editorialean dioen legez, iazko urteak erdaraz kantatu baitzuen gehienbat”.

Duela ia bi urte Delorean taldeko Ekhi Lopetegik Noticias de Gipuzkoa egunkarirako Juan González Andrések eginiko elkarrizketan hitz gogorrak zituen Euskal Herriaz:

“Es una sociedad muy encorsetada, aunque hay fugas y gente que está haciendo cosas interesantes. Mi opinión personal, que no tiene por qué ser la de todo el grupo, es que los cánones culturales de Euskadi están estrechamente vinculados a los cánones políticos, y eso hace que el universo se nos cierre. Me irrita el localismo, la cultura en Euskadi se ha ritualizado al máximo y la gente parece atrapada. Hay que abrir líneas, establecer relaciones con el exterior... Es un mundo tan cerrado en sí mismo que habría que vaciarlo, la gente debería desertar”.

80. hamarkadako Euskal Rock Erradikalaren eztandatik (batez ere gaztelaniaz eman zena), ia 30 urte ez dira alferrik pasa. Askoz ere talde gehiago dago gaur egun, kontzertu asko daude agendetan, taldeen kalitateak gora egin du, baina... euskal musika gainbeheran dago.

Gauza asko ditugu aldatzeko. Kontua da ea gai ote izango garen eszena berri bat muntatzeko. Aurreko batean baietz nioen: ez zela soilik mugimendu musikala izango. Ea ba.

Oharra: Sustatun irakurri dut ikurrinak 117 urte bete dituela gaur. 2004ko uztailaren 14an publikatu nuen bizirik dagoen lehenengo harrikada: Mariano Ferrer-en agurra. Ha da, blogak ikurrinak baino 110 urte gutxiago ditu.

Aurreko batean bloga ireki berri duen pertsona bati esan nion apunteak twitter eta facebook kontuetara bidali behar zituela. Ea hori nola egiten zen galderari ezin izan nion di-da erantzun.

Nik twitter eta facebook-era bidaltzen ditut blog honetan argitaratutako apunteak. Eta horretarako twitterfeed erabiltzen dut.

1.- Sortu kontu bat aipatu zerbitzuan.

2.- Create feed aukera erabiliz bideratu blogaren jarioa. Horretarako, izendatu lehendabizi jarioa (izendapena ez da publikoa, zuretzat soilik) eta hartu blogaren feed-a (harrikadak blogaren feed-a) eta jarri Blog URL or RSS Feed URL izeneko tartean. Test RSS aukera erabiliz, konprobatu ea ondo dabilen.

3.- Advanced settings:

• Update frequency: 30 minuturo begiratzeko jarri eta 1, 2 edo nahi adina post aldibatera bidaltzeko adierazi (nik bakarra dut jarrita).
• Post content: twitter-erako gomendatzen dudana da title only aukera (soilik apuntearen titulua azalduko da sare sozial horretan eta lotura bat zure apuntera: 140 karaktere direnez...); facebook-erako, berriz,  hobe da title & description aukera erabiltzea
• Post link: zure apuntearen helbidea laburtuko duen zerbitzua aukeratzea da asuntua. Nik bit.ly erabiltzen dut horretarako.
• Post sorting: pubDate nik dut aktibatuta, baina ez galdetu zergatik.
• Post prefix: horrek aukera emango dizu twitter-en mezuaren aurretik zerbait jartzeko. Nik blog honen izena dut, giltzen artean [Harrikadak].

 4.- Continue to step 2:

 Kasu honetan, erabaki behar dugu nora bidali. Aukera: twitter, facebook, statusnet (identi.ca) eta Hellotxt.

•  Twitter-era bidali nahi baduzu, eskatuko dizu zure twitter kontua autentikatzea.

• Facebook bada, gauza bera. Kasu honetan, gainera, aukera emango dizu zure profilera edota zuk kudeatzen duzun orrialde batera bideratzeko.

5.- Done zanpatu eta sortua izango duzu zerbitzu bat zure apunteak aukeratutako sare soziale(ta)ra bidaliko dizuna.

6.- Aholkutxo bat: lehen esan bezala, uste dut hobe dela zerbitzu bakoitzeko feed bana sortzea. Hau da, kontuak twitter-en (edo identi.ca-n) eta facebook-en badituzu, hobe duzu feed ezberdinak sortzea twitterfeed-en.

Zerbitzuak aukera gehiago ematen ditu, baina gaurkoz nahikoa.

Galtzen ez dakiten politikariak

Galtzen ez dakiten kazetariak

"Por ello, en 2016 podríamos ver en San Sebastián competiciones de peleas de gallos, peleas de perros, o más inusuales como tiro a la nuca, además de talleres de redacción de cartas amenazantes, y conferencias sobre técnicas de extorsión, secuestro, colocación de bombas y confección de capuchas, especialidades todas ellas propias de la cultura de los violentos a los que se premia desde Europa. Un disparate, vamos, un disparate".

José María Yagüe. ¿Violencia en Córdoba?

Proiektua ulertzeko ezintasuna

"Lo primero que me ha preocupado, más aún, molestado, es el haber tenido que leer tres veces Propuesta de Candidatura 2016-Programa para empezar a entender algo. Mal asunto. Estoy acostumbrado a analizar documentos, informes, notas de prensa, en definitiva, mensajes…y a sintetizarlos. Después de tres lecturas del documento ahora mismo sería incapaz de hacer una síntesis del mismo.”

(...)

“Por tanto, lector, no hay otra manera de explicar el proyecto y sus contenidos que leyendo las 55 páginas del mismo. Y llegados a este punto se me ocurren tres posibilidades:

-El proyecto es demasiado complejo.

-Yo soy demasiado simple.

-El proyecto es demasiado complejo y yo soy demasiado simple.”

Juan Carlos Etxeberria. Ah... va a ser eso. Jende askok jarri du pega hau eta arrazoi dute.

Zenbat gara?

"No hay tanta inquietud creativa, y ésta no va a brotar al calor de los eurodólares. No hay espectadores, salvo para los grandes eventos (…) no hay interés salvo en los que ya lo tienen. (...) Nosotros somos 180.000 personas, y todo lo que quieran sumar como Eurociudad, y nos pensamos que tenemos una Bauhaus y una Factory en cada barrio".

Love of 74. Marchando una de betabloqueantes en terraza. Ados.

Eskubidea dugu

“Lo que no puedo entender es que se sumen a la caverna del odio negándonos el derecho que tenemos a ver a un alcalde de Bildu poniendo la mano en el hombro a un exalcalde socialista por un objetivo común. Para ellos será una chorrada. Para nosotros, ninguna”.

Guillermo Nagore. Tenemos derecho. Twitter-en egongo banintz, +1 esango nioke testu horri.

Flotadore bat

“Zer da baina, askotan ahoa betetzen digun delako kultura hori? Kaosa argiago ikusteko gaitasuna? Plazera besterik ez, plazererako bidea erraztu eta plazera ematen duena? Gure destinoaren kodea deskodetzeko era bat? Sineskeria estetikoak? Agian arrazoi zuen Roberto Bolañok, eta kultura flotadore bat besterik ez da. Ez da hain gutxi ere”.

Harkaitz Cano, 2008ko maiatzean, hautagaitza aurkeztu zen egunean.

Aurrera jo beharra

“Toca trabajar y escuchar, esperamos que el nuevo equipo sepa hacerlo con más mimbres, con otros enfoques y preferiblemente mejor desde abajo hacia arriba que al revés. Esperamos también que DSS2016 no sea solo un logo para atraer a más turistas a comer Pintxos. Segi aurrera!”

Nimu.tv. Zorionak Donostia 2016.

Manifesta 5

Europako Kultur Hiriburu izatea ez da Joku Olinpikoak edota Munduko Futbol Lehiaketa antolatzea. Ezta Erakusketa Unibertsala ere. Beraz, jar dezagun lorpen hau dagokion tokian. Hori bai, eta hau bai dela positiboa, aipatu hiru ebento horiek espekulaziorako tresna ezin egokiak suertatzen dira.

2004an Manifesta 5 ospatu zen gure hirian. Hura baino handiagoa izango da, baina hiru hilabete horiek di-da pasa ziren eta ez dut uste Manifestak gauza gehiegi utzi zuenik gure hirian.

Espero dezagun Hautagaitzak dituen 90 miloi euroak beste zerbaiterako erabiltzea. Eta ez ahaztu, Alberto Moyano El Jukebox-ek video-chat honetan dioen bezala, diru hori ez dela Europatik etorriko: bertako administrazio guztiek jarri beharko dute zerbait.

No parece que guste mucho que San Sebastián sea la Capital Cultural Europea del 2016, este apunte en castellano.

La ciudad se va a hacer, probablemente, más aldeana, mucho menos cosmopolita y no va a estar en los grandes eventos

Esaldi hori irakurri dugu aste honetan Sustatun. Zapatero gobernuko ministro den Ramon Jaureguirenak dira hitzok. Zergatik dio hori ministroak? Alkatea eta udala osatzen duten alderdi guztietako kideek San Juan bezperan Konstituzio plazan egindako dantza-saioagatik, adibidez? Ba eskertzekoa iruditzen zait partidu guztietako kideek elkarrekin agertzeko eginiko esfortzua.

Hobe kontua umorez hartzea, Zaldieroak egin duen bezala. Badator Donostiako deskosmopolitizazioa. Hona hemen aste honetako hiru, Berriaren webgunean daudenak.

Donostia camino de la descosmopolitización, este apunte en castellano.

"Bueno pues esto se terminó. 2 años y 9 meses después de mi primera experiencia en el Show “Alegría” en Seul, casi mil shows en total, no sé cuantas ciudades y tampoco cuanta gente he conocido en todo este tiempo, es hora de volver a casa. El sábado al mediodía estaré comiendo pescado (que es lo que más he echado de menos aquí), y un txakoli en casa. Lo siguiente que tengo que hacer es subir a Peñas de Aia porque cuando me marché de casa mi amigo Andde Larzabal me trajo un saquito con tierra de ese monte que he ido llevando durante todo este tiempo conmigo, así que hay que devolver la tierra a su lugar de origen!!"

Horrela hasten da ekainaren 17an bidalitako "Kaixo Minneapolis-etik eta Agur Amerika 32" izeneko mezu elektronikoa, zenbakiak dioen bezala Cirque du Soleil konpainian sartu zenean Iñaki Diéguez irundarrak lagunez, ezagunez eta senidez osaturiko zerrenda batera igorritako 32. mezua (hilero mezu bat, gutxi gorabehera) eta azkena.

Iñaki, proba moduan, Hego Korean aritu zen 2008ko urte bukaeran. 2009ko udan joan zen Ipar Amerikara eta handik ibili da konpainiaren oVo obran musikari lanetan. Hilabete hauetan ikuskizuna inguru hauetan eskaini dute: Montreal, Quebec, Toronto, San Francisco, San Jose, New York, Hartford, Boston, Otawa, Washington, Atlanta, Houston, Cincinatti eta Minneapolis. Normalean aste batzuk pasa dituzte hiri bakoitzean.

"En general esta experiencia ha estado bastante bien en todos los niveles. Si me tuviera que quedar con algo es que estuvimos un año y pico en familia lo que es bastante difícil cuando estoy por allí. Fueron como unas vacaciones largas haciendo turismo. Para los niños creo que ha sido una buenísima experiencia, y para mí (aunque he currado bastante..), también han sido en cierta medida unas vacaciones pagadas".

Iñakiren tokia Doneztebeko Amaia Iraola soinujoleak hartuko du eta, dena ondo joanez gero, Chicago, Los Angeles, Santa Monica eta Calgary bezalako hiriak ezagutzeko parada izango du. Baita Australia herrialdea ere.

"Las condiciones de trabajo son buenísimas, la gente te cuida super bien (...) se vive demasiado bien y eso creo que es lo malo de esto. Creo que si pasas mucho tiempo en esta empresa te olvidas que fuera de la carpa del circo hay un mundo en que la vida no es así".

Ongi etorri errealitatera. Espero dezagun esperientzia honetatik buruan duzun diskoa egiteko aukera izatea.

Se acabó el Circo del Sol para Iñaki Diéguez, este apunte en castellano.

"Amerikarrentzako Zuzenbide bat dago eta beste bat amerikar ez direnentzat. Honen adibide garbia da Al Qaedarekin izandako loturagatik atxilotutako bi amerikarren kasua. Azalaren kolore desberdinagatik konpondu zen. Bata izen saxoiko kaliforniar txuria zen. Estatu Batuetan epaitu eta hogei urteko kondena jaso zuen. Bigarrena, Luisianakoa, famili eta izen arabiarrekoa, beste modu batez izan zen tratatua. Lege aholkulariek gomendatu eta lortu zuten amerikar naziotasunari uko egitea. Eta Guantanamon sartu ahal izan zuten".

Hitzok CIAko abokatu ohi gisa bere burua aurkeztu zuen John Radsanek bota zituen Diario de Cádiz egunkarian. Andaluzian oporretan nengoela, Cadizko Unibertsitatera etorri zela irakurri nuen aipatu periodikuan. Azalean agertzen den titularra ere politta: "Tortura kontzeptu erlatiboa da".

"Esan genezake gizon bat bi gauez lorik egin gabe edukitzea tortura dela. Edo ez. Hiru beharko lirateke. Edo ez. Lege aholkulariek erabakitzen dute hiru ez dela tortura; krudela da, baina ez da tortura. (Horretarako) lau beharko lirateke. Tortura erlatiboa da. Gauza bera gertatzen da water boarding teknikarekin -atxilotutakoaren burua behin eta berriz ur azpian sartzea (hark) itolarria sentitu arte-: kontsidera daiteke ez dela tortura, simulazio soila baita. Ez dago atxilotuarekin akabatzeko asmorik. CIA praktika hauen kontra agertu zen, baina Cheney Estatu idazkariak kontrako iritzia zuen eta presidenteak baimendu egin zituen. Konstituzioa urratu zen? Ez, estatubatuarrei aplikatu ezean. Beste behin gerra-egoera aipatu zen. Orain, Obamak erabaki du tortura dela water boarding-a. Ondo, egin dezagun, alda dezagun interpretazioa. Ez da torturarik egon ez kasu batean ez bestean, intentsitate gehiagoko edo gutxiagoko galdeketa-teknikak aplikatu ditugu".

Ez dakit zuei, baina niri arraroa egin zitzaidan tipo hau horrela agertzea periodiko espainiar batean.

Amaitzeko: Cadizko Unibertsitateak eta Seguritas enpresak antolatutako Segurtasun Agorara gonbidatua izan zen Radsan.

Amen.

¿Qué es el water boarding? este apunte en castellano