Harrikadak

“Y pasó lo que no tenía que pasar. Hace unas semanas me hice una gastroscopia. Me dijeron que tenía dos pólipos. Pasaron los días y mi doctora no me llamaba (suele hacerlo en cuanto tiene los resultados, ya que conoce mi estado de nerviosismo constante)”.

“Llega el día de la consulta. Ella, yo y una residente alrededor de una mesa. No se anda con rodeos. Tengo dos tumores y no son buenos. La palabra C_A_N_C_E_R retumba por toda la sala y me llena la cabeza”. Gehiago Cáncer apuntean.

Giorgio Bassmatti musikari donostiarraren blogean izan nuen horren berri. Eta animo mezu bat utzi nion Federicari, baita nik gaztelaniara itzulitako Joxeren lehen aitorpena ere.

Federicaren blogean sartuz gero, Joxe Aranzabalek berak utzitako erantzunaz gain, Giorgio Bassmattik propio egindako abestiaren bideoa ikusiko duzue.

Ea dena ondo doan. Animo, motel.

Jabier Muguruzari irakurri, eta entzun izan diogu berriki, jendeak esaten diola alzheimerra, zahartzaroa eta beste zenbait komeri ageri direla aipatu antzezlanean, baina berarentzat (in)komunikazioa dela antzezlanaren gai nagusia.

Ama hil aurretik, semeak zin egiten dio aita zainduko duela. Unea iristen denean, berriz, ez da hain erraza. Semeak, kontablea, nahiko lana du etxetik kanpo eta ezin du bere munduan bizi den aita behar den bezala zaindu.

Halako batean teloia altxatu (edota altxatuta zegoen ni bertaratu nintzenerako) eta hiru aktoreak ageri dira eszenatokia atontzen. Musika entzuten da. Jabierren azken diskoko kantek girotzen dute itxarote minutu horiek.

Bospasei eszena-geltoki planteatzen dizkigute egileek. Gertukoa egiten zaigu gaia. Eta gogorra, bai, hori ere bai. Baina jendeari gomendatu nahi diot antzezlana hau ikustera joateko. Zergatik?

• Iji-aja antzerki errazetik ihes egiten duen antzezlana delako.
• Diru gutxirekin egindako antzezlana izanik ere, asko baitu eskaintzeko.
• Beti da gustagarria Soroiz edota Apaolaza bezalako aktoreak agertoki baten gainean ikustea.
• Jabier estreinatu egiten al da antzerkian? Baiezkoan nago, baina ezin dut ziurtatu.

Hona hemen zenbait lotura interesgarri:

Agus Perezek Berria egunkarian eginiko erreseina.

Jabier Muguruzaren zutabea.

Amaitzeko, Gipuzkoa Kultura telebista saioa.

Di-da eransteko modukoa baita Uxue Alberdik Petra Elser-i eginiko elkarrizketa. Frankfurten 1963an jaiotakoa, Alemaniako 80ko hamarkadako ezker mugimenduetan ibili ondoren, Madrilen gaztelania ikasten ibili zen. Euskaldun batekin maitemindu eta Frantziara joan zen berarekin. Hura laguntzeagatik, sei urte eman zituen espetxean Petrak, ETArekin kolaboratzearen akusaziopean. Azkenik baina, akusazioa bertan behera geratu eta libre utzi zuten.

Esan bezala gauza asko aipatzen ditu elkarrizketan: 80ko hamarkadan Euskal Herria RRVagatik (Rock Radical Vasco) ezagutu zuela, garai batean herri hau oso praktikoa zela politika kontuetan, sufritzeko dagoen gaitasuna (onerako zein txarrerako), nola ikasi zuen euskara kartzelan...

Baina esaldi bakarra aipatzekotan, nik hauxe aipatuko nuke:

"Euskaldunok zoriontasunari balio handiagoa ematen ikasi behar genukeela uste dut, eta zorionaz ari naizenean ez naiz dibertsio hutsaz ari, benetako zorionaz ari naiz. (...) Zorion kolektiboaren bila joan behar genuke horrenbeste sufritu gabe".

Horixe baietz. Ea No time for love bukatu eta Aufbruchstimmung hasten den (alemanez, gauzak aldatzeko giroa).

Aufbruchstimmung. Sustatu. Aktan jasoa. 2009ko abenduak 17.

"Gura lukete idazle euskaldunek horrelako elkarte sendo, egituratu eta eraginkor bat; gura lukete zinegileek beraien gora beherak babestu eta landuko lukeen ofizio-elkarte bat; gura lukete euskal kantariek beraien eskubideak babestu eta kantarien beharrak asetzen lagunduko lukeen talde autoeratua".

Hori idatzi zuen urriaren 21ean Iban Arantzabalek. Bertsozale Elkartea: kanpotik zer esango duten zain egon barik. 

Honen harira beste bi gomendio gehiago:

Lehena, zuzena: Galder Gonzalezek Zuzeun idatzitako Norena da bertsoa? hausnarketa.

Larunbatean komunikabide batzuk azkar ibili ziren Tenerifeko 25 urteko mutil bati leporatzen bere bikotekidearen alabaren hilketa. Azkarrena eta traketsena, ABC. Larunbateko azalean prozesatu eta di-da epaitu baitzuen mutila. Baina handik ordu batzuetara, epaileak askatu egin zuen, itxura guztien arabera mutil honek ez baitzuen ezer egin. Beste batzuk dira hanka sartu zutenak.

Igande goizean, berriz, Leitzan izandako "atentatuarekin" esnatu ginen. Orduak pasa ahala, berriz, gauzak nahasten joan ziren eta atentatua Bartolín style ekintza bihurtu zen. Gogoratuko duzue, nola duela hamaika bat urte Bartolín zinegotzia Irunen agertu zen.

Gipuzkoako Batzar Nagusiek deituta, herrialdeko zenbait kirol taldek bat egin dute emakumeen aurkako biolentzia salatzeko kanpainarekin. Larunbatean, Real Unionek parkarta bat atera zuen Nasticen kontrako partidan. Eta Nagore Laffage gaixoaren ama (gaixoa) ikusi nuen palkoan agintariekin.

Larunbatean bertan, Gal Estadioan, Real Unión taldeko aulkian zegoen 2008an bost hilabete kartzelan pasa zituen jokalari bat, beste hainbeste emakumeren kontrako sexu erasoak egiteagatik akusatuta. Bere zorionerako, Ertzaintzak Gernikan beste pertsona bat atxilotu zuen eta pertsona horri egotzi zizkioten aipatu krimenak. Geroztik, nik dakidala behintzat, komunikabideek ez dute ezer esan.

Horrela egin beharko lukete beti. Epai irmoa izan arte inor ez baita erruduna.

Zergatik jokalari horren egoera salbuespena da gaur egun? Arau izan behar zuen.

Buscando culpables, este apunte en castellano.

Nicholas Sarkozyk gidatzen duen UMP alderdiko bozeramailea da Frédéric Lefebvre. Atzo arte ez nuen Lefebvre jaunaren berri (gutxiegi jarraitzen dugu hegoaldekook Frantziako gorabeherak, baina kristo guztiak daki hemen nor den Belen Esteban). Twitter-en izan dut haren berri. @kortabitarteren tweet honetan, hain zuzen ere. Eta bertan ageri den estekan egin dut klik. Frédéric Lefebvre expulsé de twitter en 24 heures (24 ordutan bota dute twitter-etik Frédéric Lefebvre).

Dena asteazken arratsaldean hasi zen. Bozeramaile aho beroak kontua zabaldu zuen twitter-en eta lehen mezu gisa, aktan jasoa gordetzeko modukoa:

"Que cela serve de leçon a la presse" (Komunikabideentzako irakasgaia izan dadila hau).

Etsai asko izango ditu, zeren di-da montatu zen kanpaina Léfebvre jaunaren twitter kontua blokeatzeko. Eta 24 ordutan bertan behera utzi zuen twitter-ek aipatu kontua.

Baina bueltan da berriro, lehen bezain harroxko.

"I'm BACK, merci pour votre soutien massif et vos nombreux mails!" (Hementxe naiz berriro. Eskerrik asko zuen babesagatik eta zuen mail andanagatik!)

Frédéric Lefebvre, politikari harroxkoa Twitterren. Sustatu. Aktan jasoa. 2009ko azaroak 28.

Frédéric Lefebvre, un político arrogante en twitter, este apunte en castellano.

Azaroak 26 da bihar. Goizeko 12:00etan A Fuego Negro jatetxean egongo da Fermin Muguruza Pintxatu liburua aurkezten. Oker ulertu ez badugu musika eta pintxo errezetak biltzen ditu liburu eta disko formatuan.

Ostegunean bertan, arrasaldeko 19:30ean, Kandido Uranga egongo da Ernest Lluch Kultur Etxeko areto nagusian Txakurrek haginka testuaren moldaketa dramatizatuarekin. Pedro Alberdiren Orain txakurrek haginka egingo didate liburuan oinarritua.

Baina egun horretan bertan, ordu berean gainera, Miguel Sánchez-Ostiz egongo da Gipuzkoako Ateneoak antolatutako Malcom Lowry-ri buruzko hitzaldi batean Dr. Camino Liburutegian. Ahal badut bertara joateko asmoa daukat.

Ostiralean beste plan batzuk nituen, baina igual hurbilduko naiz Errenteriako Xenpelar Kultur Etxera. Bertan egongo baita Toni Strubell Hasta aquí hemos llegado liburua aurkezten. Hitzaldia eskainiko duela dio gonbidapenak: Catalunyak Espainiarekin duen asperdura ulertzeko klabeak. Arratsaldeko 19:00etan, azaroaren 27an.

Aspertzeko betarik ez dago herri honetan.

No time for love ere ez. Alde bateko zein besteko militarrek sar ditzatela pistolak ahal duten tokitik.

No hay tiempo para aburrirse, este apunte en castellano

Gaur eguerdian egingo omen du publiko Vaticanoak Jose Ignacio Munilla euskalduna izango dela Gipuzkoako gotzain berria. Eta zuek pentsatuko duzue: eta zer? Ba gu bezalakook, eliza katolikotik kanpo gaudenok, dibertituko garela eta, aldiz, eliza horretan izanda, bere korrontekoak ez direnek asko sufrituko dutela. Gaur goizean Radio Euskadin Joseba Egibarrek esan bezala, eskuinago soilik pareta baitauka Munillak (Rouco Varelak bezala, gaineratu du jeltzaleak).

2006an deskubritu nuen Munilla eta haren artikuluak jasotzen dituen webgunea. Nahiz eta beste helbide batean egon, sarean daude irakurtzeko moduan Jose Ignacio Munillaren artikuluak.

Hona hemen 2006an irakurritako bi parrafo homosexualitateari buruzko artikulu batean idatziak:

"El cambio en la consideración de la homosexualidad, de trastorno psicopatológico a mera condición sexual alternativa, se ha debido más a las presiones de los influyentes lobbys gays, que a nuevas evidencias científicas. Fue en 1980 cuando estos grupos consiguieron una de sus mayores "victorias", al lograr que la Asociación Americana de Psiquiatría retirara la homosexualidad del manual de trastornos comportamentales (Diagnostic and Statistical Manual)".

"Existen, no obstante, profesionales de primera línea que se atreven a continuar afirmando lo que la psiquiatría siempre ha afirmado: estamos ante un trastorno neurótico (Van Den Aardweg, Bieber & Bieber, Aquilino Polaino, etc...)"

Oraingoz idatzi duen azken artikuluan, abortuaren inguruan, dio: "quien apruebe la Ley del Aborto estará en situación de complicidad de asesinato". Eta, aizue, Mandela aipatzen du bukaeran.

Barre egingo dugu, baina tristea da horrelako pertsonek agintea izatea edonon daudela ere.

Jose Ignacio Munilla dator. Sustatu. 2009-11-21.

José Ignacio Munilla vuelve a casa por navidad, este apunte en castellano.

Kataluniako lagun batek kontatu zidan telefonoz bere ezagun bati gertatutakoa eta, nik ez nuenez horretaz ezer irakurria, lotura bat bidali zidan Ràdio Catalunyaren webgunera. Gero, Jaume Valls-i buruz directe.cat webgunean dagoen informazioa aurkitu eta irakurri egin nuen ere.

Dirudienez, urriaren 16an Jaume Valls tabernaria lanera sartu zenean, aspaldiko bezero bat hasi zitzaion "Jaime" deika tonu txarrean. Tabernariak dioenez, hasiera batean ez omen zion kasu askorik egin, tipoa edanda baitzegoen. Baina ingurutik pasatzen zen bakoitzean, besteak jarraitzen omen zuen iseka egiten.

Halako batean, Jaume hurbildu zitzaion besteari esatera bere izena Jaume dela, ez Jaime. Bezeroak, jabearen laguna itxura guztien arabera, erantzun ei zion berak nahi zuen bezala deitzen ziola. Hortik aurrera gauzak konplikatu egin ziren eta bertsioak ez datoz bat.

Bezeroak alde egin zuen eta esan omen zion jabeari tabernariak barkamena eskatu ezean, bera ez zela bueltatuko establezimendura.

Jabeak zer egin zuen? Tabernariari adierazi zion barkamena eskatu behar ziola bezeroari. Jaumek ezetz, berak ez ziola barkamena eskatuko. Bezeroak burla egin ziola eta ez alderantziz. Enpresak espedientea zabaldu eta astebetez bidali zuen etxera, zigortuta, lanik eta soldatarik gabe. Orduan, albisteak hedabideetara egin zuen salto eta hautsak harrotu ditu.

Lagunak zioen, eta arrazoia du, Josep-Lluís Carod-Rovirak Tengo una pregunta para usted telebista saioan izandako une harekin duela lotura.  "Yo me llamo como me llamo aquí y en la China" esan zionean Carod-ek Burgosko gazte ezjakin bati.

"Me llamó Jaime en vez de Jaume" lotura ere utziko dizuet. Bideoan ageri da Jaume Valls bera. Ea onik ateratzen den Jaume ataka honetatik. Animo.

Me llamo Jaume, no Jaime, este apunte en castellano