Harrikadak

Atzo enteratu nintzen Martin Ugalde hil zela. Gaur irakurri diot Sustrai Colinari Berrian apenas ezagutzen zuela gizona, zenbait anekdota eta Andoainen dagoen Kultur Parkeari izena ematen ziolaz aparte.

Nik ere apenas dakit Ugaldez. Gaur goizean irratia piztu eta notiziya entzun dudanean, Antza eta besteen atxiloketarekin batera, Ruperren Martin Larralde kantua etorri zait burura.

Ruperren Dabilen Harria diskoaren laguntzaz egin dut autoan lanerako bidea.

Euskal aberiaren kapitulu berri bat.

Martin Larralde

Larre berdeak, etxe zuri teila gorriak, jendarme auto bat bidean bildots artean pasatzen. Etxe elizetan otoitzak betiko otoitzak neguko kearen antzera lehun igotzen. Martin Larralde ez da sekula itzuli baina itzuli balitz arantzak barrurantza itzuliak lituzkeen sagarroia bezala)... Itzuli izan balitz, zer? Gaur igandea da, larre berdeak, etxe zuri teila gorriak, jendarme autoa bidean bayonne 17 panopetik. Jendea familia erretratuetan bezala, larritasuneraino perfumaturiko arima erakutsiz doa mezara. Inork ere ez du dena ohitura, dena errua, dena barkamena) oroimenaren korapiloa deslotzen. Inork ere ez du koblakaririk behar... Martin Larralde honelako egun batez hil zen galeretan begiak zabalik etzanda, agian, zerua itsaso zikin bat dela esanez.

Larunbat gaueko 22:00etan Realak Atlético Madrid hartu zuen Anoetan. Goiz iritsi nintzen estadioaren ingurura. Bokatak hartzea tokatzen zitzaidan, besteak beste. Ordu erdi nuen aurretik lagunekin egindako zita bete arte eta estadioari buelta bat emanez pasa nuen denbora. Gauza bitxi batzuk ikusi nituen:

Euskaltel enpresak propaganda egin behar zuela irakurri nuen goizeko prentsan. Propaganda banatzeko, bi talde bildu zituzten. Bakoitza laranjaz jantzitako zazpi-zortzi lagunek osatzen zuten, bonboa eta guzti. Alde batetik bestera peñen modura mozorrotuta. El móvil de Chanquete es de Euskaltel eta antzeko kantak abestu zituzten. No comment.

Datorren partida Zaragozan du Realak. Hori aprobetxatuz bidaia antolatu du Peña Mujikak. Eta horren berri emateko karteltxoak jarri dituzte hainbat tokitan Nos vamos a follar a la Virgen del Pilar lemapean. Gizonezko euskaldun txapeldunak atzetik hartzen du Pilarreko Ama Birjina den emakumea. No comment two.

Belodromoan Whitesnake taldearen kontzertua. Garai bateko kartela.

Tabernetara joaten bazara trago bat hartzera, lagun batzuk ariko dira zure atzetik Realaren pegatinak itsatsi nahian. Inolako identifikaziorik gabe, harritzen nau jendeak nola botatzen duen dirua. Itsulapikoa beste batzuen kontura bete beharko dute.

Erraustegiak direla eta ez direla, mahai bat zeukan Txingudiko koordinadorak kamisetak saltzeko, sinadurak batzeko eta informazioa emateko. Mujikakoek Ama Birjinarekin egin nahi zutena egingo dutela agintariek gurekin bururatu zitzaidan.

Fauna osoa biltzen gara futbolaren inguruan.

Astelehen arratsaldea. 19:30etan genuen hitzordua. Harkaitz Canok euskarazko literatur solasaldiak gidatuko ditu denboraldi honetan Donostiako Konstituzio plazako Liburutegiko sotoan.

Lanetik korrika eta presaka atera. Autoa hartu. 19:20an sartu naiz Bulebarreko parking-ean. Aparkatu eta tiketaren bila hasi naiz. Toki guztietan begiratu eta ez da agertzen. 19:30ak dira eta joan beharra daukat. Parking-eko harrera bulegoan ez dago inor. Egun osoko egonaldia 17 euro eta piko dela ohartu naiz. Tiketa agertzen ez bada, hori pagatu behar ko dudala uste dut. Solasaldia garesti aterako zait gaur.

Zaila zen jakitea zenbat jende hurbilduko zen, baina 45 bat lagun bildu gara. Horrelakoetan ere gertatzen da batzuk uste dutela idazlea bertan egongo dela. Eta gaurko liburua eta idazlea ez dira nolanahikoak: Soinujolearen semea,Atxagarena.

Jendeak ez du elkar ezagutzen eta oraindik tertulia giroa falta da. Hala ere, dena ondo joan da eta antolatzaileak pozik daude.

Bukatu ondoren, eta Alde Zaharrean egonda, trago bat hartu beharra dago. Gero, parking-era abiatu naiz. Etsita, 17 euro eta piko pagatu behar nituela uste nuenean, sorpresa!!!: esplikatu diet bertako langileei arazoa eta adierazi didate nahikoa zela zein ordutan sartu naizen esatearekin. NA eta autoaren matrikula hartu dituzte. 3 euro eta piko inoiz baino gusturago pagatu ditut autoa parking-ean uzteagatik.

Aitortzen dut: gauean oheratzen naizenean askotan entzuten ditut irrati kate espainolen kirol irratsaioak. Batzutan ere entzuten ditut Radio Euskadi edo Euskadi Irratia, baina gutxitan.

Irrati kate espainolen artean gaueko tramo horretan gehien entzuten dudana SER da. Udan De la Morena jefeak oporrak hartu ditu eta aurkezle lanetan Joseba Larrañaga pasaitarra egon da. Ez du gaizki egiten mutil honek. Lehengoan ikusi dut Localiak igande gauetan futbolari eskainitako tarte (luzea) berak aurkezten duela ere.

Abuztuaren bukaeran edo irailaren hasieran Brunetekoa hasi da berriro mikrofonoaren aurrean. Vuelta Españako txirrindulari lasterketa jarraitzen ari dira. Etapa bukatzen den tokian, edo inguruan, gauean zuzenean egiten dute irratsaioa jendez betetako aretoetan.

Atzo Cáceres-en zeudela uste dut eta, estrainekoz, entzun nuen De la Morena oporretatik bueltan. Azken orduan munduko oliba jasotzailerik azkarrena elkarrizketatu zuen telefonoz. Gizonak Águila negra imperial ezizena zuela esan zuen. Hamabi ordutan, oker ez banago, 1797 kilo eta 400 gramo jaso zituela aipatu zuen. De la Morena abila da horrelako jendearekin eta grazioso puntua ere badauka. Hori bai, gehienetan pasa egiten da eta beste pertsona erridukuluan uzten du. Atzo hori gertatu zen. Saioa zuzenean jarraitzen ari zirenek barrez lehertzen eta Águila serio demonio bere azañak kontatzen: ordubeteko eta hogeitalau orduko errekorrak puskatu nahi dituela, ez zirela 1797 kilo bakarrik, 400 gramoak ez zirela ahaztu behar, etab. Denak barrez lehertzen eta gure gizajoa enteratzen ez zela.

Brunete mediatikoaz ari direnean, ari garenean, hau ahaztea ere ez zaigu komeni.

Somos especialistas a la hora de hacer ruido. Alguien me dijo recientemente que España y Brasil son los dos países más ruidosos del mundo. No sé si el dato es fiable, pero no me resulta extraño.

Los vascos vamos de la mano de los españoles en esta cuestión. Si entras en cualquier bar, es tremendo comprobar lo que les gusta a muchos bareros poner música mala y ruidosa, incluso cuando sólo hay txikiteros, incluso cuando todos los clientes estamos comiéndonos un bocata, incluso cuando no tenemos ninguna gana de bailar. Cuando escribo esto, tengo un pueblo del litoral vasco en la cabeza. No lo citaré, porque los demás también son parecidos.

Unos amigos le pusieron Esan Ozenki (Grita / Dilo fuerte) a su discográfica. Ixilik (En silencio) es el nombre de una asociación creada por vecinos de la Parte Vieja donostiarra para protestar por el ruido que se genera en esa zona.

Entre Esan Ozenki e Ixilik hay un camino que podemos transitar. Mientras tanto, tendremos que crear empresas exportadoras de ruido. Los brasileños, al menos, convierten muchas veces ese ruido en música y lo extienden por el resto del mundo.

Gure herrian espezialistak gara zarata sortzen. Norbaitek esan zidan behin Brasil eta Espainia direla munduko herririk zaratatsuenak. Ez dakit datua fidagarria den, baina ez da harritzekoa.

Euskaldunak espainiarrekin batera goaz kontu honetan behintzat. Edozein tabernara joaten bazara izugarria da zer joera duten musika txarra eta zaratatsua jartzeko, inkluso txikiteroak bakarrik daudenean, inkluso bezero guztiak bokata jaten ari garenean, inkluso dantzazeko batere gogorik ez dugunean. Hau idazterakoan, euskal kostaldeko herri bat dut buruan. Ez dut hemen aipatuko, gainerakoak ere berdintsuak direlako.

Pentsa Esan Ozenki jarri ziotela lagun batzuk disketxe bati. Joe, ixilik egoteko ez gara jaio-eta, ozenago oraindik? Ixilik du izena Donostiako Alde Zaharrean duela zenbait hilabete sortutako auzotarren elkartea inguru horretan dagoen soinu eta zaratari aurre egiteko.

Esan Ozenki eta Ixilik egon beharraren artean, badago alderik. Bitartean, zarata kanporatzeko enpresak sortu beharko ditugu. Brasildarrek, behintzat, zarata hori musika bihurtzen dute kasu anitzetan eta munduan barrena zabaldu.

Abuztuaren 24tik 31ra egon naiz Sizilian (asko gustatu zait ingurua). Euskal Herrira itzulera operazioan etorri eta irailaren 1ean lanean hasi. Apenas izan dut denbora eta ez dut ezer idatzi blog honetan.

Enzo Baldoniren izena aipatzen dut izenburuan eta mundu honek daraman abiadan gehienek ez duzue jakingo ea Olinpiar Jokuetan domina irabazitako kirolari italiarra den edo zer.

Tipoa kazetaria zela eta Bagdad-era uztailaren erdialdean joan zela aipatuz, gehienok jada jakindo duzue zein zen. Han akabatu zuten, Italiako bandanadun Berlusconik inolako mugimendurik egiten ez zuen bitartean.

Tira! Arrazoia duzue munduan egunero zientoka lagun hiltzen direla gosez esaten duzuenak eta guk, mendebaldarrok, beti gure zilborrari begira gaudela.

Bai, horrela da. Baina tipo hau erditik kendu dutenez, hona hemen Italiatik abiatu zenetik martxan jarritako Bloghdad blog-a. Baldonik Irak-en bertan ateratako argazkiak eta idatzitako komentarioak daude bertan, italieraz.

Adibidez uztailaren 24an abiatu zenean idatzitako hau:

E' tornato. E' tornato il momento di partire. Da un po' di tempo la solita vocina insistente tra la panza e la coratella mi ripeteva: "Baghdad! Baghdad! Baghdad!". Ho dovuto cedere. Come sempre, quando si prepara un viaggio importante, cominciano a grandinare le coincidenze. E chissà quanto sono segni e quanto le provochiamo noi.

Portzierto, italiera ulertzea zaila egiten da, eh?

Donostia. 2004ko abuztuak 13. 17:30ak inguru. Zumalakarregi hiribidea. Bi zaldi gurdi batetik tiraka. Gurdia calesa tipokoa da. Gidari lanetan bi gizon andaluziar traje pegatuak jantzita. Sonbreiru kordobesa buruan. Gurdiaren atzekoaldean lore sorta bat ikusteko denbora izan dut. Ezkontzera doan neska bat? Hori iruditu zait.

Atera kalkuluak: ekarri karroa, zaldiak eta gidariak Andaluziatik edo dena delakotik (hemen ez dira egongo horrelakoak) zure ezkontza marabillosoan bueltatxo bat eman dezazun.

Eskerrak bakezalea naizen, zeren eta barru-barrutik gurdia irauli eta su emateko gogoa ateratzen zaidan, redios!

Pasa den astelehenean Koro Erdozia hil zen. Javier Ortizek abuztuaren 3ko apuntea dedikatu zion Gipuzkoako SOS Arrazakeria mugimenduan azken urteetan eta trantsizio garaitik Euskal Herriko ezkerreko mugimenduetan ezaguna zen emakume honi. Euskadi Irratian eta beste zenbait komunikabideetan aritzeagatik, ezagunagoa zen haren bikotekidea, Agustin Unzurrunzaga.

Asteazken arratsaldean, 20:30etan, Koro oroitzeko eta agurtzeko ekitaldia antolatu zuten familiak eta lagunek Haizearen Orrazian. Esandako orduan jende asko ikusten zen Branka jatetxe berriaren aldamenean dagoen esplanadan. Ez dakit zehatz-mehatz zenbat jende zegoen, baina 400-500 lagun bildu ginela esango nuke.

Hasiera batean arazo teknikoak egon ziren soinu ekipoarekin. Arazoak konpontzen zituzten bitartean, bi musikari afrikarrek eta Juan Mari Beltranek musika jo zuten tarte hori ahalik eta errazenen pasatzeko.

21:00ak aldera ekipo berria ekarri zuten eta ekitaldia hasi egin zen. Hiru bertso bota zituen ezagutzen ez nuen gizon batek. Ondoren, Olatz, Kororen ilobak, hartu zuen hitza. Familiaren izenean hitz hunkigarriak bota zituen. Gero, Pello izeneko lagun eta alderdikideak hartu zuen hitza. Kororen alde militantea izan zuen aipagai: ETA berri, Komunistak, EMK, Zutik, baita SOS Arrazakerian egindako lana. Azken talde honetako kide batzuk ere egin zuten berba, laburrago izan bazen ere.

22:00ak aldera hildakoaren alabak errautsen potea hartu zuen eta Haizearen Orrazian Chillidak paratutako monumentuen inguruan haizatu zituen errautsak. Jende askok loreak ere bota zituen ondoren.

Zoritxarrez, amaitu da emakume kaskagor honek Gobernuaren Subdelegazio, Enbaxada eta Kontsuletxeetan inmigranteen alde egindako lan izugarria.

Atzo arratsaldean break, hip-hop eta rap festa izan genuen Anoeta estadioaren inguruetan. Goizean izugarrizko beroa egingo zuela bazirudien ere, arratsaldeko 4:00ak aldera eguraldia goitik behera aldatu zuen. Hala ere, eskerrak euririk ez zuela egin.

B-boy eta B-girl batzuk hurbildu ziren. Break-dancer batzuk ere bai. Hala ere RUSH BLAC-KA taldeak harritu ninduen gehien.

Egia da euskal rap talderik badugula, Selektah Kolektiboa, baina Irunen bizi den Jesus Mitogo ginearrak kristoren maila duela erakutsi zuen. Mingaina astintzen abila da mutila eta gustatuko litzaidake ikustea areto itxi batean, 200-300 lagunen aurrean. Hau diot zeren eta Anoetako kontzertua kalean izan zen.

Maketa bat argitaratu dute (Luces y sombras, 2003)eta laister bigarrena egitekotan omen dabiltzan.

Hurrengo asteetan Beasainen joko omen dute. Ikusteko aukera izanez gero, ez alperrik galdu.