e-gorblog

Basauriko Pozokoetxe Kultur Etxeak antolatzen duen Ganorabako komiki-lehiaketaren 2012ko edizioko irabazleak erabaki dituzte:

• 1. saria, 900 eurorekin hornitua, Oskar Blanco eta Sergio Cardosorentzat izan da Fffelipe el fampiro faletudo lanagatik
• 2. saria, 450 eurorekin hornitua, Clément Groussaudentzat Última Miradagatik
• 3. saria, 300 eurorekin hornitua, Santiago Calderón eta Ruben Encisorentzat Lo Enterrado lanagatik
• Saririk gabeko euskarazko akzesita, 300 eurorekin hornitua, Javier Navarrorentzat Peruren Errautsak lanagatik
• Saririk gabeko Basauriko autorerik onenari akzesita, 300 eurorekin hornitua, eman gabe geratu da

Lan irabazleak, aurreko urteetako edizioen irabazleekin batera, beraien webgunean irakur daitezke osorik.

(Elhuyar aldizkariko 2012ko maiatzeko zenbakian argitaratutako artikuluaren jatorrizko extended bertsioa)

Informatika berdea delakoak arlo asko hartzen ditu: gailuen ekoizpen-prozesua, kalkulu-zentroen efizientzia energetikoa, ordenagailuen energia-kudeaketa (pantailak, biltegiratze-gailuak...), materialen birziklapena... Halako kontzeptuak jendarteratzen direnean, parafernalia guztiarekin etortzen dira: jardunbide egokien katalogoa, ziurtagiriak... Ekoizle askok dituzte halakoak. Ez dut nik esango horrelakoak onak ez direnik eta fabrikatzaileek ez dituztenik kontuan hartzen aipatutakoak. Hala ere, ez dut uste jasangarritasuna denik irizpide garrantzitsuena informatikaren munduak orokorrean daraman bidean, ezta gutxiagorik ere; horren ordez, ondo gelditzeko egiten den zerbait da. Eta zalantza handiak ditut gailu digitalen gaur egungo eredua jasangarria ote den.

IKTen munduko ezaugarri bat da gailuen bizitza laburra: erosi eta gutxira berria erosteko beharra dago. Ez gailuek gehiago iraun ezin dutelako (edo kasu batzuetan bai, zaharkitzapen programatua ere hor baitago), berehala zaharkituak gelditzen direlako baizik. Bi praktika horiek jasangarritasunaren guztiz kontrakoak dira, baina, azken finean, informatika-fabrikatzaileak enpresak dira, enpresek irabaziak izan behar dituzte eta irabaziak izateko saldu egin behar dute. Horretarako, gailu berriak ateratzen dituzte etengabe, gero eta hobeak. Baina benetan dira beharrezkoak ezaugarri hobe horiek, edo ekoizleek artifizialki sortutako beharrak dira? Mugikorraren argazki-kamera gero eta hobea behar dugu, gure argazkiak ez direlako hain ongi ikusten gero eta bereizmen handiagoa duten pantailetan; disko gogor gero eta handiagoak behar ditugu, mugikorrak HDn grabatutako bideoak edo Blu-ray filmak gorde ahal izateko; mikroprozesadore gero eta azkarragoa behar dugu horiek guztiak manejatu ahal izateko; eta abar luze bat.

Aukera galdua

Gurpil zoro hau gelditzeko aukera duela 5 urte inguru eman zen. IKTen bidez garabidean dauden herrialdeetako haurren hezkuntza bultzatzea helburu duen One Laptop Per Child proiektuak (ikus 2008ko martxoko zenbakiko artikulua) beste irizpide batzuen arabera diseinatutako ordenagailu bat ekoitzi zuen: arina, kontsumo txikikoa, iraunkorra, eguzki-argitan ere ongi ikusten den pantailaduna, merkea... Iraultzailea izan zen kontzeptualki, bai eta teknologikoki ere, energia-kontsumo baxua izatea oso faktore garrantzitsua baitzen gailu hartan: ez zuen biltegiratzeko gailu mekanikorik, hau da, CD- edo DVD-irakurgailu edo -grabagailurik edo disko gogorrik (flash edo SD txartela zeukan), eta tinta elektronikozko pantaila zuen lehen gailua izan zen; mikroprozesadorea ez zen hain ahaltsua, eta benetako esfortzua egin zen hala ere ongi ibil zedin (Linux sistema eragilea erabiliz, baliabideak optimizatuz...). 4P Computing ere deitu zitzaion kontzeptuari, garrantzia ematen baitzion energia-kontsumoari, errendimenduaren ustiapenari, eramangarritasunari eta prezioari (power, performance, portability, price).

OLPCren ordenagailuaren ereduari jarraituz sortu zen Netbooken kontzeptua. Disko gogorra dute eta ez dute tinta elektronikozko pantailarik, baina ez dira ohikoak bezain ahaltsuak, eta kontsumo txikiagoa dute. Jasangarriagoak dira, azken finean. Garai bertsuan hasi ziren hedatzen liburu-irakurgailu elektronikoak, Amazonek Kindle ateratzearekin batera. Tinta elektronikoarekin dabiltza, eta energia kontsumo oso txikia dute; asteak iraun ditzakete bateria kargatu beharrik gabe. Hori ere informatika jasangarriagoa da beste gailu pantailadunekin alderatuta. Egia da badituztela desabantailak (kolorerik ez, bideoa mugitzeko mantsoegiak...), baina kolorezko tinta elektroniko azkarragoaren teknologia bidean omen da (ikus 2011ko urtarrileko zenbakiko artikulua).

Alabaina, gailu horiek hilzorian daude, tableten erruz. Applek iPad-a atera zuen 2010ean, eta bere neonezko argiek liluratuta, ekoizle eta erabiltzaileek alde batera utzi dugu jasangarritasunaren bidea -inoiz benetan hartu bagenuen-, eta berriz ere gailu gero eta ahaltsuagoen eta energia-kontsumo handiagokoen gurpilerantz goaz. Netbookak jada apenas saltzen dira, eta liburu-irakurgailu elektronikoen ekoizle nagusiek, Amazon eta Barnes & Noblek, alde batera utzi dute tinta elektronikoa beren Kindle eta Nook gailuen azken modeloetan (Kindle Fire eta Nook Color).

Bestalde, badago joera nabarmen bat azkenaldian guztiz "jasanezina" dena (hau da, batere jasangarria ez dena): dugun gailu piloa. Etxeko ordenagailua, telefono mugikorra, tableta, ordenagailu eramangarria, argazki-kamera... eta denak antzeko gauzak egiteko gai diren ordenagailuak dira finean. Hori ekiditen lagundu dezakeen produktu bat aurkeztu du duela gutxi Canonicalek, mahai gaineko ordenagailuetarako Ubuntu Linux sistema eragilearen egileak: Ubuntu for Android. Android sistema eragiledun smartphoneentzako aplikazio bat da, Ubuntu sistema bat exekutatzen duena, eta teklatu eta pantaila bati konektatzen zaien dock batekin osatzen da. Gure telefonoa dock horretan jarrita eta Ubuntu for Android aplikazioa exekutatua, gure telefonoa erabil dezakegu etxerako edo lanerako ordenagailutzat.

Horrez gain, beste joera asko daude informatikaren munduan jasangarritasunaren aurka joan daitezkeenak. Datuak lainoan gordetzea eta gure gailu guztietan automatikoki sinkronizatzea izan daiteke bat, datuen duplikazio ikaragarria gertatzen baita (Cloud Computingari buruz 2010eko urtarrilean hitz egin genizuen). Musika streaming bidez entzutea ere bai, konexioa etengabe erabiltzen ari baikara horretarako; baina egia da, bestalde, musika hori milaka ordenagailutan gordeta egotearen datuen duplikazioa ekiditen dela.

Jasangarritasun ekonomikoa

Jasangarritasunaz ari garenean, ingurumenaren aldetiko jasangarritasunaz ari gara normalean. Baina ikuspegi ekonomikotik ere begiratu daiteke. Horri begiratzen ba diogu, jasangarria al da informatikak daraman bidea?

Krisi ekonomikoa dela eta, sarritan entzuten dugu lehengo bizimodua ez zela erreala, gure aukeren gainetik bizi ginela, etxebizitzen eta beste gauza askoren prezioak puztuegiak zeudela... Oso argi ikusten da dena a posteriori. Baina ez dugu ikusten informatikan egoera bera bizi dugula. Ez da normala, adibidez, halako ilarak egotea merkatuko tableta eta smartphone garestienen eta luxuzkoenen azken modeloak ateratzen diren bakoitzean, sei hilabete lehenago atera zen aurreko modeloarekiko apenas dutenean ezer berririk; edo etxe batean funtzio berdinetarako hain antzekoak diren hainbeste gailu egotea. Ez da jasangarria, eta burbuila ekonomikoa lehertu zen bezala lehertuko da informatikoa ere. Zorionez, gailu elektronikoak koska batzuk beherago daude beharren eta prezioen eskalan, eta leherketak ez digu hainbeste eragingo.

Gainera, teknologiaren eredua ez da, nire ustez, ekonomikoki jasangarria, ezin bada jende guztiarengana iritsi, hirugarren mundukoak barne. OLPCk bultzatzen zuen ereduak prezioa kontuan hartzen zuen eta informatika mundu guztira iristeko eredu bat ekarri zuen. Baina orain ia ez da kontuan hartzen faktore hori: gailu oso garestiak daude modan, funtsean gauza bera egin dezaketen askoz merkeagoak (lauzpabost aldiz merkeagoak) egon arren.

Informatika lasterketa zoro batean sartuta dago, eta lasterketa hori ez da jasangarria, ez ingurumenaren aldetik, ez ekonomikoki. Zoritxarrez, ez dugu beste arloetako lezioetatik ikasten, eta lasterketa hori ez da amaituko horretaz konturatu garelako; beranduegi denean konturatuko gara esku artean lehertu zaigula, kaltea egina dagoenean.

Hirugarrengoz egingo dute aurten Nafarroako Komiki-Azoka, Iruñeko zitadelan, irailean zehar, Tiza elkarteak antolatuta. Hainbat erakusketa, gonbidatu, hitzaldi, tailer eta bestelako izango dira beronen barruan, ondoren zehazten dizkizuegunak.

Erakusketak (irailaren 1etik 10era)

• Will Eisner "Definiendo storytelling" (arma-gelako ganbaran)
• Santiago Valenzuela "Entre elipses y otras cosas" (arma-gelan)
• "Chile, tierra de leyendas" (arma-gelan)
• Mauro Entrialgo "Metaexpo de metahistorietas" (arma-gelan)
• Juan Giménez "El Metabarón" (arma-gelako ganbaran)
• Nueva ilustración "Colectivo Puré" (arma-gelan)

Gonbidatuak

• Santiago Valenzuela
• Juan Giménez
• Mauro Entrialgo
• Pedro Osés
• Luis D
• Rafa Martínez
• Mikel Begoña
• Iñaket
• Idoia Iribertegui
• Belatz

Tailerrak

• Haurrentzako "¿Dibujar o ilustrar?" tailerra, Idoia Iriberteguiren eskutik (irailaren 22an 11:30ean)
• Haurrentzako "Crea tus personajes" tailerra, Idoia Iriberteguiren eskutik (irailaren 15ean 11:30ean)
• "Guión y dibujo" tailerra, Belatz eta Christoff-en eskutik (irailaren 23an)

Bestelakoak

• Erakusketen inaugurazioa (irailaren 1ean 12:00tan)
• "40 años de los encuentros del 72" murala zuzenean Pedro Osés-en eskutik (irailaren 1ean 17:00tan, 2an 12:00tan, 8an 17:00tan eta 9an 12:00tan)
• Mauro Entrialgorekin solasaldia (irailaren 6an 20:00tan)
• Rafael Martínezen hitzaldia Will Eisner-en inguruan (irailaren 13an 20:00tan)
• Kontzertua: The Bubbles Will Eisner-i abesten (irailaren 14an 20:00tan)
• Juan Giménezekin solasaldia (irailaren 20an 20:00tan)
• Iñaket eta Mikel Begoñarekin solasaldia (irailaren 21ean 18:00tan)
• Chile, tierra de leyendas liburuaren aurkezpena(irailaren 21ean 20:00tan)
• Santiago Valenzuelarekin solasaldia (irailaren 27an 20:00tan)
• Luis D-rekin solasaldia (irailaren 28an 20:00tan)
• Komikiaren inguruko festa-eguna (irailaren 29an)

Ekitaldien hizkuntzari dagokionez, ez du inon zehazten nola izango diren, baina ikusita webgunea gaztelania hutsean dagoela, pentsatzekoa da ekitaldiak ere hala izango direla... Guztiz salagarria eta onartezina, webgunea gaztelaniaz soilik egotea eta ekitaldirik euskaraz ez egitea!

TMEO komiki-aldizkari gasteiztarrak 25 urte egiten ditu aurten, eta hainbat ekitaldiren bidez ari dira hori ospatzen. Aldizkariaren 100 orriko zenbaki berezia atera zuten, festa bat egin zuten ekainean eta erakusketa bat ere paratu dute.

Hori erakusketori Gasteizko Zuloa Gunean dago ikusgai uztailaren 27tik, eta irailaren 10era bitartean egongo da irekita. Izenburua, aldizkariaren betiko tonuarekin bat, ironia finezko probokazioarekin: 25 anos del TMEO (bai, ANOS ;-). Aukera ederra komiki-aldizkari beterano honen ibilbideari errepasoa emateko!

Deia egunkariak eta Rekalde aretoak iaz lehenbizikoz antolatutako Rekalde-Ortzadar komiki-lehiaketak bigarren edizioa izango du aurten. Bertara euskarazko 4 orritako komikiak aurkeztu ahal izango dira, irailaren 3tik 14ra bitartean. 1.500 euroko saria izango du irabazleak, eta lan irabazlea eta epaimahaiak aukeratutako beste lan batzuekin erakusketa egingo da Rekalde aretoan; gainera, antolatzaileek berauek argitaratzea izan daiteke. Oinarri osoak helbide honetan aurkitu ditzakezue: http://www.deia.com/2012/06/11/ocio-y-cultura/cultura/deia-egunkariak-eta-rekalde-aretoak-ii-rekalde-ortzadar-komiki-lehiaketa-deitu-dute.

Ea ba, komikigintzan aritzen bazara, parte hartu!

Xabiroi komiki-aldizkaria, Ikastolen Elkarteak argitaratzen duena, 26. zenbakira iritsi da. Berritasun anitz dakarzkigu gainera zenbaki honetan. Museo bilduma Harkaitz Cano eta Iñaki G. Holgadoren sail berria, bi komiki-zinta berri (Adur Larrearen Xabiroienea eta Exprairen Pertza ustelaren gogoeta antzuak) eta Irati Jimenez eta Bruno Hidalgoren Aingeru negarra istorio laburra.

Hau da zenbaki honen edukia:

• Nik neuk egiten dudan Albisteen txokoa
• Adur Larrearen Xabiroienea umorezko banda

• Auzomorro umorezko orri bikoitza, Sanviren gidoi eta irudiekin
• Iñaki G. Holgadoren irudiak eta Harkaitz Canoren gidoia duen Museo bilduma serie berriaren 6 orri
• Irati Jimenez eta Bruno Hidalgoren Aingeru negarra 6 orriko istorioa

• KomikITAUN elkarrizketen orri bikoitza, oraingoan Koldo Azpitarte eta Angel Unzuetarekin, Frantzian argitaratu berri duten Reliques albumaren karira
• ZaldiEroaren Arranotxuren beste bi orri

• Asiskoren Hor Konpost banda

• Manu Ortegaren Haizea banda
• Exprairen Pertza ustelaren gogoeta antzuak zinta
• Kortsarioen ostatua sailaren beste 8 orri, Dani Fanoren gidoia eta Guillermo Gonzalezen irudiekin

• Alex Orberen Fede kontua umorezko orria

• Loperen Behien Tarzanen 3 orri

Gogoratu iaztik Xabiroi aldizkaria eta bertatik ateratako albumak (Saiak, Piztia Otzanak, TeleAtoi eta Azken garaipena) Euskal Herriko hainbat komikidendetan eskuratu ahal direla (Bilboko Joker (Urkijo zumardia, 27), Donostiako Armagedon (Marzelino Soroa plaza, 2), Gasteizko Zuloa (Correria kalea, 21), Irungo Tinta Comics (Jose Egino kalea, 10) eta Iruñeko TBO (Merced kalea, 28)).

(Elhuyar aldizkariko 2012ko apirileko zenbakian argitaratutako artikuluaren jatorrizko extended bertsioa)

Hasieran, Tim Berners-Leek weba egin zuen. Web hura ez zen hain baliagarria: webgune bat edukitzea enpresa edo erakundeen eta informatika-ezagutzak zituztenen esku baino ez zegoen. Informazioa oso estatikoa zen. Eta teknologiak esan zuen: "izan bedi interaktibotasuna". Eta hala izan zen. Eta ikusi zuen jendeak interaktibotasuna ona zela, eta bereizi egin zuen hasierako webetik: berriari Web 2.0 eman zion izena eta aurrekoari Web 1.0. (Genesia, 1:1)

Bibliarekiko paralelismoen txantxa gorabehera, ezin ukatuzkoa da Web 2.0 delakoak aldaketa handia ekarri zuela aurrekoarekiko: webguneak askoz interaktiboagoak ziren, informatikarik jakin gabe egin zitezkeen, jende arrunt asko hasi zen webguneak eta blogak izaten... Baina aldaketa garrantzitsuenetakoa, zalantzarik gabe, RSSak izan ziren.

Webgune eta blog ugari askotan eguneratzen hasi ziren arren, ez zen erraza gustuko zenituenen jarraipena egitea: denetan banan-banan sartu beharra, sarritan aldaketarik ez aurkitzeko, edo irakurri genuen azkena zein izan zen ez gogoratzeko. Baina, orduan, webgune horiek RSS bertsio bat ere argitaratzen hasi ziren: albiste edo artikulu berriak argitaratzeko formatu bat, egitura ongi definitu baten bidez adierazten zuena albistearen eremu bakoitza (izenburua, egilea, data, edukia, esteka...). Horri esker, programa eta zerbitzuak sortu ziren gure gogoko webgune eta blogen RSSak irakurtzen zituztenak eta zerbait berria zegoenean abisatzen zigutenak. Hala, informazio-iturri askoren jarraipena gune zentral bakar batetik egiteko aukera sortu zen. RSSei buruz hitz egin genizuen web semantikoaz aritu ginenean Mundu digitala atalaren bigarren artikuluan.

Askorentzat, neu barne, iraultza handia izan zen hura, bizitza erabat aldatzeraino. Nik ez dakit zer egingo nukeen RSSak edo RSS-irakurgailuak desagertuko balira. Haiei esker, nire gustuko gaiak, pertsonalak zein profesionalak, argitaratzen dituzten ehunka guneren jarraipena egiten dut modu errazean. Nolabait, nire komunikabide pertsonalizatua dut nire RSS-irakurgailuan. Eta pentsatzen nuen jende guztia pasatuko zela horretara lehenago edo beranduago. Baina denborak aurrera egin du, eta hori ez da gertatu. Jende geek edo teknozale samarrak soilik erabiltzen du.

Sare sozialen oldarra

Aldiz, duela bizpahiru urtetik hona, jende guztia sare sozialetan sartzen ari da. Twitter, Facebook eta enparauen erabilera bai izan dela masiboa. Ez dago ukatzerik erabiltzaile-kopuruan RSSak askogatik gainditu dituztela.

Eta RSSen jarraitzaile leial askori ulertezina gertatzen zaie. Begira zer dioen Marshall Kirkpatrick ReadWriteWeb teknologiari buruzko blogaren koeditoreak horri buruz: "RSSak irakurtzeko softwarea ez erabiltzea azken aldiko teknologiaren historian gizateriaz okerren hitz egiten duen gertaeretako bat da. Etsigarri da mundu osoan demokratikoki argitaratzen diren iturri fidagarri eta askeen informazio-kanal dinamikoak eguneratzeko biltegi pertsonalizatu eta zentralizatu bat teknologikoki baztertuta Facebook-eko Flash joko buru-usteltzaileek ordezkatu izana, telebistaren promesa den errealitatea bihurtu eta hezkuntza publikoaren ametsak puskatan hautsi zirenean bezain etsigarria. (...) Ikaragarria da. Dena jaso eta etxera joateko modukoa da."

Tira, ni berak dioen gauza askorekin ados nago, baina ez dut hain gaizki ere hartzen (agian hainbeste desengainurekin jada ez dudalako gizadiarengandik hainbeste espero?)... Azken finean, zibermundua mundu errealaren isla besterik ez da. Eta askoz jende gehiago dago tabernetan ibiltzen dena egunkariak irakurtzen baino; hori baitira sare sozialak nagusiki, jendearekin egoteko tokia. Bestalde, sare sozialak ez dira flash jokoak soilik: informatuta egoteko modu bat ere badira, baina gustuko komunikabideen bitartez izan beharrean, lagunen bidez; eta sare sozialetako lagun horiek komunikabideak ere izan daitezke, gaur egun denak baitaude haietan.

Ni gehiago kezkatzen nau sare sozialen beste efektu batek: bertan sortzen den edukia, sarritan, arina da (luzeran mugatuta daude bertako edukiak, eta gaiak ere informalagoak izan ohi dira), oso efimeroa (ez dago eduki zaharra berreskuratu edo aurkitzerik) eta ez irekia (eduki asko lagunentzat soilik da); baina haietan aktiboki aritzeak denbora handia eskatzen du, eta blogetan edo webgune pertsonaletan kalitateko edukia sortzeko denbora gutxiago dago. Nik inpresioa dut sare sozialak daudenetik blogetan gutxiago idazten dela, eta hori kezkagarria izan daiteke euskara bezalako hizkuntza txikientzat. Gainera, berriz ere komunikabide profesionalen esku gelditzen bada mamidun edukia sortzea, pikutara Web 2.0-k ekarri zuen sorkuntzaren demokratizazioa...

Edonola ere, sare sozialek erabiltzaile askoz gehiago izateak ez du esan nahi RSSak hilda daudenik, toki askotatik aspalditik hori iragarri badute ere, bizi-bizirik darrai. Artikulu honen izenburua inspiratu duen eta MTV katea inauguratzeko erabili zuten The Buggles taldearen Video killed the radio star abestiak 1981ean iragarri zuen irratiaren heriotza, eta 30 urte geroago, begira.

Heriotzek titular deigarriagoak egiten dituztelako egiten dira horrelako sententziak, edo errege zaharra hil beharra dagoelako berria aldarrikatzeko. Baina ez du zertan beti garaile bat egon; elkarbizitza ere posible da, eta, kasu honetan, beharrezko ere bai, esango nuke. Izan ere, ni konbentzituta nago sare sozialak, lehen urratsean, neurri handi batean behintzat, RSSak erabiltzen dituzten jendearengandik elikatzen direla. Erabiltzaile horiek izaten dute informazioaren berri, eta sare sozialetan partekatzen dituzte. Hortik hasten da informazioa zabaltzen. Horiek gabe, agian, eduki askoz gutxiago legoke sare sozialetan eta ez lirateke hain interesgarriak izango.

Kutxak antolatu eta iaz lehen edizioa izan zuen Kutxa Kultur Komikia lehiaketaren 2012ko edizioa martxan da, marrazkilari berriak ezagutarazteko helburuarekin.

Parte hartzeko izena ematen dutenei bi istorio ematen zaizkie aukeran, eta horietako baten inguruan gidoi bat landu eta bost orriko komikia osatu beharko dute. Lehen hiru sailkatuentzako sariak 900, 400 eta 200 eurokoak izango dira. Horrez gain, lan irabazleak eta hautatutako beste batzuk estatu mailako banaketa izango duen argitalpen batean agertuko dira.

Izena ekainaren 30a baino lehenago eman behar da, eta egindako komikia aurkezteko azken epea uztailaren 15a da.

Informazio gehiago, lehiaketaren web orrian.

Iaz hildako Juan Carlos Egillor komikigile, margolari, ilustratzaile eta zinegilearen lanaren inguruko erakusketa dago ikusgai Bilboko Foru Liburutegian ekainaren 15a arte.

Berak egindako kartel ugari (Bilboko jaietakoak, esaterako) eta diskoen portada asko (Ruper Ordorika, Oskorri...), bere berezko estilo horrekin, oso ezagunak dira. Baina komikigintzaren munduan ere famatua zen oso, Euskal Herrian zein gure mugetatik kanpo. El Correo Español, Egin, El Pais eta beste egunkari askorentzat egin zituen komiki-bandak (Mari Aguirre, Miss Martiartu...), eta baita Euskadi Sioux aldizkarian hainbat lan ere.

Ezaguna baduzu bere lana, orain duzu aukera bere lanen atzera begirako honen bidez bere obraz gozatzeko; eta ez baduzu ezagutzen, bere lanak deskubritzeko! Hona hemen, aperitif gisa, Kartelartean blogeko erakusketaren argazki batzuk eta iruzkina.

Salvat argitaletxeak jarraitzen du René Goscinny eta Albert Uderzoren Asterixen komikiak berrargitaratzen (duela urte batzuk ateratakoak aspalditik zeuden deskatalogatuta). Ordena kronologikoari jarraitzen diete eta binaka ateratzen dituzte, beraz oraingoan Galiako itzulian eta Asterix eta Kleopatrari tokatu zaie. Momentuz aurresalmentan ageri dira online liburudendetan, baina laster egongo direla suposatzen da...

Segi dezatela horrela, klasiko bikain hau euskaraz merkaturatzen!