Postindependentzia sukaldatzen
Zebra muskuiluak (Deia egunkarian argitaratua, 2008-VII-25)
Arabako urtegietan zebra muskuiluak agertu dira, edo larbak bakarrik, baina argi dago gutxi barru euskal faunak beste animalia bat izango duela; inbaditzailea nahi baduzue, bai, baina gure artean geldituko da betiko. Animalia kosmopolita horietako bat denez gustura dago nonahi. Jendea eta administrazioa kezkaturik daude hodietan talde handitan bizitzeko ohitura baitu. Zer egin flotagailuak lixibaz garbitzeaz gain? Zebra muskuiluek ez dute etsai handirik naturan, harrapariak esan nahi dut. Entzun dut hegazti batzuen dietan, baita igarabenean ere, sartzen direla, baina agian igarabak ere ez lirateke guztiz onak izango, auskalo zer nolako txikizioak egin ditzaketen igaraba horiek (nutria, ez begiratu hiztegian). Ez naiz aditua zoologia kontuetan.
Nire ustez arazo nagusia da zebra muskuiluak ez direla jateko on. Bestela poz-pozik egongo ginateke. Horregatik pentsatzen dut aterabide bakarra dagoela Arzaken eta gure beste sukaldari sakratuen laborategietan. Eusko Jaurlaritzak eta Nafarroakoak, gutxienez, behartu egin beharko lituzkete gure sukaldari moñoñoak zerbait asmatzen. Gauza zailagoak egin dituzte gure sukaldari santuek: patata tortila deseraiki duen batek aurkituko du zerbait zebra muskuilu horiek jan ahal izateko. Nitrogenoa erabil dezatela edo beste osagai exotiko horietako bat. Zebra muskuiluen aparrak ikusi nahi ditut sukaldari artisten menuetan. Zebra muskuiluen coulis-ak, vol-au-vent-ak, izozkiak, risottoak... Gizateriaren esker ona eskuratu, euskal sukaldaritza gehiago famatu eta, garrantzizkoena dena, Postindependentziaren puntu bat beteko lukete: euskal jaki herrikoi eta nazioarteko bat sortzearena. Zebra muskuilua izan daiteke Euskal Herriaren salbatzaile benetakoa.