Kalamuatik Txargainera

Dantza asko gustatzen zait, txikitatik. Bai egiteko, bai ikusteko. Ahal dudan guztietan joaten naiz ikuskizunen batera. Baina beti euskal dantzak edo dantza garaikidea ikusi izan dut, eta aspaldian neukan gogoa ballet klasiko bat ikusteko, tutua darabilten dantzariekin eta malladun printzearekin.

Horregatik "El Cascanueces" Txaikovskiren lana Bilbon, Euskaldunan hain zuzen ere, zegoela jakin nuenean, sarrera bi erosi nituen, zirt-zart. Amaren urtebetetzeko oparia egiteko oso ondo zetozkidan: txori bi harri batekin!

Joan ginen igande horretan Euskaldunara. Askotan izan naiz bertan, baina beti beheko aretoetan, biltzarretan-eta. Sekula, baina, areto nagusian egon barik. Eta haluzinatu egin nuen. Zein ederra den! Telebistan ikusita neukan, baina zuzenean itzela begitandu zitzaidan! Oso-oso polita!

Justu-justuan iritsi ginen, Biboko domeka arratsaldeko ataskoak ez nituen kontuan hartu-eta. Jesarri eta hasi egin zen, komunera joateko astirik ere ez zigun eman. Argia itzali, eta hasi zen ikuskizuna. Hor ere gure lehenengo dezepzioa: musika grabatua zen. Ez dakit orkestra oso espero nuen, baina ez behintzat musika grabatua.

Dantzaldia aurrera egin ahala, konturatu nintzen dantza taldea (cuerpo de baile nahi dut esan, baina ez dut inon aurkitzen); hau da, dantzari protagonisten atzean dantzan egiten duten dantzariak, sinkronizazio gutxi zutela; batzuk besoa jaisten ari zirenean, pare batek igotzen. Ilarak nahiko desordenatuta, batera gauza gutxi egiten zituzten. Pentsatzen dut entsaio asko falta zela, eta gainera dantzariren bat ez zela besteen mailakoa....

Gaiztoa naizela esango duzue, baina dezepzionatuta geratu nintzen. Eta ezin dezaket esan disfrutatu ez nuenik. Hala ere, uste dut horrelako propaganda egin zaion ebentoak kalitate handiagoa izan zezakeela. Sarrerak merkeak ez ziren horratio!

Gainera esan behar dut hartzeko zegoen triptikoan; hau da Gabonetako ikuskizunak iragartzen zituena, erdera hutsean  zegoela. Euskarazko berba bakarrak "Euskalduna" edo "Euskalduna jauregia " ziren, eta euskaraz egiten zuten bakarrak, gu. Oso giro arraroa eta arrotza.

Azken batean, esan behar dut disfrutatu nuela, lekuagatik, giroagatik, dantzari batzuengatik. Baina ahoan laga zidan gustua gazi-gozoa izan zen. Beharbada, beste ikuskizun batzuekin, teorian apalagoak zirenekin, gehiago disfrutatu dut, antzoki txikiago eta xumeagotan, oso urrun joan gabe. Eta euskaraz!

Dena den, nahiko nuke ikusi orkestradun balleta, tutu eta tularekin, klasikoetan klasikoena. Dantzariak puntetan ia ikuskizun guztian, eta koroitxoekin buru gainean. A! Eta printzea malla zuriekin jantzita!

Gure amama Mariangelesek jainkuari "fedié, osasuné eta biherrá" eskatzen zetsazen, baitta guri opa be. Beti pentsau izan dot eskaera triste txamarra zala, ez zegualako iñundik iñora be alaittasunik hiruretan: fedia, berandako inportantiena zan, katolika amorratua zalako, eta jainkuangan fedia izan ezkero, dana konponduta zegualako. Osasuna, gaztiagua nintzanian ez neban hain inportantia ikusten, baiña inguruan ikusten dana ikusi eta gero, bere garrantzixakin konturatu naiz. Eta biharra, krisis sasoi honetan ezinbestekua dana badakitt, baiña sufritzeko jaixo giñala emoten dau, "en este valle de lágrimas".

Horregaittik, amaman desiuak tuneau, eta beste hiru gauza eskatuko dittut (baitta zueri opa  be): Osasuna, maittasuna eta askatasuna. Nahiko anarko geratu jata, ezta? Baten batek pentsauko dau dirua, biharra eta gauza ekonomikuak nun gelditzen diran. Egon nintzan pentsatzen, eta koklusiño batera aillegau nintzan: libria eta osasuntsua bazara edozein bihar edo rekurso topau leike aurrera egitteko, maitte gaittuen personak izanda inguruan ez jaku inoiz bihar-biharrezkua faltauko. Horretara, hirurak bete ezkero, ekonomia be ez da hain gaizki juango. Hala uste dot nik behintzat.

Ointxe hiru desiuen zergaittixa:

• Osasuna: Ze esango detsuet osasunan gaiñian? Bera barik ez dago ez federik, ez biharrik, ez otxokuartorik!
  
• Maittasuna: Era guztietako maittasuna, kariñua, afektua. Alde guztietatik: gurasuendandik, seme-alabengandik, famelixatik, lagunengandik, bihotzeko azukre koxkorrangandik.....Berotasuna, goxotasuna eta xamurtasuna. Sexua be bai, jakiña. Dana ona eta negurri barik, maittasuna holakua izan bihar da-eta, negurribakua!

• Askatasuna: Askatu gaittezen. Askatasun totala: lehenengo eta behin, gure burua askatu deigun, beste lotura guztietatik askatzeko. Askatasun soziala, morala, sexuala, mentala, politikua. Libre eta burujabe izan gaittezen, bendekotasunik barik.

 
Gitxi, ezta? Zuek trankil, 2009xan 2008xan baiño osasuntsuaguak, maittiaguak eta libriaguak bagara, ez da makala izango urte barrixa, horraittiok!

hala bedi, edarrok! Laztan bat!

Berandu nabil, betiko moduan. Sekula be ez sasoiz, eta ekittaldi honek merezi dau, benetan. Bihotzak diñostana baiño ez dot jarriko, izan leike gauza batzuk ahatutzia, baiña parkatuko destazue, pasau da aste bete, eta burua selektibua da. Zeozer falta badot, zuek osatu.

Lehenengo eta behin, Serafiñen gaiñian egin gura neuke berba. Serafin entzunez, umetatik ezagutzen dot, gure aittan kuadrillakua eta laguna izan zalako. hamaikatxo gauza bizi izan zittuelako alkarrekin urte oso illunetan. Beti aurrera egin nahixan, ointxe dakagun apurra eureri eskerrak da-eta.

Nik, baiña, ...eta kitton ezagutu neban, urriñetik. Gero Badihardugun izan neban hobeto ezagutzeko aukeria eta gero eibartarren posta zerrendan ondo. Beti izan da laguna, guk baiño gehixago jakin arren, hurrekua da, laguntzeko prest, animatzen, kariñoso eta beti maixu. Horregaittik bihar zeban omenajia, bizitza osuan euskerian alde biharrian, ingurukuekin akulu lanak egitten. Goittik beherako gizona, nabarmentzian kontra daguana. Horregaittik, merittuak eskertu bihar dira, personia ondo eta sasoian daguanian. Eta bere kasua da.

Antolatzen hasi giñanian (esan biharra dago Asier Sarasuari bururatu jakola, eta bestiok jarraittu baiño ez zetsagula egin), gure bildurrik haundixena zala berak omenajerik ez onartzia, halakua dalako. Hasieran ezetz, gero belarri-jana egin ostian, konbenzidu zeben, zorionez.

Abenduan 20xan ehundik gora lagun alkartu giñan Untzagan, talde erretratua etaratzeko. Serafiñen omenez, eguraldixa be portu zan, aspaldiko partez eguzkixak urten zeban-eta. Ganoraz etara ahal izan zeben erretratua. Ondorian, bazkaltzera juan giñan Hotel Arratera. Bertan eibar.org, Kulturala, Depor, aek, ....eta kitto, Badihardugu eta udaleko jentia batu giñan. Bere famelixakuak be bai, jakiña. Danak bere ezagun eta lagunak. Oso giro politta sortu zan.

Mahaixak biribilla ziran, eta taldeka jartzeko aukeria izan genduan. Nik Badihardugukuekin bazkaldu neban. Baiña  hainbeste ezagunekin edozein maihaittan be ondo. Baillara guztiko kidiak alkartu giñan, eta ederto pasau genduan, broma eta seriotasunan artian. Bromak egitteko aukeria koillarak emon zeskuen: arrain zopia jateko jarri zeskuezenak ontzixa normala zeken baiña kertena laburra. Geuriak, ze Ibanena luzia zan. Mahaixa ipintzerakuan jakin zeben altuena nun jarriko zan. Froga fotografikua hemen:

Ezkerrian, Ibanena; eskuman neria :-)
Tontokerixia da hau, baiña disfrutau genduan seiñalia be bada, ezta?

Postre sasoian etorri zan benetako omenajia eta erregalu emotia. Dantzekin hasi giñan, Ane Sarasketak eta Enrike Izagirrek Arratiako jotak egin zetsen dantzan

Ostian, makillia eta eguerdixan etaratako erretratua emon jakozen

Gero Trunboik bertsuak kantau zetsazen. Hunkigarrixak, baiña papela galdu dot. Topau ezkero, jarriko dittut.

Baitta Plaentxiako nesken kantu emonaldixa be. erretratuak illunegi urten desta, horregaittik ez dot jarri. Asierrek gehixago etara zittuan, eta ia on-line jartzen dittuan pare bat osteko ;-)

Edarra izan zan eguna, emozionau egin giñan, baiña ez larregi, bihar dan neurrixan baiño ez. Ondo pasau genduan, eta uste dot Serafin be pozik egon zala hainbeste jente ikusitta, danak berari "eskerri asko" esateko. Nik baiño hobeto Iban arantzabalek deskribidu zeban bere blogian, ezta?

Oin, Serafiñek ezin detsa laga biharra egittiari. Omenajia egin jakon, eta lanian jarratzia beste erremedixorik ez daka, bestela kargu hartuko detsagu bertan batu giñanok. Serafin, biharrain jarrattu biharko dozu, bestela makillia kenduko detsugu! :-)

Milla esker, serafin! eta laztan haundi bat!

Azken hiru urteotan nabil ikusten pertsonaia berri bat Olentzeroren ondoan: Mari Domingi(n). Egia esateko, Olentzero bera ere hainbat tokitan nahiko berria da, edo berrasmatua: Negua iragartzera datorkigun ikazkina izatetik, Jesus jaio dela esatera; eta hortik Bizarzuri euskalduna izatera, umeei opariak ekartzen dizkiona.

Gure mito eta mitologia egokitzea ez dut gaizki ikusten. Txarrena da beti beste batzuen ereduetara egiten dugula. Ez ahaztu Olentzerok errepresentazio askotan dagoneneko ez duela pipa erretzen, tripa ere txikiagoa duela. Zer esanik ez bere mozkorrillo itxura, Olentzero pertsonaia garbia eta politikoki zuzena da!

Horregatik agertu da Mari Domingi(n). Lehen ez zen existitzen Olentzeroren andrarik. Bila ibili naiz Barandiaranen "Diccionario de mitología vasca"-n, ezkonduta zegoela herri bakar batean zioen, Lesakan, oker gogoratzen ez badut. Mari Domingi(n) ez da liburu horretan inon agertzen.

Baina jakina, emakume bat jarri behar da, parekidetasuna, badakizue. Faltsua, baina. Zein parekidetasun da hori? Emakume asmatu bat jarri eta zertan? Emazte laguntzaile isila baino ez da, barren! Horretarako nahiago dut ezer ez asmatzea. Gainera, -eta eibartarren posta zerrendan esan nuen moduan- euskal tradizioari segituz, Olentzero ez zen mutilzaharra izango? Horretaz aparte, politikoki zuzena izan behar beti! Itxura fisikoaz gain, ezkonduta egon behar! Ezin da homosexuala izan Olentzero? Edo misoginoa? Edo lorerik lore doan gizona? Pour quoi pas?

Tristea iruditzen zait montatu dena, eta ez dut uste andrazkoon duintasunaren alde egiten duenik. Kantu batetik ateratako izenarekin, familia tradizionalaren alde egitea. Noizko euren umeak?

Hemen Mari Domingi(n) kantua:

Horra Mari Domingi
begira horri
gurekin nahi duela
Belena etorri.

Gurekin nahi baduzu
Belena etorri
atera beharko duzu
gona zahar hori.

Hatoz, hatoz, zure bila nenbilen ni!
Hatoz, hatoz, zure bila nenbilen ni!
Hatoz, goazen adora dezagun
Belenen jaio dan haur eder hori
haur eder hori.

Ostu egin detsat Patxi Trapero genialari berak egindako postala; izan be, agertu egitten gara, eta guria be bada nerri baten. Patxik post baten etara zeban, eta hurrenguan azaldu. Badakitt ez naizela oso originala eta nete aurretik Ibanek eta Ogrosabelek be argitaratu dabela, baiña hainbeste barre egin nittuan eta hain ona begittandu jatan, ezin izan dot aguantau!
Hona hemen erretratua. Ez da ona?

Ba, hori, ondo pasau, eta weborri on!

Atzo edozein irrati edo telebista isiotuz gero, Gabonetako loteriaren doinu errepikakorra baino ez zen entzuten. Iluntze-gauean ere txanpain botilak eta jendea saltoka besterik ez zuten eman. Ez dago problemarik, loteria zozketatu dute eta denak gara zorontsu.

Urteak dira ez dudana apenas loteriarik erosten. Niregatik ezer ere ez nuke erosiko, baina beti etortzen zaizu norbait ikasketa bidaia egin behar duena, gaztetxoen futbol taldea, herriko koroa, euskera elkartea,.....mantentzeko erabiltzen duena. Horrelakoak sahiesten ahalegintzen naiz, erraza ez den arren. Aureten dut lortu, eta hori da erosi dudan bakarra, boleto bakarra.

Izan liteke ni zekenegia izatea, baina benetan dirua botatzea iruditzen zait. Inoiz ez naiz oso jokozalea izan, eta gero eta  "des-zaletuago" nago. Inoiz ez zait tokatu, eta horrela jarraituz gero, sekula santan ez zait tokatuko. Eta? Badakit ez naizela inoiz gai izango dezimo oso bat erosteko, karuegi begitantzen zait-eta. Dezimoa erosi ezik, ez dago ganorazko saririk. Eta ganorazkorik tokatu barik, alferrik da jokatzea.

Lagun batek esan zidan atzo ez-dakit-non 10.000 euro tokatu zaiela. galdetu nion ea bazekien pezetatan zenbat zen, niri huskeria iruditu zitzaidan eta. Baietz esan, eta ostean zertan gastatuko zuen komentatu genuen. Lasaiago bizitzeko izango zela esan zuen, eta lasaia bai, baina zenbat? Nik neuk ezin izango nuke hipoteka kendu, eta hori bai izango litzatekeela lasaitasuna! Ez dut esan nahi gustura ez nukeela hartuko, baita 50 euro ere! Baina hainbeste diru gastatzea absurdoa iruditzen zait.

Uste dut Espainiako gobernuak oso ondo egin duela bere propaganda, bera baita loteriarekin negozioa egiten duena. Esperantza eta ilusio faltsuekin bete burua, gero dirutza uzteko loteriatan. Pentsatzen dut EKA-ko biztanleen batez besteko gastua zozketa honetan 60 euro ingurukoa dela. Nik 5 gastatu ditut (hortik euro 1 edo laguntza izango da). Hortaz, beste batzuek nire zatia ere hartuko zuten.

Jendea konbentzituta dago loteriak eta primitibak pobre izatetik salbatuko dutela. Ez da horrela, nahiz eta hori sartu diguten buruan. Automobil potentea erosi. sukaldea aldatu, eta kitto! C'est fini! Atzera ere lanera goizero, iztelezko segurua ordantzen eta gasolina kontsumoa handituta!

Gogoratu: Jokoa ez da errenta!

Orain 10 urte ere joana nintzen Kontseiluaren "Bai euskarari" jaialdira. Orduan bost estadiotan burutu zen, eta egoerak Sadarrera eroan ninduen. Giroa paregabea, nahiz eta hotz itzela egin. Beharbada horrelako zer edo zer espero nuen BEC-ekotik, baina inpresioa ez ze inondik inora hori izan.

Uste dut ekitaldiari jendearen parte-hartzea falta zitzaiola, bertaratu ginenok ikusle hutsak izan baikinen ikuskizun osoan. Gauza bat egin behar genuen autobusetan joandakook eta txarto egin genuen! Urdangarinek kantatu zuenean pantailetan abestiaren letra jarri izan balute! Baga, biga, higa kantua "Everybody, elkarrekin" esan balute.....

Beste alde batetik, eta sentitzen dut esatea, ekitaldi espaiñola izan zen. Iparraldeko elebidunen batek; hau da, frantses-euskaldunak, ezer ulertuko zuen? ez, gauza asko ez. Gero ere, iparraldeko presentzia hutsaren hurrengoa izan zen. Xalbadorren aurpegia, baina bere izena esan barik. Kantua Laboarena eta esanahiagatik aukeratuta zegoela ematen zuen, baina ez Iparraldeko errepresentazioa egiteko. Gehiago esatera ausartuko naiz: EKAko kostaldekoa zela esango nuke, gure zelai berdeak, itsaso bazterretan....

Gogorra naiz, agian, baina hori jaso nuen nik eta nire ingurukook. Ekitaldia ere gogorra izan zen, kaiñeroa esango nuke, gure egoeraren parekoa. Etsita amaitu nuen, ez indarberrituta. Nire ustetan, horrelako ekitaldiak horretarako dira, indarberritzeko, ez etsita irteteko.

Amaitzeko esan behar dut ez dagoela eskubiderik 80.000 euro BEC kobratzea. Hasieran uste nuen irakurri zuenari zero batek ihes egin ziola, baina konfirmatu didate ez zela horrela izan. bruce Spingsteen-entzat doan, guretzat hipoteka bat. Eta gainera berogailurik ere ez ziguten jarri, izoztuta eta katarroarekin amaitu genuen. Prezio horretan merienda ere zerbitzatzeko moduan zeuden! 

Salaketa behar dugu, premia daukagu. Pilak jartzea, baina, behar-beharrezkoa zaigu. Animatu eta Entusiasmatu!

Egun bitta juan nintzan. Barixakuan primeran, jente gitxi eta dana ikusteko moduan. Zapatuan etorri jatazen problemak. Betiko moduan Badiarduguko estanian egin neban txandia. Ondo, politto saldu neban. Betiko moduan, Beragrako liburuak: Zura, txondorrak, liñua.....best-sellerrak. Kasiko pare bakuak!

Pentsauaz egun politta pasauko nebala lagun batzuekin geratuta negualako (aurreko azokatik ikusi barik nittuenak) urten neban estanetik. Pozarren, lagun bi hórrek asko estimatzen dittudalako. Azokan bueltatxo bat egin ostian, kafia hartzera juan giñan gertuko tabernabatera. Bertan gustora eta ondo egon giñan, jente asko, baiña ez larregi. Kontu-kontari jardun ostian, txamarria jantzi, guardasola hartu, eta poltsua....eta poltsua? Desagertuta!! Lurrian begiratu, barra atzian, aulki artian.....arrastorik be ez! Ostu egin zesten!

Hor hasi zan erromerixia: Lehengo eta behin txartela anulau. Gero munizipaletara. Bertan ezin zebela ezer egin Ertzantzara juan bihar giñala. Baiña azokia ixteko zeguan, eta bertatik pasau bihar giñan gauza batzuk hartzeko eta beste lagun batekin alkartzeko!

Nere lagunak, jota, ni gehixago. 35 euro, txartel bat, DNIxa, giltzak, eta bisuteriazko erastun bat asko gustatzen jatana! A! eta karteria, lagun batek erregalautakua. Eta jakiña, poltsua! Lagunak arduratuta, ez neban plana hondatu nahi! Zeozer jatera juan giñan,  eta relajau giñan pixka bat. Ondorian, atzera be tabernara ia agertu zan. Ezer be ez.

Ertzantzara gero. 20-25 miñutu euki ninduen zain, esateko beste ordu erdi bat itxaron bihar nebala. Zertan zebizen? Salaketa jartzeko hainbeste denpora? Tratu txarrekin edo biolaziñio batekin be harrera hain beste denporan egon bihar izaten da? Ateko ertzaiñak Eibarren eta hurrengo egunian be egin neikiala esan zestan

Hurrengo egunian, ahitiari eskatu etxera juateko bakarrik ez lagatzeko (gitzak eta DNIxa eruan zestezen), eta berriro beste komisariara! Eta beste 20 miñutu itxaitzen!

Egun horretan , domekia, eta astelehenian, jaixa, etxetik urten barik, badaezpada. Martitzenian seguruari deittu serraillia aldatziana komentatzeko, eta esan zesten hori hurto zala, eta ez zebala estaltzen. Robo izan ezkero, baietz; hau da, labana bat etara izan baleste baietz, bestela, ezetz! Ondo dago jakitzia, Biharko S.L., gehixago ez nozue ikusiko, ez horraittiok!

Gero serraillai aldatzia, 112 euro! eta oin beste giltza batzuk, karnet barik, txartel barik, eta eraztun edar barik! Zelako trastornua, 35 euro putagaittik! Ia ez daben kontenedore baten botatzen eta zeozer agertzen jatan!

Ikasle batek izenburu hau jarri izan balesta idazlan baten, zuzendu eta "Mikel Laboa eta biok" jarriko netsake. Ni, baiña, ez naiz atrebidu "eta bixok" jartzera, Laboak nerekin hartu-emonik ez zekalako. Halan da be, umetatik izan dau protagonismua nere bizitzan, ez bakarrik momentu askotan soiñu bandia izan dodalako, anekdotan bat be badakadalako berakin.

Sasoi baten 6 diskua buleta-bueltaka euki neban, zinttia gastau arte. Urten barri zeguan, eta guretako magikua zan. Orduan sasoian, oin hogei bat urte-edo, Ermuan jotekua zan, bertako gazte asanbladiak -edo ekarritta. Baiña arazon bat egon zan, eta udalak baimenik ez zeban emon. Ez dakitt ondo zelan izan zan, gauzia da kontratauta bazegaula, baiña ez zekan nun jo. Hori dala eta, unibersidadian jo zeban eta aretua gaiñezka zeguan: jentia pasilluetan jarritta, zutiñik, kantuan....itzela. Gaiñera, ixa danak gaztiak eta itxuria nahiko punki-makarrosua.....Edarra izan zan!!

Nere nekdota personala, baiña, lehenagokua da. Lau urte nittuanian anaia jaixo jatan. Horrekin batera eskolan hasi nintzan. Oso gaizki jaten neban, mizkiñ hutsa nintzan. Gaiñera, nere ikaskide guztiak letrak ikasten zebizen bittartian nik o baiño ez neban ikasi, a-ri buztana behian, goixan,...jartzen netsan, baiña ez eskuman beheko aldian. Ikaragarri kostau jatan. Hori ikusitta, nere irakasliak (???), monjia bera, gurasueri esan zetsen ez nintzala normala, ez nintzala osua. Imajinau zaittie! Gure aitxak lagun bat pedriatia eukan Donostian. Hareri deittu eta Mikel Laboanian eskatu zeban txandia (ume psikiatra zan). Bittartian, lagun horrek ikusi ninduan eta normala nintzala konfirmau zetsen gurasueri, zeluak baiño ez nittuala, itzelak, baiña zeluak besterik ez. Jakiña, ordura arte etxeko printzesia nintzan! Hori dala ta, Mikel Laboakin euki neban zita galdu hori beti izan izan da etxian adarra joteko aukeria.

Gure aitxak, medikuak eta kuadrilla batek urtian behin bazkarixak egitten zittuen Donostian. Iñoiz Laboa juanda zeguan kafietara, eta holakuetan aitxarik nere preguntia egitten ei zetsan. Ei. Aitxan ipoin bat izan zeikian, baiña beti kontatzen zestan. Pentsau, nik lotsia eta poztasuna neurri berian sentitzen neban.

Deportibuak 75 urte bete zittuanian Euskal jaira ekarri genduan. Orduan ezaguitzeko aukeria zian neban. Gizon jatorra, traturako gozua, irribarretsu denpora guztian. Pote batzuk hartzen be ibili giñan, eta anekdota barregarri bat kontau zeskun. Gertukua eta apala izan zan gurekin. Lora sorta bat emon gentsan, eta ez zeban hartu nahi izan, berari koruak egitten zittuan neskiari emoteko esan zeskun, erdi-lotsatuta.

Hauskor itxuria zekan, biharbada abotsak be laguntzen zeban horretan. Bere abots hain partikularra...Gero kantu tradizonalak, poeta haundixak eta musiko itzelak batu dittu bere lanetan. Artista ikaragarri baten biharra. Haundixa bezin apala, beti urdiñ illunez jantzitta (behin plaian Getarixan ikusi neban, eta baiñuko jantzixa be urdiñ illuna eukan!), azken urtiotan aitxitxa irudixa be hartuta netsan bere txapel berezi harekin.

Gu umezurtz geratu gara, gure kulturako haundixenatako batek laga gaittulako. Askotan esaten diran berbak dirala badakitt, baiña zer gehixago esan pozik, triste, negarrez, alai gegauzenian musikia jarri zeskunari? zenbatetan kantau dittugu bere kantuak, trankil-trankil geguazenian, afari ostetan, gaupasetan erdi lafiauta, udalekuetan, dutxan? Holan jarraittuko dogu, baiña oinguan jakinda ez dogula barriro be bere kontzierturik entzun, bera ez daguala hamen. 

Guk, baiña, bere musikaz zuzenian gozatzeko aukeria izan dogu, eta hori zoragarrixa izan da. Milla esker, Mikel!!

Egualdi txarra, konzentraziñua Untzagan, eta gu aurkezpena egin Portalea kultura etxian. Jente gitxi etorri jaku, eta danak famelixa, lagun eta ezagunak. Ekitaldixa laburra izan da, biharbada laburregixa. Galdera batzuk jarri dira gero jokua zozketatzeko. Galdera hórren erantzuna be emon ahal genduazen, jentiari galdetu eta gero.

Hori bai, hasi jaku jentia akatsak topatzen. Markia da, gero! Hainbat bider zuzendu, errepasau, begi pare askok ikusi eta, halan da be, hankia sartu. Baiña akatsak topatzia ona da, hobetzeko, eta gaiñera erabili daben seiñale. eta hori da gure helburua: eibartarrak jokatzia eta dibertiduta herriko kontuak jakitzia.

 
Saldu be politto egin da, eta juan garan taldekidiak pozik agertu gara

Oier Araolaza falta da, baiña saltzaille zeguan:

Oin bere bidia egin biharko dau, eta jokatu biharko dogu

A! Anekdotatxo bat. Udaletxeko bateri tabernakuak galdetu detse: ¿Esos del .com qué son, algunos chavalitos? Eta berak esan detse, ez euren edadekuak edo. Onena da ni egon naizela tabernarixakin piskolabisan gaiñian berba egitten!! Horretara, ni, txabalita! Edo euren ama nintzala pentsau dau? Enfin!

Badakizue, erregalu edarra egin nahi badozue "Kalamuako Parlamentua" merke, ona eta politta! salgai Eibarko dendetan! Animau eta erosi!