Kondenatua

Aurreragokuan, askotan legez, Gernika inguruan guardiazibillen kontrola. Eta gehixenetan modura, altua emon. Etxuek ikasten, terroristak ez dirala aspaldittik bizarra eta tirantedun kamisetiakin ibiltzen, txukun-txukun baiño. En fin... Kontrolak pauso errutinarixo batzu jaukek, eta badirudi eskolan ikasgairen bat izango dabela, “kontrolen psikologia” edo halako zeozer, eta praktikak egin bihar dittuezela. Euretako bat, DNIko datuak ahoz galdetu; baiña konbertsaziño informal itxuria emonda: nora zoiaz, Lekeitiora, ze bihar egitten dozu, fisioterapeuta, eta nun, Ondarrun (ez naiz detalletan hasten), eta ¿bihar asko ala?, bai, ez naiz kejatzen, eta nun bizi zara... bueno itxain hamen faborez (gehixenetan edukatu xamarrak, nahiz eta “naturaltasun ortopedikoz”... kotxera joiazak gero, eta hantxe hasten dok ordenadoria prut-prut-prut beriak botatzen; tarte majo baten ostian bueltan datozenian, hárek konprobatzera). ¿Sekulan egon zara deteniduta?... ¿Zergaittik?... ¿Eta kartzelan egon zinan?... ¿Eta nun?... ¿Eta anai-arrebarik dakazu?... ¿Eta zelan dauke izena?.... gauza pillo bat, ia DNIxan agertzen naizena benetan naizen eta fitxako gauzekin alderatuta kontradikziño bat egitten doten, edo zeozer ezkutatu nahixan nabillen... Batzutan bigarren guardiazibil bat etortzen dok eta segi interrogatorixua. Baiña eskerrak, oin arte etxatala tokatu hau baiño gauza okerragorik.

Pasa dan asteko guardiazibilla, barritsua zuan; kritika profesional neutro bat egittiarren, barritsuegixa poliziakua izateko. Hain da ze, kotxian doten AHT-an kontrako banderoliaz hasi, eta gure kartzelaldiko detalle humanuekin pizkat galdetzen jarraitu juan, eta enpatia horren harittik tiraka, ustekabian gure fitxa polizialeko gorabehera batzu egin jetsen iges. Oin arte ez nekixana: gure fitxetan “dana” eta “beti” agertzen dala (ezin dotelarik zehaztu “dana” zer dan zehazki, edo norarteko detalliekin). Pablori behin baiñ gehixagotan egindako “harreriangaittik”, zipaiuen akusaziñua agertzen dok gitxienez (desórdenes públicos, apologia del terrorismo, atentado a la autoridad). Dudia jaukat ia neurian bersiño suabiagua agertzen dan, edo parian tokatu jatazen poliziakuak zibilizatuaguak izan diran. Baiña kontua dok DNIxa konprobatzen jezten bakoitzian dana dalako hori agertu egitten duala, eta ulertuko dan moruan grazixa gitxi egitten jeztak horrek, polizia kontrol haiñ ugariko herri puta honetan.

Etxakixat zela egin gure fitxan zer agertzen dan behingoz jakitzeko, baiña uste juat mereziko dabela modu serixo batian saiatzia, eta ahal ba da aldatzia. Eta, nahiz eta errudunei eskua ezin sartu izan, sekulan etxata ahaztuko noren jokabide zikiñangaittik gagozen halan:

Garzon epaillia, bide extrajudizialetatik eta zer egin genduan jakin barik “chivo expiatorio” modura gure burua eskatu zebalako

eta Ertzaintzako poliziakuak (2002ko Iraillak 14ko operaziño-burua ezezaguna izatiak erakunde osua zikintzen jok), prebarikaziño kasu honi aurre egin barik eskarixa onartu eta kartzelara bialtzeko moduko akusaziñua neurrira asmatziangaittik.

Nere moroko euli txar batek etxaukak ahalmenik euren moduko mando tzar bixei zizt egitteko, baiña behintzat euren espediente “garbixan” nere euli-kakatxo hau geratu deilla.

Susmatzen dot-eta, bizitza osorako jasan biharko dittudazela eurak egun hartan esandako guzur txiki háren ondorixuak.

* “(...) en realidad escribía para contarte mi salida por Barajas. El madero de los pasaportes tecleo mi nombre en el ordenador, se sorprendió, me preguntó el nombre de mis padres, permaneció un rato en silencio mirándolo y mirándome y mirando la foto del pasaporte para a continuar musitar: "¿A cuantos compañeros te has cargado?". Volumen bajo, eso entendí pero pensé que había oído mal así que le hice mi famoso "¿Perdón?" y ya me lo repitió más fuerte. Pequeña discusión a continuación (cerró la puerta a mis espaldas para que nadie más pasara). Que si mis amigos terroristas, que me acordara de su cara porque nos volveríamos a encontrar porque se iba a meter a los GEOS. (...) Salió de nuevo y mientras ya marchábamos me volvió a decir que me acordara de su cara y que andara con mucho cuidado. Le contesté que siempre andaba con mucho cuidado y ya nos fuimos. A la vuelta voy a moverme un poco para ver qué cojones pone en ese ordenador cuando se teclea mi nombre. No sé cuando prescriben los antecedentes policiales, pero sospecho que en esa ficha pone cosas excesivas. Aunque a lo mejor es que me encontré sin más con un loco energúmeno. Y tenía pipa. ¡Joder, que peligro! (...)”