Baserri batean jaio nintzen ni

Paradojas respecto a la calidad de vida apuntean, Julen Iturbe artisauak kontatzen du bere aitona nola bizi zen duela 50 urte. Nire kasuan, hori ez zen aitonaren bizimodua, aitarena baizik.

1932an aita jaiotako etxean hazi nintzen ni (1968an). 1990eko hamarkadaren hasiera arte, gutxi gorabehera, bi behi genituen etxean. Aita egunero, astelehenetik igandera, goizeko 6:00ak baino lehen jaikitzen zen aziendak gobernatzera. Julenen aitonaren bizimodu berdintsua zuen, baina aitaren kasuan lantegia (Porcelanas Bidasoa) bost minutura zuen (oinez) eta arratsaldeko 16:00ak pasata zegoen etxean.

Aitaren baserria jada ez dago zutik. 1990. hamarkadako "industri zonalde" batek eraman zuen aurretik. Hala eta guztiz ere, eta nire bizitzaren lehen 24 urteak baserri batean pasa baditut ere, ni asfaltokumea naiz. Tabernak, kioskoak (bai, periodikoak), supermerkatua.... Kalekumea naiz.

Ez dut faltan botatzen baserria, baina nire aitak bai. Amak dio jaiotako etxea utzi behar izateak asko aztoratu zuela senarra. Eta ama hemen aipatzen dudala, berak apenas egin zuen lan etxetik kanpo, baina makina bat eginkizun zituen berak ere.

Agian Julenen hausnarketa beste bide batetik zihoan, baina niri garai hartakoak berpiztu dizkit.

Eskerrik asko, Iturbe jauna.

Yo nací en un caserío, este apunte en castellano