Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia
Hemen zaude: Hasiera / Blogak / Garagoittiko Orakulua

Parakaidista bati gorazarria

txiko 2006/02/20 23:40

Gaur konturatu naiz Luis Pedro Peña Santiagok nik uste nebana baiño gehixago markatu nabela.

Ahaztuta neukan Peña Santiago. Bueno, ahaztuta ez: artxibatuta. Gure apaletan asteburuero erabiltzen doguz eskutartian haren liburuak, fitxak... mendiko ibillalditxuak egitteko momentuan. Kajoi baten daukadaz gordeta El Delirio Vasco egunkarixan 80ko hamarkadan argittaratutako “Cita con Euskalherria” artikulu sortia. Baiña gaur arte, etxuat erreparatu zein neurrittararte eragin naben gizon honen ikuspuntuak nere ikuspuntu propixuan. Bere omenez egindako liburu bat ikusten egon naiz, eta konturatu naiz zergaittik gustatzen jatazen hainbeste bere kronikak: artzainekin berba egitten zebalako; etnologo baten “deformaziño profesionala” zeukalako; inguruarekiko maitte eta miña isladatzen zebalako; gizon bakarti haren sentimenduak oso neuriak sentitzen nittualako; anekdota historikuekin eta irudi kotidianuekin edertuta agertzen ziralako, txirla gozuak arroza edertzen daben moduan.

Urte batzu geruago “Cita con Euskalherria” barriro irakortzian, harrittu egin nok haren ikuspuntua zein neurrirarte neureganatu doten ikustian. Espillu baten begiratzia legez izan dok. Nik hainbestetan azaltzen doten parakaidista sentimentua, kuriosidade metodikua, lekukotasun isillan zaletasun hórrek... beriak dittuk, eta ez najenguan konturatuta. Ez dok sentimendu desatsegiña ez, hainbeste gozatuarazten naben jarkera hori halako pertsona miresgarri batetik ikasittakua dala deskubritzia.

Bere kroniketan miña agertzen zan sarri. Miña antxiñako bizimodu eta inguruen eraldatze edo galtziangaittik. Nahiz eta ordurako lagata zekan “El Diario Antivasco”rako kronikak idaztia, bere herixotzian barri izan genduanian pena haundixa hartu najuan. Ezin jakin zeintzuk arazo klasiak zeukazen, baiña bere burua hil zebala entzun nebanian segiduan pentsatu najuan maitte eta min horrek bultzatuta izango zuala.

Batek daki.

Oin orbel haizia dok.

Ivanhoe

txiko 2006/02/19 17:27

Bittorixan piso bat hustu biharra tokatu jatan igaz. Garbigunera egindako bidai aspergarrixen artian, hara nun topatu genduan altxor bat: papel kontainerran onduan, kartoizko kaja bat liburu txikiz beteta. Poltsikuan kabitzen diran hórretakuak, 50ko hamarkadako ediziño cutreluxa, biblia itxurako liburu txikixak: 80 bat guztira. Ibsen, Baroja, Chejov, Becquer, Loti... eta neretako (ondiok) ezezagunak dirazen beste hainbeste eta hainbeste idazle. ¡Ha zelako amama! Garbigunetik “zaborra” hartzia galazota dagoan arren... ¡¡ttak!! gure kotxian etorri zan kajia. Eta haren kontura oso liburu ederrak irakortzen nabil azkenaldixan: autobusian, kiroldegixan...

Takian-potian biajian nabil azkenaldixan, ba; eta hortik euren gaiñian idazteko gogua be; hain da ze, blog honetan sail barrixa zabaldu bihar izan doten: “arrantza literarixuak”. Arrantzak, ixa kasualidadez heldu diralako nere eskuetara, arraiñan moduan; baitta be hamen izango dan kritikian maillia astuana lakotxia izango dalako. Eibarrera bueltan “Las Epidemias de Egipto”-en gaiñian esplikaziñuak emoten zittuan eibartar haren parekuak edo.

Xelebria da, oiñ esku artian daukatena: Ivanhoe. Walter Scott izeneko gizon batek idatzi zeban XVIII mende amaieran, bere biharrak lagatzen zetsan denpora librian. Esan biharra daukat morroiak biharra egin, egin zebala, dokumentaziño kontuetan behintzat (Erdi Aroko kodize zaharretan etabar...). Hala eta guzti be, akats historiko batzu ba dagoz, baiña tira: 1780xan ofizinista batek zeukazen ikerketa-ahalmenak ez ziran oraingo lakuak, eta barkatzeko modukuak dira. Hala eta guzti be, XI mendeko Europa eta bereziki Inglaterraren gaiñian hainbeste gauza ikasteko asko balixo dau nobeliak. Scottek ahalegin berezixa egitten dau sasoi hartako basarri-girua deskribatzen, jantzixak, eraikiñak... Eta ni behintzat han egon naiz murgilduta juan dan 3 astian. Hortaz gain, testu osua dago llamada, asterisko eta notaz beteta, eta hainbeste kuriosidade jakitzen dira, kontakizunetik aparte. Izan be, kontakizuna nahikua ganorabakua da, literaturan eten barik errepikatzen dan estandarra: maitte diran neska-mutil bi ezin dira ezkondu neskian aittan baimena ez daukelako; eta azkenian, milla penalidade pasatuta, lortzen dabe. Baiña, esandako moduan, istorixia bera ez da garrantzitsua, horren harira kontatzen diran gauza “sekundarixuak” baiño. Ezagun da Scotten objetibua dibulgaziñua zala, sasoi ha errekreatzia.

Hona, nobela honi esker ikasi dittudazen hainbeste kuriosidade.

X menderarte, Inglaterran saxoiak bizi ziran (Alemaniako Sajoniatik etorrittakuak, mende batzu lehenago). Orduan, Normanduak inbadidu zeben Inglaterra; saxoiak zapalduta egon ziran pare bat mendez. Aristokratak normanduak ziran eta frantsesez egitten zeben, eta klase bajuko jentian berbetia saxoia zan. Horren nahastian ondorixua da gaur egungo inglesa.

Walter Scott argi ta garbi azaltzen da saxoien ohittura zaharren alde, eta kuriosua da momentu batzutan zelako doiñu epiko abertzalia nagusitzen dan: bertako ingles jatorrak (ahaztu egitten jako Alemaniatik etorrittakuak zirala) kanpoko frantses gaiztuen kontra. Nobela moduan oso txarra dala eresten detzat: pertsonajiak zuri edo baltzak dira (gaiztuak oso gaiztuak, onak aingeruak), pertsonaien ohoria eta superzintzotasuna groteskua da (ez sinistekua)... azken fiñian Ivanhoek antziñako caballeria-novelen lekukua hartzen dau, eta 1950ko hamarkadan nagusittu zan disneylandiako Erdi-Aro horren oiñarrixa izan zan. Baiña pertsonajien karakterizaziño eskasa eta historixian fundamento faltatik aparte, oso interesgarrixa da dibulgaziño modura; XVIII mendeko Toti Martinez de Lezea, onerako eta txarrerako.

Coningsburgeko gazteluan deskribapena politta da zihero. Antza, Scott bere ruinak exploratzen ibilli zan (Xaho eta Mauleko gaztelüakin gogoratzen nintzan) eta enamoratuta geratu zan hárekin ruinekin. Akatsetako bat hamen dago: XI mendeko Coningsburg (gaur egungo Conisbrough) ez zan izan aintziñatik zetorren gaztelu saxoia, orduan normanduak eraikittakua baiño. Anakronismo bat beraz; dana dala, Scottek bere garaiko deskribapen oso ebokadoria egitten dau (1780 urtian zelan zeguanekua). Ni neu imajiñatzen dot harri zaharren artian ibiltzen, ganbarak, bodegak eta tunelak deskubritzen, Eslovakiako Stary Hraden ibilli nintzan moduan. ¡Ha zelako plazerra, Walter Scottena! Ez zan izango gero, gaur egungo lorategi eta fokoz inguratutako ruina inmakulatua.

Nobelia gertatzen dan sasoi hori berori da Bizkaiko Jaun Zurian istorixia (Ulisesenakin antz pizkat ba daukana), Eskoziatik etorrittako familixakua bera. Orduantxe izan zan be Kruzaden proiektu zorua, Europa guztiko diruzaliak mobilizatu zittuana... eta beste kuriosidade bat destapatu deztana. Espainia aldian ba da ume-kantu bat

“Mambrú se fue a la guerra,

qué dolor, qué dolor, qué pena

Mambrú se fue a la guerra,

no sé cuándo vendrá

do-re-mi, do-re-fa, no sé cuándo vendrá.”

Mambrú hori “Marlborough” berbian pronuntziaziño deformatu bat da; Marlborough hori gudari famatu bat izan ei zan; hori argi xamar dago, irakorri dotenangaittik. Baiña segun eta zeiñek kontatzen daben, XVII mendeko edo XI mendeko kontuak dira kantuanak. Elantxoben jasotako Jaun Zurian erromantze zaharrak hala diño:

“Nor da hori, mambru hori

mambru herriko truku hori

mambru herriko truku hori

trukukumian semiori”

Kontuan hartuta Jaun Zurian historixia nozkua dan, eta artian Kruzadetan zaldun asko ibilli zirala, eta ordutik “truku” edo “mairu” berbak gauza edo pertsona txarra izendatzeko erabiltzen dirala... ba dirudi XI mendeko bertsiñua egi itxura gehixago daukala.

Walter Scottek ondo ezagutuko zittuan erdi aroko caballeria liburuak. Ivanhoe idaztian (beste liburuetan ez dakit) benetako pertsonai historiko-legendarixuak sartu zittuan, eta berak asmatutako pertsonajiak sasoi haretako kontestu historikuan txertatu zittuan, emaitza interesantiakin. Horretara, Richard I erregia (Lehoi-Bihotza), Locksleyko Robin (Hood) eta bere kuadrillia agertzen dira nobelan, Sherwood basuetako bizimoduan erretratu nahikua polittian.

Gaztelerako itzulpen bat irakorri dot nik, Frankon denporan egindakua. Baitta orduko itzulpen irizpide kaskarrangaittik liburua pizkat estropeatuta irakorri be. Izan be, hainbeste bertso agertzen dira jatorrizko testuan; gaztelerara itzultzian, errimatzeko moduan egokittuarazi dittuez. Ez daukat fede askorik beraz, nik irakorrittakua Scottek idatzittakuakin bat datorren...

Beste gauza xelebre bat, eta hau orijinalian. Ba da pertsonai bat, Athelstane, aintziñako errege saxoien oiñordekua dana, eta halako baten gaiztuak akabau egitten dau. Ba bueno, antza danez Walter Scotten editoriak disgusto haundixa hartu zeban Athelstanen herixotziakin. Scotti aldatzeko eskatu zetsan, eta honek onartu. Halan, hildakua “berpiztu” egitten da lizentzia majiko lotsagarri baten bittartez, total lekuz kanpuan. Ulertu neike Scott diru biharrian egotia eta hasieran hori onartzia, baiña Ivanhoe idatzi ostian oso famoso bihurtu eta aberastu zan; ¡aldatu zeikian atzera, testu orijinalera! Hori da ez dotena ulertzen, txaplata lotsagarri hori bere horretan lagatzia. Adibide bat ipintziarren: hartu “El nombre de la rosa” moduko nobela bat. Ondo konstruiduta, dokumentatuta, ondo enkajatzen daben puzzle konplikatua, kartesianua, razionala; eta halako baten, korapillo erdixan zerua zabaltzen da eta Jangoikua agertzen da mirakulu majiko bat eginda. Hainbestekua da Athelstanen berpizkunde disonante hori.

Entzunda neukan ingelesez berba diferentiak dagozela hildako nahiz biziriko patarixendako, baiña ez nekixan gauza zihetzik. Scott jaunari eskerrak, nere kuriosidadia asetu dot. Kasu askotan berba saxoi zaharra gorde zan basarrixan bizirik zebillenerako (saxoi pobrien ingurua), eta berba normando barrixa etorri zan jateko ordurako (normando aberatsen mahaixetarako). Horretara, txarri bizixa “swine” da, eta platerian “pork”; bardin “ox” eta “beef” (txahala); baitta “calf” eta “veau” (oreina? ez nago seguro)...

Gauza on eta txar guztiekin, engantxatu egin naben liburua. ¡Ondo gozatutakua gero!.

Maitte gaittue gero

txiko 2006/02/15 15:05

"Ene herri on bakhezalea, eliza zuriz bethea, Goizerritiko Jaungoikoaren herri hautetsi maitea..."

Sekta batzu modu berezixa izaten dabe jentia kaptatzeko. Nere graffiti bilduman (zatitxo bat dakazue hamentxe ) atal berezixa dauke errelijiño kristauko tenpluetan agertzen dirazen ikurrak. Horra, kanposantu batzutan topatutako esperantzaz betetako mezu batzu.

¡¡Gora bihotzak!!!

Mendexako ortusantua

Oiartzungo kanposantua

Otxandianoko hillerrixa

Polittak izaten dira bebai elixetako erlojuetan egoten dirazen leluak. Eibarko San Andresen ba dago bat (edo egon zan esan biharko neuke, ixa ikusi eziñezkua dalako gaur egunian): OMNIS DUBIA, MULTIS ULTIMA. Halakorik ezagutzen badozue abisatu eta juango naiz nere erretratatzeko makiñatxuakin.

Arkeologia ikastaro bat

txiko 2006/02/14 23:07

Arkeologia ikastaroa antolatu dabe Euskal Unibertsitateak eta Aranzadi Zientzi Elkarteak. Goiko estekan dago informaziño gehixago...

Gaztetan halako bat harrapatu izan baneu... igual oin ez nintzake hazurrak konpontzen ibilliko, desenterratzen baiño. Oin berandu da neretako, eta liburuak irakortziakin konformatu bihar. Baiña bateronbat hortan sakondu gura ba dau, kriston itxura eta perspektibia dauka kurtsuorrek.

Militarren ipurdixa bistarazi

txiko 2006/02/11 22:30

Euskal blogosferako superstarrak gai interesgarrixa etara dau bere kulpittuan.

Eta melankolikoki arma fabrikak Tagzanian markatzia proposatzen dau.

Gauza bat epaitzia da: armak egittia ondo edo txarto dagoan. "Nik ez ba dot lan egitten hor, beste batek egingo jok". "¿Ba dakizu zenbat familixa bizi diran hortatik Euskalherrixan?" (eibartarra naiz ni). Atxeki razonabliak dira. Baiña epaitzia, gatxa.

Gauza bat epaitzia da, bai: ni ez nauk hortan sartuko.

Baiña beste gauza bat JAKITZIA da. ¿Zergaittik ez jakin zer eta nun egitten dan? Fabrika honetan gatilluak, beste horretan espoletak eta han karkasak egitten dirala, gero trafikante legal edo ilegalei saltzeko? ¿Zein dago horren kontra? Bai, fabrika horretako langilliak pakian bizi nahi dau, berak ez detzalakuan iñori kalte egitten. Nik ezin detzat esan ez hor biharrik egitteko. Baiña errealidadiari aurre egitteko, bai eskatu neikixo. Konsekuentzia pizkat edo.

Gai honek antz haundixa daka okelia jatiakin. "Neri xerrak, eta jamoia gustatzen jataz, baiña ezin dot txarrixan begixak ikusi, penia emoten dezta eta". Eta haren orruak entzun, zer esanik bez.

Ni okelazalia naiz, eta kontsekuente izaten saiatzen naiz. Ba dagoz okelazale batzu lehenago egingo litzakezenak begetariano, euren eskuekin animali bat akabatu baiño. "Ezingo neuke, peniangaittik". Kontsekuentzixiangaittik, eta errespetuangaittik, hori ezin da hala izan. Zuk okeliori jan deizun, animali bat hil egin da, eta errekonozimendu bat merezi dau. Errespetua. JAKIN egin bihar dogu xerra hori txahal politt eta xamur batena zala lehen, eta eskerrak emon bihar detzaguz. Sadismoz ez; errespetuz. Hori pentsatzian gosia kentzen bajaku, fallo bat dago.

Armen asuntuakin bardin: bihargin horrek, bere familixiak, bere auzokuak jakin egin bihar dabe zertan dabillen bihargiñori. Eta horren konsziente izanda, biharrian jarraitzen badau, nere errespetu osua izango dau. Ez ba dau nahi jakin... Patxitraperok eta hainbeste talde antimilitaristak proposatutako gogoz kontrako propaganda hori merezi dabe. Jakiñan gaiñian egoteko.

Indar Armatuen miserixak (fabrikak, basiak, kartzelak, saltzailliak, erosliak...) Tagzanian markatzera gonbidatzen zaittuet, militar epigrafian.

Odisea

txiko 2006/02/11 00:19

Oin dala urte batzu “Iliada” eta “Odisea” erosi najittuan, gaztelerazko itzulpenian. “Biblia”-kin amaittu nebanian ekin netzan Troyako gudian ipoñak irakortziari. ¡Aukera eskasa gero! Liburu astun baten ostian, beste astun bat. ¡Kostatu egin jatan irakortzia! ¡Gero...! Zenbat izen, zenbat burruka... pertsonajien ugarixa batetik, eta kontakizunan konfusiñua bestetik, nahikua desatsegiña egin jatan liburua amaitzia. Baiña tira, amaittu zan.

Ulises edo Odiseon ipoñekin jarraittu baiño lehenago, pizkat informatzia erabagi najuan. Iliadan erreferentzia pillua egitten ziran ba, jangoikuei, edo Greziako erritualei, edo... beste barik, Greziako kulturia aurretik apur bat ezagutu izatia bihar zeban hainbeste gauzen erreferentziak. Horretara, lagun historialari bati galdetu eta Robert Gravesen “Mitos Griegos”-en tomo bixak iruntsi najittuan. Hiztegi bat irakortzia legez izan zan, argumento barik eta erreferentzia kruzado pilluakin. Baiña goguak najeukazen, eta gauza kurioso askokin enteratu nintzuan. Asko gustatzen jatazak neuri, gauza kuriosuak.

Liburuak sartu eta urten egitten dittuk nere bizitzian, eta azkenaldixan zorixonez asko sartzen dabizak. Zenbat urte, halako erritmuan liburuak iruntsi ez nittuanak egitten... bajirudik 15 urtian irakorri ez dittudazen guztiak jan nahixan nabillela. Oso pozik najagok, nere egunian zihar azkenian librau dotelako tarte bat liburuendako. Zelako deskantsua dan, eta zelako gogoz egoten naizen haren zaiñ.

Bueno: liburuak sartu eta urtetzen dabizen horretan, egon dira beste ale batzu. Horregaittik, urtebete inguru pasatu da Robert Gravesenak amaittu eta Odiseakin hasi arte. Eta azken honen irakorketia, Iliadanan aldian oso desbardiña izan dok: ¡entretenidua! Takada baten irakorri juat: hasi Ulises Calipso jainkosiak harrapatuta daukan ugartetik, segi Itacako sorterrira bueltan juateko bidaiko penalidadietatik eta amaittu etxera heldu eta bere emaztian atzetik dabizen pretendiente guztiak akabatzen. Kuriosua: hainbeste lekutan Odiseari buruzkoerreferentziak irakorritta, uste neban bere bidaiko abentura eta trabak zirala istorixian muña, eta ez: liburuan herena be ez da zatixori. Sirenena, adibidez: zennnnbat bidar entzunda, igual Odiseako pasarterik ezagunena izango dok (kantua entzutiarren mastara lotuta doianekua) eta pagina erdi bat be ez da, liburuan.

Olerki bat da, azken fiñian: eta olerki gehixenetan legez (antxiñakuetan batez be), adorno eta jirabirak dira zati haundi bat. Iliadan bebai. Baiña esandakua: hamen abentura gehixago, planteamiento, nudo, desenlace... irakorterrezago behintzat.

Irudi sujerente asko, bertan: Grezia zaharra Helenismo modernora pasatu baiño lehenagoko zibilizaziño primitibuan hotsak... gizarte rudimentario bateko gudarixak, pelikula amerikarreko irudi naif horretatik oso urriñ... Eta neretako ederrenak, Escila eta Caribdis bildurgarrixak; baitta “haitz errante” misteriotsu eta arriskutsuak.

Musika Etnikua

orakulua 2006/02/07 22:40

Nere "lagun" baten kasua. Eibartarra bera, riojanuen alabia. Buen rollito, antiglobalizacion, musika etnikua, internazionalista... eta halakuen zalia. Horren atzian, euskal kulturiari refraktarixua, ladrilluen modura. Horretara, gustatzen jakon musika eta dantza etnikuak karibearrak, afrikanuak, zeltiarrak... dira, baiña sekulan bez bertokuak. Musika etnikua, euskal etniakua ez dan bittartian; internazionalistia, euskal naziñuana izan ezik.

Euskal diasporan be halakorik ezagutu izan dot. Argentinan euskal abertzale sutsuak, zapaltzaille frantses eta espaiñolak EH-tik kanporatzeko amorruz, eta... baiña maputxe naziñuari buruz galdetzian... horrek "indixo" zikin eta alperrak baiño ez dira, konparaziñorik bez.

Gora gu ta gutarrak!

¡¡¡¿Dónde está mi guitarra???!!

¡¡¡GORA!!!

Tiki-Tiki eta kiroldegiko kuadrillia.

orakulua 2006/02/06 00:05

img_411

Astian pare bat bidar “Operación Michelín” egittera juaten nok polikiroldegira. Han pasatzen dittudazen pare bat orduetan, bertako fauna artian ibiltzen naiz, eta han be –orraittiokan- parakaidista baten modura sentitzen nok. Biharbada pizkat pedantia ba naiz; etxakixat ia ni “espeziala” izango naizen, baiña kontua da han ibiltzen naizela isilik, nere ariketak egitten, inguruko lagunei begira-begira.

Eta benetan, ba dago nora begiratu.

Ba dago morroi bat, “Tiki-Tiki” esaten detzatena, nere kautan. Tipo indartsua, serixua, saiatua. Makiña guzti-guztiak pasatzen jittuk, eta karga erdi-maximuekin ibiltzen dok, mutil indartsua. Bere repetiziñuak egitten dittu, pufadaka, betozkoz, grabedade haundiz. Baiña ba dauka ezaugarri oso kuriosua: ariketak aldrebes egin bihar izaten jittuk beti. Hau da: makiña bat pektoralak lantzeko ba dok, bera aldrebes jarriko dok eta dortsalak erabilliko jittuk; edo bestela, mobimentu normala 0ºtatik 180ºtara ba dok, berak 20ºtik 60ºtara egingo jok, mobimendu txiki batekin, “tiki-tiki, tiki-tiki...”. Kontua dok, ariketak panelian deskribatutako moduan barik, bere erara egittia. Pertsonalidade haundiko morroia, duda barik... barriari ezin eutsitta ibiltzen nok.

Beste batekin etxuat barrerik egitten, ez. Akabau egingo najeukek. Gaztetxo bat dok, eta batez be dutxetan nabarmentzen dok: ariketak egin eta gero, guztiz errelajatuta gagozenian, hantxe sartzen dok zarataka. Txorradak esaten, bere lagunei adarra jotzen (edo), izugarri altu egitten jok berba, uliak puntan jartzeko beste. Benetan stressantia. Usteze etxian ez detzela kaso haundirik egitten, eta polideportibuan saiatzen dala atentziñua deitzen...

Gehixago jagozak, baiña momentuz nahikua. Batek daki ni zela ikusten naben, eta...

Apagoiaz gozatzen

orakulua 2006/02/02 23:15

Iberdrolari eskerrak, atzo aintziñako denporetako estampa baten barruan ibilli ahal izan giñan Lekeittion. Arratsaldeko 21.00ak aldera argixa barriro juan zuan, eta alde zaharretik bueltatxo bat emotera juan nintzuan.

Illuntasun TOTALA zer zan ez neban ezagutzen, herri barruan. Bildurra be sentidu najuan. Becquerren XIX mendeko alde zaharren deskripziñuen zirrara bera. Txilik XVI mendian ziharkatu zeban herri berian najenguan: aide baltzak ikusten lagatzen zestana, harek bere trabesia alkimiko hartan ikusten juan panorama bardiña zuan. Illunan lodixak nere eskua bera ixa-ixa jaten zeban; metro eta erdira ezebez. Hala ez najuan ozta-oztan jo parian geldirik neukan eskabadora bat, arpegi aurrian izan arte ikusi ez nebana.

Ha pasio ederra, sentsaziñoz beteta. Kaletarrok ez doguna ezagutzen. Bildurra...

Alde zaharretik urtetzen juan ahala, kotxien faruak sartzen ziran kantoietatik. Eraikuntza modernuetako leihuetatik, emerjentzia argixen argittasuna. Illunan lodittasuna argaltzen, eta San Antolinerako bidian Agustinen komentu ondoko santutxuko kandela gorri bakartixa...

Gozamen ederra, Iberdrolan hankasartuak.

A las barricadas!!!!!

txiko 2006/01/29 18:30
Egun pasarako aukera majua Xiberuan. Urdiñarbeko gaztiak oin dala pare bat aste hasi dira Maskaradia emoten, eta pare bat hillian domekero ibilliko dira herririk herri; goizian barrikadak egingo detze antzezliei (harreria, jan-erana... ikusliendako be ba dago); arratsaldian ostera, maskaradia bera. Hona argazki batzu aperitif modura.

Gathüzaina Alozeko elixian onduan bere hartazixei eragitten.

Alozeko Udaletxe parian, lehelengo dantzak eta kopauak.

Küküilleruak adi-adi nagusixei begira. Hónek izango dira etorkizunian dantzari.

Baltzak euren gaiztokerixak egitten, baitta barrikadetan be. Hamen, buhamiak, autobuseko maleterotik urtenda, lurrian pillatzen dira. Eta kerestuak gaiñera jauzi egin. Xorrotxak begira daukez.

Kauteretatik ezagunena: Pitxu txoriburua, beti olgetan eta biharretik iges.

Barrikadetan jan eta eran, animuak berotzen doiaz eta ¡zer egingo dabe ba lafiautako xiberotarrak! ba kantuan.

Anderea eta xorrotx bat.

Espontaneo ezaguna, laborarisa eta Kabana, kauteren buruzagixa.

Lehengo xorrotxa eta zamaltzaiña (kaletar jantzitta).

Oin datozenak arratsaldeko maskarada "propiamente dichua"nak dira.

Zamaltzain gaixuari kerestu biarnesak koskabilluak ebaten detze.

Basagaitz buruzagixa bere buhame alperrei ardaua zahatotik emoten.

Ez dakit seguro gure baltzak zertan dabizen hamen: gaiztakeriren baten, hori seguru.

Ikuslien artian jente gehixena gaztia; baiña ba zeguazen halako elementuak be.

Kauterak Jaunaren lapikua "konpontzen".

¡Ene! Montoi azpixan maspilduta hil da Pitxu. Bedezia agertzen da bere motor zurixan (ixa publikoko lagun batzu akabatuta) eta operaziño kirurgikua egitten detza, barruan dakazen kaka guztiak etaratzeko.

Pitxu berpiztuta, "happy end". Horra lurrian, bere sabeletik etaratako kaka guztiak. Karameluak be ba zeguazen baiña umiak bizkor ibilli dira. Oin bakoitza bere etxera, antzezle ta dantzarixak izan ezik: hárek parrandara eta ligoteora. ¡Oso sistema ona da-ta, maskaradia, neska-mutillak alternian ibiltzeko! ¡Hahaha!

***

Maskaradia hobeto ulertu gura dabenak, Sü Azia elkartiak etaratako liburutxo bat dauka hamen deskargatzeko moduan.

Aurkezpena

Oier Gorosabel Larrañaga, Lekeittioko Eibartar bat

 preacher.gif

Eibarrespaziuan zihar esan zesten pizkat mesianikua nintzala idaztian, eta bloga sortzerako orduan horregaittik ipiñi netsan izenburu hau. Lehen nere gauza guztiak (argitaratzeko morokuak, behintzat) hamen idazten banittuan be, espeleologixiari buruzko gauza guztiak ADES-en webgunian emoten dittudaz, eta osasun asuntoko artikulu guztiak hona mobidu dittudaz, gaika klasifikauta.

Txorrotxioak
Etiketak
ETB1 Eibar EibarOrg Info7 Zer erantzi abertzale abittaga abortuak adela larrañaga aitor_eguren aittitta raduga aldatze amarauna amuategi andoain antzerkia araba arantzazu aranzadi ardantza argentina_2005 armando gorosabel armeria eskola arrajola arrakala arrantza literarixuak arrate arrosa artxanda aulestia axpe_martzana azkue ipuin bilduma azpimarra banu_qasi baxenafarroa baztan belaunologia berasueta berbologia berriatua bidai_aluzinantia bilbao bittorixa buruntza chill_mafia comunitat_valenciana covid19 culineitor deba desempolving diaspora diego-rivera egillor eibar eibarko_lagunak ekialdeko nafarrera eraikinologia erdialdekoa erresuma_batua erronkari espeleologia etxebarria eup euskadi_irratia euskal_erria_aldizkaria euskalkia faktoria felix_arrieta felix_ruiz_de_arkaute galicia ganbara gasteiz gatobazka gce gernika girua gisasola gorosabel hormasprayko igotz_ziarreta ikerkuntza ilegales indalecio ojanguren info7 irabiaketa irati-filma irratia irun iruñea izarraitz iñigo_aranbarri jacinto_olabe jamo_savoi jendartologia jeremiah_alcalde jon-etxabe juan de easo juan san martin julen_gabiria julian etxeberria kalamua kanposantuak katarain kirola komikiak koska kuku kurik-3 kurosawel labordeta lagunologia lalolalia lamaiko_operia lasarte leintz_gatzaga lekeitio lekeitioko_lagunak lituenigo lopez maeztu magia manex_agirre maputxe markina-xemein markues matrallako mendaro mendebalekoa mezo_bigarrena mineralak morau musikeruak muskildi mutriku nafar_lapurtera nafarrera noain oiartzun oioioi-lur ondarroa opaybo orakulua otsagabia ozeta paisajiak parakaidistiarenak paris patxi_gallego pedro chastang pedro gisasola polo_garat rufino sande sagartegieta san antoni sartei sasiola sega segura slovakia tafalla2016 talaiatik telebista toribio_etxebarria umeologia urberuaga urkiola xabier_lete xoxote zaharrea zaharreologia zaragoza zer erantzi zerain zornotza zuberera zuberoa
hgikj
2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024