Bidean . . .

Duela aste pare bat Amatiñok Eibartarrak posta zerrenda zioen hainbat liburutegi bixitatu ostean ez zuela Verneren Miguel Strogoff liburua aurkitu. Gero, hortik egun batzuetara pegora honetako beste bizilagun batek zioen Bilintx Donostiako liburudendak 30 urte bete zituela. Dendaren zalantzazko etorkizunaz hitz pare bat botatzen zituen, eta ohituren aldaketa eta kanpoko talde handien (hots, FNAC adibidez) etorrera aipatu egoeraren arrazoitzat.

Ideiak pixkat nahastu eta duela urte eta erdi inguru Bilbon egondako hitzaldi bat etorri zitzaidan burura. Chris Anderson-ek Buztan Luzearen teoria azaldu zigun bertara gerturatu ginenoi. Sustatun laburpen ona agertzen da eta Wikipedian ere artikulu sakona aurki daiteke.

Funtsean, dioena zera da, dendek espazio fisiko mugatua daukatela eta ezin dituztela erakutsi saltzeko dauden liburu guztiak (liburuak edo beste edozer gauza). Dendek saltzeko aukera gehien dituzten produktuak erakusten dituzte, zertarako eduki ia-ia salduko ez den produktu bat? Nahiago dute asko salduko diren produktuak eduki.

Aldiz, interneteko denda batean, ez dago espazio fisikoaren arazorik. Nahi beste liburu erakutsi diezazkiogu bezeroari.  Nahiz eta liburu bat azken bi urteetan ez saldu, litekeena da hurrengo urtean saltzea.

Teoria honek dioenaren arabera denda fisioak eta internetekoa alderatzen ditugunean, eta batean eta bestea salgai dauden produkutuak aztertuz gero, denda fisikoetan erakusten ez diren produktuek internetekoen salmenten ehuneko garrantzitsua suposatzen du (musikan %40a, DVDetan %21a, liburuetan %25a, ...).

Horretaz gainera internetek beste aukera batzuk eskaintzen dizkio dendari. Aste honetan, adibidez, lanean liburu intesregarri baten aipamena irakurri ostean Amazon dendara joan gara zuzenean. Zer egiten du denda honek? bada liburuaren informazio emateaz gain (salneurria, laburpena, orri kopurua, ...), erosi duten bezeoen informazioa ematen du. Horrela, gainerako bezeroek liburuaz ondo hitzegiten zutela ikustean erosi egin dugu. Baina Amazonek ez du hori bakarrik egiten, liburu hori erosi dutenek zein beste liburu erosi duten ere erakusten dizu (eta ziur naiz horrela liburu extra asko saltzen dituztela).

Hau da, laburbilduz, Amazonek denda fisikoek egiten ez dituzten hiru gauza egiten ditu: katalogo handiagoa eduki, irakurleen iritzia eman eta erlazionatutako beste liburu batzuk erakutsi.

Nere uste apalean, euskal kulturak merezi duen denda sarean egon beharko litzateke. Egon, badago, baina hobetzeko asko dauka, tartean, larriena iruditzen zaidana da askotan ez dela liburuaren informaziorik agertzen, horrela, liburua ez baduzu ezagutzen, zaila izango da erosten bukatzea. Espero dudana da Donostiako Fermin Calbeton kaleko denda, Eibatarra tabernaren parean, aldatzeko behar izan duten diruaren zati txiki bat interneteko denda eraldatzeko erabiltzea.

Bataplan Donostiako diskoteka famatua da. Donostian ikasten egon garenok noiz edo noiz zapaldu dugu, ez gehiegitan atean zegoen segurata azpeitiarrak ez zigulako sartzen uzten.

Dirudienez, segurata horrek ez zion ezetzik esaten Chris Colemani. Igual altura kontua izango da, ez naiz eta 1,80ra heltzen.

"se va Coleman. Se marcha. Nos dice bye-bye muy dolido porque no está dispuesto a aceptar que le impongan seis buenos jugadores para intentar el ascenso. Es el primer caso en la historia de una empresa que no quiere que le mejoren el equipo para funcionar. Pero bueno, Coleman también tuvo la primera lavadora en la historia a la que se le jodió el manguito y la operación de arreglo acabó en media docena de cubatas en Bataplán. Así que todo es posible con el impuesto por el otro galés que ayer escribía que todo está patas arriba en la Real y que lo que era barato era ser director deportivo en la Real. El susodicho con nombre de excelente whisky, que tiene el gran honor de haber situado a País de Galés a la cola del fútbol británico, debe pensar que la situación cojonuda era la anterior, la que él apadrinó con impagables ayudas periodísticas, de todos conocidas. Pero, míster Toshack, la democracia consiste en que la gente va al sitio señalado y vota. Y eso es lo que hicieron los sufridos accionistas de la Real en las pasadas elecciones en las que no hubo alternativa porque nadie quería aparecer en ninguna lista que pudiera tener el mínimo tufo al tinglado que habíais organizado cuatro amiguetes, John Benjamin. Cuatro amiguetes que mandáis el copón de la baraja, soy plenamente consciente, pero cuatro amiguetes al fin y al cabo. Si en las elecciones de enero ponen una urna para votar contra la cuadrilla del status quo, revienta en cinco minutos. Al menos Coleman no pide indemnización, lo que es de agradecer. Eso sí, Badiola, pórtate y compensa con algo al baranda de Bataplán."

Noticias de Gipuzkoan agertzen da iritzi polit hau. Badiolak Bataplan Connection-a izorratu du. Beste izenburu moduko bat: "Bataplan-gate, Erreala dominatzen zuen taldearen gainbera".

Haizean bada zerbait. Gutxi gora behera, hala itzul daiteke gaur Apple-ek San Frantziskon egin duen ekitaldiak zuen leloa: There´s something in the air.

Apple-k azken urteetan lortu duena ikusgarria da. Jende ugari dago beraiek egiten dutenari begira, baita beraien produktuak erabiltzen ez dituztenak ere. Gainera, marketinaren ametsetako bat lortu dute: bere bezeroak dira Apple-en komertzialik onenak. Desioa oso ondo lantzen dute, baita esklusibitatea ere. Nola da posible bestela interneten horrenbeste zarata eta zurrumurru sortzea?

Berritasunak hauexek dira motxean:

• Time Capsule: Airport Extreme + 500 edo 1000 giga-ko disko gogorra.
• iPhone: plazaratu zenetik, duela 200 bat egun, 4 milioi unitate saldu dituzte, eguneko 20.000.
• iPod Touch-arentzako eguneraketa: 20 euroren truke Mail, Maps, Notes, Stock eta Weather. 20 euro??? Mekaguensos!
• iTunes: pasa den astean 4.000 miloigarren abestia saldu zuten. Telesailen 125 milioi atal saldu dituzte eta 7 milioi filme (eta musika eta filmen merkatua krisian dela diote???).
• iTunes Movie Rentals: pelikulak alokatzeko sistema. Pelikula arruntak 2,99 dolar, berriak 3,99 dolar, HD-koak 4,99 dolar. 30 eguneko epea daukagu ikusteko. Ikusten hasi ostean, 24 ordutan borratu egingo da.
• Apple TV berria eta merkeagoa (antza, AEB bakarrik da merkeagoa, ejem ejem).
  
• MacBook Air: in-presionante. Irudiak ikusi besterik ez dago. 13,3ko LED pantaila panoramikoa. Gune estuenean 0,4 zm eta "lodienean" 1,93 zm. Bateriak bost orduko iraupena daukat. Bluetooth-a eta Wifia dauka, baina ez dauka Ethernet-ik ezta DVD irakurgailurik (Apple-ek bere betiko estiloan, USB bitartez konektatuko den irakurgailua salduko du 99 dolarretan). Ekologikoagoa ere ba omen da (aluminiozko karkasa, enbalaketa gutxiago  behar du, ...).  Honen izena: 1.699 dolore eta euro. Lanean genuen zalantza argitu da: bi USB portu dauzka :-). Garestiegia iruditzen zait, MacBook Pro-a baino pixkat merkeagoa da eta.
  

Azkar-azkar pentsatuta bi ondorio datozkit:

1. Musika eta entretenimenduaren kultura ez da hil. Eraldatu egin da. Lehengo enpresak eraldaketa horretara egokitu behar dira.
   
2. Apple-ek badu ohitura txar bat, dolarra eta euroa parekatzearena. Pertsonalki, dezente kabreatzen nau halako gauza batek. Beste detaile itxusi bat iPod Touch-aren eguneraketak 20 euro balio izatearen da. Orain egun gutxi halako aparailu bat erosi duenari zer nolako aurpegia geratzen zaio? Detaile txiki bat da. Baina Apple-ek ez luke bere burua Jainkoarekin parekatu behar. Orain goian daude, baina nork jakin hemendik 10 urtera bertan egongo ote diren. Detaile txiki hauek zaindu beharra dagoela uste dut.

guzti honen berri nik baino hobeto eman dute.

Keynote-aren bideoa ere Apple-en webgunean ikusi daiteke jada. Ordu eta erdiko iraupena omen dauka. Hala ere, gustora ikusiko dut, badakizue, marketina. Laster gure informazio ministroa halako zerbaitetan jarriko al dugu? Marketineko arduraduna honen alde dago.

Duela hogei urte pasatxo Errealak kopa irabazi zuen Atletico de Madrilen kontra: Lopez Ufarteren txilenazko pasea (bera zen, ezta?), Arconadaren penalti geldiketa, ... Oraindik ere oilo ipurdi azala jartzeko moduko oroitzapenak. Gainera, artean 7 urte nituela, Donostiako udaletxera joan nintzen gurasoekin jokalariei ongietorria egitera.

Gauzak asko aldatu dira ordundik. Nere Errealzaletasuna ez da hoztu, pixkat aldatu da. Atotxara joatea asko gustatzen zitzaidan, baina gaur egun ezin dut Anoeta zapaldu ere egin. Ez da estadioa bakarrik aldatu. Jendea ere aldatu da.

Aurtengo denboraldian partidu bat ikustera joan nintzen aitarekin, Poli Ejidoren kontra. Estadiora sartzear geundela aita batek seme txikiari "hauek hain dira txarrak ezen ez daukatela ezta autobusik ere" esaten ziola aditu genuen (Poli Ejidori buruz, noski). Partiduan zehar lotsa sentitu nuen, baina ez jokalariena (nahiz eta batzuk lotsatzeko moduan jokatu), zaletuena baizik. Jendea txistuko Gari Uranga eta beste jokalari pare bati. Bale, Ibarrakoa ez da beste munduko ezer izango, baina ahalegindu egiten da eta bi potro jartzen ditu zelai gainean. Eta zaleak txistuka. Zoazte pikutara! Ez naiz denboralditxo batean berriz itzuliko.

Orain presidente berria daukagu. Xelebrea dirudi gizonak. Baina gauza batekin engantxatu nau, Erreala aspaldiko urteetan gobernatzen ari zen botere faktikoari aurre egiteko adorea izan duela.

Toshack-en bigarrena beraiek jarri zuten kirol agintari moduan. Agian, horrela, aurreko kontseiluari bakea eskaini zioten, "ez dugu eskandaluzko titularrik aterako" edo halako zerbait aginduko zioten.

Atzo kaleratu egin zuen Badiolak. Ondo edo gaizki, bost inporta zait. Berak beste proiektu bat dauka eta gizona hau ez zegoen bere planetan.

Baina hortzetako galanta eman dio berriz ere bere lehiakideari. Eta beraiek erantzun titular ponpoxo batekin. Gainera foroetan sartuz gero iritzi gehienak Badiolaren aurka. Zeinek idatziak ote?

Ikusi beharko zer gertatzen den.

Nik gaur aportazio txiki bat egin nahi nion Errealari. Pobreak omen dira eta nere limosnatxoa eman nahi nien. Futbolean aritzeko praka motz batzuek erosi nahi nituen. Errealaren webgunean begiratu dut eta joño! Zer dira zetazko prakak? 36 euro balio dute, 6.000 pezeta!! Eibarrenak begiratu ditut baita, hauek merkexeagoak, 30 euro. Leku berean egindakoak dira, baina agian Errealarenak kapital usaina edo izango dute, beste estilo batekoak akaso.

Gezurtxo bat esan dut, Anoetara bueltatzeko asmoa daukat, hiru bat astetan, baina ez Erreala animatzeko :-).

Badirudi gaur ez dagoela beste berririk munduan. Mundua ez da amaitzen, baina beti gauza beretxuetaz gabiltza.

Sustatun goizean agertu da berria eta halako zarata modukoa sortu da euskal sarean.

Urtea ondo bukatzeko edo ingeleseko klaseak hartzen hasi nintzen (berriz) abenduan. Beharrezkoa zen, lanean erabili behar nuela eta. Baina noski, apuntatzea ez da nahikoa. Mutiko txikia baloiari begira sumatzen duen zenbait aitak Ronaldinhoren botak erosten dituztenen tankeran, liburuak ingelesez irakurri behar nituela erabaki nuen.

Behin, Donostiako San Martin merkatuko FNAC-ean nengoela Ken Follett-en azkena ikusi nuen. Lehen zatia asko gustatu zitzaidala eta erosi egin nuen (artean gaztelerazkoa ateratzeke zegoen).

Hori liburu puska!!. 1.111 orri dauzka. Nik uste nahita luzatu zuela liburua kopuru polit horretararte. Tamaina garrantzizkoa bada, liburu potente bezala defini dezakegu.

Erosi nuen, eta logelako apal batean egon da negua pasaz gaur arte. Sortu den zarata dela eta berriz hartu dut eskuartean.

Ez dakit zergatik, baina bukaeratik ireki dut eta Ken lagunaren argazkiari begiratu ostean orriaren behekaldera begiratu eta "Author photograph by permission of Quintas - Fundación Catedral Santa Maria".

Horra Ken-ek Gasteizi egindako beste aportazio bat. Liburuko argazkia bertan eginda dago. Euskal kutxua dauka liburuak. Banioen nik maitasunez begiratu zidala liburu dendan!. Txorakeriak alborantz utzita, argiago esan zezakeen non hartua zen argazkia.

Bestalde, sortu den iritzi-trukea dela eta. Nik uste onura ekarriko diola istorio honek Gasteizi. Ez dakit zenbat pertsona joango ote ziren Da Vinci Kodea liburua baino lehenago Edinburgh ondoan dagoen Rosslyn Chapel-era, baina fenomenoaren ondoren, Eskoziara joan nitzenean pare bat lagunek galdetu zidaten ea ikusi nuen. Eta orain halako zerbait gertatuko da, ziur. Jendeak hor nonbait irakurriko du Kingsbridge-eko istorioa idazteko Gasteizeko katedralean oinarritu zela eta zuzenean ikusi nahiko dute. Laster ditugu jubilatu ingelesak katedralean bueltaka.

Hiru Haundiak ez dira Zamora, Satrustegi eta Arconada. Hiru Haundiak iraupen luzeko proba bat da (kontuz, webguneak alergia pixkat eragiten du eta, zenbat urte ote ditu?).

Urtea hastearekin batera  guztiok  esaten dugu txorakeriaren bat zortzigarren eta bederatzigarren kanpaikadaren artean, edo hobe bostgarren txanpai kopa eskuetan erdi hutsik dugula.

Nik ez dut erretzen, beraz ezin promestu tabakoa utziko nuela; gimnasioak ez ditut gustoko, beraz ezin nuen halakorik ere promestu. Zer egin bada? Etxetik joatearena? bai zera!! Homo astrapotus-arena egin.

Euskaldunok nahikoa dugu "ezetz halakorik egin" bat aditzea belarriak eta paparra tente-tente jarri eta zerbaitekin tematzeko. Nere kasua ez da guztiz halakoa izan, ez da "ezetz" bat egon, proposamena izan zen. "Halako hau egingo al diagu?". Joe, ba bai.

Funtsean, Hiru Haundiak (Handiak behar luke, baina...) Aizkorri, Anboto eta Gorbea dira. Eta proba honetan batetik besterako bidea egiten da. Nahiago nuke lerro zuzenak balira, baina ez, bi punture artean distantzia euskaldunena mendian gora ta behera ibiltzea da. Guztira 100 bat kilometro eta 24 orduko epea bukatzeko.

Ekainaren 14an da, beraz oraindik denbora daukat damutzeko, baita prestatzeko ere :-). Adibide onak ditut lanean, nere tokaioa oinez joaten da lanera, eta Eneko korrika egitera joaten omen da (omen, ez dudalako ikusi :-), baina Flickr-en badaude argazkiak, sinistu beharko).

Baten bat animatzen bada, izena aurrez eman behar da eta 30 euro balio ditu.

Santiagora iritsi banintzen, hau ere egingo dut, ezta? Apusturik bai?

---------------

 
Aitzolek komentatu dit jada ez dagoela apuntatzerik. Hiru Haundiak-en webgunean abixu bat jarri dute aurreikusita zeuden 1.000 postuak bete direla. Eskusa ona aurkitu du ez egiteko ;-). Esan beharra dago antolakuntza dela eta orain arte ikusi dudana ez dela oso positiboa izan. Pixkat kaotikoa. Gainera interneten baliabideak ez dituzte ondoegi aprobetxatzen. Agian proba gehiegi hasi da.

Bestalde, Tagzanian 2006ko proba jaso zutela erakutsi dit.

(2008ko urtarrilak 10ean eguneratua)

Aurreko astean Arrateko Amaren bixita izan nuen. Atzetik agertu zen eta sorpresan harrapatu ninduen. "Hi, zergatik ez hator gurera?".

Aittitta Mario etorri zitzaidan burura. Txikitan ikasi nuen lehen abestia Arrateko Amarena izan zen, berak erakutsita. Eibartar gehienen kasua izango ote? Oraindik ere oroitzen dut abestia, aspaldi joandako aittitta gogoratzen dit. Nola esan ezetz bada Arrateko Amari?

Asteburuan erabakia hartu nuen, Eibarreratu egingo nuen bloga.

Amerikarrek beraiengana zihoazen etorkinak Ellis Island-en edukitzen zituzten zain. Eibarren Azitain daukagu. Bertako poligonoan egon gara goizean bloga eta biok. Berari ez dizkiote parerak eman. Aittittari agur esan nion bezala, blog zaharrari ere agur esatea tokatu zait. Wordpressen laga dut. Agian trukatuko dugu estekaren bat, edo agian baita bixitariak ere.

2007ko azaroan, bloga hasi nuenenean, ibilbide berria hasi nuen. Santiago eta lan berria zituen helmuga bide horrek, the road. Orain lagun eta esperientzi berriak ditugu zain. On the road gaude, bidean.