Harrikadak

Gaur goizean zen aurkeztekoa hurrengo hiru aste bukaeratan egingo den Poltsiko Antzerkia jaialdia. 26 ekitaldi antolatuko dira auzo ezberdinetako tabernetan. Bestalde, hilabete hasieran aurkeztu zen maiatzaren 16tik 20ra, Donostiako auzoetako kultur etxeetan eta Liburutegi Nagusian, egingo den Literaktum jaialdia.

Poltsiko Antzerkiaren zikloari hasiera emango dio, besteak beste, Ander Lipus komerianteak, zenbait bertsolarirekin batera, martxan jarri duen Bertsotranpak izeneko emanaldiak. Pasa den urtean aritu ziren estreinakoz Algortan. Aurtengo Aste Santuan egon dira Aulestin eta Donostian Via Fora jatetxean, Espai Catalunya Topalekuaren egoitzan, egongo dira maiatzaren 11n, gaueko 21:00etan. Eta 18an, Intxaurrondoko Txiki Tabernan, hemen 20:00etan.

Bertsolarien artean, Andoni Egaña txapelduna eta Getxoko Fredi eta Xabi Paia anaiak daude. Antzerkiola Imaginarioan dabilen Aitor Agiriano musikariak ere hartuko du parte ikuskizunean.

Ostiralean, berriz, Larramendi kaleko Soma 107 tabernan, gaueko 23:30etan, Ajo (Mil Dolores Pequeños taldeko abeslari ohia) eta Mastretta musikaria arituko dira Striptease Cardiovascular lanarekin. Funtsean, Ajok mikro-poesiak irakurriko ditu eta Mastrettak musika jarriko du.

Maiatzaren 16an, asteartean, Literaktum hasiko da. Jaialdi hau ez dago bakarrik literatur sorkuntzari begira eta beste zenbait arte diziplina ere hartzen ditu kontutan. Iaz, zinema; aurten, musika. Besteak beste.

Honela, maiatzaren 16an, Ernest Lluch Kultur Etxean bi abeslari jarriko ditugu elkarrekin solasean. Batak, Jabier Muguruzak, jazz, pop eta literatur erreferentziak ditu abiapuntu. Besteak, El Chojín-ek, kalea izan du unibertsitate (hip-hop). Jabier ezagutzen nuen, baina Chojín-en azken diskoa berriki entzun dut eta sorpresa polita izan da. Joseba Martinek, La Jungla Sonora irratsaio beteranoko aurkezleak, jarriko ditu biak lanean eta bakoitzak nola lantzen dituen kantak ikusteko parada izango dugu.

Finean, konturatuko zineten, arte adierazpen horien (antzerkia, literatura) muga-mugan dauden beste hiru adibide hauek izan dira gehien interesatu zaizkidanak niri hemen aipatzeko. Norbaitek esango du, esaten dute, "hori ez da antzerkia" (bertsoa) edo "hori ez da literatura" (musika). Niri bost. Etiketak mundua etiketatzeko.

Igande arratsaldean DFoto izeneko Bideo-artearen eta Argazki Garaikidearen Nazioarteko Azokaren 3. ediziora joan nintzen. Kursaaleko kuboetan egiten den azoka da hau eta COFF fundazioak antolatzen du.

Gutxi dut esateko. Lehenengo aldiz egon nintzen feria horretan eta lekuz kanpo ikusi nuen nire burua. Interesgarria izango dela ziur nago, baina Ismael Manterola aditua ere aspertu egin zela irakurri dugu gaur.

Ostiraleko funtsa, dena den, hiriaren beste tenplu hiper-modernoan zegoen ekitaldia zen. Iban Zaldua idazleak etxean aurkezten zuen Mentiras, mentiras, mentiras liburua. 2000an argitaratutako ipuin haiek itzuli ditu Ibanek eta Lengua de Trapo argitaletxeak publikatu ditu orain.

Kasualitateak nahi izan du aurreko su-etenean idatzitako ipuin ausart haiek su-eten iraunkorraren garai honetan gazteleraz irakurtzeko aukera egotea.

Luxuzko bi aurkezle izan zituen Ibanen liburuak: Pedro Ugarte eta Juan Garzia egon ziren ring-ean.

Ring-a zergatik? Borroka egoten delako FNACen Forumean. Tokia zabaldu berritan, Jabier Muguruzaren "Abenduak 29" diskoaren aurkezpena egiteko emandako kontzertu laburrera joan nintzen. Pasa den urteko urrian izan zen hori eta orduan ez nintzen gustura geratu. Harritu ere egin nintzen tokia nolakoa zen ikusita.

Toki deserosoa zena okerragoa da egun: foroa eta kafetegia banatzeko gortina beltza jarri baitute. Batek esan zuen bezala "forro de los cojones". Honela ekitaldira joan direnek sufritu behar dute estalkiaren beste aldean kafetegiko bezeroek horrelako tokietan ohiko diren zalapartak armatzea.

FNACek jakingo du zer nahi duen. Bertan zer edo zer aurkeztu nahi duenak, edo aurkezpenera joan nahi duenak, jakinaren gainean egon dadila. Ring batean sartuko dira.

Igande arratsaldea. 17:00ak izateko hogei minutu falta dira eta Anoeta Estadiora sartu naiz. Gure mutilek beroketa ariketak nola egiten dituzten ikusi ondoren, nire eserlekua dagoen zonaldera abiatu naiz. 7. atetik sartu naiz estadiora, eskailerak igo eta gora egin dut.

Nire eserlekua dagoen tokira hurbiltzen naizenean, aldameneko bi eserlekuak uso kakaz blai daudela konturatzen naiz. Bietako batekin, gainera, usoek ezin hobeto asmatu dute.

Aldamenean nire bi lagun eseritzen dira. Badakit ez direla etorriko, baina txartela lagun batzuei utzi dietenez, eta denbora dudanez, inguruan dagoen atezain bati kontatzen diot nire arazoa. Ea norbaitek garbi dezakeen galdetzen diot. Berak ezin duela handik mugitu eta Segurtasun kabinan daudenei esateko. Bertan dagoenak, bera ez dela klubeko langile, ertzaina baizik, eta joateko beheko atera.

Sartu naizen atera, 7. atera, hurbildu, bertan dagoenari nire prolemak berriro kontatu eta lehenengo atezainaren moduan berak ezin duela handik mugitu. 8. atera joateko, han dagoela koordinatzailea.

Nire pazientzia, normalean potea akitu samarra eramaten dut, agortzear dago, baina ez dut aurpegia aldatzen. 8. atean dagoen koordinatzaileari, berriro, nire arazoa esplikatu. Hartu talkia gure lagunak. Norbaiti deitu. Haren mezuren bat jaso. Nire eserlekura joateko eta azalduko zela norbait.

Norbait azaldu? Seguru nago tokia oraindik garbitu gabe dagoela, nahiz eta igandean partida garrantzitsua jokatu behar gure mutilek.

Eserleku bakoitzean kapital handitzearen berri ematen duen foileto bana dago. Hartu foileto batzuk eta aldameneko bi eserlekuak behar diren bezala tapatu genituen.

Nire lagunen lagunak etorri ziren, eseri eta Realak nola galdu egin zuen ikusi zuten. 1-2 Sevillaren aurka.

Realaren kapital handitzea zertarako? Usoen kakak estaltzeko.

"Euskal Herria Jamaika Clash" abestiaren bideoa da goikoa.

Apirilaren 23an Zazpikan agertu zen elkarrizketa jaisterik dago negugorriak.net webgunetik. Adi ibili, aste batzuk barru kenduko baitute.

Irun-Kingston konexioa, Ferminen artikulua Berrian, apirilaren 29an. Jamaikan bizitako esperientzia kontatzen du bertan. Euskarazko testu hau gazteleraz jarri dut nik pedradas blogean.

Maiatzaren 3an da diskoaren aurkezpena. Eguerdiko 12:00etan KMn. KM 2.0.

Maiatzaren 3an, gaueko 21:30etan, elkarrizketa Bertatik Bertara telebista saioan.

Maiatzaren 4tik aurrera egongo da diskoa erosteko aukera.

Maiatzaren 3ko eguneratzea: Maiatzaren 7an ez, maiatzaren 9an, gaueko 23:00etan, ETB1ek botako omen du Ferminek Jamaikan bizitako esperientziaren berri ematen duen dokumentala.

Maiatzaren 4ko eguneratzea: atzo egin zuen KMn aurkezpena Ferminek. Koloretsua, jendetsua, desberdina. Areto nagusian 60-70en bat lagun egongo ginen.

Horrela jaso dute komunikabideek atzokoa, Haria-tik tiraka

Berria

Eitb24.com

Gara

Diario Vasco

Noticias de Gipuzkoa

Dena dela, blogosferan ere izan da honetaz idatzi duen pertsonarik. Adibidez Gaztelumendi aka ptx

Diskoaz egin beharko dugu berba beste egun batean. Itxura oso ona du-eta.

Maiatzaren 7ko eguneratzea: "Euskal Herria Jamaika Clash" dokumentalaren estreinaldia gaur Irungo Lakaxita gaztetxean izango da. 18:30etan izango dela dio lotura horrek, baina atzo 18:00etan izango zela irakurri nuen.

"Aitortu behar da Sanzek gaitasun paregabea duela pertzepzio ikaragarriak izateko. Martxa honetan, esanen du pertzepzioa duela LAB, CGT eta CCOO The Organization-en aginduz saiatzen ari direla ixten Volkswagenen Landabengo lantegia".

"Ikaragarria. VWen gertatzen ari dena. Azken hiru urteotan, Landabenen 700 lanpostu desagerrarazi dituzte, langileen soldata % 10 jaitsi da eta malgutasuna areagotu da. Sindikatuen Lan Hitzarmenerako azken eskaintzak zuzendaritzaren eskaera ia guztiak biltzen ditu. Zergatik ez du onartu VWk? Epe ertainean Ekialdeko Europara alde egiteko erabakia hartua duelako, eta ihesaldiaren errua langileei egotzi nahi dielako. Zergatik? Etekin are handiagoak lortzeko. Iaz, VWk Nafarroan 18 milioi euroko irabaziak izan zituen. Mundu osoan, 1.120 milioikoak. Halere, gehiago nahi dute, eta horregatik ari dira Ekialdeko Europan lantegiak eraikitzen, egungo haren lantegiek sal ditzaketenak baino auto gehiago fabrikatzeko gaitasuna duten arren".

"Zergatik egin du Foru Gobernuak VWen alde? Hari ere komeni zaiolako errua langileei egoztea, inork ez dezan errudunik bila Diputazioan, Nafarroa industrialki Errepublika banana-ekoizle bilakatu duten agintari erregionalisten artean. Gobernuaren azken demagogia ariketa, esatea VWeko langileen greba egun bakoitzeko Foru Ogasunak milioi bat euro galtzen duela, "ospitaleak eta eskolak eraikitzeko". Edo foruzainek langileak egurtzeko borrak erosteko. Antza, zuzendaritzak malgutasunaren izenean urtean hainbat lanegunez lantegia ixten duelarik, Ogasunak ez du sosik galtzen. Enpresaburuek gero eta gehiago irabazten dute, langileok gero eta gutxiago, eta gaiztoak langileok gara, hamarkadetako borrokaz lorturiko eskubideei ez diegulako muzin egiten. To eta no".

Juan Kruz Lakasta / Zaldieroa Serio demonio, Tartea, Berria. 2006ko apirilaren 29an.

Eta diot nik: ozenago agian, argiago ezin esan.

Harkaitz Canori entzuna diot hegaldiek hobetzen dituztela liburuak (hau da, abioietako irakurketek liburuak hobetzen dituztela). Aste Santuaren atarian Tenerifera joan nintzen. Abioian nirekin pare bat liburu: El filo de la hierba eta Bilbo Dub Kronikak. Canori detailetxo bat ahaztu zitzaion: zer gertatzen da abioian hormonak puri-purian dituzten gazteez osaturiko bi talde egonez gero? Pufff!!! Irakurraldia sufrikario bat bihurtzen dela… Abisatu bezala Paddy Rekalde eta lagunak azaldu ziren ostegunean kultur etxean. Furgoneta aparkatu, eszenatokia atondu, trago batzuk hartu eta… gozatzera.

Eta hori izan zen laukotearentzat, baita eserlekuan ipurdia itsatsita zuen ikuslegoarentzat, ostegunekoa: party bat. DJ Ander Groundek soinu banda jarri zion Paddyren irakurraldiari, Gabriel Arestiri idatzitako lehen gutunarekin hasi zen irakurraldiari.

Bost zati izan zituela irakurraldiak esan zidan Paddyk, edo hori ulertu nion. Igual lau izango ziren. Drum & Bass, dub, reggae doinuak, inkluso Anariren ahotsa entzun genuen bafleetatik.

Ohar batzuk hartu nituen, baina, halako batean, koadernoa itxi eta boligrafoa gorde egin nuen. Rekalderen ahotsa, DJaren musika … eta Gotzon Garaizabal eta Peru Txaman margolarien paleta koloretsua ikustea plazera zen. Zertarako hartu oharrak? Bidaiak argazki makinaren bisoretik begiratzera bezala izango litzateke.

Ekitaldiak irauten zuen bitartean ez genuen argazkirik atera. Bukaeran hartu genuen baten bat. Ea datorren astean iruzkintxo hau ilustratzeko moduko argazkirik topatzen dudan.

Zuen herrian, aldamenekoan edo auskalo non "Bilbo Dub Jukebox" laukotearen party-aren berri ematen duen karteltxoren bat ikusiz gero edo mezu elektronikoren bat jasoz gero, ez izan zalantzarik. Ederra izango da. Seguru.

Ez esan gero nik abisua eman ez dudala.

Ernest Lluch Kultur Etxeak, Erakusleihoa programaren barruan, apirilaren 27an egingo den "Bilbo Dub Jukebox" emanaldiaren berri eman nahi dizue. Ekitaldia arratsaldeko 19:30etan hasiko da kultur etxeko areto nagusian (Anoeta Estadioko 7 eta 8 ateen artean) eta sarrera doakoa izango da.

Paddy Rekalde (Deustua, 1964) idazlearen azken poema liburuan (Bilbo Dub Kronikak, Susa, 2005) oinarritutako emanaldi berezia izango da “Bilbo Dub Jukebox”. Paddy Rekalde idazlearekin batera, DJ Ander Ground disko jartzailea eta Gotzon Garaizabal eta Peru Txaman margolariak arituko dira zuzenean, Rekalderen poemak ardatz hartuta osatutako ikuskizun berezian.

Urtarrilean estreinatu zuen ikuskizun hau Paddy Rekaldek, Durangoko Plateruenan, eta hirugarren emanaldia izango da kultur etxe honetan egingo duena.

Gaur arratsaldean egon dira notizia larriagoak, baina nik arreta txorakeria honi jarri diot.

Arratsaldeko 20:30etan Radio Euskadiko Kirolaldiaren hasiera entzun dut. Zur eta lur geratu naiz.

Euskal Herriko agentzia ezagun baten babespean egingo den zozketa baten bidez, Athletic-en eta Realaren zortzi jarraitzailek (lau eta lau) izango dute aipatu bi taldeen kanpoko partida bana zuzenean ikusteko aukera.

Bat-batean pentsatu dut: Alaves, Osasuna edo Eibar futbol taldeetako jarraitzaileek ez dute aukerarik beren taldeen atzetik joateko?

Hori beste zenbait kiroletan sartu gabe. Adibidez, aste honetan Europako txapeldun izan daitekeen talde hau.

Gora euskal irrati telebista publikoa!

Asteazkeneko Berria egunkariaren zenbakian ikusi nuen Tartea atalean Asier Azpilikuetak Gor disketxeko Marino Goñiri eginiko elkarrizketa. Interesgarria zelakoan, gorde egin nuen papera.

Irakurri ondoren, hasierako inpresioa bete egin da. Gauza batzuekin ados egongo zara, beste batzuekin ez, baina errespetua merezi du Marinok. Internet-en ez dagoenez, niretzat zatirik interesgarrienak direnak jaso egin ditut eta sarean jartzea otu zait. Uste baino luzeagoa atera zait, dena dela.

Hona hemen, erantzun bat, bukaeran dagoena.

Marino: Beno, lehenik eta behin, erran dezagun musikaren multinazional bat lapurra bada, lapurra dela ere auto multinazionala edo jogurt multinazionala. Bertzetik, bai, guk diskoak egiten ditugu, baina ezin gaituzu konparatu diskoak egiten dituen multinazional batekin. Eta kritika erabat kafkar bilakatzen da kritika egiten duenak Volkswagenen egiten duenean lan. Ezin nauzu ni kritikatu zu multinazional batendako lanean ari bazara. Hipokrisia handia dago. Eta inbidia. Badago jendea amorruz ikusten duena zu ari zarela egiten berari egitea gustatuko litzaiokeen lana, baina sekula egin izan ez duena funtzionario lanean ibili delako. Nik nahi dudana egiten dut, baina horrek badu bere arriskua.

Apirilaren 27ko eguneraketa: Marino Goñiri komeniko litzaioke The Grillo izeneko musikariaren idatzi hau irakurtzea. Burlatan (Nafarroa) jaio zen Marino Goñi 1951n. Zazpi anai-arreba dira. Irudietako Zientzien ikasketak egin zituen Madrilen, baina ez zituen bukatu. Jose Mari anaiaren bidez, irratian lanean hasi zen, Radio Popularren. "Han ezagutu nituen Gonzalo García Pelayo, Moncho Alpuente, Julio Ruiz, Juan Claudio Cifuentes eta enparauak".

Madrilen, ordea, lekuz kanpo zegoela pentsatu zuen, 1977an: "Movida bazetorren, eta niri hura ez zitzaidan batere interesatzen.. Martxa Euskal Herrian zegoen orduan. Eta Iruñera itzuli nintzen".

Iruñeko Radio Popularren, teknikari lanak egin zituen eta 1978tik 1981era Mas o menos rock musika saioa gidatu zuen bertan. 1981ean Soñua disketxean sartu zen, irratia utzi eta gero.

Kazetaria: Soñua disketxetik pasatu ziren La Polla, Barricada, Hertzainak, Jotakie, Kortatu… Baina arazo ekonomikoek disketxea ito zuten. Disketxe txikiekin gertatu ohi da.

Marino: Bai, ez baita batere erraza. Arrakastak ito gintuen, Soñuan. Nik uste dut Gor sortu arte ez dudala jakin negozio hau kontrolatzen (…).

Kazetaria: Gero, Oihuka sortu zenuten (…).

Marino: Oihuka Elkarren barnean zegoen. Ez genuen deus Elkarren kontra, baina guk erabateko independentzia nahi genuen. Disketxe txikia sortu genuen, baina askea, eta independentea. Disketxe bat benetan independentea da banatzaile baten menpe ez dagoenean. Eta Euskal Herriko banaketa geuk egiten genuen, dendaz denda, hiruron artean. Orduan ikusi genuen zein txarra den hainbertze lan egitea eta zein ona den lehen eskuko informazioa izatea. Negozio honetan bulego lan gehiegi baitago. Nire ustez, bulegoak kalearen altuera berean izan behar du. Bertzela, lehen solairura igoz gero, arazoak sortzen dira.

Kazetaria: Independentzia helburu zenuten Gor sortzerakoan. Lortu duzue?

Marino: Lortutako helburua da, bai. Jendeari erran behar zaio, baietz, helburu hori lortzen ahal dela. Urteak behar dituzu, noski, baina posible da, eta nik uste dut behar-beharrezkoa dela. Edozein presio onartuz gero, zure lana biziatzen da.

Kazetaria: Talde batzuekin dirua galtzen segitzen duzue?

Marino: Bai, noski. Bertze batzuekin estaltzen ditugu. Baina gero eta diru gutxiago dugunez, gero eta gutxiago galtzen dugu. Boladaka doa. Urte batean ongi, eta hurrengoan gaizki.

(…)

Kazetaria: Etortzen zaizkizun maketa guztiak entzuten dituzu?

Marino: Ez, ez. Eta geroz eta gutxiago entzuten ditut. Batez ere, geroz eta aukera gutxiago dudalako disko berriak egiteko (…)

Kazetaria: Maketak entzutea ez duzu gustuko, beraz.

Marino: Tortura da. Eta ez du inork ere egin nahi. Gainera, maketak entzutea ez da modurik onena talde on bat aurkitzeko. Talde gutxi aurkitu dira maketa bidez. Mundu honetan zurrumurruak funtzionatzen du. Eta zuzeneko kontzertuek. Eta, gustuko talderen bat ikusten duzunean, orduan eskatzen duzu bere maketa.

Kazetaria: Beraz, kontzertuak ikustera joaten zara.

Marino: Bai, gero eta gehiago. Kontzertuak gustuko ez banitu, ezin izanen nuke honetan lan egin. Gainera, orain, kontzertuak ongi egiten dira (…)

Kazetaria: Eta euskal rock erradikalaren gurasoetako bat bezala sentitzen zara?

Marino: Bai, noski, bertze erremediorik ez dago. Ezin zaitezke zure seme-alabez lotsatu, nahiz eta tontoak izan. Baina amorrua ematen dit elkarrizketak bakarrik gai horretan zentratzea. Oso urte gutxiko kontua izan zen hura, eta 25 daramatzat honetan lanean. (…)

"Internetetik kanta bat hartzea ez da ekintza iraultzailea"

Diskoen munduko krisiari hobeki aurre egiteko, Gor disketxea garai berrietara egokitzen ari da etengabe. Webgunea berritu dute duela gutxi, bertatik Mp3 kantak jaitsi ahal izateko, eta taldeen kontratazioa eramaten hasi dira. (…)

Kazetaria: Krisi latza bizi du diskoen munduak. Azken urteetan, enpresa askok itxi behar izan dute. Zer egin du Gorrek itxi behar ez izateko?

Marino: Beharrak sortuz joan diren heinean, horiek asetzen saiatu gara. Bertzela, atzean geldituko ginen. Duela hamar urte Martera joandako inor orain itzuliko balitz ez luke mundu hau ezagutuko. Sekulako aldaketa izan baita. Eta iruditzen zait aldatuko denaren erdia aldatu dela bakarrik.

Kazetaria: Bakoitzak bere kopiak egiteko aukera izateak aldatu du mundua. Hori justifikatzeko, multinazionalak lapurrak direla erran ohi da. Zuek zergatik ez zarete lapur batzuk?

Marino: Beno, lehenik eta behin, erran dezagun musikaren multinazional bat lapurra bada, lapurra dela ere auto multinazionala edo jogurt multinazionala. Bertzetik, bai, guk diskoak egiten ditugu, baina ezin gaituzu konparatu diskoak egiten dituen multinazional batekin. Eta kritika erabat kafkar bilakatzen da kritika egiten duenak Volkswagenen egiten duenean lan. Ezin nauzu ni kritikatu zu multinazional batendako lanean ari bazara. Hipokrisia handia dago. Eta inbidia. Badago jendea amorruz ikusten duena zu ari zarela egiten berari egitea gustatuko litzaiokeen lana, baina sekula egin izan ez duena funtzionario lanean ibili delako. Nik nahi dudana egiten dut, baina horrek badu bere arriskua.

Kazetaria: Multinazionaleei egindako kritika asko zuei ere egin dizkizuete?

Marino: Bai, bai. Badago jende asko guri kritika egiten diguna, gu batere ezagutu gabe, eta gure lana batere baloratu gabe. Ongi iruditzen zait nire diskoak kritikatzea. Baina ez kritikatu diskoak egiteagatik soldata irabaztea. Denok irabazten baitugu soldataren bat. Badago jendea erraten dizuna berak ez dituela euskal diskoak kopiatzen, baina bertzeak bai. Bada, hori ere ezin da onartu. Bertzeek zuri lapurtzea gustuko ez baduzu, ez lapurtu zuk bertzeei. Jabetza pribatua onartzen baduzu, bederen. Arizkuren herri okupatuan bizi direnek erraten ahal didate zer edo zer, baina inor gehiagok ez.

Kazetaria: Argi dago eztabaida hau milaka aldiz izan duzula. Honezkero, aspertuta egonen zara honekin, ezta?

Marino: Ez pentsa. Aspertuta egonen nintzateke, baldin eta arazoa konpondu izan balitz. Baina, ez. Nire ustez, aurrerakoia izatea da arazoaren errora jotzea, ez azalean gelditzea. Non dago arazoa? Nor dira pirateriaren onuradunak? Telekomunikazio enpresa handiak: France Telecom, Telefónica, Sony… Internetetik kanta bat hartzea ez da ekintza iraultzailea. Internetetik kanta bat hartzea da. Kito. Dirua telekomunikazio enpresa handi bati ematen diozu. Eta egileren bati jatekoa ukatzen diozu. Egile hori Bruce Springsteen bada, ongi. Baina egilea Víctor Jararen familia bada, gaizki, oso gaizki ari zara.

Apirilaren 6an hartu genuen abioia Tenerifera joateko. Larunbat gauean bueltatu ginen eta bihar betiko martxari heldu behar berriro.

Euskaldun asko ikus-entzun ditut hotelean. Eta euskara asko entzun dut, eta ez bakarrik haurrekin hitz egiteko orduan. Lehenengo aldia da, gainera, saltzaileek "agur" eta "eskerrik asko" esaten digutela edo "jaun-andreok", hoteleko gaueko animazio batean entzun genuen bezala.

Are gehiago, Puerto de la Cruz herriko saltzaile batek galdetu zidan ea zer esan nahi zuen "batasuna" hitzak. Su-etenaren ondorio agian.

Dena dela, denetarik dago munduan eta azken herri horretan bertan neska bat hurbildu zitzaigun bertako jatetxe bat gomendatzeko. Erretolika polita zuen ontasunak behar bezala saltzeko, baina dena izorratu zuen bukaeran: "Y lo más importante… que somos españoles". Zer? Oker zabiltza, andrea! Horrela jai duzu gurekin. Jatetxe batean zerbitzua eta janaria dira garrantzitsuenak, espainolak edo euskaldunak izatea, bost.

Portzierto, Euskal Herriko jatetxeek, karta euskaraz jartzeko gai ez diren horiek batez ere, ikasi beharko lukete zonalde turistiko hauetan dauden jatetxeengatik. Edozein jatetxek zuen Aronan karta 9, 10 edo 11 hizkuntzatan.

Gaurkoz nahikoa da, neuronak hor nonbait baitaude (abioian, agian).