Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia
Hemen zaude: Hasiera / Blogak / Ingelesen hilerria

EAEko hauteskundeak 2020, boto azalpena

Luistxo Fernandez 2020/07/11 11:14
#Hausnarketa eguna. Ez naiz boto finkokoa izan bizitzan, eta gutxitan botoaren zentzua adieraztearen aldekoa. Baina oraingoan esan nahi dut, Maddalen Iriarteri botoa emango diot.

Ez dut uste oso boto erabilgarria izango denik, EAJ-PSOE koalizioaren errepikapenak ziurra dirudi-eta. Baina protesta boto bat da, batetik, eta aldaketa beharrezko baten aldeko aldarria bestetik.


Protesta, ze egungo agintarien kontinuismo proposamena ez dut jada irensten. Eragin eta botere banaketa bi-partidista hau klientelismo hedatu eta eroso batean ezartzen da, onuradun zuzen, erdi-zuzen eta “badaezpada ez sartu” pentsatzen dutenen sarean. Think tank-ak antolatzen dira, thinkamendu bakarra ez ukitzekotan, gobernantza esaten dute; baina gobernatzaileak dira batzuk, eta gobernatuak besteak… esate baterako, politika ekononikoa ikuspegi confebaskista hutsetik egiten da, eta ez klase ekonomikoen desberdintasun funtsezkoei begiratzetik (honetan ere, itsutasun handiak ezkerrean, nire ustez, baina beste kontu bat da hori). Esaneko edo lerro ofizialeko adituak, komunikazioaren ustezko guruak… inteligentzia kolektiboa metatzeko pertsona gehiago eta bariatuagoak behar ditugu, eta entzuteko eta eragiteko gaitasuna duten liderrak.


Agintearen jarrera berrienek ere protestara naramate: Zaldibar eta Verterren lizentzia luzatzea, eukaliptoa basque green berria dela irenstaraztea, pandemiaren inguruko komunikazio okerra eta kudeaketa auskalo nolakoa.


Eta aldaketa behar da. Pandemiaren krisia, beroketa globala…  Bizia etorkizunaren erdigunean egongo den ikuspegi estrategiko bat behar da.


Klaro, ezker abertzalearen kurrikulumari begiratu, azkenengo esaldi horrekin alderatu eta ez dira ondo irteten. Ez bakarrik ETA/bizia binomioa alderatuta baizik eta, nire ustez bereziki, etorkizunerako ikuspegi analitiko eskasagorik nekez eduki zitekeelako hainbat urtean. Autokritika nahikoa egin dutela sinetsita egongo dira, baina niri ez zait iruditzen: zatitxo bat falta zaie. Eta inork tentazioa badu erantzuteko neuk ere, hemen, “ETAren komodina” aipatu dudala, nahita egin dudala argi gera bedi. Kartak dira direnak, eta ETAren komodina barajan dago, harekin jolasten ikasi behar dutenak batez ere ezker abertzalekoak dira, eta deseroso jartzen baditu aipamen hutsak, zerbait esan nahiko du horrek.


Esperantza txiki batekin emango diet botoa, dena dela. Eraldaketa potentzial bat ikusten dut ezkerrean oraindik, eta Euskal Herriko ezkerrean izatekotan, ezen ez Podemosko ezker espainolean. Eta esperantza horren oinarri Maddalen Iriarte bera ikusten dut, ganora eta sentsibilitate baten ziurtasuna ematen dit. Espektro politiko desberdinetan, emakume batzuk erakusten ari diren gaitasun beharrezko hori (Jacinda Andern, Angela Merkel, Nicola Sturgeon).

Macarrones

Luistxo Fernandez 2019/11/09 11:50
Círculo de Lectores itxi dute, eta etxez etxeko sare komertzialeko komisionistak lanik gabe geratu dira, liburu-salmenta sistemaren jabe Planetak arrazoi ekonomikoak medio erabaki duenez.
Macarrones

Círculoko bi liburu zoragarri


Círculo de Lectores 1962an sortu zen Espainian etxez etxeko salmenta sistema gisa. Hamabosteroko edo hileroko katalogoan liburu bat erostera konprometitzen zinen bazkide izanda, eta komertzial bat etortzen zitzaizun eskaerak betetzera eta liburuak ekartzera.

Ni ez naiz sekula bazkide izan, baina nire anaia nagusi eta aitaponteko Agustin bazen (gaur bere eguna da, zorionak Agus), eta hari esker, etxean, nerabezaroan, irakurketa gogoangarri asko osatu ahal nituen. Liburu azalak aipatzeko kate batean bi atera nituen duela ez asko Twitterren. Liburu ondo editatuak ziren, azal paperezkoaren azpian, tapa gogorrean ere ilustrazio eta erliebeak izaten ziren sarri. Irudira ekarri ditut nire bizitzako bi liburu faboritoetako bi, biak Círculo de Lectoresen anaiak erosiak.

Duela urte gutxi egin nuen topo berriro Circulorekin. Neskalagunaren etxean, tarteka etortzen zen Donostiako komertzial bat, eta neskalagunak egiten zion bere eskaera, jasotzen zituen liburuok.

Nobio izan ondoren tarte batez, aurten ezkondu egin gara Aintzane eta biok, eta aurrez nik hipoteka bidez erosia nuen pisura etorri gara. Fondo-putre batek erosi duen etxe bateko alokairu ez hain sozial batean bizi zen Aintzane, eta tira, nire etxe txikiagoan kabitzen garenez, honaxe egin dugu mudantza. Etxebizitzen aurrezpenarekin, beste gauza batzuetan ere ekonomizatu dugu: telefono eta Internet konexioak murriztuz eta bateratuz, adibidez. Nik uste nuen aurrezpen puntu bat Círculo de Lectores izango zela, ze konturatua nengoen Aintzanek apenas irakurtzen zituela Circuloko liburuak. Inertziaz egiten zituen eskaerak, baina irakurtzekotan, beste gomendio edo gustu batzuetatik jotzen zuen gehiago (euskarazko liburuekin ezinbestean, adibidez).

Circulokoa moztu behar zuela, moztu behar zuela... tabarra ematen nion. Eta berak baietz, ez irakurtzekotan, hobeto zela; baina lotsatu egiten zen komertzialari ezetz esaten edo. Azkenean, erabaki genuen traizioz egingo genuela: alokairukoa utziko zuenean Aintzanek, akabo Circulokoa, ez zuen bazkidetzan etxe aldaketaren berri emango eta kito, ez genuen liburu gehiago ordainduko edo jasoko.

Egin genuen ba etxe aldaketa, otsail partean. Ez da izan geografikoki oso handia: 900 bat metro etxe hartatik neurera. Eta, hara, aldatu eta gutxira, iluntze batean, etxeko txirrina jo dute eta ireki dut atea: Circulo de Lectoresko komertziala da, abegikor, Aintzaneri bere katalogoa uztera dator.

Nola aurkitu gaitu? Emazteak dio ez duela helbide aldaketaren berri eman... Auzoaren kontzeptu zabalean, Donostiako Antigua-Ibaeta delakoan, ikusia nuen inoiz kaletik komertziala, bere zorro, liburu eta katalogoekin, eta nonbait, bere zonaldeko etxeak ezagutzeaz gain, gizonak bizilagun guztien joan-etorriak ere kontrolatzen ditu. Bejondeiola! aurkitu bagaitu, aurkitu gaitu, eta oraindik Circuloko liburuak jaso beharko ditugula dirudi!

Esan nion emazteari: tira, Aintzane, etxe txiki honetan apal apurrak liburuz gainezka ditugu jada, eta gastu alferreko bat ez dugu behar oraindik liburu gehiago pilatzeko. Nik kindle bat, berak beste bat; ez dugu espainolezko letra gehiago behar. Esan zidan baietz, hurrengo zetorrenean komertziala, jakinaraziko ziola bazkidetzaren amaiera.

Etorri zen eta, jakina, Aintzane ez zen ausartu ezer esatera: jiji jaja, ekatzu beste liburu pare bat. Demontre! neuk hartu beharko dut bada ardura, euskal matriarkatua ez bada gauza! Erdi-hitzartu genuen, hurrengoan nik pertsonalki emango niola komertzialari albiste txarra.

Orduan, hurrengo bisita gertatu baino lehenago, beste zerbait gertatu zen. Larunbat iluntzea zen, 20:45ak edo, minutu batzuk falta ziren auzoko mini-superra ixteko eta zerbait falta zen etxean afaltzeko; edaria edo kolakao edo ez dakit, huskeria bat. Jaitsi naiz dendara gauza bakar hori erosteko, eta dendako ordainketa ilaran, justu nire aurrean, Circuloko komertziala dago. Makarroi paketea, marka zurikoa. Besterik ez darama. Larunbat gaua da, eta bere ospakizuna irudikatu du: makarroi egosiak telebistaren aurrean, horra gizon honen asteburua.

Nire aurretik irten da makarroiekin, eta jarraian ni nire erosketa bakarrarekin. Nire bidetik doa komertziala, nire kalera jotzen du izkinan, nik ere bai, bera 13. zenbakian sartzen da, ni aurrerago noa, 9.ean bizi bainaiz. Etxera iristen naizenerako, izena aldatu diot gizonari: jada ez da Circulokoa. Orain Macarrones deritzo.

Etxera sartutakoan iragarri diot emazteari: Aintzane, ez dugu etengo Circuloko bazkidetza. Ezinezkoa da. Macarrones ezagutu dut eta ezin diogu hori egin. Ez dakit nola duen izena, zer duen etxean, baina makarroi egosiak larunbat gauean... Zerbaitek krak egin dit bihotzean.

Harrezkero segitu dugu hilabetero birritan txirrina entzuten, iluntzeetan, astegun buruzurietan. Macarrones atean, katalogoa uztera, pedidoa hartzera, edo liburuak ekartzera etorri da.

Saiatu naiz, probatzeko, katalogoan datozen liburu elektroniko bakan horietako baten "kodea" erosten, liburu fisikoak baino traba gutxiago egingo didalakoan, baina alferrik izan da: DRM berezi batekin datoz, eta bakarrik gailu absurdo batzuetan irakur daitezke liburuok, ez Kindle edo irekurgailu estandarretan. Galdetu nion Macarronesi ea hori gerta ote zitekeen, baina berak ez zekien ondo azaltzen. Macarronesek ez du Kindlerik, susmatzen dudanez, ezin diot ezer leporatu.

Orain... akaso bisitak, suposatzen dut. Goizean goiz egin ditut erosketak larunbat honetan. Ez dut dendan 20:45etan sartu nahi norbait makarroiak erosten ikusteko. Triste eta urduri nago, arazo bat desagertu delako gure bizitzatik: Circuloko liburuen pilaketa.

(albiste bat hemen, nola ixten den Círculo de Lectores)

Politika minuskuloa

Luistxo Fernandez 2019/07/06 10:40
Artikulu hau joan den hilabetean argitaratu nuen, Ttap aldizkarian. Nire pesimismo politiko erradikalaren berri emateko uzten dut hemen (pixka bat joan den astean Hasier Arraizen liburu baten aurkezpenean entzundako optimismoak ez ninduelako inolaz ere kutsatu).
Politika minuskuloa

Josep Borrell, Europako diplomaziaren buru; dena ondo doan seinale garbi bat,

Hauteskunde ziklo luzean sartuta bizi gara azken hilabeteotan, behintzat Hego Euskal Herrian. Udaberri osoa eman dugu hauteskunde batzuekin (Espainiakoak), eta besteekin (beste hiru ondoren, maiatz amaieran: foru hauteskundeak, munizipalak eta Europakoak), eta udalbatzarrak osatu eta astebetera, beste gobernuen osaketareko matematika egiten jarraitzen dugu oraindik... Ez dakit uda ere ez ote zaigun joango horrekin.

Parte-hartze politikoaren puntu goren eta zirraragarriena behar luke izan honek. Eta egia da, bai, interesa jartzen diogula auziari. Guk ere egiten ditugu kalkuluak, alderdiei komeniko zaiena balantzan jarriz "herriari" komeni zaionarekin. Sentipen benetako eta sakonak izan daitezke aliantza batzuei diegun beldurra edo beste batzuek eragiten diguten esperantza. Baina... ez ote da azalekoa irrika eta zirrara hau? Topikoak dioen moduan, Politika Letra Larriz egin barik, ez ote da txontxongiloen teatro txiki bat geratzen zaigun politika... minuskulaz idatzia, eta minuskuloa irismenean.

Aitortuko dut: ilusio politikorik gabe bizi naiz. Eta badakit zergatik eta noiztik, anputazio bat egin izan balidate bezala sentitzen baitut. 2017ko udazkenean izan zen, Kataluniako urriaren 1eko independentzia erreferendumaren inguruko gertaeretan, mundua gainera etorri zitzaidan. Pentsakizun ilun honek hartu zuen nire gogoa: "Gogorra da hemen gertatu dena, baina EZ DA EZER gerta zitekeenarekin alderatuta". Urriaren 1ean herritarren kontra zenbait hauteslekutan erakutsitako indarkeria, edo buruzagi katalanen kontrako jazarpen politiko-judizial bidegabea, ez da ezer Espainia egiteko prest egongo zenarekin. Zapalketa militarreraino ere iritsiko ziren, ez daukat dudarik. Girona bonbapean? Behar izanez gero, bai.

Eta baldintza horietan, Espainiatik alde egitea ezinezkoa izango zaiela katalanei, horixe pentsatu nuen. Eta zer esanik ez euskaldunoi.

Independentista naiz, baina Espainian hilko naizela konturatu nintzen. Hortik aurrera, doluaren faseetan nabil, ukaziotik onarpen etsitura eta buelta, haserrera orain, negoziaziora... Oso pelikula tristea da hau eta, tarteka jartzen dizkiguten publizitate etenetan, zera besterik ez dut nabaritzen: politika minuskuloa, entretenigarri harri-kartoizkoa.

 

***

Tapp aldizkari digitalaren 37. alean argitaratua, Gipuzkoako edizioan, 2019ko ekainaren 21ean.

Luistxo bideogile, historia penagarri bat

Luistxo Fernandez 2019/06/25 16:47
Ttap aldizkari digitalaren aurkezpena egin zen iazko udan eta kolaboratzeko aukera piztu zen ebentoan. Bost kolaborazio egin ditut jada, eta lehen hiruak bideoz eginak izan ziren. Bastante txarrak suertatu ziren, eta damutu naiz nire youtuber jardunaz. Baina bueno, nire blogean ere argitaratuak gera bitez.

Lehen bi bideoak 2018an argitaratu ziren: Hegoaldekoak ala Iparraldekoak izan zen lehena, eta gero Gabonetako espeziala etorri zen.

Hirugarrena, otsaileko, pixelazio fraktalarena. Ohartxo bat azken honetaz: kutsadura digitala agertu bezain misteriotsuki, desagertuz joan da bideoa agertu zenetik, seinale estralurtarrek nire bideoa ikusi zutela.

Jada bideo gehiago ez, baina jarraitzen dut kolaboratzen. Testuzko azken zutabea Ttap 37 alean argitaratu zen, Gipuzkoako edizioan. Politika minuskuloa du izenburua.

Ttap eskuratzeko: ttap.eus

Pixelazio fraktal estralurtarra

Luistxo Fernandez 2019/02/15 03:05
Luistxoren 3. kolaborazio Ttap-en, azkena bideo-formatua. 021 zenbakia; Gipuzkoako edizioa, 2019, Otsailak 15.

Nire autoaren kontrol panel argiztatuan pixelez osatutako argi-mantxa bat etengabe ari da hedatzen azken asteetan. Birus estralurtar kutsakorra, seguruenik, irudi fraktal baten eran ari da zabaltzen. Kalkuluak egin behar izan ditut zenbat denbora geratzen zaidan autotik irteteko, pixelazioak dena estali aurretik.

Berrikuntza eta garapena Gabonetako oparigintzan

Luistxo Fernandez 2018/12/21 05:40
Luistxoren 2. kolaborazioa Ttap aldizkarian, 2018-12-21ean kaleratua Ttap-en 14. alean, Gipuzkoako edizioan.

Berrikuntza eta garapena oparigintzan: Gabonetako opariak egiteko orduan, azken urteetan berrikuntzak gertatu dira: Lagun Ezkutuaren metodoarena da bat; eta beste bat opari-txartelak, balio jakin bateko erosketa bat uzten dizutena, ezer zehatza oparitu gabe. Dena dela, bi inbento horiek hobekuntza merezi dute eta azalpenekin ulertuko duzue. Ondo igaro jaiak!

Iparraldekoak ala Hegoaldekoak

Luistxo Fernandez 2018/10/26 02:45
Ttap agerkari digitalean nire lehen bideo-kolaborazioa. Ttap, 6. alea, Gipuzkoako edizioa, 2018-10-26.

Ipar haizeak ala hego haizeak ematen digu euskaldunoi? Kulturalki, nordikoak gara, ala mediterraneoak? Uste orokorraren kontra, nik esango dut Hegoaldekoak garela. Eta bide batez, turismo sustapenerako gomendio bat: galdetu Aguraingo turismo bulegoan eta joan ikustera Sorginetxeko trikuharria eta Alaitzako eliza zoragarria.

The Searchers edo zentauro aspergarri eta arrazistak

Luistxo Fernandez 2017/11/07 08:40
Lagun bati insistitu nion, historiako film onenen errepasoa egiten ari zela-eta, euskaratu behar zuela Western mitiko hau, The Searchers. Eta... damutu naiz lagunari eskatu izana :-(
The Searchers edo zentauro aspergarri eta arrazistak

The Searchers.


Zinearen historian John Ford-en western bikainena dela irakurria dut, eta Top zerrenda askotan ere bai. The Searchers, edo, gaztelaniaz zabaldu zen bezala, Centauros del Desierto. Kritikarien puntuazioetan ere, 100 puntutik gertu hemen.

Baina ikusi gabe neukan eta Joxe Aranzabal xaxatu nuen, zinearen historiako ale aukeratuak euskaratzen ari denez, hau ere euskaratu zezan. Ez dakit zer pentsatzen duen filmaz Joxek, baina nik, ikusi eta gero, dezepzio handia jaso dut eta damutzen naiz Joxe bultzatu izana hau euskaratzera.

The Searchers iruditu zait filma arrazista eta txar bat. Doinu ideologikoa garaiarekin lotu daiteke, eta hortaz, horren gainetik igaro gintezkeen, baina kasu honetan filman ezerk gutxik zuritzen du bekatua. Istorioa jauzi logiko absurdoz betea dago, eta ildo arrazista da, azken batean, zentzu pixkat ematen duen hari bakarra.

Tira, western-aren urrezko garaiko film hobeak egon badaude, eta pare bat euskaratuta daudenak gomendatzearren, beste bat zuzendari berarena eta John Wayne ere agertzen dena: Liberty Valance tirokatu zuen gizona. hau ere Joxe Aranzabalek itzulia.

Bestea, 1940ko The Westerner, Gary Cooper antologiko batekin.

Konjic-eko autobus geltokiaren kalea, Bosnia

Luistxo Fernandez 2017/10/03 08:01
Jugoslavia desegin zenean, Eslovenia izan zen independentzia lortzen lehena eta 63 lagun hil ziren gatazka armatu labur batean. Bosnian, berriz, 100.000 lagun hil ziren 1992 eta 1995 artean. Iaz, alabarekin, 12 urte zituela, han izan nintzen oporraldi labur batean.
Konjic-eko autobus geltokiaren kalea, Bosnia

Konic-eko meskita bat, gerrak apurtutako minaretearekin.

Bidaia pixkat inprobisatua zen eta Konjic izeneko herri batera iritsi ginen. Urteko beste sasoi batzuetan gauza interesgarriagoak zituen, baina orduan ez bereziki, eta hurrengo egunean joan egin ginen.

Autobusa hartu behar genuen Sarajevora. Ez zegoen terminalik; geltoki bat kale nagusian, eta dendatxo batean erosten zenituen txartelak. Hantxe geundela zain, kale hartan, gure pareko etxeei begira, zuloz beteta zeudela ikusi genuen. Metralla, obus edo balak, zerk eginak ziren auskalo, baina porlanezko partxez konponduak zeuden hiruzpalau solairutako etxe haien paretak.

Partxez betetako paretena ez da ikustaldi arraroa Bosnian, baina kale hartan geundela, pentsatu genuen: nondik demontre egin zieten tiro etxe hauei? Ez zen oso zaila izan igartzea, buelta eman, gora begiratu eta kalearen gure aldeko 2. eta 3. solairuak ere zuloz beteak zeuden. Kale hartako 20-30 metroko zabalera, bi espaloiak, gerrako frente bat izan ziren une jakin batean. Pentsatu, Hernani kalea Donostian, zenbaki bakoitiak zenbaki bikoitien kontra tiroka; horrelako zerbait.

Gerrako oroigarri bat zegoen Konjic-eko plaza batean, izen musulmanez betea. Beste batzuk ere hilko ziren, baina akaso beste nonbait oroituko dira haietaz. Tayyip Erdoganen aldeko mural handi bat ere gogoratzen dut, Turkiak lagundu baitu herriko gauza askoren berreraikuntzan. Herri nagusiki musulman bat da, baina elizaren bat ere ikusi genuen. Tabernetan erre egiten da eta gizon nagusi kabalek, ardoa barik, yogur likidozko basokadak hartzen dituzte mokadutxo bat egunkariarekin gozatu bitartean, berriketan. Meskita handi eta moderno bat dago, petro-emirren batzuek ordaindua seguruenik, baina zaharrak ere bai. Argazkikoak itxura ia euskalduna du, bere teila gorriekin: minaretea nahita konpondu barik utzi zutela ematen du, gerraren oroigarri.

Bosnia herrialde ederra da, bertako kultura musulmana nik ikusi dudan Europako gauza interesgarrienetakoa da. Bidaiak merezi du, merkea eta segurua da, eta buruarentzako elikadura ere bada.

Zer behar da gizon bat, gizon egiazko bat izateko?

Luistxo Fernandez 2017/09/15 13:55
Abandonatuta daukadan blog honen gaztelaniazko bertsioan, Virginie Despentes-en testu bat argitaratu nuen duela urte gutxi batzuk, gaztelerazko itzulpen batetik hartuta. Liburu hura euskaratu egin dute, eta pasartea euskaraz pegatzeko unea da orain.


Horra gaztelerazko post hura. Pasartea orain, euskaraz, Itziar Diaz de Ultzurrunen itzulpenetik hartua.

***

Zer behar da, zehatz-mehatz, gizon bat, gizon egiazko bat izateko? Emozioak itoaraztea. Sentiberatasuna isiltzea. Norberaren samurtasunaz eta ahuleziaz lotsatzea. Haurtzarotik brastakoan eta behin betiko irtetea: ume itxurako gizonak ez dira fama onekoak. Buztanaren tamainaz larritzea. Emakumea gozarazten jakitea emakumeak berak ere ez dakienean nola, edo ez dionean gizonari esan nahi. Ahuleziarik ez adieraztea. Sentsualitatea bridatzea. Kolore hitsak janztea, zapata txepel berberak eramatea beti, ilearekin ez jolastea, bitxi gehiegi ez eramatea, ezta inolako makillajerik ere. Lehen urratsa egin behar izatea, beti. Inolako jakintza sexualik ez izatea norberaren orgasmoa hobetzeko. Laguntza eskatzen ez jakitea. Ausarta izan beharra, ausarta izateko batere gogorik izan gabe. Indarra balioestea, norberaren izaera gorabehera. Oldarkor agertzea. Aitatasun urritu batez baino ezin gozatzea. Arrakasta soziala lortzea emakumerik hoberenak ordaindu ahal izateko. Norberaren homosexualitateaz beldurtzea, zeren gizon bati, egiazko bati, ezin zaio ipurditik eman. Txikitan panpinekin ez jolastea, eta plastikozko auto nahiz pistola itsusi mortalekin etsi beharra. Gorputza askorik ez zaintzea. Beste gizonen basakeriei men egitea, kexatu gabe. Zeure burua defendatzen jakitea, otzana bazara ere. Emetasuna galarazia izatea, emakumeek beren barriko gizontasunari uko egiten dioten neurri berean, ez egoera batek edo nortasun batek hartaraturik, baizik eta gorputz kolektiboak hala eskatzen duelako. Helburua, garbia: emakumeek gerrarako opatzea beren semeak, beti, eta gizonek gerrara joatea onartzea, erail ditzaten, ikusmolde laburreko hiruzpalau ergelen interesak babestearren.


*** (honaino Despentesena) ***

Banuen intentzioa pasarte hau argitaratzekoa duela denboratxo bat... Aitzakia aurkitu dut Iñaki Segurolaren testu zatar batean. Kirtenkeria hutsa da gizontasuna halako parametroetan deskribatzea.

Aurkezpena

Luistxo Fernandez

Lan egiten dut CodeSyntaxen, Sustatun ere dexente editatzen dut. Eibarren jaioa naiz (1966) eta Donostian bizi naiz. Twitterren @Luistxo naiz. Azpìtituluak.com proiektuan ere banabil, eta niren kontsumo kulturala zertifikatzeko. Gainera, blog honek erdarazko bi bertsio ditu:

The English Cemetery

El cementerio de los ingleses

Nire kontsumo kulturala: 2012/13 | Zinea | Telebista | Artea | Liburuak | Antzerkia | Musika

Hemengo edukien lizentzia: Creative Commons by-sa.

E-postaz harpidetu: hemendik.

artxiboa
2024 2023 2022 2021 2020 2019 2018 2017 2016 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004