Harrikadak

Anasagasti jaunak ez du inolako aurkezpenik behar, ezta? Aste honetan (beste) apunte bitxi bat idatzi du bere blogean. En ETB podían usar txapela:

"¿Alguien se imagina al director de Turismo de Edimburgo saliendo en la televisión con una txapela puesta? Pues no. ¿Alguien se imagina un enviado de Escocia o de Qatar con un sombrero mexicano puesto? Pues no. Exagero pero es que a la debilitada txapela, una seña de identidad de lo vasco, no se le ve en ETB ni cuando proyectan la película de Bonny and Clyde. Y es una pena."

Ondoren, bi kasu zehatz aipatzen ditu. Roberto Pérez kazetariarena, bata; Manu Narváez, Donostiako Turismo zuzendariarena, bestea.

Eta jarraitzen du aholkuak ematen: "Ahora, que hace frío y hay que proteger la cabeza y la calva, es buena la fecha para que periodistas y gente referencia y las chicas guapas que aparecen en nuestro medio usen una prenda que siempre nos ha identificado y que está en trance agónico".

Roberto Pérez-ek erantzuna bidali omen dio eta Anasagastik publikatu.

Gauza asko esan daitezke apunte hauen inguruan, baina hobe isilik egotea.

La txapela de Anasagasti, este apunte en castellano.

Duela egun batzuk txoko honetan plazaratu nuen Begoña Urroz Ibarrola izan omen zen lehena izeneko apuntea. Bertan El País egunkarian agertutako erreportaje bat hartu nuen hizpide, La primera víctima de ETA. Jesús Duvak sinaturiko informazioaren arabera, neskato hau izan zen ETAren lehen hildakoa.

Hurrengo egunean bertan jaso nuen Serafinen komentarioa, Gezurra galanta. Gaztelaniazkoan ere mezu bat baino gehiago jaso nuen gauza bera esanez.

Otsailaren 12an, berriz, Martin izeneko pertsona batek Gara egunkarian Iñaki Egaña historialariak sinaturiko Cómo se construye una mentira artikuluaren lotura itsatsi zidan. Uste dut bertan Egañak nahikoa argumentu ematen duela El Paísek argitaratutakoa gezurtatzeko.

Beti argi ibili beharra dago horrelako albisteekin. Egun gauzak dauden bezala, are gehiago. Ez dakit nola erori nintzen Duvaren tranpan, are gehiago Florencio Domínguez bezalako iturriak erabili zituela argi eta garbi adierazten zuenean.

Siguen lloviendo mentiras, este apunte en castellano.

Pasa den igandean inauguratu zuen Cristina Garmendia ministroak Tabakaleran paratutako Siliziozko ametsak erakusketa (Sueños de Sicilio webgunea españolez eta ingelesez dago soilik). Igande arrasaldean Ï antzezlana ikusi nuen Egiako Gazteszenan. Han egin nuen topo goizean Tabakaleran egondako “notable” batekin. “Obsceno” erabili zuen goizeko “ikuskizuna”z galdeginda.

Lanera joan behar astean zehar eta poliziaz lepo ikusi dut hiria astelehenetik asteazkenera. Astelehen goizean, gainera, Kursaal ingurutik pasa nintzen: polizi klase guztiak. Munizipalak, ertzainak, nazionalak. Frankotiratzaileak Kursaaleko teilatuan. Guardia Zibilaren patrullera Zurriolako hondartzan. Surferrak behintzat ez zituzten zakurraren ipurdira bidali. Demokraziaren jaia izateko, ez dirudi oso parte hartzailea denik.

Victoria Eugeniaren edo Kursaal jauregiaren inguruan ote zen jada ez dut gogoratzen. Kontua da Donostia 2016an Europako Kultur Hiriburu izateko hautagaitza ezagutzera emateko halako txirinbolo puzgarri batzuk zeudela. Bat ikusi nuen “compartiendo” eta “copylefting” leloekin. Euskaraz ere bazuen zerbait. Traba bakarra zuen: poliziaz eta hesiaz inguratuta zegoela eta ezin zela harekin gauza askorik egin. Argazki kamera eramanda ere, ezin argazkirik atera. Seguruenik.

Lotsagarria izan da ere bi afari, gutxienez, Gipuzkoako ez dakit zenbat sukaldari michelindunak prestatu dituztela. Un menú de doce estrellas, Europako hamabi izar eta beste hainbat michelin izar parekatzen duen artikulua irakurtzea besterik ez duzue.

Asteburu honetan zirkua A Coruñara joan da. Galegoei ere esango al zieten Europa guztia haiei begira dagoela? Hona hemen bilkura guztien egutegia El Paísen.

Toda Europa mirando a San Sebastián, este apunte en castellano.

Gora Gaztemaniak ekimenetik behean itsatsi dudan oharra helarazi digute. Era berean, kasu honetan twitter bidez, jakinarazi digute zein izango den 2010eko Gaztemaniak zikloaren lehen kontzertua. Hidden Cameras otsailaren 26an Hondarribian. Behingoz, ea aurrekari moderno gisa balio digun, herritarren presioak desegite bidean jarritako proiektu bat geldiarazi du.

"Joan den astean gora Gaztemaniak ekimenak Donostiako Guardetxean egingo den kontzertuaren berri eman zuen aurreko batean. Ostiral honetan izango da, otsailak 12, iluntzeko 20:30ean. Ekitaldi honekin Gaztemaniak programaren jarraipena ospatuko dugu manifestua sinatu dugun 800 sinatzaileen artean lorturikoa. Lehendik iragarritako  Correos eta Munlet taldeekin batera, LOS STEAKS taldea arituko da, egungo euskal underground-aren sentsazioa. Sarrerak 5 euro balioko du eta kontutan hartzekoa da aretoak edukiera mugatua duela."

GORA GAZTEMANIAK KONTZERTUA
Munlet + Los Steaks + Correos.
Guardetxea. Donostia.
Ostirala, 2010eko otsailak 12. 20:30.
5 euro.

"Komeni da mezua ahoz aho pasatzea eta kontutan izatea ere, kontzertuaren ondotik, Groseko Ondarra tabernan inauteri giroko kantak jarriko dituela Brandeejays-ek."

Gora Gaztemaniak

Zer gertatu zen Loiolan? kolaborazioa sinatu zuen Xabier Mendiguren Elizegik pasa den asteko Argia aldizkarian: "Egundoko liburuak suertatzen zaizkigu batzuetan esku artean, editore-lanbide honetan. (...) Gure ofizio xumeak horixe du ederrena: beste inork baino lehenago edukitzea begien aurrean egiazko harribitxiak." Norena den liburua? Imanol Muruarena. Titulua: Loiolako hegiak.

Mendigurenek hiru idazle eta beste hainbeste obra aipatzen ditu jarraian: Azurmendiren Espainolak eta euskaldunak, Sarrionandiaren Hnuy illa nyha majah yahoo, Elorriagaren SPrako tranbia...

Eta zer topatuko dugu irakurleok Muruaren Loiolako hegiak liburuan: "Kronika xehe bat da, 2006ko udazkenean Jesulagunen basilikan EAJ, PSE-EE eta Batasunako ordezkariek egin zituzten elkarrizketei buruz, baita aurretik eta ondotik ETAren eta Espainiako Gobernuaren artean izandako hartu-eman eta gorabeherei buruz ere."

Eta amaitzeko: "Liburu hau apartekoa da, ordea, orain arte oso jende gutxik zekiena kontatzen baitu. Urkullu, Egiguren eta Otegirekin izandako solasaldi luzeetan oinarrituta, eta hainbat iturritatik osatuta, azken bake-prozesuaren erretratu zehatza egin du, erdi ezkutuan zeuden edo guztiz ezezagunak ziren datu ugari plazaratuz."

Tira, orain bakarrik falta zaigu jakitea liburua noiz egongo den kalean. Irakurtzeko gogoa piztu zaigu-eta.

Imanol Muruaren "Loiolako hegiak" liburua. Aktan jasoa. Sustatu. 2010eko otsailak 9.

Ia berrogei lagun hurbildu ginen ekitaldira. Arratsaldeko 20:30ak aldera eseri ginen bertan eta gauerdia pasata utzi genuen taberna. Makgregoryren blip-eko kanalean dituzue hiruzpalau bideo. Behean itsatsi dut Estombaren sarrera.

Pobrezia eta lankidetza zen gaia, baina Estombak esan zuen nahiago zuela bazterketa sozialaz hitz egitea. Pobrezia zer den zehazten zailagoa delako bere irudikoz. Donostiako Udaleko Gizarteratze zerbitzuko burua da Iñigo Estomba (Gizarte Ongizatea) eta ondo baino hobeto zentratu zuen gaia, baita administrazioek eremu honetan egiten duten lanaren berri eman ere. Jose Antonio Lizarralde (Pottoko), berriz, Aterpeko arduraduna da, Gipuzkoako Elizaren Caritasek bultzaturiko zerbitzua. Zertan dabiltzan kontatu zigun.

Ez nituen apunteak hartu, beraz, buruan gordetako hiruzpalau datu bota nahi ditut hementxe bertan. Goian esan bezala, zertaz aritu ginen hiru ordu luzez jakin nahi izanez gero, ikusi bideoak.

Sare sozialak, pikutara

Behin eta berriro azpimarratu zuen Pottokok ideia hau. Pentsatu, une batez, zure bizitzako lau zutabeak zeintzuk diren. Bat pikutara doala imaginatu. Handik gutxira, beste bat. Eta gauzak erabat okertzeko, beste biak ere bai. Hori gertatu zaie kalean bizi direnei, dena galdu duen jendea da.

Gu beraiek bezain kabroiak

Ideia hau ere Pottokok bota zuen. Aterpen dabiltzan pertsonekin hitz egin eta bere bizitza nolakoa izan den kontatzen diotenean, beti gauza bera pentsatzen omen du: zure egoeran, zu bezain kabroia izango nintzen.

Gazte magrebiarrak (marokiarrak, batez ere)

Iñigo Estombak kontatu zuen Gipuzkoako gazte marokiar gehienak Marokoko hiri handi batekoak direla (Tetuan esan zuen, baina zalantzati). Hiri honek arrabalak ditu (ez omen da hori oso ohikoa Marokoko gainerako hiri handietan). Aldiri hauetan bizi diren familietako emakumeek fabriketan egiten dute lan, eskulan merkea direlako. Ordu asko eta diru gutxi. Senarrak, berriz, edanari emanda, mozkortuta, nahiz eta musulmanak izan, ez dira haurren zaintzaz arduratzen. Horri gehitzen badiogu Marokoko eskoletako arauak betetzen ez dituen jendea eskola-sistematik kanporatua izaten dela, horra hor puzzlea.

Gaztetxo horietako asko dira Gipuzkoan dauden magrebiar gaztetxo problematikoenak. Kabroi batzuk dira, bai, baina ez da komeni ahaztea nondik datozen. Eta ez da ahaztu behar ere, lantegi haietako jabeak, askotan, espainolak direla.

Ijito errumaniarrak

Iñigok aipatu zuen gai hau ere. Ez omen da erraza jakitea zer gertatzen den talde horietan, baina Donostian eskean ari diren ijito errumaniar gehienak hiri batekoak dira (ez nintzen hiriaren izenarekin geratu) eta dirua irabazteko plaza ona delako daude hemen. Joan-etorrian dabilen jendea ei da (etxea Errumanian dute). Ez dute hemen bizi nahi.

Algunas reflexiones sobre la exclusión social, este apunte en castellano.

Lankide batek bidali dit bideoa gaur eguerdian. Eta orain ikusi dut sarean eman duela zer esana. Aides graffiti.

Zer esana eman du, batez ere, El anuncio de sexo más creativo que he visto post-ean.

"Urte hasieran, urtarrilaren 2an, honako hau entzun nuen Espainiako Radio Nacionalean: azken Euskobarometroaren arabera, Euskal Autonomia Erkidegoko hamar biztanletik zazpik ez dute konfiantzarik batere, edo arras konfiantza guti dute, gaur agintean dagoen gobernuan. Egun hartako solaskide guztiek, aho batez, harrigarritzat jo zuten ehunekoa, haien iduriko nahiko ongi ari baita oraingo lehendakaria."

"Badugu, beraz, abiapuntua: inkestek diotena diotelarik, ederki ari da Patxi Lopezen gobernua eta, zerbait aldatzekotan, inkestaren zentzua aldatu beharko lukete kazetariek, ez beren iritzia. Eta hala egin zuen saioko parte-hartzaile batek: %70en gaitzespena handia da, jakina, baina kontuan hartzen badugu hauteskundeetan hautesleen %20k bertzerik ez zuela PSE bozkatu, orduan ohartuko gara Lopezek bertze %10 erantsi diola hasieran zeukan konfiantza kopuruari. Hortaz, segitu zuen irratiko kazetariak, egunkari batek erran lezake, eta arrazoi osoz, gaurko Eusko Jaurlaritzak hamar biztanletik soilik hiruren babesa duela, baina hori bezain zilegi izanen litzateke adieraztea lehendakariak, oso denbora laburrean, %10ean zabaldu duela herritarren artean duen onespena."

"Azalpenak ez zuen objekziorik sorrarazi solaskideen artean. Horri, nonbait, Espainiako Radio Nacionalean, inkestak interpretatzea deitzen zaio."

Santi Leone. Eguraldia gorabehera. Argia. 2010-01-31.

Lehen aldiz hurbildu nintzen pasa den ostiralean Argia Sarien emate-ekitaldira. Eta lehenengo gauza izango da gonbidapenagatik eskerrak ematea antolatzaileei.

Konpainia eta giro ederrean egotea tokatu zitzaidan, gainera, Interneteko saltsero batzuen artean jarri baininduten. Mahaian eseri bezain pronto, Sareko Argia grebaorokorra.info ekimeneko lagunei eman zietela ikusi nuen. Beste behin, irizpide egokiz gainera, Interneteko ekimen kolektiboak saritu zituzten.

Fakun, Galder eta Nagorez gain (Teketenen blogean dituzue haiei eginiko argazki batzuk), zorionak eman nahi dizkiet ere gainerako saridunei: Itxaro Borda idazlea (prentsa idatzia; bertan egon ez zen bakarra: bideo bat jarri zuten haren hitzekin), AEK (publizitate munduko saria), Eriz Zapirain (telebista alorrean; oraindik ez dut ezer ikusi, baina jende askok eta desberdinak hitz politak baino ez dizkit esan Zai Zoi Bele saioaz) Agin Rezola (irratigintzan, Info7n 5etako dilijentzia irratsaioko gidaria: vis comica berezia duen kazetaria) eta Txirri, Mirri eta Txiribiton pailazoak (sudur gorriak ematen duen askatasuna ekitaldian bertan ezagutzera eman zutenak).

En la entrega de premios de la revista Argia, este apunte en castellano.

Otsailak 17. 23:00. Eguneratzea. Apunte hau irakurri aurretik (edo ondoren), irakurri Orain ere, gezurra ari du.

Ander Izagirreren txioagatik jakin dut La primera víctima de ETA erreportaje zabala publikatu duela El País egunkariak gaur. Informazioa sinatzen duen kazetaria, berriz, Jesús Duva da.

Katekista batek kontatu omen zion Jose Antonio Pagola bikario ohiari hura izan zela ETAren lehen hildakoa. Eta Pagolak hori publikatu zuen La ética para la paz. Los obispos del País Vasco 1968-1992 liburuan: "En realidad, parece ser que la primera víctima de una acción terrorista de ETA fue la niña de 22 meses Begoña Urroz Ibarrola, muerta el 27 de junio de 1960, al hacer explosión un artefacto colocado en la estación de Amara (San Sebastián)".

ETAren biktima izandako Ernest Lluch-ek ere idatzi zuen zerbait horri buruz. Nahiz eta erakundeak ez hartu hori bere gain, El Paísen irakurritakoaren arabera, Txelisi harrapatutako agiri batzuetan agertzen omen da erreferentziaren bat.

Kasu honetan, berdin zait zein talderen ardura izan zen aipatu ekintza, baina gogorra da familia honek pasa behar izan duena urte hauetan guztietan.

1960ko ekainaren 27an bost lehergailu jarri omen zituzten: “uno en un furgón del tren correo Barcelona-Madrid, entre los municipios zaragozanos de Quinto y Pina de Ebro, y los otros cuatro en otras tantas consignas de Barcelona, Madrid y San Sebastián (una en la estación del Norte y otra en la de Amara).”

Zaurituak baina, Donostian gertatu ziren: “En la estación del Norte donostiarra resultó herido de levedad Carlos Íñigo Acevedo, domiciliado en Pasaia. Pero el de Amara fue el más grave de una cadena de atentados inusual hasta entonces bajo la férrea dictadura del general Francisco Franco. Además de la niña Begoña Urroz Ibarrola, con quemaduras en el 90% de su cuerpo, también resultaron heridos por este último artefacto el joven estudiante Valeriano Bakaikoa Azurmendi, de 15 años, que regresaba a San Sebastián tras pasar unos días de vacaciones con unos familiares de Rentería; la encargada de la consigna, Soledad Arruti, de 60; Pascual Ibáñez Martín, de 29 años; Francisco Sánchez Bravo, de 42, y María García Moras, de 49.”

Valeriano Bakaikoa Azurmendi izena irakurri dudanean Baleren Bakaikoarekin gogoratu naiz, Zuzenbide fakultatean klaseak eman zizkidana eta ostiralean Argia sarietan agurtu nuena. Baleren Bakaikoa unibertsitateko irakasle ezberdinek osatzen duten Elkarbide taldeko kide da eta prentsan ohikoa da haren sinadura Jose Manuel Castells, Xabier Ezeizabarrena, eta abarrekin batera ikustea, batez ere Noticias taldeko egunkarietan Euskal Herriko politikari buruz publikatzen dituzten artikuluetan.

Begoña Urroz Ibarrola debió de ser la primera, este apunte en castellano.