Harrikadak

Irudia Aranzadi elkartearen webgunetik ekarri dut hona.

Etxeberriak berrogeita hamar lagunen aurrean "Exhumando fosas, recuperando dignidades" hitzaldia eman zuen pasa den ostegunean.

Aurkezpenaren ondoren iritsi nintzen eta orduantxe itzali ziren aretoko argiak, El cementerio de las botellas dokumentala, Iñaki Alforja iruinsemeak eginiko hogei minutuko pieza ikusteko. Iñakik Ezkagako presondegian egindako lanen berri ematen du bertan.

Gai honen bi aurpegiak ikusteko aukera dago: alde batetik, hildako senidea topatzen ez duen pertsona bat; bestetik, Kataluniatik etorritako beste familia bat eta, kasu honetan, hirurogeita hamar urte atzerago eraildako senidearen gorpuzkiak identifikatzea lortzen duena. Pacok eta beste lankide batek familiari presondegiaren aurrean hildako horren hezurrak dituen kutxa ematen dionean haren alabari zaila da begiak busti gabe geratzea.

Horren ondoren, Paco Etxeberria irakasleak maisuki erabili zuen power point-a bere ikuspegia jendaurrean ezagutzera emateko. Gaztelaniaz izan zen ekitaldia eta apunte asko hartu nituen.

Aste bukaeran garbira pasa ditut apunte horiek eta gaztelaniazko blogean jarri (Paco Etxeberria: "El 23-F paralizó las exhumaciones de la Guerra Civil"). Izenburu hori jarri diot 1981eko estatu kolpea kabroi hura gertatu zela ahaztu behar ez delako.

Asmoa nuen astean zehar lan hori euskaraz jartzeko, baina uste dut bere horretan geratuko dela nire ekimena.

Gaur goizean Amarauna irratsaioan blogarien tartea zuzenean entzun dut. Zuek entzun ez baduzue, Joxe Rojasek teknopata.net webgunean jarri du jada.

Solasaldiaren hasieran, Maite Goñik pasa den astean esandakoak laburbildu dituzte (bere ahotsean). Gero, Hezkuntza Berriztatzeko zuzendariak, Iban Asenjok, hartu du hitza. Ibanen argudioak zerrendatu behar nituen, baina lan hori ederto egin du Ainhoa Ezeizak EGA azterketak sareratzea, elkarlana eta Iban Asenjoren adierazpena izeneko apuntean. Irakurri, beraz, Ainhoaren testua. Ni berarekin ados nago, gainera.

Ostegunean, Paco Etxeberria forentseak hitzaldia eman zuen Altzako Casares-Tomasene Kultur Etxean. Gaia: "Exhumando fosas, recuperando dignidades". Bertan, Aranzadiko kide ezagun honek Gerra Zibileko hilobiak aztertzen eginiko lana izan zuen hizpide.

Aranzadi lan hauetan hasi zenean, 2000 urtearen bueltan-edo, eskuineko alderdiek beste alde batera begiratzen zuten eta kritika mingarrienak ezkerreko alderdiek egiten zituzten. Zergatik? Pacoren ustez, errudun konplexuagatik. Franco hil zela urte asko pasa baziren ere, partidu horiek apenas egin zuten zerbait eremu horretan.

Eusko Jaurlaritzari, Hezkuntza Sailari, Iban Asenjori berdina gertatzen zaiola esatera ausartuko naiz. Beraiek egin behar zuten lana irakasle bakar batek egin du, ordea. Eta hori ez zaie gustatu (pirateria aipatu du Asenjok bere interbentzioan). Pirata? Zer txorakeria esaten ari zara, gizona?

Bitxia bada ere, Iban Asenjo Jakintza Ikastola sortu den herri berekoa da. Behintzat, Ordiziako zinegotzia da.

Hemen zure twitter mosaikoa.

Beste hau nik twitteren jarraitzen dudan jendearekin egina dago. Gutxiago dira. Izan ere, muga jarri nion nire buruari.

 Twituneando blogean ikusia

"(...) IEC erakundearen hiztegiak bandera hitzaren definizio hau dakar: "Tros de tela ordinàriament de forma rectangular fixada per un dels costats a un pal, que serveix per a identificar algú o alguna cosa, especialment la que porta els colors o els emblemes d´una nació, d´una ciutat, d´un partit, d´una associació, etc." Ematen duen lehen adibidea hori da preseski: "La bandera de Catalunya". Aldiz, senyera berbaren definizioa beste hau da: "Bandera petita, especialment la que serveix de distintiu d´una corporació".

"70. hamarkadatik hona, senyera bandera katalanaren ordezko gisa erabiltzearen baldarkeriak ekarri du bigarren adiera bat gehitzea bandera esateko, edonongoa dela ere. Baina hizkuntzaren musika erabat galdu ez duen edozein pertsonak badaki katalanez bandera gauza bat dela eta senyera bestea. Bandera trapu serioa da, errespetua edo gorrotoa erakutsi dakioke. Senyera, berriz, "bandera petita" hori da, ez da derrigorrezkoa, ez da nahitaezkoa. Baina katalan askori izugarri gustatzen zaie sinestea senyera bandera katalana dela, erredukzionismo folkloriko bati jarraituz. Ahal balute, "Pa amb tomàquet, senyera i calçots! leloa itsatsiko liokete".

"(..) Kataluniako banderari buruz ari direlarik, logikoa eta koherentea da Rosa Díezek edo PPkoek senyera erabiltzea. Baina bere burua katalanistatzat duen jendeak erabiltzea, zer gaizki gauden adierazten du argi eta garbi. Katalanek ez badituzte Catalunyako sinboloak serioski hartzen, nolatan errespetatuko ditu gero Auzitegi Konstituzionalak?"

Quim Monzó, O se es una nación o se es una corporación.

Duela zenbait aste Giorgio Bassmatti songwriter giputzak abisua pasa zigun: Gernikako Gaztetxean jotzeko gonbidapena jaso zuen. Noiz? San Balentin Egunean. Agendari bistadizo bat bota eta pista libre. Hitzordua apuntatu genuen.

Kafea eta galletak egitasmoaren berri Love of 74 berak eman zigulakoan nago. Sapatukoa ekimenaren hirugarren saioa zen. Herriko plazan bazkaldu ondoren, kafea hartu eta gaztetxera hurbildu ginen.

Bi guraso ditu ideia honek: Leire (erdian) eta Ibon (eskuinean). Formula bitxia bezain erraza da: disko bat entzuten du bildutako jendeak eta, gero, musikariak kanta batzuk egiten ditu zuzenean.

Giorgiok My Bloody Valentine taldearen 1991ko Loveless diskoa aukeratu zuen. Inoiz entzun gabe nituen abestiak eta disko gogorra iruditu zitzaidan. Entzunaldiaren aurretik P. Roberto J. aka El ruido de la calle blogariak ekitaldirako idatzitako testua banatu zuten. Robertok dio Kevin Shields krisi existentzialean dagoela 1991n disko hori argitaratu zuenetik, "bere bizitzako lanik gorena egin eta amildegira begiratzen duenaren krisian". Gu ere amildegira hurbiltzen saiatu zen, baina ez zuen lortu.

Gaur egungo bizimoduan, disco-foruma formula bitxia da. Diskoa jartzen dizute eta ez dago handik altxatzerik.  Hau da, baduzu hanka egiterik, noski, baina mezara joaten zarenean, ez da tenplua utzi behar amaiera iritsi arte. Jendea duzu alboan, baina pertsona bere bakardadean egotera derrigortua dago. Onerako. Kafea eta galletak dituzu musikaren lagun.

Gero, atsedenaldi labur baten ondoren, Giorgiok gitarra berria hartu zuen eta ekitaldirako propio egindako bost kanta gehi lau bertsio jo zituen. Urduri egon zela esan zigun. Bide zailetan barna ibiltzearen ajeak dira horiek.  Etxeko bakardadetik jendaurrean aritzera, bada salto bat.

Dena den, gustura entzun (ge)nituen kantak.

Oharra: argazkiak Giorgioren galeriakoak dira.

Eguneratzea. 23:00. Giorgiok erantzunetan utzitako bideoa itsatsiko dut hemen azpian.

Ostiral goizean jenio biziz jarri nintzen IKTeroen blogean irakurri nuenean Maite Goñik 2007-2008 EGA azterketak saretik kendu behar zituela. Ezin nuen sinetsi eta, zorionez, ez naiz bakarra, euskal blogosferan gaia ederki mugitu baita.

Ondo baino hobeto esplikatzen du Gorka Juliok aka Teketenek Maite Goñik muxutruk egindako lan ikaragarria (nEGArgura). Pasa den igandean, otsailaren 8an ,Amarauna irratsaioan kointziditu nuen blogarien txokoan berarekin eta mikrofono aurrean esan zigun igande horretan bertan sareratuko zituela azterketak. Bost egun egin dute Interneten. Txantxetan esan nuen monumentua egin behar geniola Maiteri, baina ez da hori jaso duen ordaina.

Maite elegantea da eta ez du esan nondik deitu dioten, baina Eusko Jaurlaritzako Hezkuntza Sailetik jasoko zuen deia. Egindako lana eskertu bazioten ere, liburu argitaratu berriak bere ibilbidea egin arte ezin omen da sarean jarri.

Saritu beharrean Maitek eginiko lana, (aginte) makila hartu eta harekin jo egin diote, zapla, bizkarrean. Zein da Eusko Jaurlaritzaren helburua? Liburuak saltzea edo euskara (a)sustatzea? Mediokre batzuk gara. Eta uztera noa apunte hau, gainerakoan biraoka hasiko naiz-eta.

Azkenean, atzo aurkeztu zen Ernest Lluch Kultur Etxean Imanol Querejeta eta Javier Vizcaíno bikoteak idatzitako "De cabeza. Para qué sirve un psiquiatra" liburua. Aurkezle lanetan Jabier Muguruza aritu zen eta hitz hunkigarriak izan zituen irundarrak. Testu hori gaztelerazko blogean jarri dut: Gautama Buda, Mikel Laboa y una buena amiga.

Ehun lagun inguru bildu ginen. Jabierrek bi folio irakurri zituen eta paso eman zion bikoteari. Beti bezala Imanol eta Javier solasaldi interesgarrian aritu ziren, apal eta sakon. Gero, jendearen txanda iritsi zenean, galdera guztiak Imanoli zuzendutakoak izan ziren.

Ez nituen apunteak hartu, baina ideia hauek geratu zaizkit buruan: sistema publikoaren defendatzailea dela banekien ("badira gaixotasun batzuk soilik sistema publikoak trata ditzakenak") eta psikologoa eta psikiatraren arteko desberdintasuna esaldi batean finkatu zuen: psikiatra mediku bat da; psikologoa, ez. Hogeita hamar urte luze ei daramatza psikiatra gisa lanean eta oraindik ez duela erorik ezagutu jaurti zuen lasai-lasai. Gehiago nahi izanez gero, irakurri liburua.

Heriotza ere presente egon zen iluntzean. Jabierrek irakurritako testuan Mikel Laboaren aipamena zegoelako, besteak beste. Jabierrek ezin zuen imaginatu, baina, ikusleen artean Marisol, Mikelen alarguna, eta Agurtzane, alaba, egongo zirenik.

Afaltzen ari ginela, berriz, Joxean Arbelaiz hil zela jakin genuen. Bat-batean. Kultura Patronatuko zuzendari ohia, Jaurlaritzako goi kargu, eskola maisu, Andramari abesbatzaren presidente... Harreman gutxi izan dut nik berarekin, baina beti tipo jantzia eta edukatua iruditu zait. Gugan bego!

"Ilusio handirik gabe bizitzen ari naiz hauteskundeena. Alde batetik, hori bai, amorrazioarekin, ezker abertzale ofizialaren zerrendak baliogabetuko dituztelako ziurrenik, eta hori guztiz bidegabea iruditzen zait. Gainera atxiloketa horiek guztiak egon dira, tartean nire sindikatukide batena, Arantza Urkaregirena... gogorra, injustua iruditzen zait guztia".

"Baina, bestalde, ezker abertzale horrek, berez, ez nau batere erakartzen, lehengoan Arnaldo Otegiren elkarrizketa irakurri nuen eta ez zegoen autokritika izpirik, ez dakit, Carrascoren edo Uriaren hilketen ondoren inork ez esatea «gaizki iruditzen zait» seinale txarra da..."

"Eta hirukiaren beste erpin nagusiei buruz, zer esan... Partidu bera boterean egotea hogeita hamar urtez ez da sanoa inola ere, ez hemen ez inon, eta ez da harritzekoa garatu den ustelkeria eta klientelismo guztia. Alde horretatik ondo legoke EAJk boterea galduko balu (...) Patxi Lopezen alternatiba ez zait erakargarria egiten, ez bakarrik bere gizarte eta ekonomi eredua dela eta, baizik eta baita euskaltzalearen ikuspegi soiletik ere".

Iban Zaldua, publikatu duen azken liburuaz, politikaz, ekonomiaz Berrian. Elkarrizketa larunbatean argitaratua da.

Nik ere neure egiten ditut Ibanen hitzok.

Imanol Querejeta psiquiatra da Más que palabras irratsaioko kolaboratzailerik zaharrena. Hasiera-hasieratik omen dago bertan, 1998tik edo. Igande eguerdietan jende askok entzuten ditu Imanolek Javier Vizcaínorekin, irratsaioko zuzendariarekin, mantentzen dituen solasaldi interesgarriak.

Pasa den udazkenean biek idatzitako liburua egon zen Durangoko Azokaren berritasunen artean. Orduan izan nuen  liburua esku artean eta geroztik ikusi izan dut Donostiako liburudenda ezberdinetako erakusleihoetan. Diseinu aldetik, zer nahi duzue esatea, ez da liburu erakargarria, baina uste dut bi egileek zuzenean mantentzen dituzten solasaldien espiritua ondo baino hobeto ageriko dela bertan.

Eta liburua gustuko ez baduzu ere, asteartekoa izan daiteke aukera aproposa biak ala biak bertatik bertara ikusteko eta entzuteko. Gainera, aurkezle lanetan irratsaioko beste kolaboratzaile beteranoa egongo da, Jabier Muguruza. Muguruzak idatzi du liburuaren aitzin-solasa eta Donostian jokoa banatzen egongo da.

Zerbait gehiago jakin nahi baduzue, entzun Imanolek eta Javierrek Edurne Mendiarekin izandako solasaldia (Durangoko Azokan). Asteartean Ernest Lluch Kultur Etxean egongo naiz  liburu aurkezpenean. Bertatik pasaz gero, elkar ikusiko dugu.

Esan bezala, larunbatean egon zen kolektibo hau Nach raperoaren kontzertua zabaltzen Egiako Gazteszenan. DVn publikatu duen A pelo erreseinan, Juan Luis Etxeberriak dio aretoa lepo bete zela. Haur asko joan omen ziren gurasoekin. Gainerakoek ez omen zuten 25 urteren langa gainditzen.

100 % Gourmet kolektiboak diskoa publikatu berri du eta webgunean dago entzungai. Oker ez banago, badago ere kantak jaisteko modua.

Pedradas blogean, JLk idatzikotik lehenengo bi parrafoak itsatsi ditut. Hau da gaur egun gaztetxo eta gazte askok entzuten duten musika. Bere ustez, 70. hamarkadan punkak zuen papera betetzen omen du egun.

Honekin loturik lehengoan irakurri nuen Kiko Amat (Sant Boi, 1971) idazle katalanak eleberria argitaratu duela. Bi liburu ditu aurretik eta Rompepistas nobelan 1987ko Bartzelonako ingurune langilea agertzen omen da. Musikazale porrokatua da Kiko, komunikabide ezberdinekin kolaboratzen du eta La Escuela Moderna fanzinea zuzentzen du. Fermin Muguruzak Mirant al cel soinu banda egin zuenean, Kikok sinaturiko promozio orrialde beroa zekarren.

Bukatzeko, Donostiklubako blogean jarri dituzten bi bideotako batekin utziko zaituztet. 100 % Gourmet kolektiboak eskainitakoaren zati bat da.