Harrikadak

Gaueko 20:30ak paseak ziren. Larunbata da. Ondarrutik Donostiara gatoz autoz, Realak Valentziaren kontrako partida Anoetan ikusteko nahikoa denboraz.

Meagaseko tunelaren parean, Zarauzko ordainlekutik laupabost kilometrora, soinu arraro bat sumatzen dut. Tuneletik irten eta orduan konturatzen naiz, itxura guztien arabera, zarata hori gurpil baten zulatuak eragiten duela. Autoa bide ertzean utzi ondoren, atzealdeko ezkerreko erruedak haizerik ez duela konturatzen naiz.

Triangeluak eta argi intermitenteak jarrita, matxuratutako autoaren berri eman nahi diet gainerako gidariei. Telefonoa hartu eta aseguruari hots egiten diot. Ondoren, auto barruan sartzen naiz. Gruistak deitzen dit telefonoz esateko bera jarriko dela autopistakoarekin harremanetan, autoa behar den bezala seinaleztatzeko. Anaiak, telefonoz,  dio hobe dela autotik kanpo egotea.

Kristoren hotza dago, baina arrazoia dutela iruditzen zaigu eta kotxeko berotasuna uzten dugu. 15-20 bat minutu egiten ditugu kanpoan zain, autopistako asistentzia etorri arte.

Ondoren, aseguruak bidalitako garabia dator. Di-da jasotzen du kotxea, bertatik ahalik eta azkarren atera behar delako. Gainera, nahi izanez gero, berehala zulatua konponduko didan Azpeitiko garaje batera eramateko eskaintzen du bere burua. Zalantzazko segundo batzuen ondoren, irtenbide egokiena hori dela konturatzen gara eta horrela jokatzen dugu.

Ez nago ziur zein ordutan iritsi ginen Azpeitiko tailerrera, baina di-da konpondu ziguten gurpila (20 euro kobratu zizkiguten) eta gaueko 23:00ak baino lehen etxean geunden, gasolina depositua ondo beteta gaur goizean Bilbora joateko. Izan ere, gaur goizean lagun batzuk Orientalore Etxea ikusten izan baikara.

Eta hau guztia kontatzen dut, zeren betiko jende maltzurraz gain, munduan bada aski jende ona ere. Kasu honetan, gainera, profesionala ere badena.

Bejondeizuela!

Donostian, 2010eko abenduaren 19an.

También hay buena gente en este mundo, este apunte en castellano

Gaur, abenduak 16, iluntzeko 19:30ean, Roger Wolfe poeta, Vicente Llorente musikariaren laguntzarekin, Ernest Lluch Kultur Etxean arituko da Noches de Blanco papel errezitaldian. Atzo aurkeztu zuten prentsaurrean Donostian bertan.

Gaur, abenduak 16, iluntzeko 20:00etan, Bide Ertzean, boskote moduan, Victoria Eugeniako taula gainean Don Inorrez lana Gipuzkoan aurkezten arituko da.

Egunak daramatzat nora joan erabaki gabe eta, oraingoz behintzat, ez dut erabakirik hartu. Azken orduan izango da.

Bide Ertzean y Roger Wolfe, este apunte en castellano.

Lagartija Nick taldearekin batera eginiko Omega disko harengatik ezagutu nuen Morente. Pequeño Vals Vienés kantaren bila egon naiz Youtuben, baina bideo on guztiak desagertu egin dira. Spotify izanez gero, hona hemen Pequeño Vals Vienés sare horretan.

Ciudad sin dueño. Gugan bego, Enrique handia.

"Saiatu gara azoka moldatzen, bazkideen arteko auzolana indartzen eta gastuak txikitzen. Egitarauan ekitaldi gutxiago daude aurten. Dilema izan genuen, azoka ez egitea ere pentsatu genuen. Baina mantendu egin behar zela iruditu zitzaigun, urte batez ez egiteak arrisku bat duelako: berreskuratzeko arazoak izatea gero".

Jon Irazabali Irune Berrok eginiko elkarrizketaren zati bat dira goiko hitzak. Abenduaren 3an agertu zen Berria egunkarian. Gainera, goian beltzez jarritako esaldia eraman zuen kazetariak izenburura: Aztertu genuen azoka ez egitea ere.

Irazabal Durangoko Azokako zuzendaria da. Berak elkarrizketan zioenez, Bizkaiko Diputazioak emandako dirulaguntza asko jaitsi da eta horregatik jaitsi omen da azokaren aurrekontua %30ean. Gustatuko litzaidake jakitea nola berdintzen dituzten diru kontuak antolatzaileek, feria honek izugarrizko inpaktua baitauka Durangon.

Azken egun hauetan elkarrizketaren izenburua burutik kendu ezinik nabil: "Aztertu genuen azoka ez egitea ere". Ez du pentsatuko ba Gerediaga Elkarteak Durangoko Azoka beraiena bakarrik dela, ezta? Hori pentsatuz gero, oker baitabiltza.

Durangoko Azoka bertara joaten garenona baita eta erosle-bisitariok, egileek, argitaletxeek, etab., izango dugulako zer esana.

Balantzea egiterakoan, aldiz, bizia eta ona izan dela diote izenburuan.

"Abenduaren 15ean Banco Santanderek José Luis Burgosen etxea jarriko du enkantean (...) José Luis minusbaliatua da: hankek ez diote erantzuten eta gero eta okerrago dago haren bizkarra. Baina osasun onik ez duen arren, Santander bankuak Bartzelonan duen egoitza nagusiaren ate aurrean darama astebete gose greba egiten".

Goiko paragrafoa Juan Luis Sánchez kazetariak Periodismo Humano webgunean jarritako artikulu luzearen zatia baino ez da: José Luis contra el Banco Santander. Hura irakurri eta behean jarritako elkarrizketa entzun ondoren, gaur arratsaldean Beñat Irasuegik gogorarazi didan beste artikulu honekin lotu dut: Historia de una columna, Javier Ortizek 2001eko uztailaren 11n sinatutako apunte bat da eta bertan Javierrek kontatzen du nola mugitu ziren hari batzuk berak goian aipatutako banketxeari buruz idatzi behar zuen artikulu batek argia ikus ez zezan.

Elkartasun besarkada bat sareko kantoi honetatik José Luisentzat eta bere familiarentzat. Ea jende gehiagok zabaltzen duen lau haizetara kasu dramatiko hau eta munstroa garaitzerik duen.

La peripecia de José Luis Burgos con el Banco Santander, este apunte en castellano.

José Luis Burgos - Entrevista completa from José Luis Burgos on Vimeo.

2008ko abenduaren 1ean hil egin zen Mikel Laboa eta 2010eko abenduaren 4an hil da berarekin batera Ez Dok Amairu mugimenduan ibilitako beste artista bat, Xabier Lete abeslaria eta poeta. Eta triste geratu gara, noski. (Eguneratzea: Leire Narbaizarengatik jakin dut Lourdes Iriondo ere abenduan hil zela, 2005eko abenduaren 27an, hain zuzen ere).

Gurasoek ez zidaten musikarako grina pasa. Etxean ez baitzen musika askorik entzuten. Eta, horrela, ez naiz Ez Dok Amairu belaunaldiko musika asko entzun duen horietakoa. Gehiago entzun dut Laboa hil ondoren, aurretik baina, adibidez.

Egun gorabeheratsuak bizitzea tokatzen ari zaigu eta askotan ez gara gai jakiteko zer kristo gertatzen ari den. Horrelakoetan, komeni da erroetara jotzea, gure maisuei erreparatzea.

Atzo ez nuen denbora asko pasa sarean, baina bai izan nuela Fermin Muguruzak twitter eta facebook sareetan utzitako mezua irakurtzeko beta. Oso laburra zen: "2008, Eskoriatzan: 3 belaunaldi elkarrekin; Eñaut Ken 7, Xabier Lete eta ni. Agur Xabier, gu sortu ginen enbor beretik, sortuko dira besteak..."

Ondo baino hobeto gogoratzen dut Joxe Aranzabalek bere blogean jarritako hirukotearen argazki hau. 2008ko ekainean Euskal Kulturgintzaren Transmisioa izeneko graduondokoan izan zuten hitzordua. Asko esaten du argazkiak: hiru belaunaldi elkarrekin, irribarretsu. Eta eskertzen da argitasun hau udazkeneko egun ilun hauetan.

Atzo Gorka Juliorekin eta Maite Goñirekin izandako solasaldia gogoan, musikalak izan ziren Ez Dok Amairu eta Euskal Rock Erradikala (RRV) mugimenduak. Eta orain beste mugimendu baten beharra dago. Ea hura sortzeko gai garen. Belaunaldi artekoa izango da? Baliteke. Eta ez da musikala izango (ez soilik behintzat).

Bi gauza gehiago apunte hau amaitu aurretik: Durangoko Azokan, 1990eko abenduaren 6an jaio zen Euskaldunon Egunkaria. Eta Mikel Laboa hil zen egun berean, pasa den asteazkenean, aurkeztu zen haren omenez eginiko Txinaurriak. Mikel Laboari ikasitako kantak diskoa, Bidehuts-en ekimena. Oraindik ez dut diskoa entzuteko aukera izan (Posta Bulegoan dago, ea bihar jasotzerik dudan). Bideo zoragarri batekin utziko dizuet: Ruper Ordorika agertzen da bertan Gure Bazterrak abesten.

Beraz, dena ez da pena abenduan.

Xabier Lete, in memoriam. Este apunte en castellano.

Bero-bero zegoen atzo iluntzetik twitter #controladores hashtag-a edo etiketarekin. Espainiako hainbat aireportutan etxerako bidean edo oporretako bidean gelditu direnen haserrea ulergarria da oso, baina Espainiako Gobernua izan da krisia zubiaren aurretik probokatu duena AENA pribatizatzeko dekretuarekin. Gainera, alarma egoera deklaratzea eta militarrak tartean sartzea lotsagarria iruditzen zait.

Sarean bueltaka nenbilela Las Indias komunitateko kide den (zuzenketa) David de Ugarteren artikulu batekin egin dut topo. Testuingurua kokatzeko balio digu behintzat. Emergencia y descomposición en España:

"El marco es el de una crisis global en el que los estados nacionales por un lado reciben una presión creciente de sus propias redes clientelares -amenazadas por la globalización- y por otro deben «soltar lastre» deshaciéndose del coste que le suponen no sólo los gastos en cohesión social sino sectores enteros del empresariado y las clases medias (como los controladores) que, por otro lado, no dudarán en revolverse y enfrentarle directamente. Un cuadro ante el que los gobiernos responderán cada vez más «firmeza», esto es, con medidas de urgencia, represión directa y sobre todo con la generalización de un discurso cada vez más disciplinario hacia la sociedad en general".

Komentarioetan David de Ugartek utzi du Wikileaks auziari buruzko beste apunte bat (kritikoa Wikileaks-ekin, egilearen ustez sare zentralizatua delako eta Assangeren figurak ezaugarri oso pertsonalista ematen diolako auziari; bigarrena, tira, baina lehena ez dut uste horrela denik).

Dena den, azken apunte honetan pasa den mendeko 70eko hamarraldian Estatuko zenbait tokitan izandako mugimendu autonomoaren borrokaren berri ematen duen dokumental batekin egin dut topo: Autonomía obrera. 74 minututan borroka haietan protagonista izandako batzuek dute hitza. Esango nuke bertan agertzen diren gehienak Kataluniakoak direla, baina Euskal Herrikoak ere agertzen dira.

Nahi baduzue, ikusi.

Cómo meter en un apunte a los controladores y el movimiento autónomo obrero, este post en castellano.

Esan bezala, atzo iragarri zuen familiak Enplegu Erregulazio Espedientea aurkeztuko dutela eta 2011ko urtarrilaren 1etik aurrera ateak itxiko dituela Museoak. 2000ko irailean inauguratutakoa, hamar urte hauetan 800.000 bisitaritik gora izan ditu Zabalaga finkako eraikinak.

Ez da albiste ona Chillida Lekuren itxiera. Euskal artista puntako baten lana ezagutzera emateko toki zoragarria delako, besteak beste. Horrelakoak bota nitzake duintasun osoz. Eta beste aldera begiratu.

Goizean ederra muntatu zen ChillidaLeku-ko twitter kontuak eskatuta. Izan ere, erraza da norbaiten aldeko edo kontrako tuit bat botatzea. Nik ere egin nuen eta langileei bidali nien besarkada eta animo mezua.

Baina nire buruari galdetzen badiot zenbat aldiz joan naizen Museora, zein da erantzuna? Behin bakarrik joan naizela.

Mezu askok pena eta haserrea adierazten dute, baina egon da ere marketing usaina ikusi duenik. Hau da, ez ote den mugimendu taktikoa erakundeekin negoziatzeko. Ez dakit horrela den edo ez, baina nik ere berdin pentsatzen dut. Aita behin eta berriro aipatzen duen familiak baitaki 2016ko kultur hiriburu izan nahi duen hiri batek (nahiz eta museoa Hernaniko lurretan egon) ezin duela horrelako proiektua antzarrak perratzera bidali.

Esan bezala, mugimendua sortzea lortu dute, behintzat. Utopia amaitu dela dio El Paísek. Eta Juan Cruz-ek ere horri eskaini dio apuntea. Andrés Nagelen ustez museoa ezinbestekoa da. Eta gaurko prentsan gauza gehiago irakurriko ditugu, ziurrenik.

Oraingoz, baina, galderak ditut buruan bueltaka: Luis Chillida da museo horren kudeatzailea? Izenez hala da, baina izatez ere bai? Kudeaketa ona egin al du? Erakundeak dira museoaren etorkizuna salba dezaketen bakarrak? Familiaz gain, bestelako diru-iturri pribaturik ez dago horrelako ekimenik laguntzeko? Eta abar.

Galdera gehiegi eta erantzun gutxi, baina uste dut museo honek aurrera egingo duela.

Las vicisitudes de Chillida Leku, este apunte en castellano.

Ez naiz izan Imanol Larzabal musikariaren jarraitzaile: ez zitzaidan haren musika gustatzen. Kitto.

Baina esan beharra dago malamaneran hil zela gizona Orihuelan. Aldenduta, baztertuta, bakarrik. Yoyesen alde ateratzeagatik haren aurkako pintadak zirela eta ez zirela, gaizki pasa zuen eta gero ezin izan zion buelta eman egoerari.

Badira jada urte batzuk Lugaritz Kultur Etxeko areto nagusiak Imanol Larzabal izena hartu zuela, Udalaren erabakiz. Gainera, musikariaren burua omentzeko garai honetan, gutxi gorabehera, egiten dira Imanol Oroituz jardunaldiak. Aurtengoek Rock Radical Vasco: Pakean utzi arte izena hartu dute eta interesgarriak dira oso. Hau da egitaraua:

Abenduaren 1etik 27ra bitartean Pakean utzi arte argazki erakusketa ikusgai egongo da Lugaritz Kultur Etxean.

Gaur, abenduak 1, iluntzeko 19:30etan, Eriz Zapirainen Salda Badago dokumentala botako dute. RRV garaiko protagonistekin eginiko elkarrizketek osatzen dute dokumentala. Oso-osorik dago sarean eta hemen itsatsiko dut:

Salda badago from Eriz Zapirain on Vimeo.

Abenduaren 2an, 80ko hamarkada, euskal rocka baino gehiago mahai-ingurua antolatu da. Gaztelaniaz, Josu Zabala (Hertzainak), Mamen Rodrigo (Vulpes), Marino Goñi (Soñua, Oihuka, Gor...) eta Jakue Pascual (soziologoa) solastuko dira Iñaki Zaratak markatutako erritmopean.

Abenduaren 3an, kasu honetan DOKAn, The Sparteens taldeak ye-ye doinuak jarriko dizkie 80ko hamarraldiko kanta esanguratsu batzuei. Egun horretan bertan afaria ere antolatu dute Antiguako Txirain Elkartean.

Bukatzeko, hona hemen berriki ETBko Orain saioak The Sparteens taldeari eskainitako tartea. On egin.

ORAIN: 64 THE SPARTEENS from debolex films on Vimeo.

Pakean utzi arte, jornadas sobre el RRV. Este apunte en castellano.

Gaur goizean Internet sarean barna toki batetik bestera ibili naizenean, ezker abertzalearen atzoko agerpena zen nagusi (Zuzeuk jaso ditu komunikabide ezberdinetan Ezker Abertzalearen agerraldiaren oihartzunak).

Eguerdian, berriz, flipatuta geratu naiz Diario Vascoren portadarekin: Olasagasti aizkolaria Igeldoko arroken artean eguneroko bainua hartzen.

Harrigarria (edo ez) Zapatero presidenteak Espainiako enpresari nagusiekin eginiko bileraren argazkia: bi emakume-enpresari soilik El Paísek publikatutako irudietan. Periodiko honek dioenaren arabera, protokoloak aginduta agertzen dira mahaiaren izkinetan emakume horiek. Hau da, enpresa potoloenak presidentzia-mahaitik gertu jarri zituztelako eta bi enpresari hauenak txikienak zirelako.

Kataluniako hauteskundeen emaitzei begira geundela iluntzean, Wikileaks paperen sorta berri bat agertu da. AEBetako agiri hauek jaso dituztenen artean dago El País espainiarra. Akabo, beraz, pake santua. Non zeuden gaur hauteskundeak? galdetzen zuten erredakzioan, txantxetan.

Orain bakarrik falta zaigu Veleia auzia berpiztea edota Azkue Fundazioa agertzea Wakaleaks paperetan.

P.S.: azkenean DVren azala itsatsi dut. Baina begiratu ere beste argazki hau.

Hoy manda Wikileaks, pero el campeón es Olasagasti. Este apunte en castellano.