Harrikadak

Juantxo Lopez Uralde gaur bertan askatu dute, espetxean 20 egun egin ondoren. Greenpeace erakundeko aktibista eta buruzagia abenduaren 17tik egon da kartzelan Danimarkan barregarri uzteagatik klima aldaketaren aurkako goi bilerako segurtasun neurriak. Berarekin batera beste bi lagun utzi dituzte libre. Aske dira baina ez erabat: akusaziopean baitaude. Ez da komeni ahaztea Kopenhague-ko goi bileraren bueltan makina bat lagun atxilotu zituztela.

Asel Luzarraga idazle eta musikari euskaldunarenak, berriz, gero eta muntaia kutsu handiagoa du. Nahiz tipo hau ez ezagutu eta Ozeano Atlantikoaren beste aldetik begira egon. Berrian irakurri dugunez, espetxera bidali dute Asel behin-behinean.

Zuzeun, berriz, Euskal PEN Kluba idazle elkartea aipatzen dute informazio iturri eta diote "Aselen atxiloketak nazioartean izan duen oihartzuna gerarazi nahi dutela horrela. Denbora hartu nahi dutela auzia epel dadin. Hiru hilabeteko epea eman dute ikerketak buru ditzaten eta bitartean preso edukiko dute Luzarraga".

Euskal PEN klubak ere adierazi zuen astelehenean atxiloketaren arrazoia: "Luzarragaren aurka jarritako kereilaren helburua, hark maputxeen alde egiten duen lana etetea da, deserosoa baita lan hori Txilerentzat".

Uralderen presio taldea indartsuagoa da, baina Luzarragarenak ere lortu behar luke hau askatzeko helburua.

Hamlet-ena gogoan, kirats usaia dator Danimarkatik, baina baita Txiletik ere. Ez ahaztu.

Luis (Transitok) zera dio Tantos días de Reyes en el barrio apuntean:

"Los barrios cambian, siempre hay un “nosequé” en ellos que permanece, una puntada que sirve para no tener que cambiarles el nombre. Entre las cosas nuevas de los últimos tiempos en mi barrio de Conde Duque estaba El Patio Maravillas, un espacio que parecía aún más grande de lo que era si mirabas el calendario de actividades programadas".

Baina goian azaldu bezala gaur exekatu dute epaia eta hustu egin dute Patio Maravillas.

Chez Gaztelumendi topatu dut Grande-Marlaska pop taldearen bideo hau.

Nire omenaldi xumea.

Duela egun batzuk irakurri nuen Noticias taldeko periodikoekin batera igandeetan banatzen den Magazinean Roberto Álamo aktoreari eginiko elkarrizketa bat. Azpimarragarria iruditzen zait ondorengo esaldi sorta:

"A la salida encuentras a alguien que te espera con los ojos vidriosos y te pregunta: `¿Te puedo abrazar?' Llevamos trece años como Animalario y es la primera vez que, finalizada la función, no hay nadie esperando a la puerta del teatro para pedir un autógrafo o hacerse una fotografía contigo. Quieren darte las gracias, abrazarte. Y eso es lo más grande que me ha sucedido como actor. Por eso soy actor".

Álamo da boxeolariaren rola jokatzen duen aktore bikaina. Victoria Eugenian ikusi nuen nik Urtain antzezlana. Gaurko gaua Bilbon pasa behar dugu eta, kasualitatez, konturatu naiz Arriaga antzokian dagoela antzezlana abenduaren 26tik 30era. Sarrerarik ez zela egongo pentsatu dut, baina begiratu eta bai, badaude oraindik salgai. Pare bat hartu ditut gaur iluntzerako.

Olentzerok oparirik ekarri ez badizu, erosi sarrera eta segi Antzokira. Ez zaizu damutuko. Bide batez, bertatik bertara jakingo duzu zergatik eskatzen dioten ikusleek besarkada bat Álamori.

Un actor al que le piden abrazos y no autógrafos, este apunte en castellano.

“Y pasó lo que no tenía que pasar. Hace unas semanas me hice una gastroscopia. Me dijeron que tenía dos pólipos. Pasaron los días y mi doctora no me llamaba (suele hacerlo en cuanto tiene los resultados, ya que conoce mi estado de nerviosismo constante)”.

“Llega el día de la consulta. Ella, yo y una residente alrededor de una mesa. No se anda con rodeos. Tengo dos tumores y no son buenos. La palabra C_A_N_C_E_R retumba por toda la sala y me llena la cabeza”. Gehiago Cáncer apuntean.

Giorgio Bassmatti musikari donostiarraren blogean izan nuen horren berri. Eta animo mezu bat utzi nion Federicari, baita nik gaztelaniara itzulitako Joxeren lehen aitorpena ere.

Federicaren blogean sartuz gero, Joxe Aranzabalek berak utzitako erantzunaz gain, Giorgio Bassmattik propio egindako abestiaren bideoa ikusiko duzue.

Ea dena ondo doan. Animo, motel.

Jabier Muguruzari irakurri, eta entzun izan diogu berriki, jendeak esaten diola alzheimerra, zahartzaroa eta beste zenbait komeri ageri direla aipatu antzezlanean, baina berarentzat (in)komunikazioa dela antzezlanaren gai nagusia.

Ama hil aurretik, semeak zin egiten dio aita zainduko duela. Unea iristen denean, berriz, ez da hain erraza. Semeak, kontablea, nahiko lana du etxetik kanpo eta ezin du bere munduan bizi den aita behar den bezala zaindu.

Halako batean teloia altxatu (edota altxatuta zegoen ni bertaratu nintzenerako) eta hiru aktoreak ageri dira eszenatokia atontzen. Musika entzuten da. Jabierren azken diskoko kantek girotzen dute itxarote minutu horiek.

Bospasei eszena-geltoki planteatzen dizkigute egileek. Gertukoa egiten zaigu gaia. Eta gogorra, bai, hori ere bai. Baina jendeari gomendatu nahi diot antzezlana hau ikustera joateko. Zergatik?

• Iji-aja antzerki errazetik ihes egiten duen antzezlana delako.
• Diru gutxirekin egindako antzezlana izanik ere, asko baitu eskaintzeko.
• Beti da gustagarria Soroiz edota Apaolaza bezalako aktoreak agertoki baten gainean ikustea.
• Jabier estreinatu egiten al da antzerkian? Baiezkoan nago, baina ezin dut ziurtatu.

Hona hemen zenbait lotura interesgarri:

Agus Perezek Berria egunkarian eginiko erreseina.

Jabier Muguruzaren zutabea.

Amaitzeko, Gipuzkoa Kultura telebista saioa.

Di-da eransteko modukoa baita Uxue Alberdik Petra Elser-i eginiko elkarrizketa. Frankfurten 1963an jaiotakoa, Alemaniako 80ko hamarkadako ezker mugimenduetan ibili ondoren, Madrilen gaztelania ikasten ibili zen. Euskaldun batekin maitemindu eta Frantziara joan zen berarekin. Hura laguntzeagatik, sei urte eman zituen espetxean Petrak, ETArekin kolaboratzearen akusaziopean. Azkenik baina, akusazioa bertan behera geratu eta libre utzi zuten.

Esan bezala gauza asko aipatzen ditu elkarrizketan: 80ko hamarkadan Euskal Herria RRVagatik (Rock Radical Vasco) ezagutu zuela, garai batean herri hau oso praktikoa zela politika kontuetan, sufritzeko dagoen gaitasuna (onerako zein txarrerako), nola ikasi zuen euskara kartzelan...

Baina esaldi bakarra aipatzekotan, nik hauxe aipatuko nuke:

"Euskaldunok zoriontasunari balio handiagoa ematen ikasi behar genukeela uste dut, eta zorionaz ari naizenean ez naiz dibertsio hutsaz ari, benetako zorionaz ari naiz. (...) Zorion kolektiboaren bila joan behar genuke horrenbeste sufritu gabe".

Horixe baietz. Ea No time for love bukatu eta Aufbruchstimmung hasten den (alemanez, gauzak aldatzeko giroa).

Aufbruchstimmung. Sustatu. Aktan jasoa. 2009ko abenduak 17.

"Gura lukete idazle euskaldunek horrelako elkarte sendo, egituratu eta eraginkor bat; gura lukete zinegileek beraien gora beherak babestu eta landuko lukeen ofizio-elkarte bat; gura lukete euskal kantariek beraien eskubideak babestu eta kantarien beharrak asetzen lagunduko lukeen talde autoeratua".

Hori idatzi zuen urriaren 21ean Iban Arantzabalek. Bertsozale Elkartea: kanpotik zer esango duten zain egon barik. 

Honen harira beste bi gomendio gehiago:

Lehena, zuzena: Galder Gonzalezek Zuzeun idatzitako Norena da bertsoa? hausnarketa.

Larunbatean komunikabide batzuk azkar ibili ziren Tenerifeko 25 urteko mutil bati leporatzen bere bikotekidearen alabaren hilketa. Azkarrena eta traketsena, ABC. Larunbateko azalean prozesatu eta di-da epaitu baitzuen mutila. Baina handik ordu batzuetara, epaileak askatu egin zuen, itxura guztien arabera mutil honek ez baitzuen ezer egin. Beste batzuk dira hanka sartu zutenak.

Igande goizean, berriz, Leitzan izandako "atentatuarekin" esnatu ginen. Orduak pasa ahala, berriz, gauzak nahasten joan ziren eta atentatua Bartolín style ekintza bihurtu zen. Gogoratuko duzue, nola duela hamaika bat urte Bartolín zinegotzia Irunen agertu zen.

Gipuzkoako Batzar Nagusiek deituta, herrialdeko zenbait kirol taldek bat egin dute emakumeen aurkako biolentzia salatzeko kanpainarekin. Larunbatean, Real Unionek parkarta bat atera zuen Nasticen kontrako partidan. Eta Nagore Laffage gaixoaren ama (gaixoa) ikusi nuen palkoan agintariekin.

Larunbatean bertan, Gal Estadioan, Real Unión taldeko aulkian zegoen 2008an bost hilabete kartzelan pasa zituen jokalari bat, beste hainbeste emakumeren kontrako sexu erasoak egiteagatik akusatuta. Bere zorionerako, Ertzaintzak Gernikan beste pertsona bat atxilotu zuen eta pertsona horri egotzi zizkioten aipatu krimenak. Geroztik, nik dakidala behintzat, komunikabideek ez dute ezer esan.

Horrela egin beharko lukete beti. Epai irmoa izan arte inor ez baita erruduna.

Zergatik jokalari horren egoera salbuespena da gaur egun? Arau izan behar zuen.

Buscando culpables, este apunte en castellano.

Nicholas Sarkozyk gidatzen duen UMP alderdiko bozeramailea da Frédéric Lefebvre. Atzo arte ez nuen Lefebvre jaunaren berri (gutxiegi jarraitzen dugu hegoaldekook Frantziako gorabeherak, baina kristo guztiak daki hemen nor den Belen Esteban). Twitter-en izan dut haren berri. @kortabitarteren tweet honetan, hain zuzen ere. Eta bertan ageri den estekan egin dut klik. Frédéric Lefebvre expulsé de twitter en 24 heures (24 ordutan bota dute twitter-etik Frédéric Lefebvre).

Dena asteazken arratsaldean hasi zen. Bozeramaile aho beroak kontua zabaldu zuen twitter-en eta lehen mezu gisa, aktan jasoa gordetzeko modukoa:

"Que cela serve de leçon a la presse" (Komunikabideentzako irakasgaia izan dadila hau).

Etsai asko izango ditu, zeren di-da montatu zen kanpaina Léfebvre jaunaren twitter kontua blokeatzeko. Eta 24 ordutan bertan behera utzi zuen twitter-ek aipatu kontua.

Baina bueltan da berriro, lehen bezain harroxko.

"I'm BACK, merci pour votre soutien massif et vos nombreux mails!" (Hementxe naiz berriro. Eskerrik asko zuen babesagatik eta zuen mail andanagatik!)

Frédéric Lefebvre, politikari harroxkoa Twitterren. Sustatu. Aktan jasoa. 2009ko azaroak 28.

Frédéric Lefebvre, un político arrogante en twitter, este apunte en castellano.