Argazki baten misterioa eta interpretazioa

Ondoko argazkiko pilotaria Mikel Goñi da. Beraren izena Google Images-en jarrita berehala agertzen da. Handixeagoa da jatorrizkoa, nik zehazki nor zen ikus ez zedin goiko partea moztu egin nuen eta, anatomiako  gune printzipal hura zentratzeko, hankak ere moztu behar nizkion. 

Aitortu behar dut Mikel Goñi baino lehen beste batzuk lokalizatzen saiatu nintzela, baina zalantzarik gabe Mikel Goñirena, argazki honetan, hoberena  da. Izan ere, meritu piktorikoak aurkitzen dizkiot. Urrezko proportzioa eta guzti, kasik. Kamiseta gorriak Velazquezen "Retrato del  Papa Inocencio X" margoan dagoen plegu-tratamenduaren eragin argia  dauka, ezbairik gabe. Pilotariaren besoek erdi-osatzen duten zirkulu itxia ipurdiaren beraren antonomasiazko esferikotasuna (eta, hortaz, perfekzioaren ikurra ere badena) azpimarratzera dator; osokoari,  bide batez, mugimendu sentsazio ederra emanez. Hala ere, mugimendua  eta bere tentsioa adierazteko, konposizioa bestelako bitartekoez  baliatzen da: bi eskuak atzean badaude ere, haietatik batek  ibiltzearen pendulu-mugimendua iradokitzen du, erritmo binarioa  ezarrita (tik-tak-tik taktikan, denboraren igarotzearen metafora xahutuan), baina bestea, ipurdi-masailean pausatzen doana, aurrekoaren ukazioa, geldi-geldirik iragar dezakegu (bidenabar esanda, ipurdien jabaltasun-irudi betierekoari arrazoia emanez), konjuntoan desoreka eta ezinegon izpi txikia sartuta,  baina, hala ere, ipurmamien arteko binarismoari, ying-yan-tasunari  ezer kentzen ez diolarik. Keinuak pinturaren estatikotasuna gainditzen du, Arteak heriotza (hau da, gelditasun osoa) bezalaxe, ikusleak  iragar baitezake, proiekta baitezake, hurrengo pausuak, bigarren esku horri esker, sorraraziko duen kontraesanik gabeko instantea, erregutu baina inoiz heltzen ez duguna.