"Cinco fabulosas décadas de comics Marvel" liburuaren iruzkina

Bai, onartzen dut: superheroien komiki amerikarrak gustatzen zaizkit. Superheroien komikiak ez dira nire komikitekan gehiengoa, ezta gutxiago ere. Aldiz, komikiei buruzko liburuei dagokionean, gehiengoa amerikarra daukat. Agian gehiago daudelako? Ziurrenik bai, marketina hobe zaintzen dute. Neskalagunak oparitu didan eta irakurri dudan azkena da Cinco fabulosas décadas de comics Marvel.

Badakit, zineman bezala, askoz kultuagoa gelditzen dela esatea komiki europarra bakarrik irakurtzen dudala, baina ez da horrela. Izan ere, edozein kultur adierazpenetan, ez naiz genero batzuk goratu eta beste batzuk gutxiestearen zale. Nire gustua, generoak baino, kalitateak gidatzen du gehiago, eta genero guztietan daude gauza onak eta txarrak. Eta mainstream amerikarrean ere badaude gauza onak.

Hala ere, ez naiz hain-hain zalea ere, eta ez dut superheroien komiki askorik. Ziurrenik izango da gauzak erdizka uztea ez zaidalako gustatzen (superheroien komiki gehienetan istorioa jarraia izaten da, eta kolekzio osoak izateko pazientzia eta diru asko behar da). Nik nahiago dut beste komiki formatoa, hilabetekaria ez dena, liburu baten istorio bat kontatzen duena, eta kolekzio txikiagoak dituena. Eta agian horregatik ere izango ditut superheroiei buruzko horrenbeste liburu. Nahiz eta komikia izan ez, superheroi baten historia guztia daukat liburu bakarrean. Aipatutakoaz gain, X-Men, Spiderman eta Hulk-i buruzko "La guía definitiva" izenekoak ditut.

Cinco fabulosas décadas de comics Marvel liburua gustura irakurri dut, Marvel-en superheroi guztien historia kontatzen baitu (1991 urtera arte, ordukoa baita liburuaren jatorrizko edizio estatubatuarra). Ez superheroien historia orokorra bakarrik, baizik eta euren komikiena ere bai. Alde horretatik, edozein zaleri atsegin emateko modukoa da liburua. Eta erraz irakurtzen da, ez pentsa liburua izanagatik guztia testua denik. Komikien funtsetako bat irudiak dira, eta ezin da egin komikiei buruzko ganorazko libururik irudirik barik. Honek mordoa ditu, 700dik gora!

Baina horrez gain, komikien historia orokorrari buruz ere hitz egiten du, komiki amerikarraren historiari buruz batipat. Izan ere, Marvel etxearen historia komiki amerikarraren historiaren testuinguruan baino ezin da ulertu, eta horri buruz ere asko ikasten da: pulp fictionaren eta komiki-bandaren aurrekariak, bien nahasketatik comic-bookaren sorrera, Komikien Urrezko Aroa, komikien krisia, Marvel-en garaia, komiki-denden sorrera...

Liburuak bi gauza ditu gustatu ez zaizkidanak. Alde batetik, liburu guztian zehar autobonbo-propaganda kutsua nabari da. Eta bestetik, ez da soilik superheroien eta euren komikien historia kontatzen. Ikuspegi laborala (langileen, hau da, marrazkilari, gidoilari eta editoreen, gorabeherak) eta enpresariala (diru-kontuak, jabe-aldaketak...) ere ematen da, eta niri, ba, zer nahi duzue esatea, ez da hainbeste interesatzen zaidan zerbait.

Edonola ere, superheroi-komikien zaleek gozatzeko moduko liburua da, komiki amerikarraren historiari buruz asko irakasten duena gainera. Komiki baten sortze-prozesu osoa nola den ere azaltzen dute atal baten (beraien etxean behintzat, Marvel metodoa deitzen diotena). Eta liburu guztia txintxo-txintxo irakurtzen duenarentzako sari gisa, amaieran Namor, Spider-Man, The Fantastic Four eta Wolverineren istorio klasiko bana dakar, oso onak guztiak.