Ingelesen hilerria

Kultur industriez erreportaia luzea irakurri nuen sarean duela egun batzuk: Manga edo komikien mundua Japonian.

Bi datu jakingarri, oso jakingarriak, iruditu zaizkidanak:

• Japoniaren esportazio ekonomiko nagusia, une honetan, zera da: manga alorrean jatorria duten materialak (jokoak, frankiziak, telesailak). Ez elektronika, baizik eta sorkuntza kulturala saltzen du Japoniak. Elektronika eta manufaktuak, dakigun bezala, Txinan sortzen dira gaur egunean, ez Japonian.
• Manga munduaren alderdirik interesgarrienetakoa piratak dira: Dojinshi edizioak, legez kanpo, pertsonaia eta istorioen egile eskubideei kasu egin gabe milaka fan-en artean eraikia dagoen merkatu paraleloa (ez ezkutukoa, baizik eta alegala, oso agerikoa baita mundu hori, komentzio ikaragarri popularretan elkartzen dira milaka). Hala ere, industria ofizialak ez du pirata hauen kontra egiten, bezero sutsuenak hor dituztela dakitelako, eta gero haiek industrialki esplotatu dezaketen sormenaren harrobia bertan dagoelako.

Bestalde, Lekerikoren blogean ezagututako cosplay horietako bat ikusi nuen atzo ETB1en: neska euskaldun bat (suposatzen dut, ze soinua kenduta neukan telebistan). Gipuzkoako Manga eta Anime elkarteko partaide bat, nonbait.

Berria naiz Wikipedian. Ez naiz oso ona nire aldaketak proposatzen eta artikuluak atontzen. Eta ez naiz aklaratzen laguntza sistemarekin eta eztabaida ereduekin.

Eskaera zuzendu diet beteranoei Txokoan, posta-zerrenda baten sorrera egoki ikusiko balute, gustura parte hartuko nukeela. Zerrendak ez luke oraingo sistema ordezkatuko. Osatu eta aberastu, izatekotan. Eta susmoa dut berriontzat izango zela baliagarri zerrenda batez ere.

Wikipedista askok darabiltzate zerrendak, eta aldi berean, barne-sistemak ere seguro erabiliko dituztela. Ikusi zerrenda multzoa, gaztelaniazkoa, nola gordetzen diren Gmane sisteman. ItzuL eta Eibartarrak zerrendek darabilten artxibo sistema da hori. Ikusi adibidez gaztelaniazko zerrenda nagusiaren jarduna. Kontu honi buruzko iritzirik baduzu eta euskarazko Wikipedian izena emanda bazaude, igaro hemendik zure alea uztera. Eskerrik asko.

Pott Banda itzuli da. Autoedizioari ekin dio Joseba Asteasukoak, multikopista propioa dauka orain. Polita, Xabier Kintanak Robinson Crusoe itzuli zueneko hori.

Iraultza iritsiko da egunen batean. Ez dute telebistaz emango. Eta prentsaurrekoz iragarriko ez denez, paperean ere ez dugu ikusiko. Pott Bandaren lehen editorial hura ere ez zuten egunkariek notiziatzat eman.

Gainbehera ote doa papera indar digitalen aurrean? Neurri batean bai. Euskarazko paperezko literatur fanzine gehiago ez da publikatuko. Sekula ere ez.

Baina iritsiko ote da eguna paperean albisterik gehiago publikatuko ez dena? Beharbada bai, baina ez Interneten erruz, baizik eta, bereziki, papergileek uko egiten badiote albisteak publikatzeari. Errutina paperean publikatzea errazagoa da, dudarik gabe, literatura edo albisteak publikatzea baino.

Eskerrak gaztetxo teknofilo batzuek euskal kazetaritza salbatuko duten beren begirada fresko eta nerabearekin, adi adi zer mugitzen den non: Hasier Etxeberria, Joxe Aranzabal, Anjel Lertxundi delako blogista hori, Renotik edo Renoko norbaitekin Mezularian komunikatzen den hori. Biba zuek, erredakzioetako kimu berriok.

Elgoibarren aldizkariaren sareko bertsioak, Elgoibarren.net agerkari lokalak, urtebete egin du Interneten. Zorionak.

Guru bat elkarrizketatu nahi zuten urteurrenerako, eta ni aukeratu ninduten. Kazetari gazte bat etorri zen, Asier Orbe. Tipo azkarra, Bloglines zer den badaki eta erabiltzen du (zenbat kazetari ote dira euskal medioetan horrela lanean?), eta kamaratxo eta tripodearekin etorri zen. Bideoz ere grabatu ninduen.

Dena hemen argitaratu dute.

Eibarrek ere merezi luke holako webgune bat... Baina ez dugu.

Ibarretxe lehendakariak gonbidapen bat bidali dit posta elektronikoz:



Zientzia, Teknologia eta Berrikuntza 2010 Planaren aurkezpenera joateko. Txartelontzio handi bat irudi gisa, e-postaz. Tori teknologia eta berrikuntza. Aurrera doan herria.

Kantu bat blogera atera du Amatiñok, eta lehengoan Euskadi Irratian abesten ere ausartu ei zen: Jeiki jeiki, etxekoak... Kantu honen inguruan Xabier Mendigurenek zerbait komentatuko zuela uste nuen, baina bera lotsatiagoa denez, nik esango dut haren partez. Kontua da, Mendigreen lagunaren iritziz edo, Euskal Errepublika independiente batean, himno ofiziala bihurtzeko hau baino kantu hoberik ez legokeela: ez Gora ta Gora, ez Eusko Gudariak, ez Gernikako Arbola. Eskoziarrek eta, rugby partiduetan denak kantuan hasten diren ereserki horietako baten tankera duela honek, doinu epiko bat. Ados nago berarekin.



Aste honetan kamiseta showa Espainiako Kongresuan. PPkoak ere igo zuen Espainiako selekzioaren gorria. Kamisetena barik, himnoena izan balitz auzia? Txunta-txuntaren ondoan Gora-ta-gora ere ondo gera zitekeen konparazioan, baina zer esanik ez Jeiki-jeiki, Kongresuko mikrofonoetatik...

National Geographic aldizkariak 1995eko azaroan argitaratu zuen Euskal Herriari buruz nik ezagutzen dudan azken artikulu luzea. Zazpi probintzietako mapa bat egin zuten, Euskal Herria jarrita (nahiz eta izenburua Basque Homeland den)...

National Geographic aldizkariak ez zuen Espainiako gaztelaniazko ediziorik 1995ean, mapa hori argitaratu zutenean. Ikusiko ote genuke gaur horrelakorik?

Tarte honetan, zazpi probintzien mapa argitaratzea edo erabiltzea ETArekin bat egitearen frogatzat aurkeztu izan da (Egunkaria kasuan adibidez), eta Euskal Herria terminoa esistitzen ez dela behin eta berriro esaten dute Espainiako politikari eta jakintsuek... Era berean, irudi horri Mapa del País Vasco deitu diot nik neure erdarazko blogean, eta hori barik agian Euskalerrikoa dela erantzun dit nonbait Eibarkoa den batek... País Vasco = Euskal Herria = Basque Country = Pays Basque ekuazioa ez da argia, gure herrian ere.

Aste honetan Yahook mapagintzarako aukera berri bat aurkeztu du: MapMixer. Eta bertara kargatu du National Geographic-eko mapa hauxe da emaitza.

Beste aproba bat egin dut Donostiako autobus lineekin. Emaitzan ikusten den alineazioa ez da txukunegia, baina tira. Irudi honetan puntu batzuk komentatzen ditut.

Uztailean Eibartarrak zerrendara bidali nuen mezu hau du gaurko honek oinarri.  

Igual teknologoa delako, eta apurtxo bat tratua izan dudalako harekin, niri Josu Jon Imaz gustatu egiten zait. Peloteo itxura izan dezake aitorpen honek, ze gauza ezaguna izan daiteke askorentzat, harentzako lanak egin izan dituela ni nabilen enpresak (CodeSyntax-ek egin du azpiegitura EAJren webgune elektoral bitan: ibarretxe.com eta eginbehardugu.com), baina tira, nik politikari zintzo baten itxura hartzen diot... Eta ez naiz jeltzalea (akaso Ibarretxezalea). Esango nuke halaber Imaz baino independentistagoa naizela... Eibartarrak zerrendara bidalitako beste mezu batean nire independentismo heterodoxo baina erradikala definitzen ere saiatu nintzen duela ez asko.

Irudi problema bat ere bazuen edo badu Imazek, ze ikusi behar da gero, abertzale euskaltzale jendearen artean zelako fama txarra duen gizon horrek. Neure ezagun gutxik sinesten du nik estimua diodanik. Madrilen bota izan dizkioten loreek ere izango dute zerikusia.
 
Espero dut politikatik kanpo dabilela ere, Imazen jendea agurtzeko erabiltzen duen modu bitxi, zuzen eta adeitsua berriz sentituko dudala.

Edo purea jaten hasten zara, edo plater aurrean egiten ari zaren antzerki hau grabatu eta Youtube-n jarriko dut!<br />

Josetxo Anitua disko-jartzaile eibartarrari elkarrizketa Argian. Fermin Etxegoienena da elkarrizketa, eta intro laburrean dio: "Hamar urtez musika-jartzailea izan da euskarazko pop-rock kantuak entzunarazi dituen Euskal Herriko dantzaleku handi bakarrean." Dantzaleku hori, Bilboko Kafe Antzokia da. Gero, selekzio musikal bat eskatzen dio Ferminek Josetxori,  gauez ondoen funtzionatu duten kantu ederren zerrendatxoa. Eta Josetxoren zerrenda:

"White Stripes taldearen Seven Nation Army, Outkast-en 0h yeah, Atom Rhumba bilbotarren Gone, Kuraiaren Egunsentian, Xabier Montoiaren Izorra hadi, Txuma Murugarrenen Ganbaran gordetakoak, Scissor Sisters taldearen I don't feel like dancing, Lyricsson-en Bad Load (ragga estiloan), Sean Paul-en Temperature (dancehall), Rhianna-ren Umbrella (hip-hop)."

Bistan da Josetxo Anituak ez duela zerikusi handirik Donostian Haizearen Orraziaren 30. urteurrenaren inguruan antolatu dituzten gauzekin. Joan den ostegunean, kontzertua: Alex Ubago, Txetxo Bengoetxea (21 japonesas eta beste batzuk), Mikel Erentxun eta Amaia Montero (La Oreja de Van Gogh). Biharamunean argazkian ikusi nituen pertsonaje horrekin, Luis Chillida. Esango ziela, pentsatzen dut, "El aitá estaría orgulloso bla bla bla...". Qué coshquero. Berriz ere. El aitá negargarri horretaz, ondo idatzi zuen, blogista zen garaian, Julen Gabiriak.

Larunbatean modan jarri den Donostiako jatetxe batean egon nintzen. A Fuego Negro. Menuan aukera, "La selección berezi de nuestros sukaldaris". Gero ekartzen dizkizute gauzak, eta "Taquito de lumagorri aderazado con...". Oilaskoari pollo deitzea baino indioagoa eta coshqueroagoa da lumagorri esatea. Jau!

Niri iraingarri samarra iruditu zitzaidan. Eta jana, pintxo selekzio ustez estetiko bat, eskasa. Ez joan.