Harrikadak

Lehengoan agur Metak eta gaur agur Amorrortu. Bai, badakit futbolaren elite maila horrelakoa dela eta profesionalek dirutza irabazten dutela, baina Amorrortu kargutik kendu zutela enteratu nintzenean, astelehen eguerdian-edo, pena hartu nuen. Bere garaian Iruretak kluba utzi zuenean bezalaxe (gero, ez ahaztu, urtetik urtera emaitza ezin hobeak lortzeko Galiziako bi klubetan). Norbaitek esango dit Amorrortuk ez duela izango Iruretak izandako bide arrakastatsua. Ez, seguraski ez da horrela izango. Baina dotore aritu da Deustuko gizon umil hau Gipuzkoako talde txuri-urdinean egin duen urte eta erdian.

Hau idazten dudan bitartean Euskadi Irratian entzun dut Realaren informazioa jarraitzen duten kazetariek txalotu egin dutela Jose Mari Amorrortu, agur esateko emandako prentsaurrekoaren ondoren.

Ez da kirol krisia Realak duena. Krisi instituzionala da. Asko aldatu da futbola azken urteetan eta mila faktore izango dira sartzekoak kokteleran: jokalariek ez dutela garai bateko konpromisoa eta kasta, Atotxatik Anoetarako urratsa, zalegoak ez duela lehen bezala bultzatzen eta animatzen, ikuskizun mediatikoa gailendu, kirola bigarren mailan geratzen dela, etab.

Hori eta ez dakigula zer kristo den XXI. mendearen atarian dagoen Reala. Zer demontre gara? Harrobia lantzen duen taldea? Harrobia eta puntako jokalari kanpotarrak dituen taldea? Zergatik ez hitz egin argi eta garbi?

Zer pentsatua eman dit jokalari ohiek bultzaturiko gaur egungo administrazio kontseiluak nola jo duen kanpoko jokalariak fitxatzera gauzak gaizki jarri direnean. Zer ez luke ekarriko Miguel Santos jokalarien ordezkariak?

Zaleek ez dugu batere pazientziarik, ez diogu etxeko jokalariari behar duen denbora ematen. Beti gogoratzen dut Satrustegi mitikoak Lehen Mailan egin zuen lehenengo denboraldian oso makal aritu zela hilabete luzez. Garai hartan, jendea gai zen esateko hau txarra da, baina gutarra da.

Gaur egun, berriz, txistu eta marmarka ari dira asko eta asko etxeko jokalarien kontra. Eta horrela ez dira gauzak konponduko, bideratuko, ni-pa-dios!

Zorte onena opa diot Gonzalo Arconadari bere eginkizun berrian eta ea datorren urtean ere Lehen Mailan aritzeko moduan gauden.

Eta Amorrorturi, esan bezala, agur eta ohore, jauna.

Autoa hartu nuen asteazken arratsaldean. Donostiako Herrera ingurura hurbildu nintzen. Inguru guztia obretan zegoen. Eta ez dakit oso ondo zer egiten ari diren. Zementua barra-barra. Hautsa. Zaratak.

Artista batekin nuen hitzordua. Esandako tokian aparkatu nuen kotxea. Fabrika zahar bat zen. Kanpotik ez zen aktibitate askorik antzematen. Autotik atera eta telefono dei bat egiteko aprobetxatu nuen. Berbetan ari nintzela iritsi zen nire solaskidea. Eraikinaren ateak ireki zizkidan. Nik telefonoz hizketan jarraitzen nuen. Halako batean bukatu nuen.

Kaixo eta guzti hori esan ondoren. Barrualdera sartu ginen. Hemen ezkerratara ez dakit zein dagoen, hor goian bulegoak daude, han ez dakit zer. Eta hau da nire eremua. Txoko hau? Ez, nabe guztia.

Harrittuta eta perplejua geratu nintzen. Ez dut gogoratzen inoiz artista baten estudioan egon naizenik baina 600 metro koadro dituen espazio zabal baten aurrean nengoen. Edifizioak ez du gehiegi iraungo: porlanezko progresoak agintzen baitu gure herrian ere. Hilabete batzuk barru, urte batzuk barru gehienez ere, edifizio hori pikutara joango da eta artista hau eta beste batzuk beste norabaitera joan beharko dute.

Nola lortu zuen hain espazio handia galdegin nion tipoari. Lagun baten aitarena zela, artezale amorratua dena, eta eraikuntza plan berriak moldatu arte bertan egon daitezkeela ordaingarria den diru kopuru baten truke.

Esan bezala, sartu gabea nengoen horrelako arte fabrika baten barruan. Bazter guztietan hamaika kuadro, zirriborro, oihal, kristal, auto kapota, mahai, disko, argi… kaosaren kontzertu zoragarri baten gisara.

Noiztik zeraman bertan esan nion, zenbat denbora behar izan zuen hura guztia moldatzeko. Bi urte inguru. Eta hemendik alde egiteko deia jasotzen duzunean, non sartuko duzu hau? Ez dakit, kalean egin beharko dugu sute handi bat eta dena pikutara joan dadila.

Indarberritu ninduen ikusitakoak. Enpresaritza ikasketak amaitu eta buru belarri pintatzera jarritako gazte autodidakta bat.

Fabrika zaharrak sormen fabrika berri bihurtzekoak direnean (Tabako Fabrika dut gogoan), Donostiako beste muturrean dagoen fabrika da Ibonena.

Berria ez nuen atzo jaso. Pasa den astean enteratu nintzen. Kasualitatez. Harritu egin nintzen, baina pentsatzen jarrita, ez da harritzekoa merkatua nola dagoen kontutan hartuz.

Irundarra naiz eta nire kultura musikala oso lotua egon da gaur egun Metak disketxean dagoen jendeari. Moskun hezi nintzen musikalki. Bertso-Hop musika dendan zabaldu nituen begiak eta belarriak. Esan Ozenki Records disketxearekin jarraitu nituen Euskal Herriko talde interesgarri asko. Metak zen guzti horren oinordeko.

Pena hartu dut, nola ez ba! Zaila dute disketxeek iraupena gaur egun. Ez dutela asmatu gauza batzuekin? Seguru. Hanka sartu dutela? Baita ere.

Baina nik hitz on asko ditut Jitu, Karmele, Zulu, Ioio, Iñigo eta lagun hauentzat.

Ezin zutela gehiago esan zidaten. Hanka biak sartu eta ezin atera geratu aurretik, pertsiana jaistea, atea ixtea erabaki zutela.

Gehienak 40 urteren bueltan daudenak dira. Etor daitezela 20 urtekoak errelebo lasterketa honekin segitzera.

Agur Metak, Metak agur.

Nostalgiarik gabe.

Metak-en webgunean notizia

Gorkalimotxorekin ados nago

Gaztelumendi

Sustatu

Mikel Lizarralderen bloga

Technoratin azaldu da jada

Uste baino denbora gehiago pasa bada ere, azkenean ikusgai dago Javier Ortiz kazetariaren webgune berria. Bertan blog komunitate ttiki bat sortu da eta bitakora honen anai gazteleraduna egongo da bertan.

Oraingoz, gaztelerara pasa ditut azken bolada honetan idatzitako apunte batzuk, hemen argitara emandakoak. Ikusiko dugu aurrerantzean nondik nora nabilen.

Komentarioak egitea libre dago, baina blogosfera espainola nola dagoen ikusita, igual itxiko ditut. Segun.

Codesyntax enpresak egin du lan hau, sortu berri duen Bitakora izeneko produktuarekin. Bitakora software librea da, eta euskaraz eta gaztelaniaz badago.

Iban Arantzabalek hemen idatzi duen bezala: Dabillan harriari, etçaica goroldioric lotcen.

Pedradas

Donostiako jaietan eta hiriari buruzko edozein kontu ilustratu behar denean edozein komunikabidetan topo egingo duzu Javier María Sadarekin. San Sebastian eguneko bandera igoeran eta jaitsieran, adibidez, Localia telebistan aritu da. Jaitsieraren ondoren, etxerako bidean, taxian, beste irrati batean entzun nuen hizketan.

Aitor dezadan: garai batean ezin nuen jasan. Gizon pisua iruditzen zitzaidan. Iritziz aldatu dut, baina. Lagun batek esan zidan behin tipoa miresten zuela. Ez dakit ze aurpegi jarri nion lagunari, baina xelebrekeriatzat jo nuen haren ateraldia.

Handik hilabete batzuetara, berriz, Sada bertatik bertara ikusteko aukera izan nuen. Zorroaga elizaren obrak amaitu ziren 2004ko abuztuan. Eta eraikin berrituaren inaugurazioa egin zuten. Sadari XX. mende hasieran eraikitako edifizioaren historia kontatzea tokatu zitzaion. Labur mintzatu zen, baina garai hartako 10 bat lagunen izen-abizenak, karguak eta beste zenbait xehetasun bota zituen. Ez zuen paperik begiratu eta txundituta utzi ninduen.

Hau guzti hau pentsatzen nenbilela orojakileari galdetu diot eta cronista de la ciudad hitzen bilaketak 12800 lotura ekarri dizkit.

Orduan konturatu naiz Latinoamerikan espainiarren garaiko ofizioa (edo kargua) dela, gaur egun toki askotan mantentzen dena. Hemen, ordea, ez.

Donostiak badu kronista lanak egiten duen pertsona. Eta debalde ateratzen zaigu, askotan. Izan ere nork pagatzen dio gizon honi? (bazkariak eta afariak ez dute balio; gure gizartean pagatzea dirua ematea da).

Ah! Zalantza izan dut hiriko edo hiriaren kronistarekin. Badirudi hiri honek kronista bakarra duela (hiriko, beraz), baina kronista gehiago egon daitezke, ezkutuan (hiriaren, beraz).

Egun batean nire lagun batekin nengoen eta telefonoz entzun ninduen lankide batekin hizketan. "Tenemos que trasladar a los demás lo que nos ha dicho Maroto" esan nion telefonoaren beste aldean zegoenari. Telefonoa itzali eta lagunak bota zidan: "¿Vas a montar una empresa de mudanza?"

Handik aurrera txipa piztuta edukitzen saiatzen naiz. Azkarate eta Ibarretxe

Atzo arratsean entzun nuen Miren Azkarate irratian. Batasunaren ekitaldia dela-eta, Ertzaintzak epailearen erabakia beteko duela ari zen kontatzen. "Quiero trasladar" eta-ez-dakit zer gehitu zuen.

Nire lagunarekin gogoratu nintzen. Berak dio lehendakariak askotan erabiltzen duela "trasladar" hitza, "transmitir" beharrean: "quiero trasladar a la sociedad vasca que este lehendakari…"

DRAEk dio

trasladar

tr. Llevar a alguien o algo de un lugar a otro. U. t. c. prnl.
tr. Hacer pasar a alguien de un puesto o cargo a otro de la misma categoría.
tr. Hacer que un acto se celebre en día o tiempo diferente del previsto.
tr. Pasar algo o traducirlo de una lengua a otra.
tr. Copiar o reproducir un escrito.

Marka da gero politikarien artean ibiltzen denean euskaltzaina galtzaile ateratzea.

Arsenio Escolar

Ez bakarrik euskaltzaina: Arsenio Escolar, 20 minutos egunkariko zuzendaria da. Blog baten bidez irakurleekin harreman zuzena mantentzen duen zuzendari bakarrenetakoa da Espainiako Estatuan.

Aste honetan kontatu du Escolarrek, Zapatero presidentea aldaketak egitekotan dagoela gobernuan. Honela adierazi du idatziz:

"Las pobres notas que reciben en las encuestas la mayor parte de los ministros le piden a gritos desde hace meses a Rodríguez Zapatero o bien que cambie medio Gobierno o bien que sustituya al equipo de comunicación del Gabinete, el que se encarga de trasladar a los ciudadanos los logros del Ejecutivo o de disimular sus fracasos".

Harritu nau, Escolarrek asko zaintzen duelako hiztegia.

Ondorioa

Gero eta okerrago hitz egiten dugunez, zaila da ados jartzea.

Hau da Donostiako Tabakalera ohian egin asmo duten XXI. mendeko kulturgune berria. Agintariei ados jartzea kosta egin zaie, baina pasa den ostegunean behingoz proiektuaren ildo nagusiak finkatuko dituen hirukotea izendatu dute. 14 hilabeteko epea dute Joxean Muñozek, Santi Erasok eta Iñaki Galarragak. Baga

Ez dut Joxean Muñoz gehiegi ezagutzen. Nire pertzepzioa da kultur giroak, euskaldunak batez ere, ondo hartu duela bere izendapena. Zortea hirukoteari eta ea proiektu on bat gauzatzeko gai diren. Asko dago-eta jokoan.

Biga

Batzuk ulertu ez duguna da saldu ziguten arkitektoa-filosofoa-gerentea hirukote horretan, gerente izateko hautagaiak ezetz esan zuenean, arkitektoa-filosofoa-filosofo jefea hirukotea izendatu dutela.

Higa

Larunbateko Noticias de Gipuzkoan hirukoari eginiko elkarrizketa irakurri dut. Ondo da komunikabideek elkarrizketak nahi izatea, baina lanean hasten utzi beharko zaie. Eta isilean aritzen badira hilabete batzutan, hobe.

Eta hitz egin behar badute, hiru lagun ari beharrean erakundearen izenean, hobe batek hartzea ardura hori. Oilotegi horretan oilar gehiegi ibili baita orain arte.

Laga

"Zergatik da ezaguna Donostia hemendik kanpo? Kultur kontuengatik ari naiz, eh? Zinemaldiagatik, adibidez. Musika Hamabostaldiagatik, agian. Jazzaldiagatik, baliteke. Abangoardia kontuetan, berriz, ez dago puntan. Hiri honek underground gutxi du eta behar-beharrezkoa izango da horrelako egitasmotzarra aurrera eramateko".

Horrelako zeozer esan zidan aurreko batean nire ezagun batek. Ez du arrazoi faltarik. Undergroundik ez badago eta beharrezkoa bada, nonbaitetik atera beharko da, ezta?

Boga

Astean zehar Roman Suduperi eginiko elkarrizketa bat ikusi nuen Gipuzkoako telebista lokal batean. Gogoan izan behar da Sudupe zela Gipuzkoako ahaldun nagusi ekimena abiatu zenean, XX. mende bukaeran.

Kultur kontuetan ez da gizon bereziki iaioa azkoitiarra, baina honi buruz Ezquiagak galdetu zionean zera bota zuen: "Tabakalerak ez du izan behar hirian jada dauden zerbitzuen kontenedore berri bat. Beste gauza bat izan behar du". Hau da, hori da EAJko politikariek beren manualean duten erantzuna.

Egia izango ote da? Zaila ikusten dut.

Sega

Zenbat diru behar da horrelako egitasmoa aurrera eramateko? Diru guztia Administrazioak jarri behar du? Nondik kenduko du Administrazioak hemen jarri beharrekoa?

Zai

Hirukoaren izendapen ofiziala prentsari ezagutzera ematerakoan, CICC akronimoa atera da garaile. Bilbon BEC ingelesez bataiatu zuten. Eta hemen gaztelera nagusi?

Gerardo Luzuriagari irakurri diot KuGa erabiltzen zuela ekimen hau izendatzeko. Ez dakit bere proposamena den edo nonbaitetik hartu duen. Kultura Garaikidearen akronimo da eta ez zait gaizki iruditu. Kuboak, Kursaala, Kutxa… eta orain KuGa.

Edo Tabakalera izaten jarraituko du? Izen hori mantendu ezkero, dirua jarriko al du Espainiako Gobernuak? Tabakoaren kontrako zera horregatik diot.

Hilbeltza dela nabarmen egin zait lehen lan aste honetan, martxa hartu ezinik ibili naizelako: ez lanean, ez blogean, ez ezertan. Eta egon dira gai interesgarri batzuk astean zehar. Patxadarik eta gogorik ez haiei heltzeko, ordea.

BEC, BEC, BEC

XX. mende bukaerako Donostiako Belodromoari lekukoa hartu dio BECek mende berri hasiera honetan. Jada bat baino gehiago izan dira bertan egin diren ekitaldi nagusiak, baina euskaldunok erreparatu diogu Centreri bertsolariak bertan egon direnean. Orain ezker abertzalearen txanda da. Datorren asteburuan Bide Eginez Centre izan dadila. Amen.

Osasuna

Osasunaren sinbolo edo the organization-en sinbolo den polemika horretan, gustatu zitzaidan pasa den osteguneko Pásalo saioan Gorka Landaburu kazetariaren ateraldia. Honen berbaldiaren aurreko erreportaian María San Gilen prentsaurrekoa eta Batasunaren bertsioen berri eman zuten. Ondoren, Landaburuk hitza hartu eta oso modu naturalean esan zuen: “Gaur egun Batasuna herritarren osasunaz kezkatzen dela jakitea pozgarria da niretzat”. Hori esan zuen the organization-en ondorioak pairatu zituen esku kaltetuari eragiten zion bitartean.

Eta bapatean

Maddi eta Joseba Irazoki bikotearen Iglua bertatik bertara ikusteko aukera izan genuen Erakusleihoan. Inprobisazioa oinarri zuen kontzertu zinematografikoa zela zioten protagonistek. Soinuak eta irudiak nahasian. Ostegunean izan zen hori.

Hurrengo gonbidatua, martxoaren 23an, Giorgio Bassmatti izango da Eta bapatean proiektuarekin. Martin Varsavskyk bere enpresa-egitasmo fonianoa blog bidez zabaltzen duen bezala, antzeko-parezido hasi da Love of 74 blogean. Ea zer egiteko gai den amodio jauna.

Mundo Café, Mundo Tortilla, Mundo Txotx

Mundo Café ikuskizunaren azken emanaldia ikusi nuen Lugaritzen ostiral arratsean: Narf galegoak, Miquel Gil valentziarrak eta Jabier Muguruza euskaldunak, musikari lagunekin, egin duten kantautore espektakuluaren bukaera donostiarra.

Sorpresa izan dira niretzat beste bi kantautoreak, batez ere Narf. Fran Perez ditu izen-abizen eta, aire zeltak alde batera utzita, hegoaldera begiratzen du: Portugal eta Afrika lusofona.

Maiatzean egon ziren Egiako Kultur Etxeko Gazteszenean eta txantxa Mundo Tortillarekin egin zuten. Atzoko txantxa Mundo Txotx izan zen eta hori horrela zela frogatzeko eta proiektuaren bukaera ospatzeko sagardotegira jo zuten musikariek.

Atzoko periodikuetan irakurri genuen zenbat diru irabazi duen Gipuzkoa eta Donostia Kutxak urte bikainean. Ez da izan saritu bakarra, Euskadiko Kutxak ere etekin politak espero ditu. Gu tonto deitzeko modu bat besterik ez da: beraiek irabazten dutena, guk galtzen baitugu. Espero dezagun gure agintariei ez otutzea euskaldun bat sartu behar dela Forbes zerrenda madarikatu horretan (munduko gizon-emakume aberatsek osatzen duten klubean). Aznarren garaian beste espainol ilustre batzuk lortu bezala, harro legoke Florentino Pérez bere izena taldetxo horretan ikusi ezkero. Juan Carlos Escudier kazetariak idatzi eta Ediciones Foca argitaletxeak publikatu berri duen liburua erosi eta irakurri dut gabonetan. Valladolideko perfumero baten semea nola bihur daitekeen gaur egungo munstroa azaltzen saiatu da autorea, "Florentino Pérez. Retrato en blanco y negro de un conseguidor" liburuan.

Bide-injenieritza karrera amaitu ondoren, Asociación Española de la Carretera izeneko lobby batean sartu zen, errepideak egiten zituzten konstruktoreek sortutakoa. Bertan goxo bizi zituen Francoren azken urteak. Horretan eta, bitxia bada ere, Guía del Ocio aldizkaria martxan jartzen.

Demokrazia iritsi zela esan ziotenean, UCD alderdira jo zuen, Madrilgo Udalean eta Espainiako Gobernuan kargu ezberdinetan aritzeko. Partidua malamaneran desagertu zenez, eta politikan jarraitu nahi zuela erabakita, Roca operazioa zeritzon hartan murgildu zen. Asmoa Partido Reformista Democráticoa sortu eta bertan Espainiako liberalak biltzea. Saiakera kamutsa suertatu eta oso gaizki pasa omen zuen Flok.

Politika alde batera utzita, laster hasi zen etxe eta errepidegintzan. Erosi zuten lehenengo konstruktora Construcciones Padrós izan zen, baina gaur egungo ACSra iritsi arte operazio askotan sartu du bere burua (kontabilitate sortzailean ere maisu izateraino).

Real Madrid taldeko presidente izatea lortu zuen… bigarrenean, lehenengoan bera baino zakurrago ibili baitzen Ramón Mendoza (beraz, frakaso bat baino gehiago batu zituen Perezek gaur egungo liderra izan arte). Figoren fitxajea besapean, 2000 urtean irabazi zituen hauteskundeak. Udalean zegoela egin zituen auzo eta langile mugimenduetako kontaktuak aprobetxatu zituela dio Escudierrek. Izan ere, palkoan tokia gordeta omen dute Espainiako bi sindikatu nagusietako buruek, Candido Méndez eta José María Fidalgok (imaginatzen dituzue Anoetan edo San Mamesen Elorrieta eta Usabiaga palkoan?)

Gaur egungo Realari gertatzen zaion bezala, kluba zorpetuta zegoen bera iritsi zenerako. Nola pagatu zituzten zor horiek eta gaur egungo martxa? Valdebebas izeneko eremuan itzelezko operazio urbanistikoa abiatuz. Eta hori lortu zuen Madrilgo alderdi gehienen onespenarekin. Hori bai, Florentinoren zapatan agertu zen Matilde Fernández izeneko harri txintxarra (ministra izandakoa Felipe Gonzálezen garaian). Emakume hau Madrilgo Udalean PSOEren burua zen eta Florentinok ez omen zuen lortu sozialisten aldeko botoa.

Dena dela, José María García harroputza irrati mundutik kendu zuen bezalaxe, azken udal hauteskundeetan Matilde ez da izan sozialisten zerrendaburua, Trinidad Jiménez baizik. Ondo moldatzen baita Flo madridista amorratua den Pérez Rubalcabarekin, Zapateroren fontanerorik fontaneroenarekin.

Etor gaitezen etxera. Gure klubak dituen zorrak aipatu ditut goian. Foru Aldundiak erabaki du hainbeste maite dugun Realari urtero bi milioi euro ematea hurrengo hiru urteetan. Eta hori nahikoa izango ez denez, igual baten bati okurrituko zaio lozorroan dagoen Gipuzkoarena egitasmoa berpiztea (beste izen batekin, noski). Kutxak ere, urte bikain honetan, jarriko du zeozer mahai gainean. Seguru.

Atxagak dioen bezala, aurrerago eta goxoago bat saltzen saiatuko baitira.

Azken bolada honetan ez dakit dena dagoen ilun edo notizia ilunei bakarrik erreparatzen diedan. Proiektu berriak martxan jartzeko jendea badagoela ikusteak, balio dezake nire aldartea aldatzeko. Horietako proiektu bat da pasa den udazkenean Txingudi inguruan abiatu dena (Irun, Hondarribia, Hendaia, Pausu, Biriatu). Bidasoa Media du izena eta koordinatzailea interneteko lagun zahar bat dut: Juan Etxenike. Atzo Irunen egon nintzen trago bat hartzen, honetaz eta hartaz hitz egiten beste lagun batekin. Tabernan ikusi nuen ekimen hau ezagutzera emateko atera duten berripapera. Zorte on! Juan Etxenike

Etxenike ezaguna dut Bidasoa posta zerrenda martxan jarri zuelako pasa den mendearen bukaeran. Amaiera eskasa izan zuen ekimen hark. Tartean PP alderdiaren sinpatizante bat sartu zen, ABC periodikua, alardea, terrorismoa… Sinpatizante sinpatikoa ez zen oso iaioa eta azkar samar deskubritu zen posta zerrendan zabaldutako mezu aldrebes baten atzean eskuindar bat zegoela.

Dena den, Juanek bukatutzat eman zuen zerrenda. Handik hilabete batzuetara Asturies aldera joan zen ez-dakit-zer proiektu interesgarritan parte hartzeko, baita hemendik alde egin nahi zuelako ere.

2005ean bueltatu zen herrira eta geldirik egoten ez dakien horietakoa denez, kalean ikusi nuen egun batean esan zidan aldizkari digitala abiatzekotan zeudela. Hori urrian izan zen. Azaroaren 24an egin zuten aurkezpena Hondarribiko Zuloaga Etxean. Hemen entzun dezakezue Juan Aitor Errazkinek Antxeta Irratian eginiko elkarrizketan. Aurkezpen eguneko kronika ere topatuko duzue idatziz hemen.

Hala ere, esan bezala, atzo herrian egon nintzen eta tabernan topatu nuen paperezko Bidasoa & Media aldizkariaren 0 alea, 2005eko abendukoa. Bidasoa Beheko euskaldunon aldizkari gisa aurkezten dute.

Paperezko aldizkarian elkarrizketa

Kazetaria: Zer da Bidasoa Media proiektua?

Etxenike: Astekari digital bat da. Ostiralero eguneratzen dugu eta internetez ikus daiteke helbidean.

Kazetaria: Zer aurkitu dezakegu bertan?

Etxenike: Bidasoa Median Txingudi-Bidasoa eskualde naturala osatzen duten Irun, Hondarribia, Hendaiai, Biriatu eta Pausuko berriak irakurri daitezke, batez ere, baina ez hori bakarrik. Argazki galeria bat aurkitu daiteke bertan, ekitaldien tabloia eta laguntzaileen ekarpenak.

Kazetaria: Zer nolako ekarpenak egiten dituzte laguntzaileek?

Etxenike: Momentuz lau laguntzaile ditugu. Juanma Sarasola irundarra, Berria egunkarian lan egiten du nazioarteko sailean. Berak ezin hobeto ezagutzen du mundu mailan uneoro gertatzen dena, gainera Palestinaren Askapenerako borroka gertutik jarraitu du, gero Ipar Irlandan bizi izan da. Horretaz gain, idazle bikaina da, Bidasoa Median Sokoburuko dunetatik izeneko zutabea dauka, eta bertan munduan gertatzen denaren berri izango dugu.

Halaber, Oier Imaz eta Haritz Zubeldiak, biak filosofia lizentziadunak eta Oier UEUko filosofia saileko kidea da, aurten Aristotelesi buruzko ikastaroa antolatu zuen Iruñeako Larraona ikastetxean. Bera eta Haritz bere Taberna Magikoan solasean arituko zaizkigu, bere taberna magikoan egunerokotasuna eta filosofia kontuak nahastuko dira gu ulertzeko eran.

Bukatzeko, Iker Garaialdek Tekniaren Hackelarrean teknologiaren alde askatzailea badagoela erakutsiko digu. Software askea, hackerren mugimenduak, teknologiaren alde ilunak, etab. azalduko dizkigu. Azken finean, jende asko dago oraindik informatikaren eta interneten munduan oso iaioa ez dena. Laurek bi asteetan behin idatziko dute eta Bidasoa Median topatzeko aukera izango duzue.

Horretaz gain, Bidasoa Median erabiltzen dugun euskara maila onekoa dela ziurtatzeko Joxan Elosegi idazlea eta itzultzaileak gainbegiratzen ditu gure testuak eta hainbat zuzenketa eta proposamen egiten dizkigu.

Kazetaria: Zer egin nahi duzue etorkizunean?

Etxenike: Lehenik webgunearen azala oso txukuna geratu bada ere, zenbait orrien ikuspegia nahiko lehorra edota pobrea geratu zaigu, horien txukuntzea da gure lehenengo lehentasuna. Bigarrenik, jendearen parte hartzea bultzatu nahi dugu.