Harrikadak

Gaurko eguna prentsari kasu gehiegirik egin gabe pasa dut, baina bai entzun dudala eguerdian irratian Hernaniko alkatearen korte bat. Marian Betialarrangoitia SER kateko Radio San Sebastián-en egon da gaur. Beste gauza batean nuen belarria jarria, baina entzun dut nola ez duen erantzun nahi izan atzoko ekintzari buruz eginiko galdera. Hernaniko alkate gisa zegoela bera irratian erantzun du.

Orain, gauean, irakurri dut La Vanguardian Batasunak betikoa esan duela atzoko hilketari buruz.

Horren ondoren, Garan sartu naiz eta bertan irakurritakoa ere betikoa da. Behintzat ezker abertzalearen komunikatuari dagokionez. Kirogak eta Pueyok goizean Nafarroan egindako agerraldian zerbait berria dago? Ez dirudi.

Ez dut ulertzen nola ez dagoen ezker abertzalearen posizionamendu askoz ere sendoagoa. Paul Riosen apunte honekin ados nago.

Eltzea sutan probatzen omen da. Sua dago. Bai? Ez? Edota Xabier Etxaniz Rojok Tesia zutabean zioena da kontua? Ezker habertzalearen beste testu aldrebes bat?

C´est fini?, este apunte en castellano.

Kutxak Donostiara ekarri zuen atzo John Carlin idazle eta kazetari ezaguna. El País periodikuan idazteaz gain, El Factor Humano liburua (Playing The Enemy) kaleratu zuen iaz. Liburu horren eskubideak erosi zituen Morgan Freeman aktoreak eta Clint Eastwood-ek zuzendu du Invictus filma, Nelson Mandelak pasa den mendeko 90. harmarkadan nola lortu zuen Hegoafrikan gerra ekiditea ezagutzera emateko asmoz. Izan ere, kazetari lanetan ibili baitzen garai hartan John Hegoafrikan.

Atzoko gaia beste bat zen, baina. Erresilientziari buruz hitz egitera etorri baitzen Carlin, Juan Carlos Cubeirorekin batera Kutxak Andia kalean duen aretora. Gipuzkoa Aurrera ekimenaren gordasolapean antolaturiko ekitaldia zen. Horren aurretik, bikoteak beste jardunaldi batean hartu du parte, baina hau ez zegoen jende guztiari irekia.

Solasaldian zehar Carlinek aipatu du Euskal Herriak Hegoafrikara begiratu beharra duela hemengo gatazka konpontze aldera. Aukera ezin hobea zen eta galdetu egin diot ea zergatik ez zen aurrera atera Arnaldo Otegiri egin behar zion elkarrizketa.

Carlinek esan du gutxi gorabehera: "Estaba esperando que alguien me hiciera esta pregunta aquí. He leído muchas cosas al respecto que no se ajustan a la verdad. Pero no me ha extrañado nada esto, conociendo como conozco a los de mi gremio (los periodistas). Fue una iniciativa en común con El País. No es cierto que el Gobierno nos denegara el permiso para la entrevista. Simplemente no nos contestaron. Puede que la carta no llegara a su destino. ¡Quién sabe! En todo caso, fue una pena que no pudiera entrevistar a Arnaldo Otegi".

Erosoagoa iruditu zaio, noski, Hegoafrikan aurten ospatuko den Munduko Futbol Txapelketari buruz egin diodan hurrengo galdera. Amaieran, interesa agertu du Imanol Murua Uriak Loiolako prozesuari buruz atera berri duen liburuari buruz. Eta galdetu du noiz plazaratuko den gaztelaniazko edizioa.

La versión de John Carlin sobre la fallida entrevista a Arnaldo Otegi, este apunte en castellano.

Pintxos and Blogs izan genuen pasa den ostiralean (irakurri Makgregoryren kronika). Hileko lehen ostiraletan legez. Oraingoan arkitektura izan zen jorratutako gaia. XX. Mendeko 1930-1960 urteen bueltan gauzatutako Arrazionalismoa mugimenduari buruz hitz egiteko (edo entzuteko). Oraingoan ere oso gustura egon nintzen, baina gaur ez dut honetaz hitz egin nahi.

Urte honetako lehen bileran kultura kontuetaz aritu ginen. Pernan Goñi artistaz gain, Donostiak 2016an Europako Kultur Hiriburu izateko bultzatzen ari den hautagaitzaren ordezkariak etorri ziren. Une jakin batean (Lázaro Carreter-en arabera, gauza guztiak gertatzen diren une horretan) galdetu ziguten nola ikusten genuen gaur egungo Donostia eta nola irudikatzen genuen 2016koa.

Niri egokitu zitzaidan lehen iritzia ematea eta sei urte barruko Donostia dekadentzia hitzarekin lotu nuen. Eta berdin pentsatzen jarraitzen dut. Bada garaia jakiteko, materialki behintzat, aspaldi jo genuela goia eta orain bakarrik erortzea gelditzen zaigula.

Hori txarra da? Ez du zergatik txarra izan behar. Aspaldi esan zuen MCC taldeko buruak, oker ez banago iaz Logroñon emandako hitzaldi batean, krisi ekonomiko honetatik 2014 urtearen bueltan aterako ginela eta orduan baino % 20 txiroago izango ginela. Horrela izango ote den? Batek daki. Niño Becerraren teoria gauzatuko ote den? Auskalo.

Ez gara lider izateko jaio. Nazkatuta nago beti puntaren puntan ibili behar horrekin. Kostata egingo dugu aurrera; are gehiago azken urte hauetan eginbeharrak alde batera utzi ditugula kontutan hartuz. Gure inguruan lagunak, ezagunak, jendea langabezian nola erortzen ari den jabetzea besterik ez dago.

Esnatu beharko dugu. Ez dakit kapitalismoa ez den beste zerbait ezagutzeko ote dugun. Zaila ikusten dut, baina ez ezinezko.

Ez dut deshazkundea delako mugimenduari buruz gehiegi irakurri, baina uste dut bide interesgarria izan daitekeela.

Decadencia, decrecimiento o lo que sea, este apunte en castellano.

Paradojas respecto a la calidad de vida apuntean, Julen Iturbe artisauak kontatzen du bere aitona nola bizi zen duela 50 urte. Nire kasuan, hori ez zen aitonaren bizimodua, aitarena baizik.

1932an aita jaiotako etxean hazi nintzen ni (1968an). 1990eko hamarkadaren hasiera arte, gutxi gorabehera, bi behi genituen etxean. Aita egunero, astelehenetik igandera, goizeko 6:00ak baino lehen jaikitzen zen aziendak gobernatzera. Julenen aitonaren bizimodu berdintsua zuen, baina aitaren kasuan lantegia (Porcelanas Bidasoa) bost minutura zuen (oinez) eta arratsaldeko 16:00ak pasata zegoen etxean.

Aitaren baserria jada ez dago zutik. 1990. hamarkadako "industri zonalde" batek eraman zuen aurretik. Hala eta guztiz ere, eta nire bizitzaren lehen 24 urteak baserri batean pasa baditut ere, ni asfaltokumea naiz. Tabernak, kioskoak (bai, periodikoak), supermerkatua.... Kalekumea naiz.

Ez dut faltan botatzen baserria, baina nire aitak bai. Amak dio jaiotako etxea utzi behar izateak asko aztoratu zuela senarra. Eta ama hemen aipatzen dudala, berak apenas egin zuen lan etxetik kanpo, baina makina bat eginkizun zituen berak ere.

Agian Julenen hausnarketa beste bide batetik zihoan, baina niri garai hartakoak berpiztu dizkit.

Eskerrik asko, Iturbe jauna.

Yo nací en un caserío, este apunte en castellano

"Al ver el resultado del vídeo promocional de Donostia 2016, una de las caras reconocibles me confesó que "no hubiera participado en él de haber sabido que se trataba de una iniciativa política". Entonces no supe muy bien lo que quiso decir. Yo solo veía a Mikel Erentxun disfrazado de cineasta y a Pablo Malo haciendo de rockero."

Angel Aldarondo. estomeloarreglapatxilopez.org. Martxoak 4. Noticias de Gipuzkoa.

"Cogí el periódico de encima de la mesa, abrí una página al azar y comencé a leer. La primera noticia me chocó: «Árbol aplastado por un hombre». Pese a todo, no le hice mucho caso al titular y continué hojeando el diario distraídamente. La siguiente información ya me extrañó más. Se trataba de unos gruesos titulares que rezaban: «Lobo atacado por un niño»."

Iñaki Berrio. Maneras de leer. Martxoak 4. Diario Vasco.

"Nire lagunen artean askotariko iritziak piztu ditu David de Jorge sukaldariak: nire bihotzeko liburuzainak, esaterako, zikin samarra dela esan zidan lehengoan, eta aukeran, nahiago lukeela Davidek hizkera apur bat zainduko balu. Nire mesanotxeko tabernariak, ordea, pozarren daude, ez bakarrik ordu txikitan jateko moduko mokadu frankoren berri emateagatik, baita euren lanabesari -edari alkoholdunei, alegia- tarte zabal askoa eskaintzeagatik ere. Eta nire lagun Felixek, sukaldari kaskarra izanik, gustura ikusten duela aitortu zidan atzo. Eta nik... nola azalduko nizueke... nik handitan Robin Food izan nahi nuke."

Xabier Etxaniz Rojo. 200 kilo gertuago. Martxoak 4. Berria.

Hirukote honek osatzen du asteko kontrarik onena. Egunkari bat izango banu, saiatuko nintzateke hirurak fitxatzen. Baina ez dut egunkaririk. Bloga, bai, ordea. Eta ez bakarra.

Rafa Berriorekin egin nuen topo aurrekoan. Joan Colomok eta Joseba Irazokik eskainitako kontzertuaren ondoren izan zen. Entsaio batetik zetorren. Norekin ari zen Rafa entsaiatzen igande iluntze hartan? Amor a Traición taldekoekin. Zertarako? Martxoaren 6an eta 7an emango dituzten kontzertuak prestatzeko.

Dirudienez, Bukowskiko nagusietako batek, Iosuk, burua berotu dio Rafari. 1993 urtean plazaratutako taldearen diskoa entzun nahi du. Amor A Traicion Spotifyn dago entzungai, baina Iosuk zuzenean ikusi eta dastatu nahi ditu No pienso bajar más al centro, Jaime Gil de Biedma, La senda del olvido, etab.

Diskoan parte hartu zuten hiru kide (José Puerto, Iñaki de Lucas eta Rafa bera) gehi bi kide berri (Iñaki Fisuras eta Maria Soriazu) elkartu dira. Kontzertu hauek bakarrak izango dira, itxura guztien arabera. Beraz, giro eta jende asko espero da Egiako tabernan. 6an, larunbatean, emanaldia 22:00etan dago programatua; 7an, igandean, iluntzeko 20:00etan. 7 euroko prezioa du sarrerak.

Martxoko bigarren hamabostaldian, berriz, Madrilera doa Rafa lan berria grabatzera. 2003an grabatu eta 2005ean plazaratu zuen Harresilanda haren ondorena izango da. Joserra Senperenak moldatu eta ekoitziko du Jose M. Rosillo teknikariaren estudioan grabatuko den 1971 diskoa.

Badaukat berau entzuteko gogoa. Izan ere, Rafak kanta baten hasiera bota baitzidan: “Yo me moriré un día borracho junto a una tapia / y mis pupilas reflejarán la última luz de esa mañana”.

Vuelven Rafa Berrio y Amor a Traición, este apunte en castellano.

Aste bukaera hau, eguraldia eta beste kontu batzuk alde nituela, Alberto Barandiaran kazetariak Miguel Sánchez-Ostiz idazleari eginiko elkarrizketa mamitsu bat irakurtzen eta gaztelaniara itzultzen egon naiz, besteak beste. Oraindik ez dut dena amaitu, baina nahikoa aurreratu dut. "Lubaki bat iruditzen zait mundu hau".

2001eko abenduaren azken egunetan, gustu handiz irakurri nuen garai hartako Euskaldunon Egunkarian plazaratu zen beste bat. Orduan ere biak ziren solaskide, baina zoritxarrez eta Auzitegi Nazionaleko Del Olmo epaileari esker, ez dago sarean. Jatorrizkoa ez, baina bai nik gaztelaniara itzulitakoa. Hona hemen lotura. "Hay razones sentimentales para crear otra sociedad".

Oraintxe bertan jakin dut Theklaneh-ren twitter honi esker, filtratu dutela Arnaldo Otegiren kondena zein izan daitekeen. "Según el fallo del tribunal, al que ha tenido acceso la Cadena Ser" dio albistearen hasierak (San Ildefonso eskolako umeen tonu horretan esateko modukoa da). Hemezortzi hilabeteko kartzela zigorra eta hamalau urteko inhabilitazioa.

Hasieran aipatutako elkarrizketan, Barandiaranek epaiketa horri buruz eginiko galdera ageri da, baita Sánchez-Ostizen erantzuna ere. Ezer gutxi erantsi daiteke.

Alberto Barandiaran: Justiziaren inguruan lotsatzeko moduko gauzak ikusi ditugu azkenotan. Esaterako, Arnaldo Otegiri epaileak bota zion hura, “ardoa edan nahi badu ere!”.

Miguel Sánchez-Ostiz: Lotsagarria iruditu zitzaidan. Epaiketa horretan ere fiskalak errefraua erabili zuen bere tesiei indarra emateko, esan zuenean isildu egiten denak amen egiten duela. Barka: isiltzen dena, isildu egiten da. Auzitegi batean, errefrauak soberan daude. Fiskalaren alegatu batean jurisprudentzia edo zigor kodea erabili behar da, baina ez errefrauak.

Oharra: argazkiaren kreditua, Dani Blanco (Argia).

Esan bezala, duela bi urte pasatxo kontatu nuen Iñaki Diéguez irundarra Cirque du Soleil-ekin apuntean mundu mailan ezaguna den konpainiak eginiko casting-a pasatu zuela musikari honek. Handik urtebete ingurura-edo, aste batzuk eman zituen (2008ko bukaera eta 2009ko hasiera) Hego Korean. Baina berriro bueltatu zen Euskal Herrira.

Bertan hilabete batzuk egin ondoren, 2009ko ekainean jo zuen Quebecera. Ipar Amerikan dabil geroztik: Montreal, Toronto, California... Irailetik, gainera, emaztea (Edurne) eta bi semeak ditu inguruan.

Beraiekin gogoratu nintzen aurreko batean jakin nuenean Cirque du Soleil konpainiako beste talde bat Donostian egongo dela apirilaren bukaeran Saltimbanco izeneko ikuskizunarekin.

Hilean behin edo, mezu kolektibo luzea bidaltzen du Iñakik azken hilabetean nondik nora ibili den kontatuz. Behin baino gehiagotan esan izan diot bloga egin beharko lukeela, baina ez dit kasu egiten (behintzat Iñaki Diéguez profila badu Myspace atarian).

Azken mezuan Kepa Junkera musikariarekin egon dela kontatzen zigun. Eta Kepa Junkerak Egokitu zutabea idatzi zuela Deian. Dirudienez, musikari bizkaitarra Kalifornia aldean omen dabil, familiarekin hau ere.

Amaitzeko, Myspaceko txokoan kuku egin ondoren jakin dut New York-en pasako duela udaberria. Zaila izango da, baina gustatuko litzaidake halako batean beraiekin topo egitea. Izan ere, Edurne nire lehengusua da-eta.

Oxfam America erakundearen Right to Know, Right to Decide kanpaina batekoa da "Follow the money" film laburra.

Guerra Eterna blog oso gomendagarrian ikusia.