Harrikadak

Duela gutxi katalanek lortu zuten Twitter-ek kasu egitea eta sare sozial hori katalanez jartzeko lehen urratsak ematea. Lander Arbelaitzek esplikatzen du Hasi da kanpaina: twitter euskaraz apuntean. Ondorioz, gurean lozorroan zegoen eskabidea berpiztu egin da (hona hemen twitter euskaraz facebook taldea).

Lander Arbelaitzek abiatu zuen Act.ly zerbitzuan ekimen berri bat duela hamaika egun eta Twitter-eko CEO den Dick Costolok oraindik ez du erantzun. Une honetan 1530 lagunek sinatu dute eskabidea.

Act.ly horren bidez, azken sinadura duela 12 ordu egin dela ikus dezakegu.

Top 10

Bitxikeri moduan, hona hemen une honetan bertan sinatzaile horien top 10a, jarraitzaile kopuruari erreparatuta:

1.- Xabi Alonso (362.000 jarraitzaile).

2.- EmpireoftheKop (127.000): Liverpool taldearen zale amorratu bat da eta, beraz, Xabik sinatu duelako sinatu du berak).

3.- Patxi López lehendakaria (98.000).

4.- Alex Puig (54.000): web garatzaile katalana.

5.- Tony Barret Times (27.000): futbol gaiei buruz idazten duen kazetaria eta Liverpool taldearen beste zalea.

6.- Francesc Grau (16.000): katalana. Internet mundukoa.

7.- Martí Perarnau (7.250): atleta ohia, kazetaria eta publizista.

8.- Richard Buxton (6.300): Liverpool-i lotutako beste erabiltzaile bat.

9.- 1001 medios (5.400): Espainiako Estatuko hainbat kazetarik osatutako komunikazio laborategia. Bertan @nuksazi, @jonlaiseca eta @juanlarzabal euskal herritarrak daude, besteak beste.

10.- Xabi Alonso Forum (5.200): jokalariaren jarraitzaileak. Espainiako piper poto eta guzti euskararen alde.

Bi ohar

1.- Xabi Alonso bezalako pertsonai ezaguna sinatzaileen artean egoteak ate asko irekitzen ditu (Albert Cuesta sustatzaile katalanak Bartzelonako jokalari batzuei aurpegiratzen zien ekimenaren alde ez egotea).

2.- Lagun katalanek ere gure alde egiten dutela eta, normalean, gu gutxi akordatzen garela haietaz.

Zergatik twitter euskaraz?

Vicent Partalen hitzak, Lander Arbelaitzek euskaratuak:

"Behin zure hizkuntza proiektu sendo batean sartuz gero, hurrena datorrenak, aurrekoa zein hizkuntzatara itzuli duten begiratuko du, eta naturaltasun osoz sartuko du zurea. Horregatik, kontua oso sinplea da: Edo zerrendan zaude, edo ez zaude. Horregatik, ahal den ahalegin guztia egin behar da bertan egoteko"

Pasa den igandean porra hau bota nuen twitter-en: "Donostia. Hauteskunde porra. PSE, 9; PP, 7; EAJ, 5; Sortu-EA-Alternatiba, 5; Aralar, 1".

Txorakeri bat da, bai. Zoritxarrez asko gelditzen baita maiatzaren 22ko helmugarako. Eta oraindik ez dakigu zer kristo gertatuko den Donostiako bainuetxean.

Gogoratuko ditut zeintzuk izan ziren 2007ko hauteskundeen emaitzak: PSEk 11 zinegotzi lortu zituen; 6, PPk; 5, EAJk; 3, Ezker Batuak (Alternatibakoak dira orain) eta Aralarrek; 2, EAk (bat da EAkoa orain eta bestea Hamaikabatekoa). ANVko zerrenda epaileek baliogabetu zuten orduan.

Lagun batek idatziz helarazi zidan bere porra: 8, PSEk; 7, Sortu-EA-Alternatibak; 6, PPk; 5, EAJk; 1, Hamaikabat-ek. Ez da ezker abertzalekoa, baina gorantz ikusten ditu. Nik baino gehiago.

Partidu Sozialista metxa gutxirekin ikusten dut, alkateak denbora gehiegi darama gauza onerako. Eta igual uste baino handiagoa da pintxazoa. Jendea Odonekin haserre ikusten baitut inguruan.

PPkoak, berriz, oso donostiar ikusten ditut eta hori garrantzitsua da hiri honetan. Kontuz, beraz.

EAJkoak nahikoa lan dituzte etxe barruan. Garai batean, entzun nion bertako bati indarren %90a etxean xahutzen zituztela, elkarri mokoka. Zelaira, gero, nekatuta ateratzen ziren. Ez dakit, baina uste dut berdin-berdin jarraitzen dutela.

Espabilatzen ez bada, Aralar Ezker Batua izateko bidean da. Hau da, mandatuetarako EAJren laguna. Eta horrek, normalean, ez du oso ondo amaitzen. Eta, kontuz, Hamaikabatekin, ze igual Iñaki Galdosek jan diezaioke terrenoa eta nire porran duen zinegotzi bakarra txantxikuarraren esku geratu.

Sortu-EA-Alternatiba hirukoa inkognita hutsa da oraindik. Ez dirudi Sortuk aurkezteko aukera izango duenik, baina batek daki. Dena den, boto horiek ez dira zakarrontzira joango oraingoan eta Sorturen boto horiek EA / Alternatibaren esku gera daitezke.

Telefonoz hitz egin dut gaur arratsaldean lagun batekin eta esan dit Jukebox-en gaurko apuntea irakurtzeko. Goiko lerro hauek idatzi ondoren hasi irakurri ditu. Ohikoa duen ironia erabiliz, Moyanok dio PP-EAJ-Hamaikabat formulak ken diezaiokeela alkatetza Odoni. Albertok dionez, Teledonostin formula horren alde agertu omen zen Gómez Ugalde (PP), Eneko Goia (EAJ) aurrean zuela. Basagoiti ere Odon botatzearen alde azaldu zen igandean.

Egia esateko, ez dit loa galarazten kontu honek. Gutarrek inoiz ez baitute irabazten.

Ni Bassmattiren kanta berri bat entzuten geratuko naiz. Etxean, seguraski.

Apunte político donostiarra, este post en castellano.

Escolarren tweet honetan ikusia.

Eta Ale Alejandro ahaztu gabe.

Amen.

"1979ko iraileko udal hauteskundeetan Donostiako zinegotzi aukeratu zuten eta geroztik etengabe izan da kargu horretan". (Wikipedia).

Seguru asmatzen duzuela.

Bai, bera da.

"Zuzeneko musika eskaintzen duten aretoei buruz hitz egin beharra tokatzen zaigu berriro ere (...) Gaueko lokalen aurka Madrilgo Udalaren ofentsiba berriak sinpleak diren pertsona askoren oniritzia duela dirudi, mundua zuri-beltzean ikusten dutenena: "paperak ondo ez badituzte, itxi ditzatela".

"Ez da hain erraza. Gau jardueretarako baimena eskuratzeak erresistentzia lasterketen antza du: sistema egituratua dago klubak beti kili-kolo egon daitezen, (egunkarietako) gertaera-orrialdeak betetzen dituzten edozein istiluren menpe. Hainbat erregimen totalitariok erabiltzen duen metodo bera (aplikatzen da): menpekoen trapitxeoak toleratzen dituzte, errepresio indarrak ematen dien botere diskrezionalaren jakitun".

Goiko bi paragrafo horiek Diego A. Manrique kazetariarenak dira, 2008ko abenduaren 15ean El País egunkarian argitaratutako La ciudad bajo asedio artikulukoak. Behin baino gehiagotan itsatsi ditut blog honetan.

Donostia, 2010eko uda. San Miguel Donostikluba Zirkuituan parte hartzeko deia jaso zuen Le Bukowski klubak. Zirkuitu horren bidez zuzeneko musika sustatu nahi da hiriko hainbat aretotan.

2011ko otsailean, aldiz, udaltzainak ditu atzetik lokal berak. Dirudienez, lizentzia jakin bat (kafe-antzokikoa, lortzea oso konplikatua dena) beharrezkoa da zuzeneko musika programatzeko. Eta lokalak ez du lizentzia hori. Bizilagun batek salatu du Egiako aretoa eta horregatik ditu atzetik udaltzainak.

Nire teoria da hainbat tokitan Udala ez dela existitzen. Dena lotzen duen figura bat dago, alkatea, baina gero zinegotzi bakoitzak eta departamentu bakoitzak bere bidea jorratzen dute.

Goiko lehen bi paragrafoetan garbi geratu den bezala, zuzeneko musikaren auzia ez da Donostian gertatzen soilik: Bilbon, Madrilen, Bartzelonan... Nimuk ere ederki kontatu zuen zein den arazoaren muina. Aretoek galtzak bete lan dituzte araudiak konplitzeko. Agintariek hainbat jarduera aurrera eramateko beste aldera begiratzen dute... arazoa muturraren aurrean lehertzen den arte.

Bukowskiko Josuk dio DJ batek musika nahi duen bolumenean jar dezakeela haren lokalean, baina ezin omen da gitarrista akustikorik programatu. Horrela bada, ez du ez buru ez hanka.

Muinera joan beharra dago eta hirian dauden Bukowski bezalako lokalek segurtasun juridikoa izan behar dute zuzeneko emanaldiak aurrera eramateko. Gainerakoan, dena baina bainuetxeago izango da gure hiri hau. Eta nik ez dut bainuetxe batean bizi nahi, ez orain, ez hogeita hamar urte barru.

Bukowski o el problema de la música en vivo, este apunte en castellano

Izugarria.

@jonlaiseca-ren tuit honetan ikusia.

Eguneratzea: 2011ko martxoak 13. Hemen itsasten dut Luistxok komentarioetan jarritako bideoa. Puff!

Pasa den asteazkenean, goizez eta arratsaldez, Deustuko Unibertsitateko Liburutegian egindako Garum Fundatioren 2011ko Europa egunean egon nintzen.

Zer da Garum Fundatio? Laburbilduz, BBVA banketxeko bigarrena izandako Jose Ignacio Goirigolzarriren proiektu berria. Dakizuenez, iritzi publikoaren aurrean gizon hau famatu bihurtu zen jefeak, Francisco Gonzálezek, etxera bidali zuenean, 2009ko udazkenean, urtero hiru milioi euroko paga emanda. Batek daki zergatik edo zertarako sortu duen fundazioa, denborak esango du hori, agian bere izen ona garbitzeko, agian mezenas moduan ibiltzeko... Agian.

Kontua da otsailaren 16an hizlari ezberdinak egon zirela Bilbon, baina niretzat hitzaldi kitzikagarriena goizean aritu zen Douglas Rushkoffena izan zen. Irakasle hau Program or be Programmed: Ten Commands for a Digital Age liburuaren egilea da. Zure bizitza (digitala, baina baita analogikoa ere) programatzen ez baduzu, programatua izango zara. Horrek ez du esan nahi kotxeko mekanikaria izan behar duzunik (ez dituzu gauza guztiak konpondu behar), baina bai izan behar duzula kotxeko txoferra, ez bidaiari hutsa.

Tipo berak Rolling Stone aldizkariko editoreari esandako beste esaldi bat apuntatu nuen libretan: diruak ez du musika sortzen, musika da dirua egiten duena.

Jende ezberdina bildu ginen bertan, gorbatadunak, ikasleak... eta ni bezalako beste asko. Beti bezala, lagunak agurtzeko toki aproposa izaten dira horrelako ekimenak. Sarean bakarrik ezagutzen nituenak, fisikoki agurtzeko balio izan zuen ere Deustukokoak. Horien artean, adibidez, Indias-eko David de Ugarte eta Natalia Fernández.

Apunte hauek igo aurretik konturatu naiz jada hasi direla eguneko bideo batzuk igotzen. Lehena, Vinton Cerf-ena. Adi, beraz, hurrengo egunetan gainerakoak igoko baitituzte.

El primer Día Garum Europa se celebró en Bilbao, este apunte en castellano.

"Adibide argi bat jartzearren: ahitu da Zuberoa gure Irlanda exotikoa zen garaia. Mauleko plaza ertzean, Matalaz zatikatu zuten hartan, ezagutu nau aspaldiko lagun batek. -Orai ez zirezte jiten..."

"Zer esan ez dakidala utzi nau (...) Ez diot ezer esango, baina diotsot: orain Bartzelonara joaten gara asteburu pasa; hiru-lau eguneko zubia badugu, berriz, Parisera goaz, Erromara, Istanbulera. Astebeterako, Habanara; Buenos Airesera bestela. Badakizu, Travel puntuekin...".

Iñigo Aranbarri, Gogo gurpil, garmin gurpil. Argia. 2010eko urtekaria.

Buzzing in my head (I): Zuberoa, este apunte en castellano.

2001ean sinatu zuten hitzarmena Donostiako Udalak, Gipuzkoako Foru Aldundiak eta Eusko Jaurlaritzak Tabakalera nazioarteko kulturgune garaikide izan zedin. Bai, ondo irakurri duzue: 2001. urtean izan zen.

Bartomeu Marí-ren garaietara jo gabe, 2006aren hasieran, Josean Muñoz, Iñaki Galarraga eta Santi Eraso jarri zituzten proiektuaren gidari. Erasok berehala utzi zuen postua. Galarraga arkitektoak pasa zituen urte batzuk, baina sintonia arazoak tarteko, utzi egin zuen ere. Muñozek, berriz, politikariekin nazkatuta alde egin zuen 2010eko maiatzean.

2010eko urte bukaeran, lehen paragrafoan aipatutako erakundeek hitzarmen berri bat sinatu zuten, hasiera bateko aurrekontua-eta gutxituz. Tabakaleraren birdimentsionamendua deitu zioten agerraldiari eta agiriari.

2011ko maiatzean udal eta foru hauteskundeak ditugu. Duela aste batzuk sinatutako hitzarmena badirudi haizeak eraman duela jada, gure politikariak hasi baitira berriro publikoki elkarri mokoka.

Askotan ematen du tentel hutsak izango bagina bezala hartzen gaituztela. Xabier Leterena esateko ordua da: “Aguanta zaitzatela zeuen ama santisimak!”

Donostiarrok, gipuzkoarrok, euskaldunok: zerbait antolatu beharra dago Tabakalera zigarretaren kea bezala desegin ez dadin.

Nola antolatuko dugu #tabakaos?

#tabakaos en Donostia, este apunte en castellano.

Eskerrik asko Nick dut Nikeko lagunei, batez ere elkarrizketa egin zidan Haritz Rodriguezi (Tokitan-eko bidaiaria). Eta Joxe Teknopatari gauza asko esango nizkioke, baina ez diot ezer esango. ;-)