Harrikadak

Asfaltoa behar nuen. Hiri handi batean murgildu eta, Madrilera joateko aukera sortu zenez, bertan pasa dugu urteko lehen astea. Gustura, gainera.

Igande goiza Rastrora joateko aprobetxatu genuen, baina jendetza zegoen eta inguruan ibili ginen (La Latina, Lavapies). Arratsaldean Beaumarchais ikusteko asmoa genuen, Teatro Españolen, baina ezinezkoa izan zen eta Teatro Maravillas-era hurbildu ginen Tócala otra vez, Sam ikustera (antzezlan komertziala, baina ondo egindakoa). Aretoa lepo beteta.

Astelehen goiza La Casa Encendida eta Museo Reina Sofía ikusteko aprobetxatu genuen (izugarria da Guernica bertatik bertara berriro ikustea). Gero, The King´s speech ikusi genuen JBAn. Badirudi zer esana emango duela Oscarren karreran. Lan bikaina egin dute Colin Firth eta Geoffrey Rush aktoreek. Euskal Etxean ikusi genuen Realaren partida kaskarra Zaragozaren aurka (lehen zatia soilik).

Astearte arratsaldean lagunekin geratu ginen Leo Bassik Tabacalera eraikinean jarritako El belén de Lavapiés ikusteko. Tabakoetxe erraldoia zentro auto-gestionatua da eta makina bat gauza daude bertan. Adibidez, Santi Ochoaren erakusketa. Hara Luis Tránsitok atera eta bere blogean jarritako irudi bat. Bigarrena nirea da.

Asteazken arratsaldean Mao´s last dancer ikustera joan ginen, baina pelikula eskasa suertatu zitzaigun. Ze txarrak diren txinatarrak eta ze onak garen estatubatuarrak da ildo nagusia.

Ostegunean Matadero gunera joan ginen. Eraikinari dagokionez, horrelako zerbait egin zitekeen Donostiako Tabakalerarekin, oraingo esentzia manten dezan. Amen.

Ostiral iluntzean titulu iradokitzailea zuen antzezlana tokatu zitzaigun Cuarta Pared aretoan: La ventana de Chigrinsky. Estreinaldi zen, gainera, eta aretoa lepo (Egiako Gazteszenaren tankera du). Obra ez da borobila, baina ahal baduzue, zoazte ikustera: bost pertsonaia bakardadetik ihes, tartean Bartzelona futbol taldean denboraldi bakarra egin zuen Dmytro Chygrynskiy (bakoitzak nahi duen eran idazten al du gizon honen izena?).

Kaleetan barna ibili gara, kañak eta tapak hartu ditugu, uste baino bandera español gutxiago ikusi dugu, etab., etab.

Larunbatean, etxera buelta. Eta gaur, astelehena, lanera. Ea ba.

Asfalto madrileño, este apunte en castellano.

Astearte arratsaldean mezu bat jaso nuen mugikorrean:

"Éu gostei muinto de vc" (sic).

Ez nion kasu askorik egin, bidaltzaileak hanka sartu zuelakoan.

Handik gutxira dei bat jaso nuen, baina ez nuen hartu, konturatu ez nintzelako. Beste dei bat ere egon zen, baina berdin gertatu zitzaidan: ez nintzela konturatu.

Ondoren, gaueko 22:00ak aldera, beste SMS bat: "Me gustaria estar a tu lado me gustaria poder sacarte de hay te deseo te necesito me e enamorado de ti" (sic).

Gauean ikusi nuen mezua eta dena azkar lotu nuen. Google bidez egin nuen bilaketa bat: nire telefonoaren lehen sei zenbakiak jarri eta Iruñea aldean lanean ari den neska batekin egin nuen topo. Are gehiago: bederatzi zenbakietatik, akatsa azkenean dago soilik.

Hurrengo egunean beste dei bat jaso nuen. Ez nion telefonoa hartu, baina eguerdi partean ondorengo mezua bidali nion: "Hola. Yo creo que te ha bailado algún número de teléfono, porque yo no estuve contigo ayer. ¡Suerte!".

Bi erantzun jarraian: "No entiendo tu mensage podriamos vernos fuera de tu trabajo" (sic) + "Soy el portuges" (sic).

Nik, bueltan: "Pues que has apuntado mal el teléfono de tu enamorada. Yo soy vasco".

Eta, momentuz, hortxe amaitu da kontua. Lortuko ote zuen portugesak neskarekin harremanetan jartzea?

P.S.: Amatiñorekin gogoratu naiz Matxismoa ote? apuntea dela-eta.

Un enamorado, este apunte en castellano.

Eguneratzea. Urtarrilak 9.

Goiko lerroak idatzi ondoren, bueltatu zen gizona. Urtarrilaren 7an, arratsalde partean ondorengo mezu trukaketa izan genuen.

Berak: "Hl bas a trabajar hoy puedo pasar un rato con tigo cnt".

Nik: "Te has vuelto a confundir de número. Mikel".

Berak: "Eres h o m".

Nik (gizonezkoa ote nintzen galdetzen zuelakoan): "Sí. Me da que has apuntado mal el teléfono".

Berak: Testurik gabeko mezua.

Berak: "No has respondido eres H o M".

Nik: "Soy hombre y no me dedico a la prostitución".

Ez badu asmatzen, telefono zenbakia eman beharko diot...

Duela hamar bat egun Ander Izagirreren mezu bat jaso nuen gaur zuekin konpartitu nahi dudana.

"Askok ezagutzen dituzue Boliviako meatzeetan lanean ari diren haurrei buruz kontatu ditugun istorioak. Orain, ekimen bat sortu dugu asko gustatzen zaigun proiektu bat laguntzeko (Escuela Robertito), Potosiko Cerro Rico inguruko meatze-ahoetan bizi diren haurrak hartzen dituen eskola, hain zuzen ere. Eskolak ume hauek laguntzen ditu hezkuntza, elikadura eta osasun kontuetan. Eta, batez ere, laguntzen die prestakuntza emanez eta dituzten ahalmenak indartuz autonomo bihur daitezen, beste lanbide batzuk bila ditzaten meatzegietatik at. Gustatzen zaigu ez izatea asistentzia puntuala, baizik eta haurren autonomia etorkizunari begira lantzen duen eskola izatea, haurrek beraien kabuz bizimodua aurrera atera dezaten baldintza duinetan".

Gauza gehiago kontatu zituen Ayuda para los mineritos apuntean.

Egun batzuk pasa ondoren, mezu berri bat jaso nuen. Kasu honetan, Anderrek zioen abian zela jada mineritos.org webgunea.

Atera dituzten kalkuluen arabera ume baten hileko eskolaratze kostua 10 eurokoa da. Eta pentsatu dut agian gaur kontzientzia txarra izan dezakezuela atzo jan eta edandako guztiagatik (ajea ahaztu gabe, noski) eta egokia izan daitekeela urtea ekintza on batekin hastea eta horregatik eskaini diot gai honi 2011ko nire lehen apuntea.

Anderrek dio diru guztia Potosira joango dela, ez dela bidean ezer geratuko. Eta nik sinetsi egiten diot. Sartu, mesedez, mineritos.org webgunean. Eskerrik asko.

Datu bat gehiago: goiko argazkia Daniel Burguirena da.

Mineritos somos y en el camino nos encontraremos, este apunte en castellano.

Irungo Ezezagunok Antzerki Tailerra.

Está tardando, algo parecido a este apunte en castellano.

Gaueko 20:30ak paseak ziren. Larunbata da. Ondarrutik Donostiara gatoz autoz, Realak Valentziaren kontrako partida Anoetan ikusteko nahikoa denboraz.

Meagaseko tunelaren parean, Zarauzko ordainlekutik laupabost kilometrora, soinu arraro bat sumatzen dut. Tuneletik irten eta orduan konturatzen naiz, itxura guztien arabera, zarata hori gurpil baten zulatuak eragiten duela. Autoa bide ertzean utzi ondoren, atzealdeko ezkerreko erruedak haizerik ez duela konturatzen naiz.

Triangeluak eta argi intermitenteak jarrita, matxuratutako autoaren berri eman nahi diet gainerako gidariei. Telefonoa hartu eta aseguruari hots egiten diot. Ondoren, auto barruan sartzen naiz. Gruistak deitzen dit telefonoz esateko bera jarriko dela autopistakoarekin harremanetan, autoa behar den bezala seinaleztatzeko. Anaiak, telefonoz,  dio hobe dela autotik kanpo egotea.

Kristoren hotza dago, baina arrazoia dutela iruditzen zaigu eta kotxeko berotasuna uzten dugu. 15-20 bat minutu egiten ditugu kanpoan zain, autopistako asistentzia etorri arte.

Ondoren, aseguruak bidalitako garabia dator. Di-da jasotzen du kotxea, bertatik ahalik eta azkarren atera behar delako. Gainera, nahi izanez gero, berehala zulatua konponduko didan Azpeitiko garaje batera eramateko eskaintzen du bere burua. Zalantzazko segundo batzuen ondoren, irtenbide egokiena hori dela konturatzen gara eta horrela jokatzen dugu.

Ez nago ziur zein ordutan iritsi ginen Azpeitiko tailerrera, baina di-da konpondu ziguten gurpila (20 euro kobratu zizkiguten) eta gaueko 23:00ak baino lehen etxean geunden, gasolina depositua ondo beteta gaur goizean Bilbora joateko. Izan ere, gaur goizean lagun batzuk Orientalore Etxea ikusten izan baikara.

Eta hau guztia kontatzen dut, zeren betiko jende maltzurraz gain, munduan bada aski jende ona ere. Kasu honetan, gainera, profesionala ere badena.

Bejondeizuela!

Donostian, 2010eko abenduaren 19an.

También hay buena gente en este mundo, este apunte en castellano

Gaur, abenduak 16, iluntzeko 19:30ean, Roger Wolfe poeta, Vicente Llorente musikariaren laguntzarekin, Ernest Lluch Kultur Etxean arituko da Noches de Blanco papel errezitaldian. Atzo aurkeztu zuten prentsaurrean Donostian bertan.

Gaur, abenduak 16, iluntzeko 20:00etan, Bide Ertzean, boskote moduan, Victoria Eugeniako taula gainean Don Inorrez lana Gipuzkoan aurkezten arituko da.

Egunak daramatzat nora joan erabaki gabe eta, oraingoz behintzat, ez dut erabakirik hartu. Azken orduan izango da.

Bide Ertzean y Roger Wolfe, este apunte en castellano.

Lagartija Nick taldearekin batera eginiko Omega disko harengatik ezagutu nuen Morente. Pequeño Vals Vienés kantaren bila egon naiz Youtuben, baina bideo on guztiak desagertu egin dira. Spotify izanez gero, hona hemen Pequeño Vals Vienés sare horretan.

Ciudad sin dueño. Gugan bego, Enrique handia.

"Saiatu gara azoka moldatzen, bazkideen arteko auzolana indartzen eta gastuak txikitzen. Egitarauan ekitaldi gutxiago daude aurten. Dilema izan genuen, azoka ez egitea ere pentsatu genuen. Baina mantendu egin behar zela iruditu zitzaigun, urte batez ez egiteak arrisku bat duelako: berreskuratzeko arazoak izatea gero".

Jon Irazabali Irune Berrok eginiko elkarrizketaren zati bat dira goiko hitzak. Abenduaren 3an agertu zen Berria egunkarian. Gainera, goian beltzez jarritako esaldia eraman zuen kazetariak izenburura: Aztertu genuen azoka ez egitea ere.

Irazabal Durangoko Azokako zuzendaria da. Berak elkarrizketan zioenez, Bizkaiko Diputazioak emandako dirulaguntza asko jaitsi da eta horregatik jaitsi omen da azokaren aurrekontua %30ean. Gustatuko litzaidake jakitea nola berdintzen dituzten diru kontuak antolatzaileek, feria honek izugarrizko inpaktua baitauka Durangon.

Azken egun hauetan elkarrizketaren izenburua burutik kendu ezinik nabil: "Aztertu genuen azoka ez egitea ere". Ez du pentsatuko ba Gerediaga Elkarteak Durangoko Azoka beraiena bakarrik dela, ezta? Hori pentsatuz gero, oker baitabiltza.

Durangoko Azoka bertara joaten garenona baita eta erosle-bisitariok, egileek, argitaletxeek, etab., izango dugulako zer esana.

Balantzea egiterakoan, aldiz, bizia eta ona izan dela diote izenburuan.

"Abenduaren 15ean Banco Santanderek José Luis Burgosen etxea jarriko du enkantean (...) José Luis minusbaliatua da: hankek ez diote erantzuten eta gero eta okerrago dago haren bizkarra. Baina osasun onik ez duen arren, Santander bankuak Bartzelonan duen egoitza nagusiaren ate aurrean darama astebete gose greba egiten".

Goiko paragrafoa Juan Luis Sánchez kazetariak Periodismo Humano webgunean jarritako artikulu luzearen zatia baino ez da: José Luis contra el Banco Santander. Hura irakurri eta behean jarritako elkarrizketa entzun ondoren, gaur arratsaldean Beñat Irasuegik gogorarazi didan beste artikulu honekin lotu dut: Historia de una columna, Javier Ortizek 2001eko uztailaren 11n sinatutako apunte bat da eta bertan Javierrek kontatzen du nola mugitu ziren hari batzuk berak goian aipatutako banketxeari buruz idatzi behar zuen artikulu batek argia ikus ez zezan.

Elkartasun besarkada bat sareko kantoi honetatik José Luisentzat eta bere familiarentzat. Ea jende gehiagok zabaltzen duen lau haizetara kasu dramatiko hau eta munstroa garaitzerik duen.

La peripecia de José Luis Burgos con el Banco Santander, este apunte en castellano.

José Luis Burgos - Entrevista completa from José Luis Burgos on Vimeo.