Kontzertu bat
Un concierto, estas líneas en castellano.
Gaueko bederatziak eta laurden aldera sartu gara Intxaurrondo Kultur Etxera. Apenas dagoen jenderik bertan. Ordu horretan hasi da gitarraren laguntzaz OIaia Iantzi abesten. Bost kantu.
Taberna martxan dago eta zerbeza bat hartu dugu kanpoan. Aretora daraman pasabidean Gorka Urbizuren elastikoak, diskoak, liburua salgai.
Pixkanaka-pixkanaka jendea hurbiltzen ari da. Espektazio handia dago. Musikariak eta musikazaleak irrikitan.
Tokia hartzera sartu gara azkenean. Beteta dago, baina eroso egoteko moduan.
Ez diot erlojuari erreparatu, baina hamarrak eta laurden pasata hasiko zen emanaldia. Musikariak atera dira eszenatokira eta bakoitzak bere tokia hartu du. Gorka da azkena eta berehala hasi dira jotzen. Urduri dago eta ez da gelditzen. Hasierako nerbioak askatu ondoren, pozez txoratzen dagoela somatzen zaio.
Diskoko kantuak entzungo ditugu jarraian. Bertsioak ere bai tarteka: Katamaloren bat, Berri Txarraken bi, Itoizen Hegal egiten bisetan. Ordu eta erdi, gutxi gorabehera.
Banda aurkeztu aurretik esan digu lagun batek esan ziola bera baino musikari hobeak hartzeko zuzenekoan aritzeko. Musikari puskak denak.
Atzean atal erritmikoa: bi bateria, Joan Pons eta Mariana Mott; bien erdian baxua, Jordi Matas ekoizlea. Aurrean bi gitarrak: Amaia Miranda eta Gorka Urbizu. Estatu-sekretua mantentzea kostatu zaiola dio Lekunberrikoak.
Bi gitar aipatu ditut, baina esango nuke kanta bakoitzean aldatu dituztela instrumentuak Gorkak eta Amaiak. Esplikatu digu abesti bakoitzak afinazio diferentea duela eta horregatik aldatu behar dituztela.
Barrurako proposamena ondu du Urbizuk. Sotila. Foku batzuk, baina argi gutxi beltzezko fondoaren kontra. Txorakeriarik gabe. Musika eta musikariak.
Publikoa ere portatu da. Isilik egon baikara kontzertuak iraun bitartean. Gorkak telefonoak albo batera uzteko eskatu du, eszenatokian gertatzen den hori ezin baita kabitu telefono batean, gaineratu du.
Aukera baduzue, joan eta gozatu Tour bat 2024arekin.
Besterik ez.
