Harrikadak

En castellano

Komunikabideen bidez jakin genuen atzo Kaixo Maitia harremanetarako webgunea abiatu berri dela, euskal jendea normalizazio bidean jartzeko iniziatiba, Bai Euskarari ziurtagiria eta guzti.

Aste honetan egon nintzen begiratzen kultur etxean jendeak abisuak-eta uzteko dagoen tabloia. Harrituta geratu nintzen jendea harremanetan jartzeko pare bat karteltxo, kutre samarrak kasu honetan, ikusi nituenean.

Gogoan dut duela pare bat urte Rio de Janeiroko kaleetan zehar, paseoan, publizitate banatzaileek ematen zituzten papertxoetan, diru erraza lortzeko eskaintzak nagusi zirela, baina bazeudela sexu arazoak konpontze bidean jartzeko foiletoak ere.

Atzo argitaratu zuen Irutxuloko Hitzak Ekologistak Martxan otsailaren 14ari begira abiatutako boikota: ez egitea erosketak, "aitzakia komertzial bat direlako. Denbora erosketak egiten xahutu beharrean bikotekideari arreta gehiago eskaintzea proposatu dute".

Hori irakurrita, Álvarez Raborekin gogoratu naiz (Madrilgo saltoki handi batzuetan lanean ari delako?). Bloga martxan jarri behar zuela esan zigun Hasier Etxeberriak duela ez asko. Eta uste nuen alta emanda nengoela, baina ez da horrela. Atzo sartu eta deskubritu baitut Youtubek zentsuratu zuela-eta, gozoa zegoela Rabo. Zenbait irakurleen oharrak jarraituta, beste toki batean eskegi du zentsuratutako animazioa. Eta nik hona ekarri dut.

El truco del Almendruco

El Truco Del Almendruco - video powered by Metacafe

En castellano

Potipoti blogari esker jakin dut gaur arratsaldean, Contrastant webguneko kideek agur esan dutela.

"Fa temps que hem arribat a un atzucac, ja que les nostres obligacions professionals i familiars ens impedeixen que ens dediquem com caldria al web. La solució per continuar tirant endavant el nostre projecte passa per la professionalització de la nostra feina, cosa impossible d'aconseguir a hores d'ara. Per tant, no es donen les condicions objectives que ens permetrien continuar la feina amb regularitat".

Espainian Manifestómetro bloga dago. Euskal Herrian, berriz, Mariano Ferrerek bazuen manifestazioetako jende kopurua kontatzeko formularen bat, baina horrelako iniziatiba altruistarik ez da gauzatu.

Norbait animatzen da?

Oharra: Contrastant ez da bakarrik manifestazio kontuetan aritua, komunikabideen lana aztertu du ("komunikabideen irakurketa bat" dio leloak).

En castellano

Pasa den urria-azaroan izan genuen lehen albistea. Orduan hipotesi zirenak, gauzatzeko bidean dira gaur: PSE-EEk akordioa lortu berri du EAJ-PNVrekin Donostiako Kultur Udal Patronatua Donostia Kultura enpresa publiko bihurtzeko. Zehazki, "entidad pública empresarial".

Legeria

2003an Espainiako Parlamentuak "Ley 57/2003 de medidas para la modernización del gobierno local" onetsi zuen. Gai honi dagokionez, zera dio atariko azalpenetan: "En materia de gestión de los servicios públicos locales, se establece una nueva clasificación de las formas de gestión, incorporando al ámbito local una nueva figura que la experiencia ha demostrado eficaz en otras Administraciones Públicas, como son las entidades empresariales".

Ondorioz, honako hau da LBRL 7/1985 legearen 85. artikuluaren erredakzio berria:

One. Son servicios públicos locales los que prestan las entidades locales en el ámbito de sus competencias.

Two. Los servicios públicos de la competencia local podrán gestionarse mediante alguna de las siguientes formas:

1. Gestión directa:

a) Gestión por la propia entidad local.

b) Organismo autónomo local.

c) Entidad pública empresarial local.

d) Sociedad mercantil local, cuyo capital social pertenezca íntegramente a la entidad local o a un ente público de la misma.

Hau da, Amaia Almirallek esan bezala, Donostia Kultur Udal Patronatua b) puntuan dago egun eta c) puntura pasa nahi dute agintariek. Hau da, Zuzenbide Pribatuaren menpeko erakunde publiko bihurtu.

PSE-EE eta EAJ-PNV

Gobernuan dagoen alderdi sozialistarentzat "izaera aldaketa honekin, hiriko kultur eskaintzaren etorkizuna bermatu nahi dugu (…) Etxezarretak azaldu zuenez, aldaketa hauek administrazio publikoak eskatzen dituen prozesuak arintzeaz eta bizkortzeaz gain, dirua aurreztuaraziko diote Donostia Kulturari (…) Langileek egoera eta baldintza berdinetan jarraituko dutela esan zuen kultura zinegotziak” (Irutxuloko Hitza, DV, 2007ko urtarrilak 24).

"Se crearán dos nuevas sociedades instrumentales -San Telmo SA y Victoria Eugenia SA- adscritas a la nueva entidad, que estarán encargadas de gestionar la actividad empresarial de sus respectivos ámbitos. Bajo la primera quedará el museo rehabilitado y ampliado, y bajo la segunda todas las actividades de artes escénicas, cine, y el Jazzaldia. El nuevo ente empresarial asumirá además el CAT -festejos-, una vez que el área de Turismo se desgajase para su gestión por una sociedad municipal público-privada".

Gainerako alderdiak eta sindikatuak

PPk aldeko jarrera azaldu zuen eta EAren balorazioa ez dut inon aurkitu.

Une horretan sozialistekin batera udal gobernuan zegoen EB-IUko zinegotziak, Duñike Agirrezabalak, zera zioen: "Funtsean Kultura Patronatuaren pribatizazioa da lortu dutena. PSE-EEk eta EAJk sistematikoki udal zerbitzuak pribatizatzeko joera dute, baina guk ez dugu hori onartzen. Kultura ezin da merkatuaren menpe egon, ez eta irabazien menpe ere. Ikuspuntu ezkertiar eta aurrerakoi batetik, ezin dugu onartu akordioa".

Baga Boga plataforma aurka azaldu zen, baita Kultura Patronatuaren enpresa komitean bi ordezkari dituen LAB sindikatua ere.

Aipatu komitean ELA sindikatuak bost ordezkari ditu eta Mikel Illarreta presidentea ez dago kontra. Pribatizazioa baino, deszentralizazioa baita haren iritziz.

Langilegoa

Otsailaren 6an bildu zen Patronatuko zuzendaritza langileen ordezkariekin eta pasa den ostiralean, hilaren 9an, langile asanbladaren aurrean agertu zituzten sindikatu biek beren planteamenduak.

Mikel Illarretak (ELA) azaldu zuen Donostia Kultura negoziatzeko prest dagoela. Bere irudiko, langilegoak soilik lan baldintzak berdin mantentzeko ahalegina egin behar du, gainerako kontuetan sartu gabe.

Amaia Almirall (LAB) zuzendaritzak eginiko planteamenduaren kontra agertu zen. Sindikatu honek arrazoi politiko-ideologikoak azaldu zituen erabakiaren kontra eta politika neoliberalaren beste adibide bat dela adierazi zuen.

Bi orduko bileraren ondoren, langileok azken egunetan pasatako agiriak aztertzeko denbora gehiago eskatzeaz gain, jakin nahi dugu ea beste formula batzuk aztertu ote dituzten (Udal Departamentu bihurtzearena, zehatz-mehatz). Era berean, Udalean gaia bideratzeko sortu berri den batzordean aritzeko aukera eskatuko dugu.

Denbora gutxi dago mugimenduak egiteko. Izan ere, legegintzaldi honetan onetsi nahi baitute egitura berria. Eta horrek esan nahi du otsaileko udalbatzarretik pasa behar dela gaia.

Nire iritzia? Laburbilduz: pastela ez zait gustatzen, baina buelta emateko aukera gutxi ikusten dut.

En castellano

Urtarrilaren hasieran idatzi nuen hemen

"Otsailaren 15ean, berriz, Julen Gabiria eta Txuma Murugarren elkartu ditugu emanaldi berezia presta dezaten. "Mathilde maitatzeko moduak" ikuskizunak musika eta literatura uztartzen ditu. Txuma abeslariaren 10 abesti harilkatuta, Julen idazleak istorio bat kontatuko du, eta elkar osatzera etorriko dira musika eta hitzak: Gabiriaren istorioak kontatzen ez diguna, Murugarrenen kantuek kontatuko digute, eta alderantziz".

Gaur hemen eskegiko dut Adur Larreak eginiko kartela:

Bikotearekin batera, beste bi musikari arituko dira: Rafa Aceves pianoan eta Natxo Beltran baterian.

"Istorioaren narratzaileak guztiz finkatuta ditu lana, familia eta bizitza. Etorkizuna ere, itxura batean, lotuta eta egonkortuta. Bulegoan lanean ari dela, ordea, gaztetako jolas batekin gogoratu da, eta, itsu-itsuan, jolas horretan murgildu da: kalean ikusitako neska bati jarraitu behar dio, edonora doala, ondorio guztiekin. Gaztetan, jolas horrek zentzu sexuala zuen; baina orain, gaztetan ez bezala, istorioaren protagonistak sorpresa bat aurkituko du jolas sinple horren atzean: neskari agenda eroriko zaio, eta narratzaileak agenda horretako telefono batzuetara deituko du, gehiago jakiteko asmoz. Nor da neska hori, norengandik doa ihesean? Nor da Mathilde, zergatik begiratzen du beti atzerantz?"

Non: Ernest Lluch Kultur Etxean

Noiz: otsailaren 15ean, arratsaldeko 19:30etan.

Otsailaren 10eko eguneratzea: Eitb kultura saioak lau minutu eta erdiko bideoa jarri du sarean.

En castellano

Gauean irakurri dut Oleguer Presas jokalariak idatzi eta gaurko Berria egunkariak plazaratutakoa. Bartzelona futbol taldeko jokalariak azaldu du Espainiako Estatuak De Juana Chaos presoarekin egiten ari dena gaitzesten duela eta zalantzaz beterik ikusten duela estatu horren jarduera anitz.

Antzeko gauzaren bat irakurri izan diogu kataluniarrari beste batean: duela ia bi urte hau idatzi nuen Kataluniako prentsan Oleguerri eginiko elkarrizketa bat irakurri ondoren.

Kirolariak, normalean, ez dira topikoz beteriko diskurtsotik mugitzen. Ez kirolariak bakarrik, denen gustua egin behar duten negoziodunek berdin aritzen dira. Adibidez, Euskal Herriko puntako sukaldariak: oso basko eta oso tokiko (donostiar, bilbotar…) agertzeaz aparte, pulamentuzko gauza gutxi esatera ausartzen dira.

Kasu honetan, Oleguerrek esandakoa gustuko dugu, baina nola jasotzen ditugu gustuko ez ditugun beste hainbat iritzi? Gogoan dut Valery Karpin futbolari ohiari irakurri niola duela zenbait urte, karrera oparoa Realean amaitzen ari zela, Vladimir Putin presidentearen zale zela. Ez zitzaidan batere gustatu eta inoiz ez dut ahaztuko. Kasu honetan, lehendik atsegin nuen tipoa eta berdin txalotu nituen merezi zuten jokaldiak. Baina, esan bezala, esandakoa ez nuen inoiz ahantzi.

Orain, berriz, Oleguerrek esandakoa ez zaio askori gustatu. Bat esatearren, Laporta jaunari ez omen zaio gustatu jokalariak De Juanari buruzko adierazpenak egitea gaur Bartzelonaren prentsa-aretoan.

Lasai, Laporta: proposamen bat egitera ausartuko naiz. Oleguerrek aurten gutxi jokatu duenez, datorren denboraldian Presas jauna gurera ekartzeko eskaintza luzatuko dizuegu. Arazo bat dugu: horretarako txuri-urdinek Lehen Mailan jarraitu beharko dutela.

Argazkilaria: Jone Unanua, muguruzafm.com webgunetik jasoa.

Otsailaren 11ko eguneratzea: Gehienek jakingo duzue Berriak eta Vilawebek hasi dutela Olegueren aldeko kanpaina bat, Kelme kirol etxeak jokalariarekin zuen kontratua eteteagatik. Hemen sartu eta bidali e-mail bat. Une honetan 16217 lagunek hartu dute parte kanpaina horretan.

En castellano

Astelehen iluntze honetan futbolaren kontuekin ibili naiz sarean bueltaka. Escolarrek eginiko aipamenak eraman nau Pierren blogera.

Bertan ikusi dut Diarios de futbol blogaren aipamen bat (El País egunkariko kazetaria den Enric Gonzálezi eginiko elkarrizketa).

Eta itxura ona duten beste bi hauek ere hartu ditut gogoan: Futbolitis eta Notas de fútbol.

Foballa ikustea gustatzen zait, nahiz eta jada ahaztu zaidan nire taldearekin gozatzea zer den. Datorren larunbatean merengeak datoz Donostira eta gustatuko litzaidake jakitea agintariek utziko al dieten hauei merengeekin jolasten? Edo azken bi kartelekin gertatu dena aintzat hartuz, betiko moldera bueltatuko gara?

Erantzuna bihar bertan jakingo dugu.

En castellano

Irutxuloko Hitzan otsailaren 1ean argitaratutakoa.

Ilbeltza da urtarrila eta aspaldiko hilabeterik ilunena izan da joan zaiguna. Dena dela, iluntasun horretan beti izaten da argi izpiren bat. Lehengo batean Altzan pasatako tartea, adibidez.

Ander Izagirre idazle eta kazetari donostiarrak motorra erosi zuen 2006ko udaberrian. Nafarroako Bardeetan zehar eginiko hiru eguneko txangoan inutilok ere vesparekin aste batzuetako bidaia egin dezakegula frogatutzat eman ondoren, maiatzaren hasieran Vespaña izeneko abenturarekin ausartu zen. Ipar aldetik Galiziara, handik Madril, Extremadura, Andaluzia, Valentzia, Katalunia… 10.000 kilometro Ondarretako hondartzan eginiko argazkiaren egunera iritsi arte.

Egile eskubideak: Ander Izagirre

Pasa den astean, berripaper honek kontatu bezala, Tomasene Kultur Etxera hurbildu zen. 120 lagun bildu ginen irudiz hornitutako hitz jario aparteko gizona entzutera. Areto betean vespa, kanpin-denda, buzoa, janari latak, motorra saldu zion Eladio, Euskadiko Scooter Club elkarteko motozale batzuk, gurasoak, lagunak eta ni bezalako despistatuak.

Javier Revertek Afrikan barrena bizitakoak haren liburuetan irakurtzerakoan, maleta egin eta bertara joateko gogoa pizten zaizu, nahiz eta koldarroi desio hori handik bost minutura desagertu. Antzeko sentsazioarekin gelditu nintzen Anderrek kontaturiko bidaiaren nondik norakoak entzuten nituen bitartean. Bidaiaren funtsa bigarren mailako errepidetan barrena egin zuen eta errepide horietan murgilduz mila anekdota sortzen dira. Zuzenean aipatu zuen legez, hainbeste kilometro egin ondoren autobidez eginiko laurogeita hamarrak, Antequera eta Granada lotzeko, izan ei dira oroitzapenik utzi ez dioten bakarrak.

Anderrek ohar mordoa jaso zituen koaderno batean eta, ahal zuenean, testua eta argazkiak jartzen zituen abenturaren berri emateko bereziki sorturiko blogean. Gogoan dut bere lagun batek nonbaiten utzitako mezu batetik iritsi nintzela bertara. Pena bakarra dut: bidaia amaitu berritan enteratu nintzela; gainerakoan, polita izango baitzen bere ibilerak sarean kontatu ahala jarraitzea.

Ohar horiek liburu bihurtzeko asmotan dabil orain idazlea. Nahi duenak jaso dezake obra horren aurrerapena datorren udaberrian. Horretarako nahikoa da berari bidaltzea mezu elektronikoren bat.

Hurrengo asteetan jarraituko du hitzaldiak eskaintzen zenbait hiri eta herritan. Ea laster Donostian euskaraz entzuteko aukera izaten dugun.

Zorionak, Ander.

En castellano

Irakurri dut Euskadi Sariak direla-eta Jon Alonsok Argiaren Urtekarian idatzitako sei orrialdeak. Hautsak harrotuko ditu.

Irakurri dut Gaztesareak publikatutako salaketa, Gregorio Ordóñezen hilobiaren aurkako erasoagatik Auzitegi Nazionalaren aurrera eramandako gazteei buruzkoa. Ez dakit egia izango ote den bertan diotena, baina zaila izango da hori gailentzea "denak balio du" unean.

Irakurri dut Donostiako Udalean PSE-EE, EAJ eta EA korrika eta presaka ibili direla gaur errauskailua Zubietan jartzeko erabakia hartzeko orduan. Moyanok dioen bezala, Reala, kartzela eta errauskailua Zubietan, a zer pagotxa!

Irakurri dut Hasier Etxeberriak idatzi duela pikutara doala liburua, euskal literaturan zaila dela jada liburu batek 1.000 ale saltzea. Gauza on bat ikusten dut: duela zenbait urte baino hobeto gaude, kontziente baikara gauzak gaizki egiten ari garela. Eta hori da lehenengo urratsa. Bigarren urratsa ez da etorriko PVC eta antzeko erramintak diseinatuz. Ez dut plana irakurri, baina inguruan dabiltzan batzuekin hitz egitea nahikoa da hori ez dela bidea jakiteko.

Dena ez da izan irakurketa. Borja Cobeagaren laburmetraia ikusi dut, Oscarretako bidean dagoena. Kalean ikusita, tipo despistatuaren itxura du Borjak. Tipo jatorra dirudi, baina derrepentean atera zaion lagun piloarekin adi egon beharko du Intxaurrondokoak.

Katixak bidali dit enkargua, "nitaz ez dakizkizuen bost gauza" kontatzeko hemen.

Baga: Hamazazpi urte betetzear nengoela, hirugarren lan-egunean, nirekin beharrean zegoen lehengusu bat hil zen lan-istripuz.

Biga: Bizitzaren lehenengo 24 urteak baserri batean pasa nituen. Hau da, jatorriz baserritarra naizela.

Higa: Nire lehenengo taldea Bartzelona izan zela, Johan Cruyff jokalari zen garaian.

Laga: Pasa den mendearen bukaeran, gaur egungoa baino askoz ere atseginagoa zen María San Gil ezagutu nuen.

Boga: A-8an pasa nituen bi uda bidesaria kobratzen.

Eta memea ondorengo boskoteari bidaliko diot: Lo, Patxi Lurra, Leire, Etiam eta lozorroan dagoen Gabiria.

En castellano

Aldez aurretik, argi dezagun ez dela hil Ortiz (lasai gera daitezke zaleak, atsekabetuta etsaiak). Ez da hil, baina gaur, 59 urte bete dituen egunean, bere hileta-oharra utzi digu prest sarean.

Goizean mezua bidali diot zorionak emateko eta, segituan, irakurri dut apuntea. Hasieran ez nekien zein aurpegi jarri, baina horrelako gauzekin jolasteko ausardia aitortu behar izan diot gero.

Arratsaldean, Javierrek esan dit ideia ez dela originala, AEBetako editore batek (ustez New York Times-eko kazetariak) egin zuela gauza bera.

Ni baino 20 urte gehiago ditu Ortizek. Berak esaten duen bezala, hiltzen ez zen jendea orain hil egiten den garaian dago eta horrek gauzak ikusteko modua asko aldatzen du. Egoera berdintsuan dago nire ama (10 urte gehiagorekin) eta ez dakit zein bizilaguna, ezaguna edo ezezaguna, hil egin dela esateko deitzen dit askotan.

Gehienok beldurrez begiratzen diogu heriotzari. Ez dugu horretaz gehiegi hitz egin nahi. Juristek gazteleraz esaten duten esaldia bururatu zait egoera laburbiltzeko: "la ignorancia de la ley no exime de su cumplimiento".

Egin dezagun nahi duguna, begira dezagun beste aldera hala nahi izanez gero, baina guri ere iritsiko zaigu egoera horri aurrez aurre begiratzeko tenorea.

Niri dagokidanez, oraindik ez dut batere presarik.

Amen.

Oharra: bihar beteko du ofizialki urtebete Pedradas blogak.