(Euskal) Estilo Ariketak (VI): Elkartasunezko Poesia
Volgako Batelariak
2008/09/17 15:08
Zeinen erraza den elkartasunezko poesia! Edo zeinen zaila!, esanen dute beste batzuek. Zeinen puta den, ordea, ez dago dudarik. Puta diogu elkartasunaren objektuaren baldintza txarrak adierazi beharrean poetaren egoera erosoa seinalatzen baitu.
Elkartasunezko poesia asko erabili da oraingo euskaldunen artean, predikamentu handia du jendearengan, gainera. Hartu figura bakarti bat, subalternotasuna iradoki, pathos-ari eragin eta ...voilà, elkartasunezko poesia.
Emakume bat
Emakume bat bazkaltzen
Emakume bat bazkaltzen ari da
Jatetxe dotore batean.
Tabernaria
Tabernaria ailegatu da
Tabernaria ailegatu da bigarren platerarekin.
Leiho bat
Leiho bat barneko jendea
Leiho bat barneko jendea ikusten.
Kanpoan
Kanpoan jende multzo bat
Kanpoan jende multzo bat pasatzen.
Telebista joka ari da.
Barnean.
Kanpoan.
Mundua.
Negarrez....
Ez nago batere ados Haiku Maiku-ren irakurketa horrekin.
Poema hori hain zuzen ere "Elkartasunezko poesiaren" kontrarioa iruditzen zait (baldin eta ondo ulertu badut zein motatako poesia den hori), poetaren figuraren kritika argia dagoelako bertan. "Poeta miopea"-ren eta "Egilearen" arteko bereizketa hori ez zait pertinentea iruditzen poema honetan, areago poema "Poema miope HAU" hasten denean. Gaininterpretazio bidez iritsi daiteke soilik konklusio horietara. Espainolera itzuli behar izanez gero, "miope poeta" edo "poeta miope"?
Bestetik, egia da forma itxiak ez direla "idazle akademiaren" baitan sartu behar, baina horrek ez du poema kontraesaten. Forma itxia, hemen, "arau" eta "legearen" metaforatzat hartu behar da. Ez dut poeman inondik ikusten goi-poesia/herri-poesia bereizketa. Eta hala izanda ere, ez da ahaztu behar mendebaldean haikua herri-poesiatzat hartzea okerra dela, mendebaldeko haikuaren harrera XX. mende hasieran egin baitzen, goi mailako poeten eta "akademiaren" eskutik.