Garagoittiko Orakulua

Udazkeneko sasoi politten hasten jagozak. Atzo Gorbeira juan nintzan aspaldiko partez, umia nintzanetik juan barik najenguan; eta goguan daukatena, beti laiñua, hotza, edurra eta aldapara latzak; ¡txarto pasatu, orraittiok! Atzo ostera, barriro adiskidetu nintzan mendi zahar horrekin. Aspaldi etxuat hain egun atsegiña pasatu. Hamen jarriko deuadaz irudi batzu: Egiriñaoko santutxua:

Aldamingo tontorra, Arrabarako bidetik:

Itxiñako artzai-korta bat:

Itxiñako Atxulaor atia:

Amorotoko Udalak espeleologia ikastarua antolatzen dau, Gernikako ADES taldian kolaboraziñuakin. Hónek ekarriko dabe materixala: argi, kasko, sokak... ikasliak erropa zaharra baiño ez dabe ekarri biharko. Kanpoko praktikak Ereñoko kanterako hormetan egingo dira, eta barrukuak Abitta eta Atxurra-Elizburuko haitzuluetan.

Prezixua: lau hogerleko (ez dakit zehazki, baiña 10-20 bat euro izango dira: prezio sinbolikua beraz). Noiz: zapatu bi, Azaruan 5 eta 12xa. Apuntatzeko: 946 842 549 (Amorotoko Udala, antolatzaillia); 696 984 036 (Oscar, ADES)

Hesia urraturik libratu huen kanta...

Hegoi egun baten idazten deuat, anaia. Mende batzu dittuk hire arbasuak auzokuen etxera zibilizaziño pizkat ekarri zebela, eta zuek ziñazien aurrerapenan eredu. Ekialdeko haize beruakin etorri ziran matematika, medikuntza, arkitektura eta artia erromatarren ostian kaosa nagusi zan lurralde horretara. Artian nere jentia euren modura zuan: artzaiña ez ba zuan, nekazarixa zan euskalduna, Europako hegoaldian bizi giñan tribu edo klan guztien arteko jokuan beste kide batzu. Sasoi illun hartan sartu zittuan hire arbasuak, eta zazpirehun urtez nagusi izan zittuan Al-Andalusen.

Gaur hor hago, urratuta: afeittatzeko kutxillak baiño zorrotzago diran burdiñ-hesixei heltzeko arrazoi senduak bihar dittuk. Metal urratzailliari esku betiakin gogor sakatzeko, miña baiño gogorraguak diran arrazoiak. Horregaittik begiratzen haut errespetuz, eta kuriosidadez.

Baiña itsua ez nauk: ¿zer dala ta, azken egunetako “boom” mediatikua? Urtiak da hire anaiak etortzen ta etortzen dabizela... ¿zer gertatu dok oiñ ba medixo danak zuen odolari erreparatzeko? ¿Zeiñ jabik tajadia etaratzen? Bateronbat bai, eta ez zarie zuek. Zuekin trafikatzen dabenak izango juek zeresana: handik bidaltzen zaittuezenak edo hamendik zuen izardixa eta odola diru bihurtzen ibiltzen dittuanak.

Euskal arrantzalian ikur txapeldun eta surrandixa batzokiko komuneko atian baiño etxagok oiñ. Ondarruko barran galegoz eta wolofez entzutzen dok. Sasoia aldatu dok, eta etorkizuna lamerako zibili-zabuluetan jagok: binilua besain azal baltzeko umiak euskeraz dabizak bere lagun zurixekin jolasian...

Tear down the wall!

Zipayuen kuartela bistan daukatela idazten juat hau. Barkatu, zipayuen basia. Gaur goizian Javier Balzan berbak entzunda sutan jarri nauk, eta desfogau biharra jaukat. Gaur manifestaziño bat egitten juek EHNAMekuak, Bilbon edo. Betiko legian, abertzale españolak galazo bihar dala ta ez dala... Eta hara nun agertzen jakun Javier Balza (lagunendako Txabi) esplikaziñuak emoten: "erakunde ilegalizatu batek konbokatuta egon ezkero, duda barik galazo egin bihar dala; baiña indibidualak konbokatutakua ba da, baimena emon bihar dala". Halako era biribillian, ¡to! Eta gero bestetik, beste gauza batzuei buruz berbetan, torturen kontrako protokolo famoso horren barruan (martxan oin dala urte pare batetik ei jagona) oin hasi bihar dirala inkomunikaziñuan egindako galdeketak grabatzen. Ointxe.

Berba biko gizona dogu Txabi. Noren aurrian dagola, eta kontestuan araberan, erantzun bat edo bestia izango jok prest. Edo biharbada prest ez, eta bihotzeko taupadak bultzatuta funtzionatzen jok. Argi jagok hainbeste iraindu banaiz nere kasu pertsonala afektatuta egotiangaittik dala: 2002ko Iraillan 14an izandako Bilboko manifa ha herrittar talde batek konbokatzen zeban; inun azpi-jokorik egon izan ez ba da konbokatzian, hantxe izan zuan. Epaille konpetentien aldetik ez zuan debekatzeko agindurik egon (Garzonek bota zittuan beriak, baina bera Auzitegi Nazionaleko instrukziño epaillia zan artian, konpetentziarik ez beraz halako zeozer agintzeko). Eta hala eta guzti be, Txabi Balzan neska-mutillak eraso egin ginttuen, min izugarrixa sortuta, bai fisiko bai psikologikua.

Berba biko gizona haiz Txabi.

Ba dakit politikan sartuta ibiltziak hori daukala: konfunditzeko aukeria, egoera larrixen aurrian erabaki konprometiduak hartu bihar izatia... Baiña erantzukizunak hartu bihar izaten dittuk be. Bestela, hobe heban hojalatero sartu, Txabi. Aittortuko baheu sikieran, egoera bardiñan aurrian desbardiñ jokatzen duan arrazoirik etxagola: haiziak nundik joten deuan, edo zure ugaleko txakurren odol gosia, zuen ganorabakotasuna dala erabagi bat edo beste hartzian arrazoia... diskulpa pizkat izango zendukie, inkonpetentzian atxekixan. Baiña neurri mental faltian atxekixa zure subordinatuak jaukek bakarrik, armak erabiltzeko makiña garun-bakuak. Heuk erantzukizuna daukak, erantzukizuna: eta iges ibiltziak, esplikatu eziñezkuari esplikaziño bat billatu nahixan, txarto egindakua onartu nahi ez duala, heure buruari buruz asko esaten jok. Goguan jaukat gure kasuan, heure subordinatu-kate horretako hankasartu galantarengaittik esplikaziño billa genbixazenian, zelan iges egitten heban behiñ eta barriro; ezin izan gajenduan heurekin berba egittia lortu, beti iges, zubelandara baten modura. Aurpegixa emon ezinda, mutiko lotsatixori. Konpondu zenduen, azkenian, zeuen legiak hankatartetik pasatzeko daukazuen ahalmen miragarrixa erakutsitta: heure mutillen akusaziño faltsuangaittik blastio bildurgarrixa eta 3 asteko kartzelaldixa “jan” eta gero, zeuek jarrittako salaketian gaiñetik pasatu eta epailliak kasua sobreseitzia lortu ei zenduen. “Ei” diñot bai: ez dakigulako zihur alkantarillapeko zeintzuk resortiak mobidu ete zenduezen zuen hankasartua zelan-edo-halan konpontzeko. Heu, zubelandarihori, ez hintzan kapaza izan gauzak argi esan eta arre edo ixo esateko, dana makur eta azpittik egin heban.

Ba jakixat, jakin be, heure gaiñetik eta azpittik dagozenak kulpa haundixa daukela. Ez bakarrik gure asuntuana: beste batzun kasuan onduan fribolidade bat dok, azken fiñian. Eta bajakixat be Indiako zipayuen kasuan legez, ba jagoala zure polizia kolonial horren gaiñian Erresuma bat, erantzule subsidiarixua. Baiña haretxek beria merezi juela argi lagata, heu erantzule zuzena haiz, Txabi Balza, eta nere txikitasunetik (neuk berbia baiño etxaukat, heuk ostera gerra makinaria indartsua) esan bihar deuat koldarra eta berba bikua izatiaz gain putaseme haundi bat haizela. Neurekin erakutsi duan begirune bardiñakin jiñuat.

Julen Gabiria-n blogian tren-barruko susedido baten barri irakortzian, nere garun barruetan gordeta najeukan egoera bat harrotu dok, eta gogora etorri.

Ahaztuta najeukan, benetan: Eibartik Markiñara juateko goizeko 7.30etako tranbixia hartzen nebanekua da gomutia, eta biharbada erdi lotan juaten nintzalako najeukan erdi-lurperatuta neuronen azpixan.

Ardantzatik urten, eta parada batzu zetozen: Amaña, San Lorenzo (Sanlórentzó, esatari elektronikuan berbetan), goguan ez daukaten beste bat, eta Ermuko Geltokixa. Han jaitsi bihar izaten nintzuan, eta orduan zetorrena ikustekua zuan.

Zortzirak hamar gitxiago izango zittuan, eta geltoki horretan ehundaka nerabe jeguazen ez-dakit-nora juateko. Kontua zan, danak gu gentozen tren horretara sartu bihar izaten zirala, eta jakiña: zein lehenago sartu, harek harrapau jarrilekua. Biajia tente ez egittiarren, kristonak eta bi egitteko prest jeguazen hagiñetako aparatodun hárek, euren abots disonante-destenplauekin barre eta zarataka.

Kontua zera zuan: trena pizkaka geratzen juan ahala, andeneko jente ufal ha irakitzen hasten zuan, bagoian ate eta leihuen kontra; hain zan trinkua ze, haize konprimidozko atiak zabaldu arren, parian suertatzen zan granodun moltzua geldi geratzen zuan. Ganga baten harri batak bestia eusten daben modura. Halako baten arkua hausi, eta bagoi barruraka errebentatzen zuan artaldia, eta danak korrika eta txillixoka asiento billa, eta barruan genguazenok ezin urtenda egoten giñuazen minuto batzutan.

Ordu horretan brometarako ez nintzan egoten. Eta konturatu nintzanian egunero errepikatuko zala, eta Eibartik gentozen beste bidaiarixak marmarka ibiltzia baiño ez zekixela, iniziatibia hartzia erabagi neban. Esandako moduan, ordu hórretan asko etxuat bihar izaten zaunka hasteko. Egun haretatik aurrera, Ermuko geltokira heldu baiño lehenago jaiki, sakela, berokixa eta guardasola ondo lotu eta jantzi, eta urteerako parian jartzen nintzuan. Betiko panoramia errepikatzian, atia zabaldu eta nerabe-pareta nere aurrian agertzian, ez nintzan geratzen bagoi barruraka noiz errebentauko. Karrerillia hartu eta nik neuk apurtzen najuan sorbalda-ukondua aurrian jarritta ¡¡¡danba!!! baiña kanporaka.

Eguna hasteko modu parebakua, ¡erregular!

Eta gauza kuriosua: nahiz eta egunero egitten najuan maniobrihau, gazte artalde ha ez zuan kapaza izan egun baten bez neri aurre egitteko (¡ehundaka zittuan!) edo paretik kentzeko. Egunero-egunero hartzen juan kriston takatekua nere sorbaldetik (baten batek hartuko juan, bai, miña...).

Izorrau edo espabillau.

Xelebria dok pistoladun bat alde humanotik. Izen generiko moduan hauxe erabilliko juat: pistoladuna. Batzu hasarratu leikez honekin, zehatza ez dalako, eta ñabardurak egitten hasiko jatazak: ez dok bardiña militarra, eta poliziakua, eta gudarixa, eta seguratia… Baten, zipaio bati “zuen kuarteletan hauxe eta bestia egitten dozue” aittatu eta hasarratu egin jatan: “kuartelak guardiazibillenak izango dittuk; guriak basiak dittuk: ez gara bertan bizi”. Bueno, ni kanpotik ikusten juat indar armatuen mundua, eskutan pistolia darabixan jentiana; ba jaukek antzerakotasunik, eta gaur danen gaiñian jardungo juat. Musulman batek ermittia, basilikia eta katedrala bereizten ez dakixan moduan (danak “elizak” dittuk harendako) nik etxakat pistoladun klase desbardiñak bereizten jakin biharrik. Pistoladun batzu lotsatu egitten dittuk bere izaeria aitortzian. “¿Lanbidea?” galderiari “Funtzionarixua” erantzuten dabenak dira. Egoera barregarrixa dok, baiña euren ate-barruko dramian islada esanguratsua bebai. Alerta permanentia, inkognitua mantentzeko biharra, ezin kontrola galtzia...

Behiñ ezagupidia egin eta gero, jakiña, hasierako sekretu hori ez dok sekretua eta izan juat aukeria pistoladun baten barru-munduan pizkat sartzeko. Goguan jaukat zipaio batekin izandako konbertsaziñua: La Polla Records taldian musikia gustatzen ei jakon, eta irribarre lotsati batekin euren kantu baten bertsuak aittatu zittuan: “Era un hombre, y ahora es poli…”. Hauxe dok Evariston olerki osua:

Cuéntame que el paro,

cuéntame que el hambre,

cuéntame cien mil al mes,

Cuéntame que llueve.

Sabes que vas a comer

Por dar hostias a la gente.

Sabes para quien trabajas.

Tus lágrimas las compras

En las rebajas.

Era un hombre y ahora es poli.

Siempre obedeciendo.

Has vendido tu dignidad.

Eres una pieza ms,

Eres mi enemigo.

Gracias a tu estupidez,

gracias a tu humillación,

gracias a tus putas gracias,

Empezaron mis desgracias.

Era un hombre, y ahora es poli.

Kantua aittatzian zipaio honen aurpegixa ikustekua zan: lotsia, gaixari garrantzixa kentzeko guria... nahaste errukarri baten. Gizon hori ez zuan pozik bizi, behintzat.

Pistoladun klase honek nekez egingo detzu bere biharran apologixa bat. Gehixenak atxekixak baiño ez detzue emongo: berak nahixago izango zebala beste bihar bat topatu, baiña beste aukerarik ez zeukala, ta… Sarri entzutzen dan beste bat: bera bakarrik ofizinista dabillela...

Ba jagozak bebai bokazionalak, eta hónen artian elementu bildurgarrixenak: indarra erabiltzia gustokua dabe, eta zain egoten dittuk ugezabak noiz ugala askatuko, hegaztadan urten eta haginka egin ahal izateko (batzutan ugaletik iges egitten dabe... ¡kendu paretik orduan!). Betozkuan eta konbertsaziño monosilabikuan igartzen jakek espezialidadia. Gero badakik, leienda urbanuak: kokainia eraso aurretik, etabar... hori ezin jakin “beti” ala “batzutan” dan. Manifa baten aurrian egon danak jakingo jok zeren gaiñian nabillen...

Pistoladun tipikuak daukan beste ezaugarrixetako bat: pentsatu barik obeditzeko eginda jagozak. Felipe Gonzalezi baten aittu najetsan modura: “la población civil debe tener la palabra, y no las armas; y los militares deben tener las armas, pero no la palabra”. Hala dok, gaur eguneko gizartian. Horretara, neuri kostatu egitten jatak zipaio bati gorrotoz begiratzia: izatekotan, bere ugezaba gorrotatuko najeukek. Zipaiuak rottweiler txakurren modukuak dittuk: ez dauke ezerren kulparik, eurak eraso baiño etxakixek egitten. Rottweiler txakurrak gustatu egitten jatazak neuri; baiña batek erasotzen banau atxurrakin buruan joko dot jakiña. Gorrotorik ez izatiak ez dabelako esan nahi erantzun proporzionatu bat emon ezin zeinkianik.

Seguratak be ba jaukek beria. Poliziakua izateko etxuek asko eskatzen, eta gitxiago militar sartzeko: halan baldintza minimuetara heltzen ez dirazenen urtenbide naturala segurata sartzia izaten dok. Horretara, han topatu geinkian jentillajia ikustekua dok: bankuetan eta ikusten diran aurpegixak, plater-gorruak estututako garun txikixak... Ba daukat nik kuadrillako lagun bat seguratia dana. Nahikua normala eresten detzat; baiña baten entzun najetzan bere “erreminttian” gaiñian berbetan, eta ikaria sartu jatan: “Ez dakik zelako goooozzzzamena dan eskutan pistolia erabiltzia...” ziñuan, berben letra bakoitza gozatuta, adurra zerixola... Bai, arma bat eskutan izatian aldatu egitten dok pertsonia. Tamalez probatuta daukat.

Eztittuadaz ezagutu ETAko kide askorik, baiña batzu bai. Taldian izaeriangaittik beste pistoladunetatik nahikua bereizten diran arren, ez dittuk libratzen ajietatik: ideolojixa bat izatiak hezkuntza politiko bat emoten detze –bestiak ez daukena-, baiña militarrak dirazen neurrixan disziplinia bardiñ izaten dok itsu-itsua. Ezagutu dittudazen elementuak “aparkalekuan” ezagutu jittuadaz baiña eta, horretara, ezin jakin armak emoten daben harrotasuna –prepotentzixia, hobeto- zelan darabixen. Ezta odolan usaiñakin mozkortzian zela erantzuten daben. Baiña pertsonak izatian, susmatzen juat ez dirazela miserixa hónetatik libratuko.

ETA modokuen gudari klandestinuen kasuan beste gauza batetik libratzen dittuk: psikopatak eta biolentzixia atsegiñ daben pertsonetatik. Bateron bat egongo dok, leku danetan legez, jakiña; baiña salbuespena izango dalakuan nago. Halako figurak normalian polizia sartzen dittuk (eta ez ba juek lortzen, segurata). Beste bereizgarri bat be ba jagok: indar armatu “ofizialen” kasuan aginte-katiak markatzen badau erantzukizunen katia, zelula klandestinuak autonomuak izaten dittuk (kanpora begira, noski; barrutik ba jaukek mando-katia eta) eta, horregaittik, ekintzen erantzukizuna eta ordainketia gudari indibidualan gaiñian jausten dok oso-osuan. Seguru nago honek pertsonia burutsuago jokatzera bultzatzen dabela, atxilotu baten aurrian adibidez.

Frantziako estatuan ba dago CRS izeneko polizia bat, eta tokatu izan jata euren jokaeria ikustia be, DEMO mobimenduko kidiak astintzen. Harrittu nintzan kotxetik alarauka irainak botatzen ikustian, zipaio “beltza” edo pikoleto “txuskero” kaspadunenen forman; pentsatzen neban frantziarrak fiñaguak jarriko zittuezela edo... Gero egurtzeko denporan bai ikusi neban pertsonalidade pertsonalagua edo: jarrera prepotentia bai, baiña es espaiñolen... zelan esan... histeria puntuakin. CRS hónek oso gogor astintzen zittuezen manifestarixak, krudelki esango neuke gaiñera, sprayxak begixetara alukeriz apuntatuta, baiña gaiñera harro: zipaiuak dauken akonplejatu kokainatu puntu hori barik.

Guardiazibillik etxuat ezagutu pertsonalian. Lagun baten familixia Avilakua da, eta hango kuadrillan ba jaukazak bai guardia zibillak bai militarrak. Toki batzutan normal xamarra ei dok hori, antza. Bakoitzak bere ideia propixuak garatzen hasi ziran sasoian, etorri zan aldentzia: lagunak jakin juan zela sartu ziran akademian... bere Kortatun kamisetei begirada arraruak hasi zittuan... kuadrilla bereko jentia alkarri berbarik bez egitten... Etara kontuak, denporiakin enteratu zuan bere lagun pikoletuak Euskalherrixan biharra egitten zebala, nun eta GEO taldian. Sekulan ez ei juek horri buruz berba egin: gaur egunian be, topatzen diranian zer moduz, ondo, bixar egualdixak hobera egingo dau, bai hala da, ta... halakuak izaten dittuk euren konbertsaziño tentsuak.

Ni neu mobidu naizen giruan mobidu izan nauk, eta inguru horretakua da nere esperientzia txikixa. Honetatik kanpo, ba da beste pistoladunik, jakiña, baiña ezin juat ezer komentatu ez dittudazelako “probatu”: Espainiako maderuak, Frantziako gendarmeak, Naparruako polizia forala, Iruñako udaltzainak, Gipuzkoako mikeletiak, Arabako miñoiak...

Oiñ konklusiñua etorri biharko litzake. Baiña etxagok konklusiñorik. Hau aurkezpen bat izan dok bakarrik, entomologo batek bere intereseko intsektuei biruz egin leikiana legez. Aldia ba jagok baiña: ni ez nauk infiltratu pistoladun taldietan, arrantzaliei buruz dokumentala egiteko Rockallera eurekin juan zan ondarrutar haren modura. Ni Garagoittiko Orakulo apala naiz, eta pulpittotik ondo eta txarto dagoana markatzen saiatzen naiz bakarrik.

Egunotan Eibarko zaharrak obra-hesixetan jagozak begira: “¡Eneee..! Zenbat urte ez nebala hamen errekia ikusten!”. Eta bai, Alfako derribuen edo Urkusuko parke ingurutik pasatzian irudi xelebriak ikusten dittuk: nere edadeko jentiak Indalezio Ojangurenen argazkixetan baiño ikusi ez doguzenak, eta zaharrak gaztaruan bizi izandako Eibartik gogoratzen dabezenak.

Gure ama (75 urte) entzun juat horren gaiñian berbetan: umia zala, Bidebarrixetan behera errekia agerixan jeguala, ta... Aldapatxon, Ariatzan ta Ardantzan jeguan panoramia, ta... Arikitxaneko zubixa benetako zubixa zanekua, ta... Alfa inguru guztia libre, piszina famosuakin, ta... oin etxuat ondo gogoratzen, baiña nere edadekuak eta baitta nagusixaguak be ezagutu dogun porlan-osotasun-denpora guzti hau (hasi Olerrian eta Azittaiñerarte, errekia desagertu) ez dok halan izan beti. Ha zelako tontokerixia, esango dok: “¡Danok dakigu ez dala halan beti izan barren!”. Bai, baiña gauza bat dok jakiñ, eta bestia sentidu. Eta neretako Kajoitxun argazkixak beste mundu edo dimentsiñoko gauzia izan dittuk beti. Hain zerikusi gitxi jaukek gaur egungo kaliak, usteze inamovibliak dirazela, juan dan 30 urtian beti bardiñ, erretratuetan ikusten dirazen irudi aldakorrekin: oiñ erreka tunel bat, oiñ jauregi bat, oiñ eskonbro mendi bat...

Oin dala 20 urte izandako ufaletan kaliak lehertu egin zittuan, naturaleziak beria dana berreskuratu nahi izaten dau eta. Orduan susmau genduan hor azpixan zer egon zeikian, obra-hesixen atzetik. Udaletxia konpondu zebenian eta bere solu guztiak kendu, zutarrixen artian ikusten ziran pozu illunak be oso sujerentiak izan zittuan: hor beheian zeozer jeguan, ur hotsa behintzat bai. Eta Alfa eraitsi dabenian arku eta dinteldun formak agertu dittuk (Makalarro edo Kakalardokua pasabidiakin batera: jakin bai hor jeguala, baiña nere modukuak ezin konprobatu). Konfirmaziñua dok: hor jagok benetan, eztok montaje bat ez, enkorsetatutako errekia.

Gaur bertan Eibarko Legarre auzuan harrapatutako bi; ixa tinttia sikatu barik...

Oraintsu Galiziako Morrazoko penintsulan oporretan egon garanian, "Diario de Pontevedra" egunkarixan irakorri ahal izan dogu Afganistanera bidaldutako soldaduen inguruko erreportajiak. Euren amei, neskalagunei, emaztiei egindako alkarrizketak, Gudarixei gorazarriak, iritzi eta animo artikuluak... Galizian hain hedatuta dagoan espainiar abertzaletasuna, joko epikuak eta beste notizixen faltiak eragindako erreportajiak, seguru. Ez ziran bereziki atentziñua deitzekuak, baiña bai gogoratzen dot neska baten testigantzia: egun batzu lehenago nobixo militarrakin ezkondutakua, ustekabian senarra Afganistanera bidaltzen zetsena; kazetarixandako okela freskua.

Jakin dotenian Afganistanen hil diran hamapiku militarren barri, gogoratu egin naiz: "¿Ez dittuk ba hárek galleguok izango...?". Eta gaur, Lekeitioko Baserri tabernan, periodikuan irakorri dot, baietz. Ixa danak galiziarrak, eta tartian orain dala hillabete ezkondutako morroi bat. Gauzak zelakuak diran...

Ez naiz triste jartzen Gudarixak hiltzen diranian (militarrak, poliziak...), baiña ezta pozik be. Fatalismoz jazten naiz. Norberak aukeratutako biharra da, protestarik admititzen ez dabena. Arriskua lanpostuan doia, eta konforme ez dagoana hobe dau hojalatero sartzia (bihar askokua, eta askoz errespetagarrixagua).

Gauzak holan, euren familixekin alkartasuna sentitzen dot -alkartasun moderatu bat, azken finian etsaiak dittudaz eta etsaitzat nabe- baiña irribarre makurra urtetzen jata fiambrien inguruan hasten dan antzerki ponpoxuan aurrian. Gudarixan gorputzak burruketan jarraitzen dau hil eta gero, edo hobeto esanda bizirik darraixenak gudarixan gorpua erabiltzen dabe arma modura, Ruy Díaz de Vivar ustel baten modura.

Ez jaken bape gustatuko espainiar abertzaliei Gudarixak mendi baten kontra lehertu izatia, konfusiño tonto baten ondorixoz. Nahixago leukie askok, missil baten biktimak dirala deskubriduko balitza...

Hildako gudarixak, baiña, irribarrez darrai basamortuko eguzkixari begira, begixak zabal-zabalik. Hari bost axola, herixotzian motibuak.

Bai, Euskalinfo web-horria itzuli da cyberespaziora – hor gaude berriro Euskal gatazkari buruz ingelesez informatzen.

Ekainak 15tik Euskalinfo itxia izan zen. Euskalinfo Bristol- Indymediarekin batera internet serbitzaile berdinean zegoen. Hau britaniar poliziak errekisatua izan zen operazio baten ikerketa egiteko helburuarekin. Guretzako hau da adarrajotze galanta, hilabete t’erdi ondoren poliziek konputagailuarekin haien eskuetan jarraitzen baitdute eta inoiz Euskalinforekin harremanena jarri ez bait dute - zihur enteratu direla serbitzaile horretan ikerketarekin zerikusirik ez zeukaten beste webhorriak zeudela. Hilabete t'erdi ondoren!

Hemendik ere bi webhorrien kontrako izandako errepresioa salatu nahi dugu, bien aurkako (batez ere Euskalinfo) akusaziorik ez zegoelako eta biok informatzea ezinezkoa izan dugulako. Biok berriro informatzen izateak gure kontrako debekurarik ez dagonik frogatzen du eta denbora guzti hau gure kontrako injustizia bat egin dutela (eta oraindik egiten jarraitzen dute serbitzaria oraindik haien eskuetan bait dago).

Bitartean, garai honetan Eskozian G8ren kontrako mobilizapenak gertatu ziren eta bristolen ere ugari prestatzen ari zen. Hiri honetan ere manifa bat antolatuta izan zen – baina iragartzeko indymediarik ez. Ala ere kriston arrakasta izan zen. BIndymedia aste batzu ondoren itzuli zen. Guri gehiago kostatu zaigu gure artean expertorik ezbait daukagu, baian azkenean hemen gaude. Ez dugu amore emango!

Hemendik ere gurekiko elkartasuna adierazi duten guztiei eskertu nahi diegu eta baita Baietz Fundazioari webgunea eskaintzegatik.

Adierazpen askatasunaren alde

EH askatu!

Martin Mantxo 14 Robertson Rd, Easton, Bristol BS5 6JY

www.fotolog.net/mantxo www.kebele.org www.euskalinfo.org.uk www.bristle.org.uk