Harrikadak

Hemen zure twitter mosaikoa.

Beste hau nik twitteren jarraitzen dudan jendearekin egina dago. Gutxiago dira. Izan ere, muga jarri nion nire buruari.

 Twituneando blogean ikusia

"(...) IEC erakundearen hiztegiak bandera hitzaren definizio hau dakar: "Tros de tela ordinàriament de forma rectangular fixada per un dels costats a un pal, que serveix per a identificar algú o alguna cosa, especialment la que porta els colors o els emblemes d´una nació, d´una ciutat, d´un partit, d´una associació, etc." Ematen duen lehen adibidea hori da preseski: "La bandera de Catalunya". Aldiz, senyera berbaren definizioa beste hau da: "Bandera petita, especialment la que serveix de distintiu d´una corporació".

"70. hamarkadatik hona, senyera bandera katalanaren ordezko gisa erabiltzearen baldarkeriak ekarri du bigarren adiera bat gehitzea bandera esateko, edonongoa dela ere. Baina hizkuntzaren musika erabat galdu ez duen edozein pertsonak badaki katalanez bandera gauza bat dela eta senyera bestea. Bandera trapu serioa da, errespetua edo gorrotoa erakutsi dakioke. Senyera, berriz, "bandera petita" hori da, ez da derrigorrezkoa, ez da nahitaezkoa. Baina katalan askori izugarri gustatzen zaie sinestea senyera bandera katalana dela, erredukzionismo folkloriko bati jarraituz. Ahal balute, "Pa amb tomàquet, senyera i calçots! leloa itsatsiko liokete".

"(..) Kataluniako banderari buruz ari direlarik, logikoa eta koherentea da Rosa Díezek edo PPkoek senyera erabiltzea. Baina bere burua katalanistatzat duen jendeak erabiltzea, zer gaizki gauden adierazten du argi eta garbi. Katalanek ez badituzte Catalunyako sinboloak serioski hartzen, nolatan errespetatuko ditu gero Auzitegi Konstituzionalak?"

Quim Monzó, O se es una nación o se es una corporación.

Duela zenbait aste Giorgio Bassmatti songwriter giputzak abisua pasa zigun: Gernikako Gaztetxean jotzeko gonbidapena jaso zuen. Noiz? San Balentin Egunean. Agendari bistadizo bat bota eta pista libre. Hitzordua apuntatu genuen.

Kafea eta galletak egitasmoaren berri Love of 74 berak eman zigulakoan nago. Sapatukoa ekimenaren hirugarren saioa zen. Herriko plazan bazkaldu ondoren, kafea hartu eta gaztetxera hurbildu ginen.

Bi guraso ditu ideia honek: Leire (erdian) eta Ibon (eskuinean). Formula bitxia bezain erraza da: disko bat entzuten du bildutako jendeak eta, gero, musikariak kanta batzuk egiten ditu zuzenean.

Giorgiok My Bloody Valentine taldearen 1991ko Loveless diskoa aukeratu zuen. Inoiz entzun gabe nituen abestiak eta disko gogorra iruditu zitzaidan. Entzunaldiaren aurretik P. Roberto J. aka El ruido de la calle blogariak ekitaldirako idatzitako testua banatu zuten. Robertok dio Kevin Shields krisi existentzialean dagoela 1991n disko hori argitaratu zuenetik, "bere bizitzako lanik gorena egin eta amildegira begiratzen duenaren krisian". Gu ere amildegira hurbiltzen saiatu zen, baina ez zuen lortu.

Gaur egungo bizimoduan, disco-foruma formula bitxia da. Diskoa jartzen dizute eta ez dago handik altxatzerik.  Hau da, baduzu hanka egiterik, noski, baina mezara joaten zarenean, ez da tenplua utzi behar amaiera iritsi arte. Jendea duzu alboan, baina pertsona bere bakardadean egotera derrigortua dago. Onerako. Kafea eta galletak dituzu musikaren lagun.

Gero, atsedenaldi labur baten ondoren, Giorgiok gitarra berria hartu zuen eta ekitaldirako propio egindako bost kanta gehi lau bertsio jo zituen. Urduri egon zela esan zigun. Bide zailetan barna ibiltzearen ajeak dira horiek.  Etxeko bakardadetik jendaurrean aritzera, bada salto bat.

Dena den, gustura entzun (ge)nituen kantak.

Oharra: argazkiak Giorgioren galeriakoak dira.

Eguneratzea. 23:00. Giorgiok erantzunetan utzitako bideoa itsatsiko dut hemen azpian.

Ostiral goizean jenio biziz jarri nintzen IKTeroen blogean irakurri nuenean Maite Goñik 2007-2008 EGA azterketak saretik kendu behar zituela. Ezin nuen sinetsi eta, zorionez, ez naiz bakarra, euskal blogosferan gaia ederki mugitu baita.

Ondo baino hobeto esplikatzen du Gorka Juliok aka Teketenek Maite Goñik muxutruk egindako lan ikaragarria (nEGArgura). Pasa den igandean, otsailaren 8an ,Amarauna irratsaioan kointziditu nuen blogarien txokoan berarekin eta mikrofono aurrean esan zigun igande horretan bertan sareratuko zituela azterketak. Bost egun egin dute Interneten. Txantxetan esan nuen monumentua egin behar geniola Maiteri, baina ez da hori jaso duen ordaina.

Maite elegantea da eta ez du esan nondik deitu dioten, baina Eusko Jaurlaritzako Hezkuntza Sailetik jasoko zuen deia. Egindako lana eskertu bazioten ere, liburu argitaratu berriak bere ibilbidea egin arte ezin omen da sarean jarri.

Saritu beharrean Maitek eginiko lana, (aginte) makila hartu eta harekin jo egin diote, zapla, bizkarrean. Zein da Eusko Jaurlaritzaren helburua? Liburuak saltzea edo euskara (a)sustatzea? Mediokre batzuk gara. Eta uztera noa apunte hau, gainerakoan biraoka hasiko naiz-eta.

Azkenean, atzo aurkeztu zen Ernest Lluch Kultur Etxean Imanol Querejeta eta Javier Vizcaíno bikoteak idatzitako "De cabeza. Para qué sirve un psiquiatra" liburua. Aurkezle lanetan Jabier Muguruza aritu zen eta hitz hunkigarriak izan zituen irundarrak. Testu hori gaztelerazko blogean jarri dut: Gautama Buda, Mikel Laboa y una buena amiga.

Ehun lagun inguru bildu ginen. Jabierrek bi folio irakurri zituen eta paso eman zion bikoteari. Beti bezala Imanol eta Javier solasaldi interesgarrian aritu ziren, apal eta sakon. Gero, jendearen txanda iritsi zenean, galdera guztiak Imanoli zuzendutakoak izan ziren.

Ez nituen apunteak hartu, baina ideia hauek geratu zaizkit buruan: sistema publikoaren defendatzailea dela banekien ("badira gaixotasun batzuk soilik sistema publikoak trata ditzakenak") eta psikologoa eta psikiatraren arteko desberdintasuna esaldi batean finkatu zuen: psikiatra mediku bat da; psikologoa, ez. Hogeita hamar urte luze ei daramatza psikiatra gisa lanean eta oraindik ez duela erorik ezagutu jaurti zuen lasai-lasai. Gehiago nahi izanez gero, irakurri liburua.

Heriotza ere presente egon zen iluntzean. Jabierrek irakurritako testuan Mikel Laboaren aipamena zegoelako, besteak beste. Jabierrek ezin zuen imaginatu, baina, ikusleen artean Marisol, Mikelen alarguna, eta Agurtzane, alaba, egongo zirenik.

Afaltzen ari ginela, berriz, Joxean Arbelaiz hil zela jakin genuen. Bat-batean. Kultura Patronatuko zuzendari ohia, Jaurlaritzako goi kargu, eskola maisu, Andramari abesbatzaren presidente... Harreman gutxi izan dut nik berarekin, baina beti tipo jantzia eta edukatua iruditu zait. Gugan bego!

"Ilusio handirik gabe bizitzen ari naiz hauteskundeena. Alde batetik, hori bai, amorrazioarekin, ezker abertzale ofizialaren zerrendak baliogabetuko dituztelako ziurrenik, eta hori guztiz bidegabea iruditzen zait. Gainera atxiloketa horiek guztiak egon dira, tartean nire sindikatukide batena, Arantza Urkaregirena... gogorra, injustua iruditzen zait guztia".

"Baina, bestalde, ezker abertzale horrek, berez, ez nau batere erakartzen, lehengoan Arnaldo Otegiren elkarrizketa irakurri nuen eta ez zegoen autokritika izpirik, ez dakit, Carrascoren edo Uriaren hilketen ondoren inork ez esatea «gaizki iruditzen zait» seinale txarra da..."

"Eta hirukiaren beste erpin nagusiei buruz, zer esan... Partidu bera boterean egotea hogeita hamar urtez ez da sanoa inola ere, ez hemen ez inon, eta ez da harritzekoa garatu den ustelkeria eta klientelismo guztia. Alde horretatik ondo legoke EAJk boterea galduko balu (...) Patxi Lopezen alternatiba ez zait erakargarria egiten, ez bakarrik bere gizarte eta ekonomi eredua dela eta, baizik eta baita euskaltzalearen ikuspegi soiletik ere".

Iban Zaldua, publikatu duen azken liburuaz, politikaz, ekonomiaz Berrian. Elkarrizketa larunbatean argitaratua da.

Nik ere neure egiten ditut Ibanen hitzok.

Imanol Querejeta psiquiatra da Más que palabras irratsaioko kolaboratzailerik zaharrena. Hasiera-hasieratik omen dago bertan, 1998tik edo. Igande eguerdietan jende askok entzuten ditu Imanolek Javier Vizcaínorekin, irratsaioko zuzendariarekin, mantentzen dituen solasaldi interesgarriak.

Pasa den udazkenean biek idatzitako liburua egon zen Durangoko Azokaren berritasunen artean. Orduan izan nuen  liburua esku artean eta geroztik ikusi izan dut Donostiako liburudenda ezberdinetako erakusleihoetan. Diseinu aldetik, zer nahi duzue esatea, ez da liburu erakargarria, baina uste dut bi egileek zuzenean mantentzen dituzten solasaldien espiritua ondo baino hobeto ageriko dela bertan.

Eta liburua gustuko ez baduzu ere, asteartekoa izan daiteke aukera aproposa biak ala biak bertatik bertara ikusteko eta entzuteko. Gainera, aurkezle lanetan irratsaioko beste kolaboratzaile beteranoa egongo da, Jabier Muguruza. Muguruzak idatzi du liburuaren aitzin-solasa eta Donostian jokoa banatzen egongo da.

Zerbait gehiago jakin nahi baduzue, entzun Imanolek eta Javierrek Edurne Mendiarekin izandako solasaldia (Durangoko Azokan). Asteartean Ernest Lluch Kultur Etxean egongo naiz  liburu aurkezpenean. Bertatik pasaz gero, elkar ikusiko dugu.

Esan bezala, larunbatean egon zen kolektibo hau Nach raperoaren kontzertua zabaltzen Egiako Gazteszenan. DVn publikatu duen A pelo erreseinan, Juan Luis Etxeberriak dio aretoa lepo bete zela. Haur asko joan omen ziren gurasoekin. Gainerakoek ez omen zuten 25 urteren langa gainditzen.

100 % Gourmet kolektiboak diskoa publikatu berri du eta webgunean dago entzungai. Oker ez banago, badago ere kantak jaisteko modua.

Pedradas blogean, JLk idatzikotik lehenengo bi parrafoak itsatsi ditut. Hau da gaur egun gaztetxo eta gazte askok entzuten duten musika. Bere ustez, 70. hamarkadan punkak zuen papera betetzen omen du egun.

Honekin loturik lehengoan irakurri nuen Kiko Amat (Sant Boi, 1971) idazle katalanak eleberria argitaratu duela. Bi liburu ditu aurretik eta Rompepistas nobelan 1987ko Bartzelonako ingurune langilea agertzen omen da. Musikazale porrokatua da Kiko, komunikabide ezberdinekin kolaboratzen du eta La Escuela Moderna fanzinea zuzentzen du. Fermin Muguruzak Mirant al cel soinu banda egin zuenean, Kikok sinaturiko promozio orrialde beroa zekarren.

Bukatzeko, Donostiklubako blogean jarri dituzten bi bideotako batekin utziko zaituztet. 100 % Gourmet kolektiboak eskainitakoaren zati bat da.

Ostegunean aurkeztu zen Puntueus elkartea. Goizean eginiko prentsaurrekoaren ondoren, arratsaldean ekitaldia egin zen Durangoko Plateruenan.

Webgunean diote "Internetek, kultura-aniztasuna mailarik gorenean kokatzen du eta, kultura-aniztasun horren baitan, gaur egun euskarak eta euskal kulturak Interneteko aterpe teknologiko propioa izan dezakete: .eus domeinua, 'Euskara eta Euskal Kulturaren Komunitatea'-ren [ EEKK ] Interneteko izena".

Euskaldunok katalanek .cat domeinuarekin zabaldutako bidea jarraituko dugula dirudi eta eta horretarako hamaika elkarte eta erakunde batu egin dira Puntueus elkartea sortzeko.

2006ko irailean Vicent Partal egon zen EH 2.0 jardunaldietan. Kazetari katalan honek .cat domeinua lortzeko jarraitutako bidea nolakoa izan zen kontatu zigun. Katalanak aitzindariak izan ziren eta orain errazago izango dugu euskaldunok, baina ez da erronka makala:

"Kanpaina 2002 urtean abiatu zen, 98 elkartek eta 68.000 hiritarrek bultzatuta. Negoziazio prozesu luzea eta gogorra izan zen, baina 2005eko irailaren 16an ICANNek onetsi zuen .cat domeinua (...) ICANN erakundearekin sinaturiko kontratua 1.000 orrialdetik gorakoa da".

Atxikimendu mordoa daude jada (6.000 inguru hiru egunetan), baina gehiago behar dira (bete formulario hau nahi izanez gero). Erraza da aldeko sinadura ematea, baina gero eutsi behar zaio da eta euskaldunok teknofoboak ez garela demostratu.

Zaldieroa prest dago (zorionak Argia Saria lortu duten guztiei, bereziki Librezale lan-taldeari). Eta zu? Ni bai, harrikadak.eus lortu arte.

Aurrekoan aipatu nituen hemen Rafa Berrioren bi kanta. Gaur Joserra Senperena pianista proiektu berean dagoela aipatu nahi nuen eta hark jarritako bideoa itsatsi. Baina ikusi dut informazio gehiago dagoela jada sarean eta orduan hobe ez gordetzea dudan apurra.

Joan den astean ahaztu egin zitzaidan esatea bideoaren egilea Thomas Canet argazkilaria dela. 1970. hamarkadan Berlinen jaiotakoa, gaur egun Madrilen bizi da. Caneti Sylvia Castillok eginiko elkarrizketa honetan hainbat musikari eta artistari eginiko erretratu ederrak ikus ditzakezue.

Elkarrizketan bertan aipatzen da erakusketa (Lieder) Donostiako Arteko galerian otsailean (seguraski hilaren 6an) inauguratuko dela. Ondorengo hauek hartu dute parte ekimenean: Diego Vasallo (pintura), Rafa Berrio (musika), Joserra Senperena (musika), Suso Sáiz (instalazioa) eta Thomas Canet (errealizadorea). Asmoa esaldi batean laburbiltzen dute: "XIX. mendeko erromantizismo klasikoaren idealen interpretazio berria" omen.

Beste bideo bat igo du Canet-ek. Bertan, Thomasek kamera utzi du eta Joserra ageri da pianoa jotzen. "Balada nº 1" du izenburu. Gainera, joan den astean aipatu ez nuen Rafaren "En tu nombre" ere dago ikusgai.