Dekadentzia, deshazkundea edo dena delakoa

Pintxos and Blogs izan genuen pasa den ostiralean (irakurri Makgregoryren kronika). Hileko lehen ostiraletan legez. Oraingoan arkitektura izan zen jorratutako gaia. XX. Mendeko 1930-1960 urteen bueltan gauzatutako Arrazionalismoa mugimenduari buruz hitz egiteko (edo entzuteko). Oraingoan ere oso gustura egon nintzen, baina gaur ez dut honetaz hitz egin nahi.

Urte honetako lehen bileran kultura kontuetaz aritu ginen. Pernan Goñi artistaz gain, Donostiak 2016an Europako Kultur Hiriburu izateko bultzatzen ari den hautagaitzaren ordezkariak etorri ziren. Une jakin batean (Lázaro Carreter-en arabera, gauza guztiak gertatzen diren une horretan) galdetu ziguten nola ikusten genuen gaur egungo Donostia eta nola irudikatzen genuen 2016koa.

Niri egokitu zitzaidan lehen iritzia ematea eta sei urte barruko Donostia dekadentzia hitzarekin lotu nuen. Eta berdin pentsatzen jarraitzen dut. Bada garaia jakiteko, materialki behintzat, aspaldi jo genuela goia eta orain bakarrik erortzea gelditzen zaigula.

Hori txarra da? Ez du zergatik txarra izan behar. Aspaldi esan zuen MCC taldeko buruak, oker ez banago iaz Logroñon emandako hitzaldi batean, krisi ekonomiko honetatik 2014 urtearen bueltan aterako ginela eta orduan baino % 20 txiroago izango ginela. Horrela izango ote den? Batek daki. Niño Becerraren teoria gauzatuko ote den? Auskalo.

Ez gara lider izateko jaio. Nazkatuta nago beti puntaren puntan ibili behar horrekin. Kostata egingo dugu aurrera; are gehiago azken urte hauetan eginbeharrak alde batera utzi ditugula kontutan hartuz. Gure inguruan lagunak, ezagunak, jendea langabezian nola erortzen ari den jabetzea besterik ez dago.

Esnatu beharko dugu. Ez dakit kapitalismoa ez den beste zerbait ezagutzeko ote dugun. Zaila ikusten dut, baina ez ezinezko.

Ez dut deshazkundea delako mugimenduari buruz gehiegi irakurri, baina uste dut bide interesgarria izan daitekeela.

Decadencia, decrecimiento o lo que sea, este apunte en castellano.