Volgako Batelariak Euskal Herriari (udako manifestua)

a) Biolentzia antiliterarioko ekintza guztien etetea eta amaitzea, hala nola, munduaren aurrean terapia sentimentala egiteko erabiltzen diren kritika-artikuluak eta zutabeak debekatuz; Ramon Saizarbitoriaren omenez (hitz egiteko modu bat da) sortu den kofradia abolituz eta haren webgunea indar Sindetarrez itxiz; 111 Akademiako kideen liburuen inguruko iruzkin guztiak galbaherik pasatu gabe argitaratzeari utziz; Kepa Junkerak bere Deiako zutabe gaztelaniadun guztien izenburuak euskaraz ipintzeari uztera behartuz; plural maiestatikoaren erabilera mehatxagarria baztertu ezean, eta liburuekiko entusiasmo gutxienekoa erakutsi ezean, Sautrela Hasier Etxeberriak gidatzen jarraitzea ekidinez.  Azkeneko kontu horri dagokionez, proposamen moduan bihoa, guri seioi eman ahal zaigu programa zuzentzeko edo aukeran desaktibatzeko eskumena.

b) Urtebeteko aipu-etena ondoko arloetan: amona maitagarrien esanak (nobeletan batez ere), egunean norberak zer jaten duen (zer jaten dioten bai onartuko da) Facebooken jartzea, eta oro har eskailerako auzokideen bilera batean irribarre edo irri orokortua eragingo lukeen edozein adierazpide; euskarari buruz euskaraz idatzi ahal izatea ere bai urtebetez debekaturik geldituko da, aldizkari espezializatuetan izan ezik.

c) Benetako neurri iraultzaile moduan, argitaletxeek beren etekinen % 0,7a literatura sustatzera xedatuko dute.

d) Nazioarteko begirale batzorde batek euskal literaturaren klaseetan ematen den tortura sistematikoa aztertu eta txosten baten bidez proposa dezala (zer itzulpen-programarekin, esaterako) errotik nola erauzi. HGLri (alegia Haur eta Gazte Literaturari) ere, edo nagusiki, erreparatuz, noski.

e) Volgako Batelarien desartikulazio orokor, aldebakarreko eta egiaztagarria, Ertzaintzaren, Miñoien, Nafarroako Foruzaingoaren eta Jendarmeriaren elkarren arteko operazio baten eskutik, edo, ultima ratio gisara, Nazio Batuen Erakundearen bake indarren misio baten bitartez; ekintza horretan, ahal dela, erakundearen (eta, esan gabe doa, bere kideen) zulo guztiak aurkitu eta miatu beharko dira.

h) Kautelazko neurri gisara eta berehalakoan, tradizionalki Euskal Herria deitzen zaion lurraldearen independentzia onartuko da (behin postindependentziaren bideak agortutzat jotzen ditugula), taxuzko literatura nazional bat eskuratu arte, gure nobel saridunen estatua, plaka eta guzti. Hori lortuta, garaiko agintarien esku geldituko da estatu berriaren behar literarioak zehaztea, hala nola estatuen eta plaken mantenua.

g) Presio poetikoaren sakabanatzearen kontrako politika aktibo eta eraginkorrak. Bere burua idazletzat daukan orok urtero (gutxienez) bi liburuen irakurketa frogatu beharko du. Hau bete ezean, urte batetik bosterako zigorra ezarri ahalko zaio, film korear, iraniar zein estatubatuarrak (hala komertzialak nola independenteak) ikusi eta batez ere aipatu ahal izan gabe; modu berean, ezingo du Los Cuarenta Principalesean aditzen denetik kanpoko talderik aipatu bere testuetan apaingarri edo ospegarri.

h) Bertsolaritzaren armairugabetze pixkanakako baina erabatekoa, eta haren efektiboen gizarteratzea Europar Fondoen diruz lagundurik. Mila eta bederatzi ehundik aurrerako bertso-paperik ez argitaratzea ere exijitzen dugu, denon arteko elkarbizitzaren hobe beharrez. Oraindik halakorik argitaratzen duten astekariei bi asteko moratoria (ezin eskuzabalagoa) eskaintzen zaie. Hau bete ezean, Volgako Batelarion kritika-sailak mehatxu egiten du bertso horien analisi estilistiko zorrotz, sakon eta gupidagabeez osaturiko fronte berri bat zabaltzearekin.

i) Prentsan, zehazkiago kultur sailean (eta, are zehazkiago, literatur kritiketan), ondoko hitzen erabilera inposatzailea bertan behera uztea: uztartu, fresko, ildo, harilkatu, nondik norakoak, jorratu, apurtzaile, natural, hautsak harrotu…; modu berean, txikigarrien erabilera ñabartu-nahia desagertzeko urratsak ematea ere eskatzen dugu; eta, azkenik, gentilizioen erabilera deiktikoa guztiz abolitzea (testuan lehenago aipatutako lagunari erreferentzia originalagoak bilatuz, ondokoak -esaterako-, “ereñozuarrak ateratako liburuan ikus daitekeenez…”, “oiartzuarraren kanteetan…”, baino.