Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia
Hemen zaude: Hasiera / Blogak / e-gorblog / OLPC, beste bi artikulutan

OLPC, beste bi artikulutan

e-gor 2008/05/12 22:05
Kontaizu.net aldizkariko elkarrizketa eta Zientzia.net-eko artikulua osorik

OLPCri buruz hitz egiten duten beste bi artikuluren berri eman behar dizuet gaurkoan ere. Lehenengoa, Bizkaiko Ikastolen Elkarteak ateratzen duen Kontaizu.net hilabetekari digitalerako Gorka Julio Teketenek egin zidan elkarrizketa da. Bertan hainbat gauzetaz egiten dut berba, ez OLPCz soilik: blog hau, laneko gauzak, Elebila, Ikasys proiektua...

Bestalde, Zientzia.net-erako OLPCri buruz idatzi nuen artikulua jada osorik irakur daiteke online. Baina nik jatorriz idatzitako artikulua luzeegia geratu zen, eta paperezko aldizkarian ateratzekoa zenez, ia erdiraino moztu behar izan nuen. Jarraian irakur dezakezue artikulua osorik.

Hirugarren munduko haurrentzako ordenagailua, aurrerapen teknologikoaren aitzindari

"Emaiozu gizon bati arrain bat, eta gaur jango du; erakutsi iezaiozu arrantzan, eta egunero jango du", dio txinatar esaera zahar batek. Eta horri kasu eginez dihardute One Laptop Per Child (OLPC) proiektukoek. Hirugarren munduaren garapena eta aurrerabidea hezkuntzaren bidez etorriko delakoan, eta hezkuntzan atzera ez gelditzeko IKTak eta Internet beharrezkoak direla sinetsita, herrialde behartsuetako haurrei ordenagailu eramangarri bana helarazi nahi dien proiektua jarri zuen martxan GKE horrek. Horretarako, ordenagailu merke baina ahaltsu eta funtzional bat diseinatu zuten. Eta, poliki-poliki, OLPC proiektua, hirugarren mundukoa ez ezik, mundu osoko teknologia iraultzen ari da.

Hirugarren mundu edo Garapen bidean dauden herrialde esaten zaie ezaugarri hauek dituzten herrialdeei: nekazaritzan oinarritutako ekonomia, lehengai gehienak esportatzea, herrialde industrializatuagoekiko zorra, azpiegitura urriak, analfabetismo-tasa altua, teknologia atzeratua... Eta, azken urteetan, beste ezaugarri bat ere gehitu zaie aurrekoei: IKTen (Informazio eta Komunikazio Teknologien) eta Interneten eskuragarritasun eta hedapen-maila txikia, eta, horren ondorioz, gizartearen alfabetizazio teknologiko apala. Herri garatuen eta azpigaratuen arteko ezberdintasun berri hori sortzen duen fenomenoari haustura digital deritzo.

OLPC proiektua

Haustura digitalak etorkizunean beste ezberdintasunak areagotu besterik ez dituela egingo sinetsita, hura txikitzen laguntzeko eratu zuten One Laptop Per Child edo OLPC (Ordenagailu Eramangarri Bat Haur Bakoitzeko) izeneko fundazioa 2005eko urtarrilean. Haren helburua hirugarren munduko haurren hezkuntza da, IKTak erabiliz eta alfabetizazio teknologikoaren bidez.

Proiektuak hainbat enpresa ezagunen laguntza ekonomikoa jaso du, tartean AMD, eBay, Google eta Red Hat -bakoitzak bina milioi dolar jarri du-. Baina OLPCren ernamuina eta arima MIT (Massachusetts Institute of Technology) ezaguna da, harekin modu batean edo bestean lotutako informatikaren hainbat pisu astunek osatzen baitute fundazioa, teknologiaren benetako dream team bat: fundatzaile eta zuzendaria Nicholas Negroponte da, MIT-eko Media Lab-eko zuzendaria, Wired aldizkariaren sortzaileetako bat eta informatikako guru famatua; sistema eragilearen arduraduna Jim Gettys da, X leiho-sistemaren eta HTTP 1.1 protokoloaren sortzaileetako bat; zuzendari teknikoa Mary Lou Jepsen da, pantailetan eta sistema holografikoetan aditua; softwarearen eta edukiaren arduraduna Walter Bender da, argitarapen elektronikoetan aurrendaria; beste arduradunetako bat Seymour Papert da, inteligentzia artifizialaren aitzindarietako bat, Logo lengoaiaren sortzaileetako bat eta Piaget-en irakaskuntza konstruktibistaren teoriaren garatzaileetako bat; eta, azkenik, Alan Kay-k ere parte hartzen du proiektuan, objektuei orientatutako programazioaren asmatzaileetako bat, leihodun erabiltzailearen interfaze grafikoen diseinatzaileetako bat eta liburu elektronikoaren kontzeptuaren sortzailea.

XO ordenagailua

OLPC proiektuaren helburua lortzeko ezinbestekoa da garapen bidean dauden herrialdeetako haurrek ordenagailuak eskura izatea eta, haien bidez, baita Internet ere. Jomuga hori buruan, ordenagailu eramangarri bat diseinatzeari ekin zioten, baina ez ohiko irizpideen araberakoa, herrialde behartsuetako haurren beharren araberakoa baizik: arina, kontsumo txikikoa, iraunkorra, eguzki argitan ere pantaila ongi ikusiko dena... Eta hori guztia, gainera, prezio merkean lortu beharra zegoen. Asmoa zen hirugarren munduko gobernuek kantitate handietan erostea, gutxienez milioi bat unitateko lotetan, eta kantitate horietan ekoitzita kostua 100 dolarrekoa izatea. Hortik etorri zaio proiektuari bere ezizen ezagunenetako bat, 100 dolarreko ordenagailua.

Esan eta egin, 2005eko azarorako diseinatuta zuten lehen prototipoa, eta geroztik garatzen eta hobetzen joan da, gaur egun produkzioan dagoen XO izeneko modelora iritsi arte. Ikuspuntu askotatik begiratuta, oso ezaugarri onak ditu XO ordenagailuak:

  • 1,5 kg besterik ez du pisatzen.
  • 7,5 hazbeteko pantaila du, 1200x900 pixeleko erresoluziokoa. Baina ez da LCD edo TFT pantaila, tinta elektronikozkoa baizik. Pantaila mota horretan, paperean inprimatuta balego bezala ikusten da, baita kanpoan eta eguzki-argitan ere. Gainera, beste pantailek baino askoz gutxiago kontsumitzen du. Horrez gain, pantaila biratu daiteke eta, tapa ixtean, liburu elektroniko baten gisan gelditzen da, teklaturik gabe, liburuan zehar mugitu ahal izateko geziekin soilik.
  • Oso kontsumo txikia du. Ohiko eramangarriek 10-45W artean kontsumitzen badute, XO-ak 2W besterik ez du behar; gutxiago liburu elektroniko gisa funtzionatzen duenean, 0,3-0,8W baino ez (funtzionamendu-modu honetan dena itzaltzen da, pantaila izan ezik; beste orri batera mugitzen garenean, ordenagailua esnatu, egin beharrekoa egin eta berriz itzaltzen da, baina pizteko segundo-hamarren bat besterik behar ez duenez, nabaritu ere ez da egiten). Kontsumo-maila horrekin, orduak edota egunak egin ditzake bateria kargatu gabe. Horrez gain, bateriak 2.000-3.000 karga onartzen ditu, normalek baino 4-5 aldiz gehiago. Entxufatuta bateria kargatzeko osagarria ere badu, korrontearen gorabehera altuentzako prestatuta. Eta, hori gutxi balitz, soka bati tiraka karga daiteke, karelez kanpoko motordun txalupa bailitzan. Horri esker, elektrizitaterik ez dagoen tokietan ere erabil daiteke.
  • Internetera konektatzeko Wi-Fi erabiltzen du. Bi antena ditu, ordenagailuaren tapa irekitzeko derrigorrez altxa behar direnak, eta antenon bidez ohiko Wi-Fi txartelek baino irismen handiagoa du. Gainera, ekipoa itzalita dagoenean ere, Wi-Fi sistemak router gisan funtzionatzen du, eta konexio-puntutik urrutiegi dauden beste haurren ordenagailuei konexioa ahalbidetzen die. Hori guztia ohiko Wi-Fi konexioek baino askoz gutxiago kontsumituz.
  • Ordenagailuaren teklatua iragazgaitza da, eta ura edo lurra lasai bota dakioke, ez da barrura sartzen. Eta ez da beste ordenagailu eramangarriak bezain hauskorra, lurrera erorita ez da apurtzen.
  • Bideokamara, mikrofonoa, bozgorailuak, 3 USB ataka eta SD txartelarentzako slot-a ere baditu.

Noski, horrelako ezaugarriak prezio txikian lortzeko, beste gauza batzuk sakrifikatu behar izan dituzte. Beste osagai gehienak ez dira ohiko ordenagailuenak bezain azkarrak edo ahaltsuak:

  • Mikroprozesagailua AMD etxeko bat da, 433 MHz-ko abiadurakoa, eta kontrolatzaile grafikoa integratuta du
  • 256 MB-eko DDR memoria du
  • Ez du disko gogorrik, 1 GBko flash memoria bat baizik

Gainera, kontsumo txikia lortzeko, XO ordenagailuak ez du inongo parte mekanikorik: ez du disko gogorrik, diskete unitaterik edo CD/DVD irakurgailurik (horrelako periferikoak USB portutik konektatu daitezke nahi izanez gero). Eta haizegailurik ere ez du, ez baitu behar; prozesagailuak duen abiadurarekin ez da apenas berotzen.

Laburbilduz, XO ordenagailua gaur egun merkatuan dagoen beste edozein baino askoz ahalmen txikiagokoa izanagatik, ez du ezer horiei inbidiatzekorik. Ordenagailu batek egin ditzakeen ia gauza guztiak egin ditzake, ia besteen abiadura berdinean. Informatikaren azken urteetako joera izan da ordenagailu gero eta azkarragoak eta ahalmen handiagokoak egitea, eta softwareak ere gero eta makina-ahalmen gehiago eskatzea. Proiektu honetan hardware aldetik ordenagailu merke bat behar zenez, softwarearen optimizazioa ere bilatu behar izan dute, informatikaren lehenengo garaietan bezala, eta baita lortu ere. Ingeniaritza-lan ikusgarria egin dute, eta geek eta teknologiazale ugari liluratuta ditu XO txikiak.

Hezkuntza helburu

Baina Negropontek berak sarritan esan duen bezala, OLPC ez da ordenagailu eramangarri baten proiektua, hezkuntza-proiektu bat baizik. Horregatik, oso garrantzitsua da softwarearen aldea ere. Daukan guztia software librea da, normala denez hirugarren mundurako proiektu batean. Linux sistema eragilea du, Fedora banaketa zehazki. Interfaze grafiko gisa, proiektu honetarako berariaz diseinatutako Sugar izenekoa dauka, ohituta gaudenetatik oso ezberdina baina haurrentzat edo ordenagailu bat lehen aldiz hartzen duen batentzat oso intuitiboa.

Hainbat software orokor ditu instalatuta, ikasteko balio dutenak: Internet nabigatzailea, RSS-irakurgailua, testu-prozesadorea, txat-programa, audio- eta bideo-grabaziorako eta -erreprodukziorako programak, komando-lerroko terminala, marrazteko programa, dokumentu-irakurgailua, kalkulagailua... Eta hezkuntzarako beste programa asko, horietako asko jokoak, Piageten irakaskuntza konstruktibistaren teorian oinarrituak: bikoteen jolasa, musika konposatu eta ikastekoak, programatzen ikasteko jokoak, osziloskopioa, bi XOren arteko distantzia neurtzeko programa... Horrez gain, mundu osoko laguntzaile askok XOrako sortutako programa ugari oso erraz jaits eta instala dakioke, eta egunetik egunera berriak agertzen dira. Eta hori gutxi balitz, Linux sistema bat denez, Linuxerako egindako edozein software jaits eta instala dakioke.

Gainera, XOarentzat diseinatutako programa guztiek kolaboratzeko aukera ematen dute: nahikoa da aplikazioa konpartitzea, jarduera taldeka egin ahal izateko, norbera bere ordenagailutik arituta.

XO ordenagailuaz gain, OLPC proiektua tokian tokiko beste hainbat betekizunekin osatzen da:

  • Ordenagailuaren lokalizazioa egin behar da, hau da, sistemaren eta programen menuak, mezuak eta testuak bertako hizkuntzara itzuli eta egokitu
  • Wi-Fi bidezko Interneterako sarbidea jarri behar da eskoletan eta herrixketan
  • Curriculumerako edukiak sortu behar dira, hau da, testu-liburuak, ikus-entzunezko materiala... Baina paperean, plastikoan eta banaketan asko aurreztuz, formatu digitalean sortu eta zerbitzari baten jartzea nahikoa baita
  • Eskoletan zerbitzariak jarri behar dira (irakasleek lanak banatzeko, ikasleen lanak biltegiratzeko...)
  • Irakasleak trebatu behar dira

Azken bi urteetan, hainbat herrialdetako herrixka batzuetan esperientzia pilotuak egin dituzte XOaren prototipoak eskoletan banatuz, eta badira hilabete batzuk produkzioko modeloa erosi duten herrialdeetako eskola batzuetara XOak iritsi direla. Haurrek egin dioten harrera eta balorazioa ezin hobea omen da. Bizitza aldatu die, mundu berri bat ireki. Aurrez imajinatu ezinezko erabilerak ematen dizkiete, batak bestearengandik ikasiz. Herrixka askotan, XOa iristeak benetako aldaketa ekarri du, eta esperientzia oso politak irakur daitezke sarean. Adibidez, Peruko Arahuay herrixkan eskolara doazen haurren kopurua 10 aldiz handiagoa da XOa iritsi zenetik, lehen txikitatik nekazari-lanetan hasten baitziren haurrak. Eta Indiako Khairat herrixkan bueltaka dabiltzan behiak erabiltzen dituzte dinamo baten bidez eskolako XOentzako elektrizitatea lortu eta haurrak eskuz kargatzen ez ibili behar izateko.

Hedapena, ez behar bezalakoa

Beraz, OLPC proiektuaren balorazio kualitatiboa ezin hobea da. Makina bikaina diseinatu dute, eta helburuak ederto bete ditzakeela erakutsi du. Alabaina, proiektuaren balorazio kuantitatiboa ez da hain ona. Tunisian 2005eko azaroan izandako Informazioaren Gizarteari buruzko Goi Bileran lehen prototipoa aurkeztu zutenean, oso harrera ona izan zuen, eta gobernuburu askok adierazi zuten interesa. Eta Davosen 2006ko urtarrilean izandako Munduko Ekonomia Foroan, Nazio Batuen Garapenerako Programak OLPC proiektua babestu zuen. Hori guztia ikusita, oso aurreikuspen baikorrak egin zituen OLPCk: 2007an 10 milioi eta 2008tik aurrera urtero 100 edo 150 milioi unitate saltzea espero zuten. Eta oraindik milioi batera ere ez dira iritsi salmentak...

Horren arrazoiak asko dira. Hasteko, behin betiko lehen modeloaren fabrikazioa 2007ko azarora arte berandutu da. Gainera, ez dute 100 dolarreko kostuaren helburua bete, eta ia bikoitza balio du. Igoeraren zati handienaren errua, baina, ez dute OLPCkoek, azken urteetako dolarraren jaitsiera etengabeak baizik. Dena dela, kostuaren igoera hori ez da guztiz erreala, orain dolar gehiago kostatu arren, dolarrak gutxiago balio baitu... Alabaina, igoerak atzera bota ditu hitza emandako hainbat herrialde, Txina adibidez, eta ordenagailu merkeak egiteko euren programa propioak garatzen hasi dira batzuk, India eta Venezuela kasu.

Beste arrazoi nagusietako bat, zalantzarik gabe, konpainia handi askok proiektuaren aurka dituzten interesak dira. Orain arte herrialde behartsuengatik batere kezkatu izan ez diren ordenagailu- eta software-ekoizle askok, etorkizuneko merkatu potentzial handi bat beste batek eraman ez dezan, euren produktuak eta kontraeskaintzak atera dituzte. Microsoft, adibidez, Windows eta Office hiru dolarretan eskaintzen hasi zen iazko apirilean garabidean dauden herrialdeetako haurrei. Eta Intel-ek, OLPCri lehia egiteko, Classmate ordenagailua atera du, erabiltzaile berdinei zuzendutako ordenagailua, eta ezaugarrietan antzekoa izan nahi duena, nahiz eta lortu ez (garestiagoa da, 10 aldiz gehiago kontsumitzen du, Wi-Fiak irismenaren herena du eta ez du proxy gisa funtzionatzen...).

Bi produktu horiek ez liokete round bat ere eutsiko XOari, baina, hala ere, hainbat herrialde eurenganatu dituzte, bi enpresa erraldoiok OLPCk ez duen beste gauza batzuk dituztelako: azpiegitura komertziala lurralde askotan, lehentasunezko tratua medioetan eta, zergatik ez esan, multinazional guztiek bezain eskrupulu gutxi. Eroskeria eta intoxikazio-kanpainetan adituak izan ohi dira multinazionalak, eta kasualitatea izateko gauza gehiegi gertatu dira: OLPCren aurkako teoria konspiranoikoak (Negroponteren anaia John AEBetako inteligentzia-zerbitzuen zuzendaria delako, XOen kokapena satelite bidez jakin dezaketela eta XOen edukiak ikusi ditzaketela esan izan da), Nigerian XOaren teklatuak patente bat hausten omen duelako auzitara eraman dute eta ezin da bertan banatu, herrialde batzuk Windows instalatuta izatea eskatu diote...

Eragozpen eta arazo hauek guztiak medio, OLPC proiektuak egin nahi ez zituen hainbat gauza egitera behartuta ikusi du bere burua. Esate baterako, OLPCk kritikak jaso zituen AEBn bertan ere badituztelako IKTak eta hezkuntza arloan beharrak dituzten zonaldeak, eta nahiz eta Negropontek pentsatu AEBek, benetan nahi izanez gero, badutela dirua IKT azpiegitura egokiak ezartzeko, azkenean XO batzuk bertako eskola batzuetan saldu behar izan dituzte. Edo proiektua bera finantzatzeko Give One Get One kanpaina martxan jarri behar izan dute, AEBn eta Kanadan erabiltzaile indibidualei XO ordenagailua prezio bikoitzean erosteko aukera emanez eta, hala, hirugarren munduko haur bati beste bat oparituz. Edo azkenaldian Microsoft-ekin elkarlanean hasi behar izan dute Windows-en bertsio bat XOan instalatzea lortzeko, hainbat herrialdetan Windows instalatuta izatea eskatzen baitzieten, Linux pobreentzakoa eta txarragoa delakoan edo. Hau izan da erabaki zail eta gogorrena, proiektuaren filosofia eta hasierako helburuekin guztiz aurka baitoa: batetik, proiektuari beharrezkoa ez den kostua gehitzen dio, eta, nahiz eta hasieran Microsoft prest egon XOrako Windows doan lizentziatzeko, etorkizunerako sistema garesti batera lotzen ditu hirugarren munduko haurrak; eta, bestetik, proiektuaren aprobetxamendu egokirako eta etengabeko hobekuntzarako software librea da aukera onena. Baina OLPCk exijentzia horietara makurtu behar izan du...

Aldaketa teknologiaren munduan

Edozein modutan, dela XOren bidez nahiz beste batzuen ordenagailuen bidez, hirugarren munduko haurren alfabetatze teknologikorako helburuan aurrerapenak egingo direla ez dago dudarik, eta dena OLPCk irekitako bideari esker. Baina hirugarren munduko hezkuntzaren panorama ez da OLPCk aldatzea lortu duen gauza bakarra, teknologiaren munduan orokorrean ere eragin du.

Izan ere, ordenagailu eramangarrien ekoizleak hasi dira herrialde garatuetarako ere modelo merke eta arinak komertzializatzen. Lehenengoa eta ezagunena Asus-en EEE PC da, baina beste batzuk ere badira: Longmeng txinatarra, VIAren Nanobook... Eta mahai gaineko ordenagailuetan ere 200 dolarretik beherakoak ateratzen hasi dira AEBn, azalera handiko denden bidez banatuta: Everex gPC (Wal-Mart), Mirus Linux PC (Sears), Shuttle KPC... Urtarrilean Apple-k aurkeztutako Macbook Air famatuak ere, gutun-azal batetik aterata aurkeztu zuten munduko ordenagailurik meheena omen den horrek ere, asko zor dio XOari. Noski, ezin dira biak konparatu, Macbook Air askoz ahaltsuagoa da (beharko, 10 aldiz gehiago balio baitu!), baina XOaren iturrietatik asko edaten du: arina, prozesagailua ez hain potentzia handikoa, disko gogor txikia, CD/DVDrik ez, Ethernet porturik ez...

Azken finean, XOa diseinatzean erabilitako irizpideak (merkea, arina, kontsumo txikikoa) eta hori lortzeko bidea (flash memoriak disko gogorren ordez, CD/DVDrik ez, potentzia baxuagoa) ez dira egokiak hirugarren mundurako soilik; herrialde garatuetarako ere egokiak dira, zalantzarik gabe. Hemen, merkatuak edo kontsumitzaileek ez, baizik ordenagailu eramangarrien ekoizleek markatu izan dute orain arte bidea: beti gero eta ordenagailu azkarragoak, disko ahaltsuagoekin eta gaitasun grafiko hobeekin egin izan dituzte, baina pisutsuak eta garestiak. Auskalo zergatik egin duten hori, inertziagatik, edo ekoizleen arteko lehiagatik, edo prezioak ez jaistea justifikatzeko...

Behintzat, orain, ordenagailu ekoizleak konturatu dira potentziagatiko lasterketa zoroaren antzuaz eta, neurri baten bederen, irizpide praktikoagoekin hasi dira lanean (prezioa, pisua, kontsumoa, baliabideen aprobetxamendua eta optimizazioa...). Azkenean, OLPC apalaren XO txikiak enpresa teknologiko handien mundua ere irauli du.

Give One Get One kanpaina

OLPC proiektuaren finantzaketan laguntzeko, Give One Get One kanpaina (hau da, Bat Eman Bat Eraman) martxan jartzea bururatu zitzaien. 2007ko azaroan eta abenduan AEBko eta Kanadako hiritarrek aukera izan zuten, bi XO ordenagailu 400 dolarretan ordainduta, bat beraientzat lortzeko eta beste bat hirugarren munduko haur batentzat emateko.

Kanpainaren bidez 83.000 pertsona inguruk erosi dute bere XOa, ia 17 milioi dolar lortuz, eta beraz beste 83.000 XO iritsiko zaizkie Afganistan, Kanbodia, Haiti, Ruanda eta Mongoliako haurrei (momentuz azken honetan ari dira banatzen). Baina lortutako onura hori baino gehiago da: jende pila bat hasi da XOarentzako hezkuntzako software berria garatzen, edo erabilera berriak asmatzen, edo informazioa sarean jartzen... Kanpainak izandako arrakasta ikusita, beste herrialde batzuetara zabaltzea pentsatzen ari dira, Europa ere tartean.

Orain arteko salmentak

Orain arte, herrialde eta kantitate hauetan saldu edo banatu da XO ordenagailua:

  • Uruguai: 100.000 unitate (2007ko urrian)
  • Alabamako Birmingham hiria: 15.000 unitate (2007ko azaroan)
  • Peru: 270.000 unitate (2007ko abenduan)
  • Mexiko: 50.000 unitate (2007ko abenduan, Carlos Slim aberatsak bere herriko haurrentzat erosita)
  • AEB eta Kanada: 83.000 unitate (2007ko azaroan eta abenduan, Give One Get One kanpainaren bidez)
  • Afganistan, Kanbodia, Haiti, Mongolia eta Ruanda: 83.000 unitate (2007ko azaroan eta abenduan, Give One Get One kanpainaren bidez)

Eta beste herrialde hauek erosteko asmoa dute, edo interesa agertu dute:

  • Nigeria: 2006ko uztailean milioi bat XO erosiko zutela iragarri zuten, baina geroztik hauteskundeak izan dira, eta erosketa ez da oraindik gauzatu; gainera, teklatuak bertako patenteren bat hausten omen duelako epaitegiek galarazi dute XOa herrialde horretan banatzea
  • Libia: 1,2 milioi erostea adostu zuten OLPCrekin, baina oraindik ez da gauzatu
  • Thailandia: OLPC proiektuarekin bat egin zuen, baina 2006ko estatu-kolpearen ondoren ezarritako gobernu berriak berriz aztertu behar duela esan zuen
  • Argentina: adostuta zuten, baina berriz aztertzen ari dira
  • Brasil: 150.000 erostea adostuta zuten, baina lehiaketa publikoa egin behar izan zuten, eta, oraingoz, bertan behera gelditu da laguntza-zerbitzu eta berme eskakizunengatik
  • Etiopia: Italiako gobernuak Etiopiara bidaltzeko 50.000 XO erosiko zituela esan zuen
  • Costa Rica, Dominikar Errepublika, Egipto, Grezia, Pakistan eta Tunisia: interesatuta daude, baina oraindik ezer adostu gabe
etiketak: informatika, XO, OLPC
Iruzkina gehitu

Erantzuna formulario hau betez utzi dezakezu. Formatua testu arruntarena da. Web eta e-posta helbideak automatikoki klikagarri agertuko dira.

Galdera: Zenbat dira hiru ken lau (idatzi zenbakiz) ?
Erantzuna:
e-gorblog

e-gorblog

Egunez, Igor Leturia Azkarate pertsona arrunta da. Errenterian bizi den arrasatearra, 8etatik 17etara Elhuyarren lan egiten du eta arratsaldeak neskalagunarekin eta bere bi umeekin pasatzen ditu.

Baina gaua iritsi eta umeak lotara joaten direnean, e-gor bihurtzen da, interneteko bere alter-egoa, ziberespazioko informatikaririk komikizaleena eta komikizalerik informatikariena! Bere superbotereekin (interneteko kable-konexioa, bloglines, informatika aldizkariak, gadget-ak, komiki-bilduma, Errenteriko liburutegiko komikien atala eta batez ere bere jakinmin aseezina) eta bere superlaguntzaileak ondoan dituela (Patxi Lurra, DabilenHarria...), euskaldunon teknofobiaren eta komikiei buruzko aurreiritzien aurka burrukatzen du etengabe! Hemen duzu bere bloga: e-gorblog!

Bai, hor goiko aurkezpena superheroi batena da (ezin aproposagoa honelako blog batentzat, ezta?). Superheroia banintz zein izango nintzatekeen jakiteko the Superhero Personality Test egin nuen eta hona emaitzak:

You are Spider-Man
You are intelligent, witty, a bit geeky and have great power and responsibility.

Spider-Man
80%
Superman
70%
Green Lantern
65%
Robin
65%
The Flash
60%
Supergirl
55%
Hulk
55%
Iron Man
45%
Wonder Woman
35%
Catwoman
25%
Batman
0%
Lizentzia

Creative Commons-en baimena
Blog honetako edukia, Igor Leturiak eta beste kolaboratzaile batzuek egiten dutena, Creative Commons Aitortu-PartekatuBerdin 3.0 Unported baimen baten mende dago (irudiak salbu).

Harpidetza
Erantzunen harpidetza
Artxiboa
2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Artikulu aipagarriak

MythTV sorta
2004/11

"Pololoak" sorta
2004/11-12 - 2006/10-12 - 2007/02-03

Monoblogoa
2005/01/11

"Persepolis", xalotasunaren sakontasuna
2005/01/25

Elgetako Blogs&Beers 2005: nire inpresioa eta moblogging kontuak
2005/04/18

Firefox eta bere plugin zoragarriak
2005/05/11

"El País"-en komiki bilduma
2005/05/15

Euskarazko bi blog berri (bai, beste bi, baina hauek bereziak dira!)
2005/05/25

"Watchmen" sorta
2005/09-11 - 2006/10 - 2007/10 - 2008/07

"La cárcel de papel"-eko "Mis tebeos favoritos" saila I: 1etik 20ra
2005/11/08

"Goienkaria"-n agertu naiz
2005/12/08

Komikiak eta euskal rock-a
2005/12/14

Ruben Arozena "Ruben" komikigilea hil da
2006/01/02

Zope-rako DTML Calendar Tag produktua, euskaraz
2006/02/01

"Joyas Literarias Juveniles" bilduma, osorik eMule-n
2006/08/05

Argazkigintza eta DRM-a
2006/10/09

Paul Auster eta Euskararen Herria
2006/10/29

Angoulême sorta
2007/01-02

Gaur duela 25 urte nire bizitza aldatu zen
2007/04/23

Hergé-ren defentsan
2007/05/22

Ubuntu-ren bertsio berria, hobekuntza askorekin
2007/07/02

OLPC sorta
2007/12 - 2008/01

Guillermo Zubiaga, Marvel-eko komikilari euskalduna
2008/02/05

Asus EEE PC, ordenagailu txiki eta merkeen hurrengo sorta
2008/03/11

Agur, Ipurbeltz, agur... :-(
2008/08/04

"Café Budapest", gizatasuna eta bizikidetzaren aldeko aldarria
2008/08/25

"Arturo Erregea" serie mitikoa, Euskal Encodings-en! (beste askorekin batera)
2008/09/17

"Gazteak", beste serie mitiko bat euskaraz eskuragai!
2008/10/14

Pottokiek 50 urte!
2008/10/22

Europan ere OLPC-ren XO ordenagailuak erosteko aukera!
2008/11/12

Microsoft-en web zerbitzuetako gehienak, euskaraz!
2008/12/04

"Heroes"-en 2. denboraldia: ETB kirtenkeria errepikatzera, eta Euskal Encodings konpontzera
2009/01/23

I. Euskal OLPC Party-a, apirilaren 23an Donostiako Doka kafe antzokian
2009/04/16

Elkarrizketa egin didate 7K-n
2009/06/03

Azpiriren Spectrum-entzako jokoen azalak liburu batean
2009/10/06

Asterix, heroi garaitua
2009/10/29

"Ihes ederra", euskarazko komikigintzaren heldutasunaren konfirmazioa
2009/11/13

Pololoak 3: The making of
2009/11/22

5 urte 5!
2009/12/15

Nobela grafikoa, komikien prestigiorako ala mespretxurako?
2009/12/20

"Pololoak 3 - Atxeritoko balada", trilogiaren amaiera borobila
2010/01/13

Sinclair ZX Spectrum bat oparitu didate!
2010/01/19

Zergatik ez dudan liburu elektronikorik erosiko (gauzak aldatzen ez diren artean)
2010/01/27

Errealitate areagotua: munduaren pertzepzioa aberasten
2010/02/09

e-gorblog, "Nick dut nik" telebista saioan
2010/05/20

Sarearen neutraltasunari erasoak: Interneten izaera arriskuan
2010/06/02

"Avatar, azken aire maisua" osoa eta "Heroiak"-en lehen bi denboraldiak, Euskal Encodings-en
2010/07/22

Sistema eragileen guda berria
2010/12/14

Anubis 3.0 albumarentzat 3D animazio ederra
2010/12/27

Telebistaren benetako iraultza hemen da, eta ez da LTDa
2011/01/10

"Asterix galiarra" eta "Urrezko igitaia" berrargitaratu ditu Salvatek
2011/01/13

Euskarazko komikigintza digitalizazioaren aurrean
2011/01/27

"Ihes ederra"ren gaztelaniazko eta katalanezko bertsioak eta "Alokairuan", kalean
2011/02/20

Star Wars jatorrizko trilogia, euskaraz
2011/03/21

Sare sozialetan preso
2011/04/06

Zer dudan Steve Jobsen, edo Appleren, aurka
2011/10/14

Gaur 100 urte Adèle Blanc-Sec-en abenturak hasi zirela
2011/11/04

Euskarazko 8 komiki berri
2011/12/02

Social networks killed the RSS star?
2012/06/10