Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia
Hemen zaude: Hasiera / Blogak / Harrikadak

Barça futbol taldea ulertzeko liburua

Mikel Iturria 2005/12/12 07:00

Patxi Traperok idatzi du Durangotik bueltan internet hoooooooooootza dala, internet seeeeeeeeeeeeekta bat dala. Noski, horren aurka idatzi du. Eta gaur nik hartuko diot lekukoa traperoari.

Hotza ez da, hori seguru. Lagunak egiten ditugulako (eta ez lagun birtualak, hezur haragizkoak baizik, Jabi Zabalak idatzi duen bezala). Horietako bat da Jordi Salvador Duch antropologo katalana. Urte batzuk dira jada elkar ezagutzen dugula, nahiz eta oraindik bertatik bertara egoteko aukerarik ez izan.

Notizia izango da aste honetan Jordi "Fútbol, metàfora de una gerra freda. Estudi antropòlogic del Barça" aurkeztuko duelako. Hitzaurrea Txiki Begiristainek egin du eta aurkezpena Nou Camp estadioan izango da abenduaren 13an, eguerdiko 12:30etan.

Realaren martxa makala dela medio, eta Jordi realzale den neurrian ere, propaganda pixka bat egin dezagun futbol totala egiten duen taldearen mesedetan.

Fitxa teknikoa

Autor: Jordi Salvador i Duch
Pròleg: Txiki Begiristain
Amb fotografies a tot color
Col•lecció: La Mirada
PV sense IVA: 18’27
PVP: 19
Enquadernació: rústica
Mides: 13’2 x 21’5 cm.
Pàgines: 408
Llengua original: català
Llengua publicació: català
ISBN: 84-8437-824-1

Erreseina katalanez

El futbol ha esdevingut en les darreres dècades un espectacle total. A més d’un espectacle plàsticament bonic i d’una vàlvula d’escapament pels problemes quotidians, el futbol s’ha convertit en una expressió complexa i ambigua d’identitat col•lectiva. Juntament amb vuit o deu equips més d’arreu del món, el Barça ha traspassat els límits d’un club de futbol per esdevenir un emblema col•lectiu, que condensa i representa tot un conglomerat simbòlic, un marc que reclamava l’atenció d’una mirada antropològica. L’antropòleg Jordi Salvador s’ha submergit en la litúrgia civil dels partits del Barça i, entre molts altres fenòmens, ha comprovat que els crits de suport a l’equip, o contra l’àrbitre, tenen molts accents: catalans de tot arreu, murcians, andalusos, gallecs i, sovint, llatinoamericans, magrebins, japonesos... Ara bé: com s’interrelaciona aquest fet amb el catalanisme inherent al club? És factible ser del Barça i no sentir una intensa pulsió antimadridista? I aquest sentiment, quina base històrica té i quina de mite? Quan Jordi Salvador analitza el que passa en un Barça-Madrid, en un Nou Camp ple de gom a gom, s’entenen molt millor algunes de les coses que hem esbossat fins aquí. Sobretot queda clar que quan es posa la pilota en joc, les conseqüències van molt més enllà del que es dirimeix sobre la gespa.

Espai Catalunya Topalekua irekiko da Donostian datorren astean

Mikel Iturria 2005/12/10 18:07

Datorren astean inauguratuko da Donostian Espai Catalunya Topalekua, Euskal Herriaren eta Kataluniaren arteko topagune izan nahi duen egitasmoa. Webgunea eraikitze lanetan dago oraindik, lokalaren antzera. Erlojuaren aurka ari omen dira obrak bukatzeko asmoz. Inaugurazioa abenduaren 16an izango da. Eguerdiko 12:30etan prentsaurrekoa, 13:30etan ekitaldi ofiziala.

Notizia ona iruditu zitzaidan kontatu zidatenean. Notizia ona iruditzen zait gaur ere, martxan jartzeko astebete eskas falta dela. Kataluniak Euskal Herrian izango duen delegazio baten antzera funtziona dezake. Ea ondo ateratzen den.

Hurrengo egunetan komunikabidetan azalduko da informazio gehiago. Gaur, adibidez, Berriak ia orrialde osoa eskaini dio, Cristina Lagéri eginiko elkarrizketa barne. Nortzuk bultzatu dute

Proiektu hau sortzeko asmoa zegoenaren lehenengo notizia pasa den maiatzean izan nuen. Orduan ezagutu nuen Cristina Lagé, egitasmo honen arima. Garai hartan kultur etxera etorri zen aholku batzordearen bilera egin nahi zuelako. Ideia eta bultzatzaileak nortzuk ziren adierazi zidan Cristinak.

Izaronews-en agertzen den bezala,Gorka Knörr da presidentea eta Josean Larrañaga "Urko" presidenteordea. Hiru hauek landu omen dute proiektua. Euskal Herrian bizi den zenbait profesional katalan ere badago: Cuque Illa, Hesperia Donosti hoteleko zuzendaria; Montserrat Coder, Groseko tabernaria; Montserrat Vila, Televisió de Catalunya-ko delegatua Euskal Herrian; Ghislaine Sala-Patua, liburuzaina; Josep Piera medikua; Toni Strubell eta Dani Gómez kazetariak.

Eta euskal herritarrak? Katalunian ibilbide arrakastatsua egin zuten Txiki Begiristain eta Jose Mari Bakero futbolariak; Bixente Rekondo, Mitxel Ezquiaga eta Juan Carlos Ramírez-Escudero kazetariak; Rafael García-Santos, gastronomoa.

Casal bat baino gehiago

Euskal Herrian dauden katalanak biltzeko tokia izango da? Bai, baina ez hori bakarrik. (Portzierto, egunkarian irakurri dugunez, jada 100 lagun baino gehiagok eskatu dute bazkide izatea).

Gorka Knörrek, elkarteko presidenteak, zera dio: "Euskal Herrian bizi diren katalan guztien topaleku izan nahi du. Katalanen kultura, turismoa eta komertzioa sustatu nahi ditugu eta, era berean, euskal kultura eta katalan kultura trukatzeko gunea izatea nahi dugu".

Lau gune izango ditu lokalak, beraz: kultura, informazio turistikoa, merkataritza eta elkartzeko tokia.

Publikoa eta pribatua

Generalitat erakundeak jartzen du dirua, baina Donostiako lokala hartzeko ezinbestekoa izan da Via Fora jatetxe katea. Bertan zabalduko duten jatetxean Euskal Herriko eta Kataluniako sukaldeak batzeko asmoa dute.

Knörr-ek dio: "Katalunian 30 lokal inguru ditu eta horietan Kataluniako gastronomia eskaintzeaz gainera, mota askotako kultur ekintzak antolatzen dituzte".

Donostian egingo duten lehenengoetarikoa Un català entre bascos liburu argitaratu berriaren aurkezpena izango da, Toni Strubell idazlearena. Hasiera batean, abenduaren 20an zen egitekoa (eta horrela dago iragarrita Via Foraren webgunean), baina atzeratu egin dute 2006ra.

Kultur Etxeak ere badu asmoa elkartearekin harremana izateko. Dena ondo badoa, laster izango duzue horren berri.

Non dago

Egoitza Federico Garcia Lorca pasealekuan izango du, 10. zenbakian. Donostiako 4. zubiaren aldamenean, trenbidea eta Urumea ibaiaren artean.

Inaugurazio egunean, eta hurrengo egunetan, bertan ikusteko aukera izango dugulakoan.

Zapatero baino Sabina Guzzanti nahiago

Mikel Iturria 2005/12/07 07:00

Aspaldiko partez zinera joan ginen astelehen arratsaldean. Viva Zapatero filma apartatu genuen. Sabina Guzzanti umoregilearen indarra dario dokumentalari. Satira bat egiteko asmoa zuen Italiako RAI3 telebista katean. Tirabira batzuk gorabehera, lehenengo saioa ikusteko aukera izan zuten italiarrek. Bigarrena ez, ordea.

Berlusconi Italiako lehen ministroak herrialde horretako telebista guztiak kontrolatzen ditu. Pribatuak bereak ziren, publikoak bere egin ditu. Guzzanti eta beste batzuk egoera horren aurka altxatu ziren. Gainerako politikariak ere ez pentsa onik ateratzen direnik film honetan: adibidez, Sabinak publikoki galdetzen du zergatik ez zuen ezkerrak gobernua zuenean komunikabide kontzentrazio hori ekiditeko legerik onartu.

Badakizue esaten dela Italia dela Europako laborategia eta han probatzen dituztenak gero Europan barrena zabaltzen direla. Hori horrela bada…

Tituluak kontrakoa iradokitzen badu ere, ez da Zapatero azaltzen. Zapata eta Zapateroren arteko hitz jokoa dago tartean.

Ondoren, webgunetik hartu eta euskaratu ditut dokumentalak oinarri dituen istorioaren zenbait pasarte.

2003ko azaroak 13

RaiOT umore saioari buruzko prentsaurrekoa. Paolo Ruffini-k, RAI3 kateko zuzendariak, gidoigileen lana (Sabina Guzzanti, Curzio Maltese, Emanuela Imparato eta Paolo Santolini) goraipatzen du. Ordubeteko iraupena izango du saio bakoitzak eta gai bakarra jorratuko du. Sabinak, makillaje berezirik eta karetarik gabe, 20 minutuko monologoa egingo du eta sketch ezberdinetan aktore ezberdinek hartuko dute parte.

2003ko azaroak 16

17:00etan

Paolo Ruffinik telefonoz deitzen dio Sabina Guzzanti-ri saioa bertan behera uzteko erabakia hartu duela jakinaraziz.

19:00etan

Ambra Jovinelli antzokian egindako prentsaurrekoaren ondoren, Paolo Ruffini zuzendariak iritziz aldatzen du.

23:30etan

RaiOT programaren lehen emisioak adierazpen askatasunaren gaia jorratzen du. Neri Marcorè-k Maurizio Gasparri Komunikazio Ministroaren rola jokatzen du; Sabina Guzzanti-k pertsonai ezberdinak imitatzen ditu: Barbara Palombelli, Silvio Berlusconi, Bruno Vespa, Massimo D’Alema eta Lucia Annunziata. Saio arrakastatsua da. 1.834.000 ikusle ditu, share-aren % 18,37a eta unerik altuenean % 25a ere lortzen du (bi milioi ikusle baino gehiago). Gauerdiaren ondoren, ordu erdi baino gehiagoz RAI3 telebista katerik ikusiena da. Marka ederra!

Hurrengo egunetan

Mediaset-ek (Berlusconiren konpainiak) RaiOT saioaren aurkako demanda aurkeztu eta 20 milioi euroko kalteordaina eskatu zuen. RAI, Studio Uno (produktora), Sabina Guzzanti, beste gidoigileak eta Paolo Ruffini bihurtu nahi dituzte erantzule.

RAIk bertan behera uzten du saioa.

Epaileak ez du onartzen Mediaset-ek aurkeztutako demanda, argudiorik gabea irizteagatik. Saioa ez da difamatzailea, RaiOT umore programa bat baita eta, horregatik, paradoxak erabil ditzake; programak esandakoak benetakoak baitira oinarrian.

Saioa ezin denez emititu, protesta moduan botatzen dute Erromako Auditorioan. Sarrera doakoa da eta edonork ikus dezake, edukiera bete bitartean. Eszenatokian Paolo Rossi-k, Serena Dandini-k, Fiorella Mannoia-k, Dario Fo-k eta Daniele Luttazzi-k laguntzen dute Sabina.

Saioa ikusteko aukera dago Italiako zenbait zine-aretotan eta Sky telebista katean satelite bidez. Zenbait italiar webgunek ere botatzen dute. Antolatzaileek kanpoaldean pantaila erraldoi bat jarri behar dutela konturatzen dira, Auditorioko 2.700 eserlekuak beteta baitaude. Kanpoan 15.000 lagun daude zai.

RaiOT programaren hurrengo saioak ez dira inoiz emititu.

Sabur, pazientzia behar dugu (besteak beste)

Mikel Iturria 2005/12/05 07:30

Mendigurenek publikatu zuen bere blogean zentsurari buruz idatzitako apunte bat. Durangoko Azokak aurten gai horri eskainiko baitio arreta berezia. Norbaitek beste zentsura mota bat ekarri nahi izan du gogora apunte horren komentarioetan: euskal abertzale ez direnek hemen sufritzen dutena. Bakoitzak bere minari erreparatzen dio.

Atera gaitezen Euskal Herritik: SOS Balcanes elkarteak Bosniako gerraren amaiera duela 10 urte izan zela gogoratzeko "Eta gerraren ondoren zer?" erakusketa paratu du kultur etxean. Inaugurazio eguna pasa den asteazkenean izan zen. "Sabur" dokumentala bota genuen, Gipuzkoako gazte batzuk duela bi urte Gorazde herrian grabaturiko elkarrizketaz osaturikoa. Dokumentalaren proiekzioa amaitu ondoren, jendea gustura dago hizketan. Gorazden uda honetan ateratako zenbait argazki ikusgai dauden bitartean, tragoxka bat hartzeko aukera dago. Jendea lasai. Ardoa, ura, patatak, olibak.

Ni ere lasai nago. Hizketan. Halako batean, Irene Cormenzanari begira nagoela, aurpegia aldatu egin zaiola konturatu naiz. Tipo batekin ari da hizketan-edo. Nola edo hala kendu du gizona gainetik.

Ireki parentesia: Irene oso ezaguna izan zen Gipuzkoan Bosniako gerraren garaian. 1992-1995 urteetan emakume adoretsu honek SOS Balcanes taldearen bozeramaile lanak egin zituen, besteak beste. Gero desagertu egin zen mapatik eta orain berragertu da. Itxi parentesia.

Galdetu diot ea zer gertatu zaion tipoarekin. "Dokumentala partziala iruditu zaiola esan dit. Hasi da esaten ea Serbiako zatia Gorazdetik gertu ote zegoen. Eta nik baietz. Ea zergatik ez ginen joan beste aldera. Eta nik ezetz, ez genuela horrelako asmorik, ez garela albiste agentzia bat. Azkenean, jakinda nondik nora zebilen, esan diot: zergatik ez didazu esaten partziala iruditu zaizula dokumentala? Eta baietz esan dit. Gainetik kendu dut eta haserretu egin zait kasu egiten ez niolako. Jakina dela partziala gure ikuspuntua. Guk ez dugu esan hona hemen Balkanetako gerra haren egiya berdaderua. Guk gure lagunek bizitutakoa erakutsi izan nahi dugu".

Ireki parentesia: George L. Steer periodistaz akordatu naiz. Gernikako bonbardaketaren berri eman zuen kazetari hegoafrikarra. Handik aurrera, euskaldunen ikuspegia zabaltzen ari zela egiten zioten kritika Francoren aldekoek. Itxi parentesia.

SOS Balcanes taldearen inguruan 17-20 urte bitarteko gazte koadrila bat dago gaur egun. Gogotsu daude eta oso gustura ibiltzen omen dira inguru haietan. Datorren urteko udan beste aldera joateko asmoa aztertzen ari dira. Uste omen dute prest daudela salto egiteko.

Erakusketa ikusgai egongo da abenduaren 13a arte. Jai egunetan itxita dago, hori bai. Arratsaldez, 16:00etatik 20:30etara. Larunbatean goizez 10:00etatik 13:30etara eta arratsaldez 16:30etatik 20:30etara. Azken egunean, abenduaren 13an, Drkenda izeneko emakume bosniarra etorriko da arratsaldeko 19:30etan kultur etxera. Emakume honek Gorazdeko defentsan hartu zuen parte. Baina ez du horri buruz berbarik egingo. Asmoa beste bat da: saiatuko da ezagutzera ematen pertsona nola berrosatzen den, nola berreraikitzen den, horrelako gatazka makur baten ondoren.

Ea lortzen duen. Interesgarria izango da haren testigantza. Hemen ere, egunen batean, joan beharko dugu beste aldera.

Bitartean sabur (pazientzia). Besteak beste.

Txoro gaizto gehiago

Mikel Iturria 2005/12/03 07:00

Genero indarkeriaren aurkako eguna izan da azaroaren 25a. Udalak eskatu zigun jartzeko horren aldarria egiten zuen kartela. Batzutan txintxuak garenez, bete genuen eskakizuna eta kartela jarri genuen kultur etxearen atarian. Egun gutxi barru, beste txoro gaizto batek iritzia idatzi zuen bertan. Bi monigote agertzen dira jatorrizko kartelean. Gizonezkoa gorriz tente. Emakumea beltzez, lurrean, zerraldo, odol putzu baten gainean. Irudiaren azpialdean testu bat. Euskaraz eta gazteleraz. Euskarazkoa jarriko dut soilik:

“2004. urtean 84 emakume hil ziren Espainia estatuan etxeko bortxakeriaren biktima, horrietako 69 beren bikotearen edo bikote ohiaren biktima izan ziren. Lautatik hiruk, tratu txarrik noziten zuenik salatu gabe zuen aurrez”.

Hitzez hitz kopiatu dut. Erredakzioa kaskarra da, baina ez da hori gaurko kontua.

Handik pare bat egunetara, esan bezala, txoro gaizto batek ondorengoa jarri zuen boligrafo urdinez eta letra larriz:

“(Paris) En abril de 2004 una chica abrasó un hotel, matando a su novio y a otras 24 personas (11 niños y 13 adultos). Se consideró un accidente. Pasó 1 semana en prisión preventiva y se quedó impune judicial y socialmente”.

Hitzak soberan daude. Irudi (kaskarrak) mintzo bitez.

Diseinu aldaketa

Mikel Iturria 2005/12/02 23:25

Polita geratu da, eh?

Egilea Etiam.

Zoro eta txoro gaiztoak

Mikel Iturria 2005/11/30 07:00

Igandean esan nion Anari ez nuela futbolaz idazteko gogo handirik. Are gutxiago Anoetan pairatutako partida eskasaren ondoren.

Dena dela, astelehen gauean Maracaná 05 saioaren zati bat ikusi nuen Teleiñakin. Bertan Eduk hemen kontatzen duena bota zuten: Zoro izeneko jokalari bat iraindu zuten Milango Inter taldearen zale batzuk. Zoro haserretu, baloia hartu eta 4. epailarengana joan zen: "irain arrazista hauek isilarazten dituzue edo ez dut jokatzen jarraituko". Eta fatxak isildu egin ziren. Inter-ek barkamena eskatu omen dio eta hurrengo liga jardunaldia bost minutuko atzerapenarekin hasiko dela iragarri dute klubek.

"Soweton Euskal Herrian baino hobeto" zioten Napartheid-ekoek. Ez, ez da urrutira joan behar horrelako portaerak ikusi eta entzuteko. Adibidez, Anoetan. Fatxak toki guztietan baitaude. Gero eta biolentzia gehiago ikus-entzuten da futbol zelaietan. Gogoan dut Athletic-aren kontrako derbi bat. Joan den urtean edo aurrekoan. Bere ustez oso abertzalea den gure aurreko mutil bat Etxeberriaren aurka kristorenak esaka zebilen. Atentzioa deitu zion gurekin zegoen neska batek (Amaiak) eta isildu egin zen mutila. Ni ere sartu nintzen eztabaidan. Amaiak arrazoia zuelako. Eta mutilari esan nion, besteak beste, bera baino bi lerro aurrerago bi haur zeudela haren irainak-eta entzuten.

Bi haur horien aitak ere, ez pentsa, apunte osoa merezi du. Parrafoa eskainiko diot bakarrik. Gogoan dut neguko gau euritsu eta hotzean jokatutako partida bat. 5 bat urteko anai txikia 10 bat urteko anai zaharrenaren sorbalda gainean lo. Anaiak egiten zion kasu eta aitak... aita hijoputaka epaileari oihukatuz.

Anoetan kanpoko atezainak baloia ateratzen duenean "hijoputa, maricón, tu madre se casó con un negro" edo horrelako zeozer entzuten da maiz.

Michel Real Madrileko jokalaria guregana zetorrenean "Michel, Michel, Michel, maricón, maricón..." abesten zioten. Orain, beste bat da marikoia, Guti.

Txalotzekoa da Zorok igandean egindakoa. Espainiako ligan Eto´o noizbait kexatu izan da horrelako zerbaitengatik. Orduan Espainiako komunikabide gehienak Erreinuan jendea ez dela beste tokietan baino arrazistagoa eta antzeko pitokeriak zabaltzen ibili ziren.

Aragonés (batzuentzat El Sabio de Hortaleza eta beste batzuentzat Zapatones) Frantziako Henry jokalariari buruz txorakeriak esaten harrapatu zuten selekzioaren entrenamendu batean. "Ese negro". Gozoak jarri ziren Frantziako hedabideak eta iritzi publikoa.

Ez da harritzekoa, beraz, Amaiak aurreko igandean esan ziguna: 20 urte baino gehiago Realaren bazkide izan ondoren uztera doala. Ez duela jarraituko. Sorpresa hartu nuen, dena den. Egia da ere bigarren umea izan duela berriki eta ez dela ezertara ailegatzen. Baina uste dut goian aipatutako horrek guztiak ere eragina izango zuela.

Beno, horrek eta gure taldearen azken urteetako ibilbide kaskarrak. Gero eta urrunago ikusten dut Reala. Eta ez dut uste ni naizenik bakarra. Fuentesen tokian egongo banintz, horri ere erreparatuko nioke.

Tok, tok ari dira deika paradisuan…

Mikel Iturria 2005/11/28 07:00

Ostegunean Noticias de Gipuzkoa periodikoak, lehen zenbakian, José Mari Alonsok Bernardo Atxagari eginiko elkarrizketa argitaratu zuen. Durangoko azokari begira Obabako idazleak aterako duen Lekuak liburua izan zen aitzakia.

Igandeko Berria egunkariak Amagoia Ibanek Joxerra Trebiño eibartar apaizari eginikoa dakar erdiko koadernoetako batean.

Biak 1951 urtekoak, gipuzkoarrak (asteasuarra bata, eibartarra bestea), kritikoak, nahiz eta nire lagun batek esan Atxagaren aurreko liburua mutil pijo baten memori liburua iruditu. Ezetz esan nion nik. Pijoa dela Atxaga? Beno, igual Eibarren esaten den moduan bai. Atxagak

dio galdera bati erantzunez

"no corren buenos tiempos para nada, aunque luego está la contradicción de que en ciertas partes del mundo los malos tiempos tienen un correlato en la vida diaria y aquí, en Europa y otras zonas del mundo, no (…) En Euskadi veo que se da una mezcla muy curiosa de un lugar problemático y, al mismo tiempo, un lugar decadente, donde la gente discute sobre si las pochas hay que comerlas con perdiz o (con) almejas. Es un lugar casi romano en ese sentido, de la mejor época de Augusto".

Euskadiko postaletako bat, Donostia, horrelakoa da. Askotan postalari begira egoten garela dirudi. Azpian edo inguruan edo enfoketik at dagoenari erreparatu gabe.

Trebiñok

bi urte eman zituen kartzelan. ETAko kideren bati laguntza emateagatik. Kartzela, hezkuntza, COPE, Vatikanoa eta Frantziako banlieutan dauden komeriak dituzte mintzagai kazetariak eta apaizak. Gauza bat ekarriko dut hona:

"Etorkinekin daukagun zentrora datozen asko paperik gabeak dira. Donostian gaur egun 100 bat lagun kale gorrian egongo direla pentsatzen dugu. Eta horien erdiak, gutxi gorabehera, etorkinak dira, paperik gabeak".

Horietako batzuek Anoeta estadioaren inguruan pasatzen dute gaua. Estadioko eskaileretan lo. "Angularik bai gabonetan? Ez, sansebastianetarako utziko ditugu". Eta, bitartean, jendeak larrialdietarako laguntzak eskatzen ditu … gabonetarako.

Pijo

Gezurrezko mundu batean bizi gara. Pijo egin beharko dugu lan buelta emateko Eibarko hiztegia

Eta betiko pijoek behar duten esku-lana? Esklabo berriak eta Michelin izartxoa

"Temblad ante el esclavo cuando rompe sus cadenas, no tembléis ante el hombre libre". Erran zuen Jean-Paul Sartrek.

Oharra: bai demagogoa atera zait apuntea. Bale, baina ez dut gezurrik kontatu.

Lauaxeta hamaika k@ntu

Mikel Iturria 2005/11/26 17:00

Urriaren 18an Elgetako Espaloian abiatutako ekimena Donostian egon da ostegunean. Rafa Ruedak gidaturik hamaika euskal kantari eta aktoresa bat Lauaxeta gogoratuz. Azken emanaldia, abenduaren 10ean, Durangon izango da. Antzoki Zaharrean sartu ginen iluntze euritsuan. Merezi du ahaleginak? Bai. Gauzak hobetu daitezkeela? Noski baietz. Neskarik ez egotearena adibidez. Edo batzutan Entzutegi Nazionaleko itzultzailearen antzera egon nintzela ezer ulertu barik. Hori ere bai. Ez zitzaidan gehiegi gustatu Berrian irakurtzea diskoaren aurkezpen-egunean Rafa Ruedak esan zuela Lauaxetari omenaldi gisa egin beharreko diskoa zela hau. Aurten omenaldi ezberdinak egin direla, baina diskoa falta zela. Arraroa egin zitzaidan, informazio hartan behintzat, aurten Metak disketxeak eta Oñatiko Potxo argitalzuloak argitaratu duten Zuraren diskoa Ilargi haundi, zauri zarae lanaren aipamenik ez egotea. Nola liteke ahaztea aurrekari hori Xabi Strubell bera disko honetan egonik?

Emakume abeslaririk ez azaltzea ere arraro egiten da. Berrian duela egun batzuk andra batek (ezin izan dut berria.inforen hemerotekan haren testua topatu eta izen-abizenak hemen bota gabe geratu behar) hori esan zuenean, oker zebilela pentsatu nuen. Emakume abeslari gutxi baitago gure herrian. Gutxiago rock eta pop munduan. Eta disko hau mundu horren emaitza da.

Aste honetan buelta batzuk eman dizkiot gaiari eta arrazoi zuela uste dut. Ruedak dio, halere, pare bat abeslariri eskaini ziotela, baina ezin izan omen zuten parte hartu.

Dena dela, guztia ez da negatiboa. Rafa Ruedak gidaturiko banda eta kanta ezberdinak lotzen dituen aktoresa bikain aritu ziren zuzenean. Eta diskoa ere gustatzen zait. Hor goian adierazi dut zaila egin zitzaidala zenbaiten testuak ulertzea. Eta ez dut uste nire akatsa denik bakarrik, beste norbaitek ere aipatu dit eta. Ahoskatzerako orduan komeriak zituzten batzuk!

Gehien gustatu zitzaidana Txuma Murugarren izan zen. Kantuak emanaldiaren erritmoa puskatu zuen. Onerako.

Mendiko betizu baten moduan atera zen gaur egungo gure Camarón izan daitekeen Petti (nondik zetorren?)

Lehenengo aldiz ikusi nuen eszenatoki gainean Ken Zazpi taldeko Eñaut Elorrieta. Eta ondo aritu zen. Berak zuen poetaren letrarik ezagunena ("Dana emon bihar yako maite dugun askatasunari").

Garik zer zioen ez nuen ulertu. Betiko Francis agertu zen (kabareteroa), baina euskaraz. Jabier, hitz egiteko gogoz geratuko zen; kantuan, ondo. Montoia, ez dakit zer esan. Urdangarin, tira, ez da nire estiloa. Strubellek kanta polita moldatu zuen, baina izan ditu egun hobeak. Markos Untzetak nahikoa egin zuen Anje Duhaldek diskoan grabaturiko kanta abestearekin. Ah! Eta Rafa Ruedamaster of ceremony.

Bukaeran, Esteban Urkiagaren heriotz zigorraren berri ematen zuen epaiaren irakurketa... zirraragarria. Iñaki Berazategiren meritua (off-eko ahotsa). Edorta Jimenez idazlearen ahotsa ere entzun genuen.

Oso presente utzi zidan bukaera horrek Gerra Zibil madarikatu hura. Ez da komeni ahaztea.

Eta niri ia ahaztu egin zait Argia Gardeazabal aktoresaren izena aipatzea. Eta zuzeneko musikariena: David González, Rufo Urbina eta Mikel Azpiroz.

Technorati dixit Lauaxetaz galdetu ezkero

Noticias de Gipuzkoa jaio da

Mikel Iturria 2005/11/24 07:00

Iritsi da eguna. Hau idazten dut Noticias de Gipuzkoa periodikoaren lehen zenbakiaren ale bat aldamenean dudala. Donostiako Tabacaleran (arrotza zait Tabako-Etxea esatea) aurkeztu dute. Berandu iritsi naiz, ordu erdi pasa baitut ilaran zain autoa parking-ean uzteko. Tabacalera barrura sartzerakoan konturatu naiz zergatik izan ditudan hainbeste zailtasun autoa aparkatzeko: jendetza zegoen bertan. Juan Zelaiaren azken hitzak entzuteko aukera izan dut. Hobeto esanda: Juan Zelaia tarima gainean ikusteko aukera izan dut. Baita Arantxa Calzada esataria ere, itxuraz aurkezle lanetan aritu dena. Mariano Ferrer ere bai. Ondo aritu omen da, gainera. Hau da: beti bezala. Pasa den igande eguerdian deskubritu nuen erredakzioa etxe aldamenean dagoela. Eta igande goizean konturatu nintzen, zeren eta astearen amaieran jarri zituzten leihoetan logoak. Azken ordura arte, gauza guzti hauek ezkutuan egin dituzte. Lagunen bat baino gehiago tartean egon bada ere, ez dit ezer aipatu.

Hilabeteak (urteak) pasa ditut entzuten Gipuzkoan periodiko berri bat sortu behar zutela diarioari aurre egiteko-edo. Mundu nazionalistatik sortuko zela esaten zuten. Ikutu aurrerakoia izango zuela ere bai. Lehenengo zenbakiarekin ezin gauza askorik esan, produktuaren aurkezpena baita. Bigarren zenbakitik aurrera ikusiko dugu.

A priori, niri oso ondo iruditzen zait horrelako proiektu bat sortzea Gipuzkoan. Nafarroan Diario de Navarrari aurre egin dion enpresa bera izatea ere kontutan hartzekoa da. (Bai, badakigu Gipuzkoa is different).

Euskarari kasu pizarren bat egiteko asmoa ere ba omen dute. Webgunean behintzat, atzeratuta dugu euskara. Zaila ikusten dut alde horretatik zeozer aurreratzea.

Goizean, lanera joan aurretik, etxe aldamenean dagoen Viajes Halcón bidai agentziak duen bulego paretik pasa naiz eta lurrean ikusi ditut ABC eta El Mundo. Hoteletan, tira, baina bidai agentzietan ere harpidetuta daude kanpoko prentsara?

Beno ba, publikoki adieraziko dut hemen: ez naiz harpidetuko (ez zait gustatzen, nahiago dut ni egunkari bila joatea), baina hurrengo 100 egunetan egunkaria erosteko konpromisoa hartzen dut lerro hauen bidez.

Berriakoei: bai, zuena ere erosten jarraituko dut.

Zuzenketa: atzo aurkezpen ekitaldian banatu zutena, ez zen izan gaur kioskoetan banatu duten egunkaria, periodikoaren barrukaldeko koadernilloa baizik. Beraz, kioskoetara iritsi da gaur periodiko normala gehi produktuaren aurkezpena.

Ah! Eta, irakurri dudanez, atzo Pablo Muñozek (zuzendaria) eta Arantzazu Zugastiek (zuzendariaren ondokoa) ere parte hartu zuten aurkezpen ekitaldian.

Aurkezpena

Mikel Iturria aka Iturri, irundar bat eibarnauta elastikoarekin agit&prop egiten.

Nuevo blog Pedradas, en castellano

Kontrakoa esaten ez den bitartean, blog honen edukia ondorengo Creative Commons lizentzia honen pean dago:

Somerights20

Stat counter