Urria

Ostegunean iritsi nintzen Euskal Herrira Mediterraneoan hainbat egun pasa ondoren. Han honen moduko argazkiak ateratzen nituen.

«Hamen baleo, onozkio Gransolea ailata euan». pic.twitter.com/Xa0fRU7p08

— Mikel Iturria (@iturri) September 25, 2020

Hona iritsi eta akabo hango argia eta argitasuna. Euria, trenka, gordasola, bisera betaurrekoak ez lurrintzeko... zain etxean. Bide batez, optikan musukoak betaurrekoak ez lurruntzeko spray-a erosi dut. Ea zein den emaitza.

Itsasoari begira egon naiz hondartzatik, aldameneko pasealekutik edo terraza batetik.

Irakurri ditut hainbat liburu eta denak gustura. Ez dakit ni naizen edo aukeraketa ona egin ote dudan.

Pare bat lagunekin egin genuen bazkari bat La Vilan. Beniarbeig-era joan nintzen Manolo bisitatzera. Ustez bertan galdu nituen betaurrekoak, baina autoan agertu ziren handik 36 ordura.

Larritu egin ginen gure lagun bat covid-ak ospitaleratu zuela jakin genuenean, baina, bertan egun batzuk pasa ondoren, aste honetan bertan etxeratu da.

Las Provincias egunkarian irakurri nuen pasa den igandean 150 hoteletik soilik 10 daudela zabalik Benidormen. Lagunek esan zidaten joan zirela hango jatetxe batera eta ingurua huts-hutsik zegoela. Gaur egun esaten den bezala, ikuspegi distopiko horietako bat.

Ikusteko dago oraindik zer ekarriko duen honek guztiak, baina adituen esanak kontuan hartuz ez dirudi berehala amaituko denik. Ezta hurrik eman ere. Margarita Del Valek zioen aurreko igandeko Berrian «Pandemiaren urteak» izango direla hauek.

Kulturaren eremuan, Durangoko Plateruenak agur (edo gero arte) esan du eta gaur bertan zendu da Orquesta Mondragon-eko Popocho. Duela hiru urte, hain zuzen ere, hil zen Fidel Vicente teknikaria. Gugan beude guztiak!

Egingo al dugu aurrera? Aurrera egingo dugu.

Octubre, este apunte en castellano.