Harrikadak

2011n zendutako Aitzol Aramaio zinemagilearen omenez antolatu zuten pasa den aste bukaeran haren jaioterrian Marabilli jaialdiaren bigarren edizioa. Hona hemen Anartz Bilbaok Garan egindako balantze moduko bat.

Gerritxik gora forman

Ostiral gauean joan nintzen ni eta, Ima Ubedak esan bezala, gutxitan arituko ziren Fernando León de Aranoa eta Asier Altuna bikotea musika talde baten telonero lanetan eta hori Ondarrun gertatu zen ostiralean. Zinemaz aritu ziren biak solasean Bide Onera zinean. Hori izan da aurtengo berrikuntzetako bat: Ondarroako Kafe Antzokia itxita dago pasa den ekainetik eta zine aretoa izan zen jaialdiaren egoitza nagusiena.

Ordubeteko saioa eskaini zuen Bide Ertzean Tolosako hirukoteak. Zuzenekoaren zatirik nagusiena berriki argitaratu duten 77 lana aurkezteko aprobetxatu zuten, baina egin zuten ere sartu-irtenen bat aurreko diskoetan barrena.

Sendo agertu ziren, power trio totala, soinu ederrarekin. Pasa den udan (2012an) grabatu zuten diskoa eta urtebete honetan poliki prestatu dute itzulera. Lokalean sartutako orduak probetxuzkoak izan dira.

Gu ez guz, zu zeatxik zuz?

Duela urte batzuk, Imak kontatu zuenez, anai biak Ondarruko taberna batera sartu ziren eta biei begira etxekoandreak bota zien: "Zuek gerritxik bera eztai bañe gerritxik gora bardiñak zaze". Ondarrutar bik esan zidaten halako esaldia Alaiko Sagrariok esateko modukoa zela.

Beste behin, bikiak hurbildu ziren Ondarrura eta bertan manifa. Ez zekiten zein zen bilkuraren zergatia eta ez zuten ulertzen leloa (soldaduskaren aurkakoa). Norbaitek argitu zien haren esanahia (euskara batuan) eta hori kantatu zien publikoak bisa eskatzeko: "Gu ez guz, zu zeatxik zuz?"

De ninja a mujer

Koldo Almandoz zinemagile donostiarrak azken urteetan egindako hainbat lan erakutsi zituen larunbat eguerdian, baita alderik bizarroena ere. Hona hemen: De ninja a mujer.

Angel Aldarondo izan zuen alboan, gidari komantxe moduan.

Calla y toca

Larunbat gauean, Victoria Eugenia Clubean aurkeztu zuen Lou Topet laukoteak Esnatu dira. Eneko MobyDick izan zuten anfitrioi (edo anfetamin bere esanetan). Lehen aldiz ikusi nuen zuzenean getxotarra eta ondo baino hobeto ulertu nituen harengatik entzun ditudan laudorioak. Taula gainetik jaisterakoan ez dakit nolakoa den, baina plazagizon erabatekoa da. Ahots urratua, orro batean jartzen duena askotan, begirada beste mundu batean galtzen duen bitartean.

Lou Topetek apustua egin zuen tokiarekin eta asmatu egin zuten, bete egin baitzen aretoa. Zarauzko americana musika elegantea da oso. Jarraitu beharreko taldea, sin dudarik gabe.

Oier abeslaria hamargarren aldiz eskerrak ematen ari zela, eta jendeari isil-isilik zegoela leporatzen zioen bitartean, Eneko MobyDick-en ahotsa entzun zen albo batetik: "Calla y toca". Eliades Ochoa kubatarrak sinatu zezakeen esaldia: "Nosotros nada más que buenas noches y a tocar".

Nosotros nada más que buenas noches y a tocar, este apunte en castellano

1001 Medios komunikazioari buruzko laborategi txiki bat da eta eremu horretako hainbat profesional eta kazetari biltzen ditu.

Horietako bat da Antxon Benito. Famili bazkari bat aprobetxatu du sare sozialen erabilerari buruzko datu batzuk jaso eta hainbat ondorio ateratzeko. Yo soy de Twitter y tú de quién eres apuntean kontatu du.

Berak dioen moduan ez dira ondorio kategorikoak, baina bai balio dutela sare horiei buruzko hausnarketa egiteko.

Ez du esaten zenbat jende dagoen tartean, baina badirudi 15 bat lagunez ari dela. Sareei dagokienez, hauxe da argazkia:

• Tuenti: 7

• Twitter: 6

• Facebook: 7 (baina 2 kontu ia baztertuta daude)

• Whatsapp: 14

Eta hauexek dira Antxonek atera dituen ondorioak:

1. Mugikorrak mahai-gaineko ordenagailuak eta ordenagailu eramangarriak irensten ari dira. Eta hemen ari da gertatzen benetako iraultza.

2. Ez da bere neurrian baloratu nola sartu den Whatsapp gure bizitzetan. Antxonek dio berak ez duela asko erabiltzen, baina Facebook edo Twitter erabili nahi ez duen jendeak ere bereganatu duela erreminta hau.

3. Gaztetxoek twitter-en abiadura nahiago dute eta ia chat baten moduan erabiltzen dute. Arazo nagusiena da ez daudela oraindik mugikorretarako interface-ak oso prestatuak. Eremu hau asko hobetu behar du(te) eta hor hartzen die oraindik ere Tuentik aldea. Antxonek dio bere inguruan Tuenti argazkiak konpartitzeko erabiltzen dutela eta Twitter jendaurreko harremanetarako.

4. Facebook-ek arazo batzuk ditu. Berau probatu duten helduentzako berritasunaren eta lagunak berreskuratzeko hasiera bateko inpaktua galdu du eta une honetan traba edo oztopo bihurtzen ari da. Bestalde, gazteek ez dute erabat ulertzen. Bitxia da hori Antxonentzat, gauza bera askotan entzun baitu azken hilabeteetan.

5. Frustrazio puntu bat aitortzen du jakinda dauden sare sozial mordoaren aurrean, 4 edo 5 tokitan kontzentratzen dela esfortzuaren % 99a.

6. Mahaian zeudenen artean, pertsona bakarrak, zaharrenak, ez du inolako sare sozialik erabiltzen.

7. Amaitzeko, ezin ahaztu lehia honetako beste garaile nagusia: YouTube. Denok erabiltzen dugu mundua begiratzeko ikus-entzunezko leiho handia. Gazteenak, 10 urte ez dituenak, familiaren telebista pantaila aurrean Youtubeko bideo gehiago ikusten ditu telebista konbentzionala gisa ezagutzen ditugun programak baino eta hau izan daiteke datozen urteetan areagotu daitekeen joera bat.

Laugarren edizioa bete du aurten Kortxoenea Gaztetxeko Zinemaldi Alternatiboak. Zinemaldi handiarekin bat egiten du denboran eta, batzuetan, handitik pasatzen den jendea ere hurbiltzen da txikira.

Irailaren 26an "Auto-ekoizpena musika munduan" jorratzeko mahai-ingurua antolatu zuten. Aldez aurretik, Fundación Robo kolektiboaren Populismo musical dokumentala bota zuten eta ondoren Beñat Sarasola aritu zen jokoa banatzen: Anari, Leire Lopez Ziluaga (Kafea eta galletak, besteak beste), Jokin Azpiazu (Okerreko) eta Giorgio Bassmatti.

Bi ordu luze aritu ziren/ginen han solasean eta ezin hemen laburbildu bertan esandakoak. Gorka Bereziartuak Dock of The Bay jaialdiaren crowdfunding kanpainaren harira Leire Lopezek egun hartan esandako ideia bat jaso du: "Lopezek seinalatu zuen ez dela hitz egiten mota honetako ekimenen atzean dagoen dramaz: desinbertsio publikoa eta kultur arloan lan egiten duen jende askoren prekarietatea”.

Hor dago gakoa. Politika publikoak eta prekarietatea. Murrizketa garai hauetan, guraizeak dantzan.

Aste honetako Argian Miel Anjel Elustondok Amaia Rodriguez elkarrizketatu du. Gaur egun Remelluri bodega famatua kudeatzen du Amaiak, baina XX. mendearen amaieran lau urtez goi mailako ardurak izan zituen Eusko Jaurlaritzako Kultura sailean. Ez dut ezagutzen, baina emakume azkarra ematen du. Argigarria oso pasarte hau:

"Mari Karmen Garmendia zen sailburu garai hartan. Niri Txato Agirrerekin lan egitea gertatu zitzaidan, lan polita egin genuela uste dut, baina nire bizitzan oso lan txikia izan da. Politikan ari nintzen, kudeaketan, ez nintzen artista ez sortzaile, haiei laguntzea zen nire lana. Diru-sail handiena konprometituta zegoen –agian, gure gustukoak ez ziren proiektuetan–, eta gainerako diru apurra sortzaileen artean banatzen ibiltzea izugarrizko frustrazioa zitzaigun. Ahal genuena egin genuen. Sentsazio mikatza! Herri honetan hainbeste sortzaile lanean ari zela ikusi, eta politikariak hain galduta ibiltzea, erabaki okerrak hartzen askotan… Izugarria!"

Aurrerago zehazten du zein zen diru iturrien jario nagusia: Guggenheim Museoa.

Museotzarra baino txikiagoak dira egungo proiektu handiak, diru gutxi dagoelako. Dagoen urri hori ere konprometituta. Baina XXI. mendeko erronkei aurre egin eta asmatu beharra dago. Ez da erraza izango.

El papel del crowdfunding, este apunte en castellano.

Dear JOR

Ez naiz goiz jaiki. Igandea da. Telefonoa piztu, sukaldera joan, pertsiana jaso eta irratia piztu. Telefonoko mezu batek abisatu dit urriaren 1era arte zegoela programatua "Desde Jamaica".

Gosaldu ondoren, ordenagailua piztu eta korreoa jaso dut.

Errutinazko gauza horiek guztiak amaitu ondoren, gordeta nituen azken bi Zooilógicoen bila jo dut. Lehenak Suarezek, Gonzalezek eta Aznarrek 1996ko apirilean Moncloan izandako (ustezko) bazkari baten berri ematen du, Aznarrek hauteskundeak irabazi berri zituela. Bigarrena Zooilógicoen agurra suposatu zuen eta kazetariei buruzkoa da. Perro de Prensa.

Testu biak webgunean jarri eta beste hainbeste txio programatu ondoren, egutegitik ezabatu dut Desde Jamaica noiz arte nuen eguneratua abisatzen zidan mezua. Gero lerro hauek idazten hasi naiz. Ohituraren kontra, lehen gaztelaniaz.

Lau urte luze pasa dira hil zinenetik (2009ko apirilaren 28a). Egunero egon da nobedaderen bat webgunean, baina jada amaitu zaigu materiala. Ez dakit zer gertatuko den urriaren 3tik aurrera, baina bai dakidala webgunea ez dela egunero berrituko. Hor jarraituko dute lagunek Voces Amigas atalean idazten eta apunteak, analisiak, artikuluak, ideiak... argitaratzen.

Seguru nago webgunean beren tokia merezi duten zure testuak agertuko direla oraindik. Hori gertatuz gero, jarriko ditugu bertan. Zalantzarik gabe.

Besarkada bat, Javi.

Iturri

Cuatro años y pico después, este apunte en castellano.

Página 12 egunkarian irakurri nuen No pretendo haberles sacado la ficha izeneko elkarrizketa. Buenos Airesen nengoen, oporretan, eta bitxia iruditu zitzaidan egitasmoa.

Aktorea, itzultzailea, idazlea... da Daniel Tunnard eta, liburua plazaratu aurretik, blog batean plazaratu zituen istorio hauek (Colectivaizeishon).

Guztira 340 bidai egin omen zituen Buenos Aires hiriko 140 lineen barna (gehi Retirotik La Platara doan lineako beste batean ere).

Ideia A. J. Jacobs-en The Know-It-All (Orojakilea) liburutik hartu ei zuen. Jacobs-ek urtebete eman zuen Entziklopedia Britainiarra irakurtzen eta esperientzia horri buruzko liburua idatzi zuen ondoren.

Tunnard-ek dioenez, orain esku artean duen proiektuetako bat Argentinako tren guztiak hartzea da.

Artikulua irakurri ondoren, pentsatu nuen gauza bera egin zezakeela Gipuzkoan Alberto Moyanok. Gipuzkoa hiria (y no volvería) apunte hura gogoan.

El tipo que se subió a todos los autobuses de Buenos Aires, este apunte en castellano.

Uztailaren 28an kontatu nuen diru bila ari zirela familia eta lagunak Babou Diouf gazte senegaldarraren gorpua jaioterrira eramateko. Atzo iluntzean jakin nuen gaur, abuztuak 9, hegazkinez eramango zutela gaztea.

Familiak eta lagunek testu hau egin dute jasotako laguntza guztia eskertzeko.

Guztion Elkartearen esker gutuna

Babou Diouf-en familiak eta Hondarribiko Senegaldarren Komunitateak, lerro hauen bitartez, eskerrak eman nahi dituzte gorpua aberriratzeko jasotako laguntza guztiagatik. Babou joan den uztailaren 19an, 28 urte zituela, hil egin zen.

Gorpua Senegalerantz ostiralean, hilaren 9an, eramango da.

Repatriado el cadáver del senegalés Babou Diouf, este apunte en castellano.

Atzo eguerdian, Ondarroara iritsi berritan, bi senegaldar (afrikar) ikusi nituen autobus geltokian paper bat itsasten.

Handik gutxira bertatik pasa eta argazkia atera nion. Bi gauzek deitu ninduten atentzioa.

1.- 28 urteko mutil gazte baten eskela zen.

2.- Euskaraz zegoen idatzita.

"Babou Diouf. Donostian hil zen, 2013ko uztailaren 19an, 28 urte zituela". Hondarribiko Senegaldarren Komunitateak sinatzen zuen eta gorpua etxeratzeko diru-laguntza eskatzen zuten. Kutxabank-eko kontu bat: 20955039931072497125 (Guztion Artean elkartearena da: kontzeptua Babou-rentzako laguntza / Ayuda para Babou).

Interneten egon naiz bilaka eta ikusi dut Diario Vascok argitaratu duela testu labur bat gaur bertan: Babou Diouf Senegalera etxeratzeko laguntza eske. Albisteak dioenaren arabera, 7.000 euro behar dituzte (Hondarribiko Tanatoriora deitu dut eta hori horrela dela baieztatu didate).

Bi telefono ageri dira albistean: Osman-ena (ez deitu: itsasoan da) eta Famara-rena. Babakar Diouf-en telefonoa ere lortu dut.

Osmanek ez du deia hartu, itzalita zuen mugikorra, baina bai hartu duela Famarak. Babou-ren lehengusua zela esan dit Famarak eta arrantzale gisa aritzen dela Hondarribian. Galdegin diot ea zer gertatu zaion lehengusuari.

Duela lau bat hilabete etorri zela esan dit. Senegaletik abiatu eta Marokon pasa omen zituen hilabete batzuk. Algecirasetik Espainiaratu zela eta hilabete pasa zuela Malagan lagun batzuekin, Famara Senegalen zegoen bitartean. Oporretan.

Famara Hondarribira etorri zenean, hona ekarri zuela Babou, baina gaixo zegoela jada. Bidasoa Ospitalean hartu zuten, analisi batzuk egin, baina ez zuela hobera egin. Azkenean, ospitaleratuta egon da bertan hilabetez eta handik Donostia Ospitalera eraman zutela.

Oso gutxi egon dela berarekin; arrantzalea izanik 40 egun pasa zituela itsasoan.

Babouk ez omen zuen paperik.

Ondo legoke esku bat botatzea.

Se necesitan 7.000 euros para repatriar el cuerpo de un senegalés, este apunte en castellano

Uztailak 29. 9:45. Guztion Artean Elkartearen komunikatua.

Uztailak 29. 13:00. Pertsona batek Menéamen jarri du.

Uztailak 29. 23:00. Hondarribiko tanatorioko gerentea, Iñaki Garrido, elkarrizketatu dute gaur goizean Euskadi Irratiko Faktorian.

Abuztuak 2. 17:55. Prentsaurrekoa egon da gaur goizean Hondarribiko Udaletxean. Besteak beste, jakinarazi dute Udalak gastu batzuk hartuko dituela bere gain eta zinegotzi guztiek dirua jarriko dutela. Hondarribiko Udalaren komunikatua.

Abuztuak 9. 22:00. Gaur eraman dute Senegalera Babou Diouf-en gorpua. Familia eta lagunek eskertu nahi izan dute jasotako laguntza.

Gaur goizean, Javier Ortizen webgunean aritu naiz kazetari honek hainbat istripuri buruz idatzitako zutabe eta apunteen bila. Gogoan nuen Valentziako Metroko istripua (2006ko uztailaren 3koa), baina 2003aren hasieran Madrid-Cartagena Talgoak izandakoari buruz idatzitakoa azaldu zait. Álvarez Cascos zen orduko ministro eta Otra vez «el fallo humano» izenekoa idatzi zuen donostiarrak.

Uste dut aproposa dela gauza guzti hauek gogoratzea jakiteko komunikabideek eta agintariek nola funtzionatzen duten halako egoera baten aurrean (hauek bezalakoak bazter batean utzita: ez dut webgunearekin lotu, twitter sarean igotako argazkiarekin baizik).

Ikerketaren gertuko iturriak: "Inork bere gain hartu nahi ez duen baina plazaratu nahi diren datu edota ideien berri emateko Prentsak erabiltzen duen eufemismoa da".

Giza akatsak: Javierrek idatzi zuen "ez dakit jada zenbat aldiz esan bezala, «giza akatsa» gaztelaniaz erabiltzen den «persona humana» bezalakoa da: txorakeria. Akats oro gizatiarra da hala beharrez. Soilik egiten du akatsa aukeratzeko gaitasuna duenak. Makinek ez dute akatsik egiten: haiek komeni dena baino denbora gehiagoz lanean uzten dituztenek sartzen dute hanka, behar diren bezalako errebisioak egiten ez dituztenek, behar ez bezala maneiatzen dituztenek, eta abar".

Edota 1997ko zutabe batean esan bezala, (Fallos humanos), "giza akatsak eta akats mekanikoak (edo naturalak) desberdintzea ez da soilik astakeria kontzeptuala. Argibideak eman behar dituztenentzako aldrebeskeria oso erabilgarria da: argibideak saihesteko aukera ematen die".

Azken finean, "ematen du dena abilezia handiz egina dagoela, istripuren bat gertatuz gero, konpainiak eta Ministerioak ahalik eta azkarren eskuak garbitzeko aukera izan dezaten, zaurituak bisitatu, hildakoei lurra eman ... eta akabo".

P.S.: Valentziako Metroan gertatuko apunteetako batek titulu esanguratsua du: Cuanto más se sabe, peor (Zenbat eta gehiago jakin, orduan eta okerrago).

Todo fallo es necesariamente humano, este apunte en castellano

Uztailaren 28a. 21:15. Eguneratzea. Ikusi eta entzun bideo hau.

Roberto Moso musikari, musikazale, kazetari eta blogariak apunte bat eskaini dio blogean berriki hildako lagun bati. Bilboko Trapi tabernako zerbitzaria zen Javi Bilbao eta, Robertok dioenaren arabera lege zaharreko tabernaria.

“Ondo aukeratutako musika, ondo botatako kañak, bakoitzaren tokia non dagoen ezagutzen duen parrokia...”

Javik musika gomendio mordoa egiten omen zituen eta horietako baten bideoa aukeratu, Tomasitorena, eta apuntean jarri du, omenaldi gisa.

Tabernak eta lokalak direla eta, egun hauetan itxi dute Ondarroako Kafe Antzokia eta bertako programatzaile izandako Txomin L. Aramaiori elkarrizketa egin diote Entzun aldizkarian.

Bilboko Kafe Antzokiarekin du/zuen lotura Ondarroakoak eta arazo ekonomikoak argudiatuta ixteko erabakia hartu dute. Aramaiok dio garai baten amaiera dela hau, baina espero duela proiektuak segida izatea.

Elkarrizketa irakurrita gogoratu nintzen Gotzon Barandiaranek Gaur 8n idatzitako analisi luze honekin: Nola aldatzen diren gauzak, kamarada! Oso luzea da eta ez da nire asmoa laburbiltzea baina bai gauza batzuk aipatzea. Bide batez, artikuluan Gotzonek dio diskogintzaren industrian gertatzen ari diren aldaketei buruzko tesia ari dela prestatzen (oharra: Audience taldeko Gaizka ari da prestatzen, Gotzonek behean dioen bezala).

Sorkuntza ez dago krisian

Gotzonen azterketaren analisia horrela hasten da: “Euskarazko kultur sorkuntza ez dago krisian. Musikariak eten barik ari dira kantugintzan, formatu zeharo ezberdinetan. Kexu dira, ordea; ez dute diskoen berri nork eman, ezta kantugintzarako plazarik ere”.

%17,4 goaz musika emanaldietara Euskal Herrian

Jaurlaritzaren Euskal Kulturaren Behatokiak ezagutarazitako datuen arabera (kultura ohiturak, praktikak eta kontsumoa: musika, 2007-2008; pdf)

2.623.969 euskal herritarretik, %17,4k dio duela musika emanaldietara joateko ohitura

Ez joateko arrazoiei buruz galdeturik,

%41,4k gastu ekonomikoak aipatu zituen

%43,6k denborarik eza

%26,7ren iritziz, berriz, egun dugun musika eskaintza ez da nahikoa.

Euskal taldeak zuzenean

Euskal taldeen zuzeneko emanaldietan dagoen erantzun eskasaz kezkatuta, musikari, antolatzaile eta zaletuen artean galdezka ibili da Gotzon:

1.- Kultura kontsumitzeko modua aldatu egin da: Internetek aldatu du. Nola? Ez dago argi.

2.- Soziologikoki, hogei urteren aldean behinik behin, jendartean ez daude eragile berdinak (politikoak, sozialak...).

3.- Bertako taldeek duela hogei urteko babes publiko-pribatua galdu egin dute.

4.- Gaztetxe gehienek kontzertu gutxiago antolatu dituzte: “herri mugimenduekin lotutako musika munduan kontzertuekiko “zaletasuna” jaitsi egin dela”.

5.- Askok teknologia berriei leporatzen diete kontzertuen heriotza, hots, egungo gain-informazioak zuzeneko esperientzia debaluatu du.

6.-Kontzertuen prezioa, gidatu beharra versus alkohola. Bestalde, promoa aski egoki eta garaiz egin ez izanak eragin handia du.

7.- Kultur adierazpide honek balorea galdu du. Doakoa da, nonahi entzuten da, autobusean zein medikuarenean, erosten den mobil berrian opari dator...

8.- Zergatik BBK Livek halako arrakasta? Ez delako kontzertua. Jaia da, jendetza egongo dela ziurtatzen duena, musikaz jantzia, baina bestelako erakarpenez ere bai.

9.- Informazioa kapsuletan jasotzera ohituta gaude, eta nahikoa da kontzertu bateko bideo bi ikustea han zer gertatu den jakiteko.

10.- Kontsumoa guztiz jaitsi da. Kultura kontsumitzaile asko guraso dira eta beste gastu eta plan batzuk dituzte asteburuetan, gehienbat. Belaunaldi berrietakoek, 25 urtetik beherakoek, beste jai-giro mota desberdin bat dute, doan diren ikuskizunetara ere gazteak erakartzeko gero eta zailtasun handiagoak ditugu.

Erreferentzia falta sare sozialen garaian

“Gero eta medio berri gehiago egoteak euskal munduari eragin dion kalteak ere eragin zuzena du” dio Gotzonek. Bere garaian Euskadi Gaztea zuten erreferentzia, gutxi gorabehera.

Amaitzeko

Bukaera aldean dauden bi esaldi gehiago:

1.- "Emateko dagoen jendea behar du euskal kulturak, eta ez hainbeste eskatzeko dagoena".

2.- "Bai, jende gutxiago agertzen da kontzertu ertainetan eta txikietan, eta gero eta gehiago diru publikoarekin finantzatutako jaialdi handi horietan. Baina hori da nahi dugun eredua? Hori da behar duguna?"

Lerro hauek idazten hasi nintzenean, Illarra oraindik Realeko jokalaria zen. Lerro hauek argitaratzen direnean Reala utzi eta Real Madrideko jokalari bihurtu da. Tartean, ia 40 milioi. Astakeria bat.

Illarrak Bahía Internacional izeneko enpresako aholkulariak ditu. Enpresa hau punta-puntakoa da futbolariak alde batetik bestera eramateko orduan. Jokalariak kristoren denboraldia egin zuen (tartean, Europako txapeldun 21 urtetik azpikoen mailan) eta mundu mailako klub indartsuenetako batek, Real Madrid ahalguztidunak, fitxatu egin du.

Illarrak Reala utzi eta beste nonbaiten jokatu nahi badu, ezer gutxi dut esateko. Klausula pagatu eta kitto. Realean bertan jokatu nahi duen jendea nahi dudalako.

Hori bai, zaila egiten zait ulertzen Mutrikutik apenas atera den gazte bati zer kristo galdu zaion Madrilgo oihanean. Oso jokalari ona da, baina uste dut goizegi utzi duela Reala eta gaizki pasako duela gauzak okertzen badira. Iruretak zioen bezala, aldagela batean 22 enpresa daude eta aldagela hori ez da nolanahikoa.

Realzale gisa, oso tristea da ikustea apenas 50 partida jokatu dituen jokalaria nola eramaten duten. Bere garaian, bospasei denboraldi egin zituzten Bakerok, Txikik eta Rekartek Bartzelonara joan aurretik eta 100 partidatik gora jokatu zituen elastiko txuri-urdinarekin Xabi Alonsok. Argi hitz egin zuen agurreko prentsaurrekoan Aperribayk, harrobia lantzen duen talde batek babesa behar duelako.

Kezkagarria da ikustea Realean 10 urte daraman jokalari bat ez dela gai baloratzeko beste gauzen gainetik azken hamarkadako denboraldirik erakargarrienaren aurrean gaudela eta kristoren zuloa uzten duela. Juan Rodríguez Millánek ondo baino hobeto adierazten du ideia hau.

Dena den, aurrekoan bota nuen twitter-en realzaleek ez zutela ahaztu behar iaz Javi Martínez eta Llorente auziak zirela eta botatakoak. Berdin pentsatzen dut gaur egun ere. Alde horretatik, behintzat, Illarra ezin da kexatu (Zubietan zaleek kristoren harrera egin zioten ostegunean eta zuzendaritzak babestu du agurreko prentsaurrekoan).

Illarraren garaia pasa da (futbolak buelta asko ematen ditu eta igual bueltatuko da; ateak zabalik izango ditu), baina garbi dago erakundeak jarraituko duela. Ez da komeni albo batera uztea Athletic-ek amaitu berri den denboraldian eta guk duela hamar urte egindako hankasartzeak. Ea zerbait ikasi dugun.

Orain gogoan ez dudan jokalari batek zioen polita dela talde handi batean jokatzea, baina askoz ere politagoa dela zure taldearekin horien kontra jokatzea eta irabaztea. Hori da Illarrak galdu duena.

Kitto. Ez dut honi buruz gehiago idatziko. Ilusioz beterik ekin beharko diogu denboraldiari, taldea eta entrenatzailea babestu eta aurrera egin.

Martín Lasarte style, "¡no se desunan!". #realsocialismo style.

Las personas se van, las instituciones permanecen, este apunte en castellano.